Buitengesloten voelen van leuke uitjes door zwangerschap

Misschien zou je met vriendinnen ergens een terrasje kunnen pakken nu het wat mooier weer wordt of misschien een uurtje shoppen, geef je bijna netzoveel geld uit als voor een festival. Kijk wat je nog wel durft/kan en ga dat gezellig doen met vrienden.

Ik herken het wel. Aan de ene kant veel minder behoefte of zin in dingen want moe, bekken pijn en alle energie is op na werk etc. Aan de andere kant op dagen als vandaag toch fomo of soort eenzaam gevoel als ik weer eens praktisch niks doe. Mijn hoofd wil heel veel maar mn lichaam doet niet mee zeg maar.

Heel erg herkenbaar!!! Natuurlijk heel dankbaar maar iedereen in mijn vriendengroep is kindloos en feest veel, mijn vriend ook nogsteeds. Voel me vaak heel erg verdrietig. Soms durf ik het niet uit te spreken omdat ik natuurlijk blij moet zijn dat ik zwanger ben en een kindje verwacht. Maar ik vind het heel heel lastig. Ik hoop dat als het straks wat lekkerder weer is dat ik bijvoorbeeld wat vaker op het terras kan zitten met mijn vrienden, misschien dat dat bij jou ook helpt

Heel herkenbaar! Precies zoals je het schrijft! Mijn man is ook veel weg en onderneemt veel. Zelf ben ik thuis erg druk, op het werk, met onze hondje en onze peuter die veel aandacht vragen! Zelfs toen ik in het begin echt heel erg ziek was, was mijn man op stap! Ik voelde me ook zo eenzaam. Ik dacht echt we doen dit toch samen? Heb het ook uitgesproken, maar geen begrip gevoelt. Ik probeer gewoon te genieten van de leuke dingen! Heb helaas geen tips, maar misschien is de herkenning al fijn voor je!

Ik vind het echt vreemd dat de partners niet aan jullie denken, en je alleen laten zitten terwijl je dat niet wil. Ik herken het niet en zou willen adviseren om er een goed gesprek over te hebben, zodat er balans kan zijn tussen jullie beider behoeften.

Ik probeer er wel op uit te gaan, met vriendinnen lekker uit eten, vandaag overdag de gezelligheid opgezocht bij een kroeg buiten met wat leuke muziek bandjes en een DJ. Dagje shoppen of gezellig eten met familie. Juist leuk om nu wat dingen te doen die je gewend was of waar je van houdt. Ik heb er weer energie van gekregen ookal dacht ik dat ik super moe was

Ik vind dat hieronder al hele goede tips zijn gegeven! Het balen dat je in moet leveren omdat wij als vrouw nou eenmaal fysiek verbonden zijn aan t kindje (tijdens zwangerschap maar ook met borstvoeding) is zeker herkenbaar, maar ik denk dat het ook voor de lange termijn belangrijk is om samen een balans te zoeken zodat je allebei blij kunt zijn met je sociale activiteiten en dat het niet te scheef verdeeld is. Denken in mogelijkheden vind ik ook een goede, want heel veel mag je ook nog wel! Lekker (baby)shoppen, uiteten, terrasje, theatervoorstelling als geluid niet te hard is, etc. Als de baby straks geboren is heb je aan ene kant weer meer opties, aan de andere kant moet er dan nog altijd iemand bij je kindje blijven. Ik denk dat t goed is om je verwachtingen naar de aanstaande papa uit te spreken zodat hij zich kan voorbereiden dat zijn leven toch ook echt anders gaat worden en dat hij nu ook al veel kan doen om jou te helpen met t gevoel van eenzaamheid.

Ik vind dit ook vooral een tekortkoming van je partner. Je voelt je niet gehoord en niet gezien, terwijl je wel zijn kind draagt. Denkt jouw partner dat hij als jullie kindje er is ook gewoon zo door kan gaan? Ik vind dat wij vrouwen best meer mogen verwachten van een partner… Zij mogen zich ook aanpassen aan jouw zwangerschap. Ik zou toch nog eens het gesprek met je partner aan gaan en aangeven dat je je eenzaam voelt en graag ook eens wat leuks doet, maar dan aangepast op wat jij kan. Maak ook duidelijke afspraken voor na de geboorte over uitgaan, uitjes en hoe de zorg wordt verdeeld. Jij bent hierin net zo belangrijk als je partner en verdiend zowel nu als dan even veel ruimte.

