De Regenboogjes 🌈 - deel 2

Hoi! Vandaag 11dpo en deze test in handen (in t echt is de lijn sterker). Het lijkt er dus op dat we een regenboogje verwachten🌈 super blij natuurlijk! Ik wil graag een nieuwe zwangerschap in de app toevoegen, maar als ik de uitgerekende datum invul (een schatting) kan ik nergens op "ok" klikken of doorklikken zodat de nieuwe zwangerschap daadwerkelijk toegevoegd wordt aan de app. Kan iemand mij helpen?

Gefeliciteerd! Volgens mij was dit een bekend probleem in de app en wordt er aan gewerkt. Op de site zou het wel moeten lukken

Oke dan probeer ik het daar. Bedankt! 😁

Lastige week, donderdag mag ik om de eerste echo van ons nieuwe kleintje, zal dan zo goed als 13 weken zijn. Komende Vrijdag is het n jaar geleden dat ons dochter aan 40w is gestorven en zaterdag is het dan haar eerste verjaardag. Ik voelde al een hele poos dat ik er tegenop zag en nu die dagen dichter komen ben ik echt simpelweg brak en constant aan het huilen. De combinatie van verwerken/plaatsen/durven dromen/hopen gaat hormonale mij deze week niet zo goed af.

Hai mama, Veel sterkte❤️ Waarom heb je nu pas een echo? Ik denk dat ik je snap. Ik ben daar zelf nog niet… maar het lijkt mij ook erg heftig. Ik kan niet voor je doen. Maar ik denk aan je. Ik hoop dat er een mooie echo aankomt, die je vreugde kan geven🫶🏾 Liefs🌺

Hoi. Omdat onze vorige regenboog in april is uitgedraaid op een missed abortion aan 11 weken, toen had ik al een goeie echo gehad aan 7 weken (hartje enzo) Ik wilde dat niet nog eens doormaken en had voor mezelf gesteld dat ik die termijn voorbij wilde zijn. Dankje. X

Godverdikke zeg wat zijn we blij. Goede echo gehad!! 🌈 Ik dacht 12w6d te zijn en het kleintje zit op 12w2d. Alles zag er perfect normaal uit Vreugdedans, en daarna n halve liter water drinken. ❤

Wat superfijn voor jullie! Veel geluk! Liefs🌺

Ik snap dat je daarvoor hebt gekozen. Wat heerlijk om te horen dat het goed gaat❤️

Wat spannend! Voorzichtig gefeliciteerd alvast 🥰 Ik heb vandaag een action early gedaan 11dpo en zie een vaag streepje binnen de afleestijd. Ipv voorzichtige blijdschap ben ik voornamelijk doodsbang dat het misschien wel gelukt is. Niet omdat het alsnog “mis kan gaan” voor mijn NOD meer met het zicht op de toekomst en de echo’s. 9 maanden moeten zien te “overleven”. 🤯

Goedenavond, In oktober 2021 heb ik mijn dochter lily⭐ na een zwangerschap van 22 weken moeten laten gaan💗. Onbewust heel snel weer opnieuw zwanger geraakt wat echt een achtbaan aan emoties is geweest door angst en verdriet. Ik probeer alles positief te bekijken maar vind het echt extreem moeilijk nu de bevalling steeds dichterbij komt (nu 35 weken zwanger) ik vind het erg moeilijk als mensen vragen hoe het met me gaat weet dan niet zo goed hoe ik daar op moet reageren. Ik vind het erg lastig om mijn angsten te delen maar hoop dat ik mezelf nu een beetje gerust kan stellen nu ik het hier gedeeld heb.

Thanks, jij ook 🥰 ik snap je gevoel. Mag ik vragen wanneer het bij jullie vorige keer mis ging? Bij ons pas op 32 weken dus heb ook nog lang te gaan😱 gelukkig overheerst momenteel de blijdschap nog

Oeeeh! Even de blijdschap hier delen! Ik ben begin mei bevallen van ons zoontje na een zwangerschapsafbreking bij 21weken. We voelen ons enorm blij maar ook meteen spannend. Ivm een genetische afwijking van mijn partner, heeft ons kindje daar ook 50procent kans op en dan zullen we naar alle waarschijnlijkheid de zwangerschap weer afbreken. We zijn allebei wat van de leg hier!

