Partner werkt veel

Mijn vrouw werkt ook in 5 verschillende ploegen, waaronder ochtend, avond, nacht, weekend en 12-uurs diensten. Dus het is zeker herkenbaar. Mijn vrouw slaapt wel minder lang overdag en slaapt ook niet voor haar nachtdiensten aan. Zo kan ze best veel helpen met de zorg voor ons zoontje. Ik vind het wel zwaar als ze soms 6 dagen achter elkaar werkt waardoor we elkaar weinig zien, maar verder vind ik het oprecht mee vallen😅 Maar misschien dat dat komt omdat ons zoontje al wat ouder is dan die van jullie en ook gewoon goed slaapt s’ nachts. Nu ik zwanger ben is het wel pittig, maarja keuzes🤣

Herkenbaar hoor. Hier lijkt het ook z’n tol te eisen en we kunnen elkaars standpunt niet zo goed zien. Partner vindt dat werken geld in het laatje brengt. Ik vind dat hij straks niks heeft aan een moeder die er doorheen zit. Ik probeer het nu maar gewoon te accepteren ofzo? Geen idee. Ben eigenlijk zelf nogsteeds opzoek naar tips 😅

Heel herkenbaar.. die gesprekken gaan hier ook zo. Fijn in die zin dat ik niet de enige ben.. lastig dat jij ook nog geen tips hebt gevonden!

Tja, perspectief. Mijn man werkt op zee en is altijd 6 dagen volledig weg en dan 5 dagen thuis waarin hij graag rust. Vanaf 2 maanden oud kwam de zorg van onze tweeling volledig op mijn schouders. Achteraf denk ik weleens; hoe heb ik het overleefd. Maar ja, je zit erin en je moet door. Blik op oneindig en gaan. Wat mij heel erg geholpen heeft waren de vaste routines. Flessen en slapen op schema. Zo hielden we het allemaal vol. Nu zijn ze inmiddels 3 en gaan ze lekker naar school. Nog altijd moeilijk met nu de driftbuien maar beter vol te houden.

Bedoel je nou dat je man ook niet voor de kinderen zorgde als hij 5 dagen thuis was?

@ Lotte Mij lijkt het ook zwaar als je er zo veel alleen voor staat. Begrijpt je partner dit ook? En kunnen jullie erover praten? Is het "noodzakelijk" dat hij zo veel werkt of zijn eigen keuze? Werk jij zelf ook?

Tuurlijk hielp hij mee maar er waren dan ook andere taken die moesten gebeuren en in zijn vrije tijd steekt hij ook heel veel werk in de vakbond. Dus vrije dagen waren ook snel weer vol.

We praten er wel veel over maar komen niet echt tot een oplossing. We moeten wel allebei werken voor de inkomsten dus in die zin wel noodzakelijk. Ik werk normaal wel, had deze week moeten starten maar zit oa door dit nu ook thuis in de ziektewet. Dus ik heb de tijd gekregen van de bedrijfsverpleegkundige om wat meer te rusten en te herstellen zodat de bedoeling is dat ik wat meer toe kom aan mijzelf en ik meer energie krijg.

Ja heb er een hele Topic over geopend een keer. Kreeg van alles over mij heen en weinig bruikbare tips. Maar goed dit is zo persoonlijk. Elke relatie is anders en wat bij het ene stel goed werkt, zoals 1x een goed gesprek, werkt voor het ander stel niet. Ik merk dat mijn partner zijn werk gewoon heel hoog heeft staan en dat ‘zeuren’ averechts werkt. Helaas betekend dat dat ik mezelf liever opoffer, want veranderen doet hij toch niet.

Erg knap hoor!!!

Hier ben ik dus ook bang voor. Zag het al met in de ziektewet moeten, omdat het me allemaal teveel werd. Dit terwijl wat aanpassingen van en bij m’n partner mij vooruit hadden kunnen helpen. Zoals ik al zei.. dan maar jezelf opofferen.

Ah dat is niet tof dat je vanalles over je heen krijgt. Je doet het vast hartstikke goed!! Al heb je daar niks aan wat betreft tips. Mocht ik de gouden tip krijgen zal ik hem met je delen🤗

Overigens ben ik nu met zwangerschapsverlof ;)

Herkenbaar maar moet zeggen wij werkten hier allebei onregelmatig. Mijn man is er mee gestopt sinds de oudste naar de basisschool gaat. Mijn man werkte 2 weken op, 2 weken af. Nacht en dagdiensten. Hij was dan 2 weken niet thuis. En ik werk in het ziekenhuis dus ook dag, avond, nacht en weekenden. Ja het was pittig maar wij wisten niet beter. Hier hielpen de oma’s ook wel eens mee of gingen ze daar logeren. Is dat geen optie?

