Geplande keizersnede

Ik krijg ook een geplande keizersnede; eerste is met keizersnede geboren vanwege stuitligging. De tweede poging tot vaginaal bevallen liep uit in spoedkeizersnede waarbij ons zoontje het niet heeft gered. Mijn baarmoeder is gescheurd tijdens de persweeën dus mag nu geen weeën meer krijgen. Keizersnede zal dan ook eerder dan 'gebruikelijk' plaatsvinden

Ja ik krijg ook een geplande keizersnede. Bij mijn eerste ingeleid dat op 4cm ontsluiting stagneerde en uiteindelijk een spoedeisende. Bij de 2de spontaan begonnen en helaas weer stagnatie Bij 4 cm weer een keizersnede. Nu dus eigenlijk ook niet veel keuze meer. Gelukkig ben ik tot op heden elke keer heel makkelijk hersteld van mijn keizersnede.

Jeetje wat een heftig verhaal. Ik kan me voorstellen dat ze nu geen enkel risico meer nemen. Maar wat zul je het spannend vinden.

Ja ik weet ook dat ik een geplande keizersnede krijg. De eerste (bij mijn zoon) bleef ik heel lang op 6cm ontsluiting en weeënstormen en toen spoedkeizersnede, 2e (bij mn dochter) bleef ik ook heel lang op 4cm ontsluiting en ze had gepoept in de buik en toen ook keizersnede.

Hier ook een geplande keizersnede. Moet eerlijk bekennen dat ik wel moeite heb met het "besluit". Hebben meer mensen dit of juist niet? Zoja hoe ga jij ermee om?wat helpt? Ik probeer vooral te denken dat ik dit doe voor me kind en mijn zoontje ook goed en gezond ter wereld is gekomen en dat dat het belangrijkste is.

Hier ook. Weet al vanaf 7 weken dat het een geplande keizersnede wordt. Eerste is ingeleid met 37 weken, zat vast in het geboortekanaal dus ze hebben echt met grof geweld en de vacuüm pomp moeten gebruiken. Vervolgens zat hij vast met zijn schouders. Al met al heeft de bevalling van het moment van breken van de vliezen tot hij er was 4 uur geduurd (weeën storm van 4 uur zonder extra medicatie), en ik was OP! Dit alles zonder pijn medicatie. Vervolgens ook nog een postnatale depressie gehad 😅. Mijn eis was dus eigenlijk ook, mocht er een 2e komen, alleen maar via een keizersnede om alle triggers zoveel mogelijk te vermijden 🙃.

Hier ook een geplande keizersnede. Bij mijn zoon was hij ook gepland ivm stuitligging, maar het werd een semi-spoed keizersnede omdat mijn vliezen waren gebroken, een week voor de geplande datum.

Ik krijg ook een geplande keizersnede. Dit wist ik al voordat ik zwanger raakte. Aan de keizersnede van mijn dochter (lag in stuit) heb ik een niche overgehouden en mijn baarmoeder is heel dun nu op één punt. Ik mag dus geen weeën krijgen. De kans dat mijn baarmoeder scheurt is dan te groot.

Wat heftig! Snap helemaal dat je een keizersnede krijgt. Lijkt me toch dan ook weer spannend om zwanger te zijn.

Herkenbaar. Ik heb ook wel gedacht: moet ik niet vaginaal bevallen. Maar eigenlijk is dit het beste het kindje en voor mij. Dus dezelfde gedachte als jij.

Ja het voelt voor mij ergens ook een beetje als "falen" van mijn lichaam. En een ervaring missen door nooit vaginaal te bevallen. En in mijn hoofd speelt ook dat ik eigenlijk wil dat mijn kindje kan komen wanneer hij/zij er klaar voor is, niet dat ik (en het ziekenhuis) bepaal wanneer hij of zij eruit moet. Ookal weet ik dat het op die manier beter en veiliger is,voelt het niet natuurlijk.

