Zwangerschap afbreken 18/19weken ervaring

Hoi Dunyam, wat een nachtmerrie ben je in beland. Ik ben op 27 maart bevallen van onze zoon Duke (18 weken). Je helemaal voorbereiden op de bevalling lukt niet, maar je kan al wel bedenken of je jullie een kindje een naam wil geven, wil vasthouden, wil begraven/cremeren/wetenschap/achterlaten in het ziekenhuis. Weet dat je de uiteindelijke keuze pas hoeft te maken na de bevalling. Volg vooral je hart. Je kan dit maar 1 keer doen. Mijn ervaring is dat de zusters in het ziekenhuis er alles aan doen om je comfortabel te maken. Vraag ook zeker om pijnstilling als je daar behoefte heb. Voor mij was de morfine pomp een verademing in de weeenstorm. Mocht je nog andere vragen hebben mag je altijd een berichtje sturen

Stichting Still fotos laten maken is ook een aanrader. Zij doen dit kosteloos en de foto’s zijn ons ontzettend dierbaar. Merk dat ik nu pas de behoefte heb om er vaker naar te kijken en ben erg blij dat onze zoon zo mooi in beeld gebracht is

Hi Dunham, Wat vreselijk dat je voor deze keuze moet staan en ook zo herkenbaar. Ons dochter had een ander afwijking maar ook wij hebben de keuze gemaakt om de zwangerschap te beëindigen. Ik heb mij voorbereid door na te denken en in te lezen op wat er wordt geadviseerd en wat voor jullie passend voelt. Te praten met elkaar. Uiteindelijk kijk ik met een ‘goed’ gevoel terug op de dag van de bevalling. We zijn heel goed begeleid door het ziekenhuis en dit was echt het moment dat onze dochter in ons armen lag. Trots en verdriet. De periode daarna vond ik heftig maar ‘moet’ je doorheen. Ik heb veel gehad aan therapie, ik denk niet dat ik zonder therapie had gestaan waar ik nu sta. Daarnaast heb ik veel gehad aan een video op YouTube: het verhaal van krijn en mij. Een dame die een vergelijkbare keuze heeft gemaakt en die heel duidelijk uitlegt wat er gaat gebeuren. Ik heb het in delen bekeken omdat ik het heftig vond maar voor mij werkte het ook: ik wist wat ik kon verwachten en dat vond ik prettig. Maar het belangrijkste is: volg je gevoel en probeer elkaar vast te houden maar ook ruimte te geven. Iedereen rouwt en gaat hier anders mee om en die ruimte om te krijgen is belangrijk maar ook de verbinding. Heel veel sterkte en mocht je vragen hebben, stuur vooral een berichtje 💋

Wat een ellende maken jullie mee… Is het je eerste bevalling? Wat mij wel echt hielp, was een bevalplan maken, ondanks dat het niet mijn droombevalling zou worden. Zo wilde ik liever geen pijnbestrijding, maar wilde ik bijvoorbeeld wel in bad bevallen. Het hielp mij enorm om rustig, op mijn manier te kunnen bevallen. Het gaf me ergens een goed gevoel dat mijn dochter op een rustige manier te wereld zou komen. Verder wilde ik bijvoorbeeld foto’s tijdens de bevalling. Filmen voelde voor mij niet goed, maar kan me voorstellen dat een ander dat juist fijn zou vinden. De foto’s helpen me het verhaal compleet te hebben. En ook korte tijd na de bevalling: wil je die samen of is het niet erg als er bijvoorbeeld een verpleegkundige bij is. Onze jongste dochter leefde, tegen alle verwachting in nog (in bad). Het was fijn om toen samen te zijn. En misschien heel gek, maar ik vond het inleiden van de bevalling echt heel erg (heb het twee keer mee moeten maken). Bij de eerste bevalling hield ik nare herinneringen aan het inbrengen van de pillen. Bij de laatste heb ik mijn man gevraagd of hij wat moeilijke rekensommen had om me af te leiden tijdens het inbrengen. Ik merk dat ik er daardoor veel minder nare herinneringen aan heb. Geen idee of je hier wat aan hebt. Ik wens je alle sterkte en kracht toe!