Ik herken dit ook heel erg. Ook dit weekend weer. Ben gisteren wel mee geweest maar rond een uur of 9 was het voor mij wel goed geweest. Zou het zo fijn vinden als hij dan gewoon eens zegt: "ik ga lekker met je mee naar huis schat" maar nee, die kwam vannacht weer rond 2 uur thuis. Ik heb niet veel 'eigen' vriendinnen maar ga met name met de vriendengroep van mijn man vaak dingen ondernemen en daar blijven voor mijn gevoel de vrouwen maar altijd/vaak thuis van degenen die al kinderen hebben. Voel me ook echt eenzaam, en ben zo bang dat dat voorlopig niet verandert.

Bedankt voor jullie reacties. Vervelend dat andere dames zich toch ook best eenzaam voelen.. Ik heb vandaag maar het heft in eigen handen genomen en ga een dagje shoppen met mezelf. Ik heb het gesprek al een keer gevoerd met mijn man, maar hij denkt dat hij wel degelijk minder uitgaat etc. Wat hij vaak doet is in de avond met mij bijvoorbeeld uiteten. En dan als ik zeg dat ik ga slapen zegt hij: oh ik ga toch nog even de stad in. Waarna hij soms in de vroege ochtend pas thuis komt. Ik kan me voorstellen dat hij dan denkt, ze ging toch al slapen. Maar dan lig ik zo alleen in bed. Verdrietig dat ik niet meekan. Ik heb alles wat ik moet inleveren zeker over voor ons kindje, alleen het gevoel dat je de enige bent die nu aan het opofferen is, voelt oneerlijk.

Oh ja echt precies dat laatste. Was vanmorgen ook best verdrietig dat ik me weer het hele weekend eenzaam heb gevoeld. Probeer het aan hem uit te leggen. Is de reactie "maar als ik om 23 uur naar huis was gekomen lag je toch ook al in bed". Zucht daar gaat het dus niet om, hij snapt het echt niet.... zou misschien iets voor hem zijn om eens 2 weken lang alle dingen die ik noet mag of kan ook niet te doen.

Gisteren met Koningsdag en de dag van Koningsnacht had ik er voor gezorgd dat ik aan het werk was. (ik werk in de zorg) Mijn vriend vond het zo jammer dat ik niet mee ging dat hij samen met onze vriendengroep had afgesproken dat ze met zn alle achterin gingen staan bij de muziek. Hierdoor ben ik van 19:00 tot 21:00 toch nog even naar Koningsdag geweest. We stonden ver van de muziek en niemand van mn vrienden leek het erg te vinden. Op eigen keuze om 21:00 de groep verlaten zodat zij lekker konden feesten. Gisteren toen ik klaar was met werk kreeg ik een appje van mn vriend dat ze op een terrasje waren gaan zitten en dat er nog een stoel vrij was. Of ik na werk ook nog even kwam. Dit heb ik ook gedaan. Later toen ze weer naar de muziek wilde ben ik voorruit gereden op de scooter zodat ik niet ver hoefde te lopen en heb ik hen daar weer gevonden ver van het podium. Mijn vriend was tussen de mensen massa heel lief en beschermend over me ondanks dat hij niet al te nuchter meer was. Verders moet ik zelf ook veel dingen missen, onze jaarlijkse motorvakantie, festivals en concerten die binnen plaatsvinden. Ik ga nog wel naar Bruce Springsteen op 27 juni en zelfs voor die dag hebben mn vrienden al een rolstoel geregeld en zeggen ze bijna allemaal al dat ze het niet erg vinden om achterin het veld te staan. Eerst wilde ik niet meer gaan en stond ik op het punt mn kaartje te verkopen maar ze hebben me met zn alle overtuigd om alsnog mee te gaan. (Verkopen kan altijd nog) Ik heb mn vriend verteld dat hij vooral nu nog even van de uitstapjes moet genieten, omdat we niet weten hoe het zal gaan na de bevalling. Ik vermaak me de laatste tijd alleen, dan ga ik shoppen, wandelen of een milkshake halen.