Is het een optie dat je keizersnede pas tegen de 40wk gepland wordt? Op die manier geef je je kindje maximaal de tijd om zelf te 'kiezen' wanneer hij/zij er klaar voor is. Als de bevalling dan uit zichzelf begint voor de geplande datum, geeft je kindje aan wanneer het er klaar voor is en krijg je alsnog een semi spoedkeizersnede op dat moment

Ja spannend is het zeker, maar ik heb veel controles dus probeer erop te vertrouwen dat ik in goede handen zal zijn😊

Herkenbaar wat je schrijft. Ik heb bij mijn zoontje een spoed keizersnede gehad. Daar heb ik best wel lang ‘last’ van gehad in mijn hoofd. Ik heb gefaald, het is me niet zelf gelukt waren mijn gedachten. Dat heb ik nu naast mij neer kunnen leggen, dat er gewoon geen andere optie was en ik blij ben dat het mij en mijn zoontje goed is afgelopen. Hij lag als sterrenkijker heel lang vast, waardoor wij een huilbaby hebben gehad en hij hier nog steeds last van heeft. Dat wil ik dus absoluut niet weer, niet voor ons en niet voor mijn tweede kindje. Mijn zoontje heeft achteraf gezien dus echt pijn gehad door de bevalling. Daarom is mijn keuze ook een keizersnede. Neemt niet weg dat ik het ontzettend jammer vindt om het niet zelf te hebben kunnen doen. En ook wat je zegt om het kindje zelf de kans te geven. Maar zoals mijn vorige bevalling, wil ik nooit meer! Dat blijf ik ook in mijn hoofd houden. Daarbij is mijn kans 60% dat het nu zou lukken, omdat het vermoeden bestaat dat de bekken te klein zijn. Ik vind dit ook een erg laag percentage.

Ik krijg eind augustus mijn vierde geplande keizersnede. Eerste ivm stuitligging, tweede eigen keuze en derde ook. Bij de vorige 3 goed hersteld en het litteken is nauwelijks zichtbaar.

Heel intens. Ja het is bij mij ook dubbel, daarom hou ik mij ook vast aan het idee dat dit het beste is vooral voor de baby maar voor het hele gezin. Maar toch speelt dat gevoel ergens wel. Wil het ook "aandacht" geven want gevoel wegstoppen is naar mijn inziens ook niet oké. Dat gevoel is er en mag er soms ook zijn.

Ja daar heb ik al kort over gehad maar het ziekenhuis wil pas na week 35 het gesprek echt aangaan over het "plan" dus tot dan heb ik er geen duidelijkheid over. Wel lief dat je zo meedenkt!

❤️ wat heftig

Yes! Hier ook een geplande, eerlijk gezegd geen haar op mijn hoofd die natuurlijk wil bevallen. De eerste kwam niet na 3 dagen gedoe met ballonnen plaatsen/ opwekkers etc. Toen in overleg een keizersnede, dat is mij zo ontzettend goed bevallen dat ik lekker weer doe. Lekker momentje plannen, oma als oppas voor de kleine en rustig aan boeltje pakken voor het ziekenhuis. Geen stress, geen onzekerheid, geen eindeloos wachten tot de baby eindelijk komt. (41+5 kwam hij uiteindelijk) Heerlijk!

Moet wel eerlijk zeggen dat ik er eigenlijk best tegen op zie. De keizersnede zelf vond ik een prachtige ervaring. ( na ook een natuurlijke bevalling gehad te hebben) Maar het herstel viel me echt zwaar tegen en vond ik echt pittig en zwaar. Zeker Vergeleken met mijn natuurlijke bevalling. Het is dat het echt te gevaarlijk is. Maar het liefste had ik voor een natuurlijke bevalling gegaan. Ik weet dat natuurlijk bevallen ook niet altijd prettig is, de nodige risico's met zich mee kan brengen en soms ook een lang herstel kan hebben. Maar zo een zware buikoperatie doet toch ook wel wat. Ben nu wel beter voorbereid op de wat ik qua herstel een beetje kan verwachten. Hopelijk helpt dat wat. Hoe hebben jullie de vorige keer ervaren en hoe verliep jullie herstel?