Ik was halverwege de zwangerschap. Goede nipt maar mijn zoontje bleek toch trisomie 18 te hebben. Jeetje 32 weken… ik snap dat je daar bij een nieuwe zwangerschap dan tegen op kijkt. Ik zal dat ook hebben met 20 weken. Als je over die “termijn” heen bent dat het iets rust geeft misschien. Ik heb vandaag nog een zwangerschapstest gedaan en nog geen knaller maar zeker positief. Spannend! Moet mijn man het ook vertellen op een punt. Dingen waar je nooit echt moeilijk overna dacht.

Net de laatste groeiecho gehad en gesprek bij de gynaecoloog. Donderdag 1 september wordt onze kleine meid gehaald dmv een keizersnede op 37+6 weken 🌈💖 Best wel spannend allemaal, ze doen een geplande keizersnede nu om alle risico's zo laag mogelijk te houden omdat het vorig jaar zo mis ging met mijn zoon na zijn bevalling ⭐💙

Mijn prins wordt ook 1-9 gehaald met keizersnee 🥰🥰🥰 Eerst was het 30-8 Helaas uitgesteld

Moet jij je ook al zo vroeg je melden in het ziekenhuis? 😅 Ik wordt om 8 uur geholpen dus moet me om 6:45 uur al melden in het ziekenhuis. Andere kant wel fijn zo vroeg natuurlijk, ivm het nuchter blijven enzo. En de kleine eerder zien ❤️ Denk dat ik die ervoor nacht niet zo slaap haha😅❤️

Ohh spannend hoor beide!! 🥰🥰 Ik wil ook zover zijn ik wil ook de kleine in me armen zolang op gewacht!

Haha heb nog geen tijd Mag pas dag van te voren bellen voor hoelaat ik mij moet melden Maar denk dat het idd ook vroeg gaat zijn😂😂

Voel mij zo vaak zo eenzaam in deze zwangerschap. Ik zit echt bomvol emoties, pijntjes en moeilijkheden. Maar ik kan het nergens meer kwijt. Juist degene die altijd zo mij heeft opgevangen raakt zijn geduld kwijt. Nu ik voor de vierde keer zwanger ben voor ons eerste kindje merk ik dat hij het allemaal niet meer van mij kan hebben. Mijn man zegt het ook, zijn geduld is op. Hij kan mijn angst niet meer hebben, mijn verdriet, de pijn in m'n lijf. Het feit dat ik zo moe ben. Hij blijft maar herhalen dat ik niet genoeg doe. Niet blij genoeg ben. Dat hij er van schrikt als ik moet aangeven hoeveel ik weeg bij de VK (enorm aangekomen door emotie eten afgelopen jaren. Was net een beetje goed op weg, maar merk dat het gezonde nu niet meer lukt door alle emotie). Ik voel me niet gezien en dat is zo lastig. Bij vriendinnen kan ik het ook niet echt kwijt. Die doen zo hun best alles positief voor mij te maken. Ik heb zo het gevoel dat ik maar aan het zwemmen ben, steeds kopje onder ga en niemand mij redt, maar mij alleen maar verteld dat ik blijkbaar niet goed genoeg mijn best doe. Ben het zo zat om al 2.5 jaar in regelrechte shit te zitten. Om van de ene naar de andere emotie te vliegen. Om die hormonen steeds overhoop te hebben en weinig controle te hebben over mijn lijf. Ik moet t ergens kwijt, maar soms weet ik echt niet meer waar. Dan maar hier van mij af schrijven. Hebben meer moeders dit gehad? Dat je steeds verder van je partner komt af te staan? Hoe ga je daar mee om? Ik heb de energie niet meer om steeds voor mijzelf op te komen, dus ik hoor alles maar aan en probeer het weg te duwen. Maar dat is ook geen oplossing..