Zwanger van regenboog kindje

Hi Sannie, helaas heb ik geen tips voor je. Ik herken heel erg wat je omschrijft, ookal ben ik nog maar 9 weken zwanger. Ik ben mn werk aan het opbouwen en verder lig ik met name op de bank. Heb bijna het gevoel dat ik depressief word. Misschien zijn er andere mama's die ons hierbij wat kunnen helpen. ❤️

Heel begrijpelijk hoor. Tijdens mijn zwangerschap van ons regenboog kindje lag ik ook bijna alleen maar in bed maar dit was ook omdat ik erg moe was, futloos en vlagen met rouw over mij heen kreeg. Is er een reden dat je het liefste in bed ligt?

Dag Sannie, Het enigste dat ik kan aanraden is probeer na te denken welke kleine dingen je vroeger energie gaven en vraag hulp om die terug te introduceren in je routine. Zo heb in zelf in een zwarte spiraal gezeten. Ik heb toen aan mijn man gevraagd (via een brief want ik vond het moeilijk om er direct over te spreken) om me te verplichten buiten te zijn. Ik hou namelijk enorm van de frisse lucht, de geuren en geluiden van buiten in de natuur te zijn. Terwijl ik toen niet zelf de energie had om naar buiten te gaan, was ik altijd blij als mijn man me toch mee sleepte en voelde me er nadien minder donker door. Ik ben nu 10 weken zwanger en ben al verschillende keren buiten op ons terras gaan zitten wanneer ik het moeilijk had. Het helpt me altijd om me weer iets beter & positiever te voelen zelfs als het aan het stortregen is. Hopelijk helpt mijn verhaal je om terug een positieve noot te vinden. ❤️

Ik heb een regenboogzoontje mogen krijgen na het verlies van ons dochtertje. Ik vond het een mentaal erg zware zwangerschap met lichtpuntjes wanneer ik hem voelde bewegen en wanneer we het hartje tijdens een echo zagen en hoorden kloppen. Omdat wij tijdens die zwangerschap veel gaande hadden (trouw, verhuis, verandering van werk) heb ik af en toe toch de nodige afleiding gehad. Ergens onderweg heb ik leren aanvaarden dat er veel zwarte dagen zouden komen en gewoon al het feit dat ik er niet meer tegen wou vechten maakte dat de dagen ietsje lichter werden. Ik probeerde me ook vast te houden aan het feit dat de meeste zwangerschappen wel gewoon goed gaan en dat de statistieken dus best hoopvol zijn. Pak de dagen zoals ze komen en ga naar buiten. Frisse lucht en zonlicht verlichten echt wel. Succes met de laatste loodjes, je bent er bijna hoor 👍 Als het echt niet meer gaat, zoek dan professionele hulp. Je hoeft dit niet alleen te dragen.

Oef ik wilde je alleen een dikke knuffel geven. Wij zijn ook onze tweeling meisjes verloren en willen nu graag een regenboog broertje of zusje 🩷🩵

Ik begrijp iedereen zo! Inmiddels 20+1 weken zwanger en die 23+3 van vorige keer komt steeds dichterbij.. ik denk de hele dag “is alles goed?”: ik zou het liefst om de paar dagen een echo hebben 😂.. Ik ben dus ook geneigd om lekker op die bank te ploffen en op tijd maar bed te gaan, want als je rust neemt komt het allemaal wel goed ofzo? Pff.. Maar sommige dagen gaat het beter hoor, maar inderdaad zoals anderen ook zeggen, als er positieve afleiding aanwezig is! Dus ik probeer ook te accepteren dat het af en toe gewoon slecht is.. maar zorgeloos gaat het denk ik nooit meer worden 😢

Wat vreselijk dat jullie je meisjes zijn verloren. Wij zijn onze dochter in september 2022 verloren. Inmiddels ben ik 25 weken zwanger van een regenboogzoon. Ik herken me heel erg in wat je schrijft. Naast werk doe ik niet zoveel. Ik wil het liefst gewoon mijn tijd uitzitten. Zat het er maar alvast op denk ik vaak. Was hij er maar gewoon alvast, veilig in mijn armen. Toch probeer ik om er ook van te genieten, juist voor mijn zoon! Hij verdient een net zo fijne zwangerschap als zijn zus had voor haar dood. En ik probeer deze zwangerschap los te zien van mijn andere. Een nieuw kindje met nieuwe kansen en net zoveel recht op liefde en een vrolijke mama. Daar hou ik me aan vast. Misschien dat dat voor jou ook helpt 🩷

Ik ben nu 30 weken zwanger en ben tot ongeveer 24 weken echt doodmoe geweest. Ik was echt kapot. Nu gaat het wat beter, maar merk nu dat ik het mentaal weer zwaarder heb. De eindstreep is in zicht en hoop zo dat we die veilig en gezond halen! De angst om ook deze baby de verliezen is groot. Ik ben continu bewust van de bewegingen en als hij even wat rustiger is dan schiet ik gelijk in paniek. Het liefst heb ik elke week een ctg en echo. Ik geniet wel van mn buik, ik vind m echt prachtig. Ook geniet ik van het leven om in mij te voelen. Maar man, wat zou ik opgelucht zijn als hij er veilig en wel is, en ik deze spannende periode achter me kan laten. Ik kan niet wachten om ons leven als gezin te starten ❤️

Poh dit deel ik volledig met je.. 36,2 nu kan niet wachten wat een angsten steeds

Voor mij voelt het ook zo dat ik de tijd vooral uit moet zitten. Naast werk en de (lichte) taken thuis, doe ik niet veel. Fysiek gezien kan ik ook niet veel meer.. Wij zijn ons zoontje in juni 2022 verloren bij de geboorte, en ben nu 23-8 uitgerekend van weer een zoon, volgens mij zitten wij qua termijn dicht op elkaar? Wij hebben daarnaast ook nog een gezonde dochter van bijna 5 die me gelukkig veel afleiding geeft, maar het ook oh zo spannend vindt of dit broertje wel zal blijven leven..