Ach wat een verdrietige beslissing hebben jullie gemaakt, maar wat bij mij ontzettend hielp is dat iedereen zei (en dat sloeg de spijker op zijn kop); een keuze uit liefde voor je kindje! Ik wil je enorm veel sterkte wensen de komende week en neem alsjeblieft alle tijd die je zelf nodig hebt (werk, afspraken zijn echt niet belangrijk). Ik vond het fijn om in de week voor de bevalling toch ook regelmatig bewust even mijn kindje te 'voelen'. Te aaien over de buik en het contact te maken, om te laten weten dat je voor haar zorgt. Wij hebben een zwangerschap afgebroken bij 21weken en bij ons in het ziekenhuis waren ze echt enorm lief. Stelden ze ons heel erg op ons gemak en ik kijk echt terug op een mooie bevalling. We hebben zelf veel foto's gemaakt met mijn iPhone en dan met de live-functie aan. Dan kan je ook wat bewegend beeld zien. Ik vond filmen zelf ook wat heftig, maar dit vond ik toch een fijne manier want dan zie je ook wat meer die emotie er door heen. Daarnaast is Stichting Still ook geweest en daar hebben we ook hele mooie foto's van. We hebben onze zoon door middel van de watermethode naast ons gehad de hele tijd na de geboorte. Op deze manier bleef hij heel mooi en konden we hem ook nog vaak aanraken, even eruit halen. We hebben ook afdrukjes gemaakt van de voetjes en zijn handen (zowel in inkt als in een soort gips). Die inktafdrukjes wil ik ooit nog gebruiken voor een sieraadje. We hebben onze zoon die volgende dag laten cremeren en je kan je kindje ook aangeven bij de Gemeente volgens mij, dit hebben we nog niet gedaan, maar dat kan alsnog als we dat zouden willen. We hebben ons kindje ook een naam gegeven. Het is echt ontzettend verdrietig, echt dat het verdriet zoveel pijn doet, omdat je het zo graag anders had gezien en je gezonde dochtertje nog bij je had gehad. We hebben na deze bevalling, helaas nog een keer een bevalling afgebroken bij 13weken en ga inmiddels na 2jaar naar een rouwtherapeut. En hoewel ik het eerst niet nodig had, vind ik het nu enorm fijn en helpt het me. Ik wens jullie ontzettend veel liefde en kracht en je mag me altijd een berichtje sturen!! 🤍🤍

Twee weken geleden is onze dochter ook geboren. Onze dochter had ook geen levenskansen en levenskwaliteit, hierdoor hebben wij ook met bijna 18 weken de zwangerschap moeten afbreken. Elke dag mis ik haar! Maar weet ik ook dat het de juiste keuze is. Ik was ook super bang, dacht dat het mijn einde ging zijn.. ik wist echt niet hoe ik dit moest kunnen. Uiteindelijk, toch bevallen en kijk ik er ook mooi op terug! De begeleiding van het ziekenhuis was super fijn, alles ging rustig en op mijn tempo. Ik kon zelf aangeven wat ik wel/niet wou. Dit was heel fijn. Uiteindelijk is Juliët ✨geboren. Helemaal af, helemaal klaar voor de wereld. Daarna hebben we samen met Monuta de uitvaart geregeld en is ze twee dagen (onze eigen keuze) bij ons thuis geweest. We hebben haar toen nog vast gehouden. Maar ook stichting Still is langs geweest voor de foto’s. Uiteindelijk ben ik heel blij met deze foto’s en dankbaar dat ze er zijn! Een tip die ik kreeg was, geniet ook van de bevalling (hoe gek dit ook is) dit is het moment van jullie samen! Daarnaast nog een tip om even contact op te nemen met je uitvaartverzekering om te kijken of ze jullie kunnen ondersteunen. Hoe onze verzekering dit heeft aangepakt, is zo enorm waardevol voor ons! Het was heel respectvol en waardig. We zijn hun enorm dankbaar dat ze dit voor ons hebben willen doen (ondanks dat kindjes pas vanaf 23 weken zijn mee verzekerd, hebben ze een coulance regeling!) Mocht je vragen hebben mag je mij ook altijd een berichtje sturen. Ik wens je enorm veel kracht en liefde met de geboorte en het verlies van jullie kindje! ✨💖

Wat een verschrikkelijk nieuws.. heel veel sterkte. Op 11 maart ben ik met 16 weken bevallen van Lizzy* , ze had ook het downsyndroom en andere afwijkingen. Mocht je vragen hebben kun je me altijd een berichtje sturen