Ik ga gewoon overal heen, maar blijf uit de drukte weg. Dus Breda live concerten in juli (36 weken) ga ik gewoon heen maar niet vooraan staan. (Misschien rolstoel mee zodat ik kan zitten). Ook andere festivals en dingen ga ik heen maar niet vooraan en niet naast de boxen. Het is maar net hoe je jezelf instelt erop. Ik Snap dat je je eenzaam voelt maar je beperkt jezelf ook echt wel doordat je zo angstig bent (geen verwijt maar constatering) ik vraag mijn Man nu zijn levensstijl niet aan te passen maar als ik extra ondersteuning nodig heb bij de kinderen vraag ik dat wel. Dat doet hij zonder morren. Wellicht kijken naar de mogelijkheden ipv de onmogelijkheden ;-). Ps met de oudste ben ik met 26 weken op Pinkpop geweest en met 35 weken bij Beyoncé concert.. de middelste is mee naar 2 musicals en Guus meeuwis geweest allemaal na 25 weken. Probeer jezelf niet te beperken maar de mogelijkheden te zien.

Hmmm, ik denk dat je het jezelf onnodig eenzaam maakt. Je kunt prima nog naar een feestje, zeker nu nog! Als je baby'tje straks geboren is en de gebroken nachten meer wel dan niet voorkomen... dan heb je daar wellicht veel minder energie voor dan nu.

Je kunt toch bijna overal gewoon heen? Het is wel een kwestie van niet vooraan en in de drukte willen staan en oppassen dat je genoeg drinkt en het rustig aan doet. Ik heb zelf koningsdag gevierd in de stad en de dag daarna de apenheul rond gelopen. Wel vaak ergens even gaan zitten om uit te rusten. 😊

Nu moet ik wel zeggen dat mijn vriend en ik beide in de 30 zijn en totaal niet meer van het stappen zijn. Dus ieder weekend uitgaan is geen issue voor ons. Sterker nog, ook al was ik niet zwanger dan had ik het toch erg onaangenaam gevonden hebben als mijn vriend nog wel van het stappen was wekelijks. 🤣 dan was het nooit wat geworden.. 🤭

Hahaha toevallig.. Hier precies andersom, dag voor Koningsdag in de Apenheul en Koningsdag idd lekker de stad in geweest de middag 🎉🧡

Persoonlijk ervaar ik dit wel anders. Ik wil wel, maar m’n lichaam wil niet meewerken. Ik kan al niet eens m’n normale werk volhouden of mn huishouden doen of rondje met mijn hond lopen. Dus denk echt dat iedere zwangerschap anders is en dit daarom iets te makkelijk gezegd is. Natuurlijk zijn er altijd opties of aanpassingen te maken, maar dagen zoals Koningsdag is wel wat lastiger als bijv al je vrienden niet willen aanpassen (dit is overigens niet het geval bij mij, maar kan me voorstellen dat dat soms wel zo is)

Oh, maar ik herken dit juist. Ik ben constant de hele dag moe en met alles wat ik doe moet ik rekening houden met snel buitenadem zijn en die moeheid. En dat is nog los van alle pijntjes.. Wat ik bedoelde is dat je dingen niet uit voorzorg niet hoeft te doen. In principe kan en mag bijna alles, maar als jij je er niet goed bij voelt, dan niet doen natuurlijk. En als mensen (met name je partner) daar geen rekening mee houden dan is dat aan hun en in alle eerlijkheid toch wel een soort van red flag die je niet moet vergeten. Maar nogmaals ik bedoelde dus niet van zeur niet ga gewoon dingen doen. Want ik zelf kan ook maar zeer weinig. 😅