Wij hebben geluk met een sociaal netwerk dat kan bijspringen. Mijn schoonmoeder heeft regelmatig geholpen en mijn ouders kwamen 1 weekend in de maand of ik ging naar hen. En dan deden zij de ochtenden waardoor ik na een onrustige nacht alsnog kon bijslapen. Verder sprak ik met mijn partner af tot hoelaat hij kon slapen en daarna mij kon aflossen. En hij had ondanks de onregelmatigheid wel standaard 1 vaste papadag. Die dag had hij ook volledig de zorg voor ons kind. Verder is hij druk bezig met een eigen bedrijf opzetten zodat hij hopelijk binnenkort geen avonden/nachten meer hoeft te werken 🙏

Mijn man is voor zijn werk regelmatig een week of langer van huis. Vervolgens is hij een dag of 3 a 4 thuis. Als hij thuiskomt, komt hij uit een nachtdienst. Wij hebben een paar afspraken gemaakt om het voor mij draaglijk te houden met 2 jonge kinderen. Op zijn thuiskomdag slaapt hij niet langer dan 14.00 uur smiddags. Daarna kan hij helpen met de kinderen. Hij is moe van werk en ik van een week thuis alles alleen regelen. En ik werk daarnaast ook gewion. Omdat hij niet de hele dag in bed gaat liggen kunnen we een deel van de zorgtaken samen doen. Als hij een volle dag vrij heeft zorgt hij er voor dat ik een moment voor mijzelf heb. Ik kan dan in bad, even de deur uit, een boek lezen of iets anders doen wat ik graag wil. We plannen regelmatig iets leuks in voor ons samen of met het hele gezin om de verbinding met elkaar te houden. En we praten regelmatig over wat ons dwars zit. Waarbij we erkennen dat het voor ons allebei niet de ideale situatie is, maar het nu eenmaal is zoals het is. Dat stukje begrip zorgt er al voor dat het makkelijker is. Ik denk dat die gesprekken met elkaar het belangrijkste zijn om het vol te houden. En als laatste neem ik best veel hulp aan van mijn netwerk. Mijn schoonouders helpen regelmatig een weekend mee. Of ik ga naar hen toe moet de kinderen. Ook mijn eigen moeder doet veel, bijvoorbeeld mijn oudste wel eens ophalen of brengen naar de opvang zodat mijn avondspits weer een taak minder heeft.

Wat fijn! Sociaal netwerk is wat lastiger. Ben zelf geen voorstander om ons kind bij vrienden te laten al vertrouw ik ze 100%. Ik Vind dat persoonlijk gewoon niet echt passend en pas zelf ook liever niet op andermans kinderen. Schoonouders zijn beide boven de 80. De enige aan wie ik mijn kind toevertrouw en bij wie ik mijn kind ook echt zou laten is mijn moeder. Echter, brengt mijn zus haar kinderen ook regelmatig en wil ik mijn moeder niet al teveel belasten. Mogelijk zou ik toch even moeten herzien of er niet iemand is in ons sociaal netwerk die soms kan bijspringen.

Ik doe ook liever alles zelf. Maar dat hield ik niet vol. Nu ben ik vooral heel blij dat er zoveel mensen in ons leven zijn die kunnen helpen. Vervelend dat de gesprekken met je man niks opleveren. Dat zou voor mij echt een dealbreaker zijn. Maar als dat voor jou niet zo is zou ik wel gaan kijken naar hoe je het wat makkelijker voor jezelf kan maken. Dus toch wat hulp van anderen aanvaarden.

Hoeveel draagt je man bij als hij niet aan het werk is? Dat is toch ook x aantal dagen per week (of ben jij die dagen aan het werk?). Mijn ervaring en wat ik van veel collega's hoor die onregelmatig werken (zorgsector) is dat 32 uur ten opzichte van 36 uur een groot verschil maakt in gevoel van balans werk/vrij. Bijvoorbeeld voor herstellen van een nachtdienst. Is dat financieel een optie?

Ik zou inderdaad kijken voor hulp. Wat is de reden dat je je kindje niet naar vrienden wil brengen en ook niet openstaat om even bij te springen als vrienden hilp modig hebben? Je zou misschien even naar het groepje van alleenstaande mama's kunnen gaan voor tips?