Ervaring miskraam

2 jaar terug. Op 26 januari, kregen wij te horen Dat het hartje niet klopte en het een miskraam zou worden. Ik kreeg toen de keuze afwachten, of opwekken via t zieke huis. Ik koos voor afwachten,. Uiteindelijk ben ik op 7 februari, het vruchtje verloren. Als je meer vragen hebt of iets wil weten mag je me altijd toevoegen en een berichtje sturen. Heel veel sterkte, neem de tijd, dikke kus

Ik moest 8 weken zijn minimum, vrijdag bruinverlies, echo gaf 5+6 aan zonder hartactiviteit. Tem zondag bruinverlies. Zondagavond helderrood... maandag enorme krampen gedurende de hele dag en laatste uur op mn werk is het vruchtje afgekomen.... tegen de avond had ik weeën, dacht het zal nu wel voorbij zijn. Normaal als het vruchtje weg is worden de krampen beter. Hier bleven de weeën duren. Vandaag op controle. En al het bloed zat vastgeklonterd in mijn baarmoederhals waardoor de weeën dus waren.... als je (te) veel pijn (blijft) hebben, laat je zeker nachecken....

Wat verdrietig voor jullie! Ik heb helaas 3 miskramen gehad, 2x hartje gezien maar hartslag was te langzaam, week gewacht en toen op de echo helaas geen hartslag meer. Ik heb het beide keren met medicijnen opgewekt, wat als oké is ervaren omdat het echt volgens het boekje ging. Mijn gevoel was heel sterk dat omdat het niet goed was het dan ook uit mijn lijf moest. Ik heb het ook opgevangen door als ik moest plassen door een vergiet te plassen en hebben het embryotje begraven. Nu inmiddels 8 weken zwanger en een goede echo gehad.

Gefeliciteerd met je zwangerschap nu! 🥰🤞 Dat van dat vergiet is een goede tip, ik denk dat een goed afscheid zeker helpt bij de verwerking, thanks!

Wat super heftig en verdrietig! 😞 hoe gaat het nu met je?

Ik had bij de eerste echo al wel door dat het mis was.... dus denk dat ik mn hoofd wel al wat voorbereid was? Dernet als ze met die tang de stolsels eruit waren he b ik wel wenend gevraagd (pasop was ook vd pijn); is mn babytje dan echt weg? Maar omdat het nogal langzaam op hang kwam en ik al sinds maandag weeën had heeft het fysieke gewoon de overhand genomen denk ik? Fysiek nu wat last van de bekken. Emotioneel gaat het wel heb ik de indruj

Wat verdrietig voor je. Ik heb een aantal maanden geleden ook een miskraam gehad bij 8 weken. Bij mij begon het met wat bloedverlies en toen bleek op de echo dat het hartje niet meer klopte. Wij hebben 1.5 week afgewacht, maar het kwam niet vanzelf. Ik vond dat wachten heel naar, omdat je niet weet wat er komt en wanneer het komt. Toen heb ik het uiteindelijk opgewekt met medicatie. Dat viel me alles mee. Van te voren was het best groot gemaakt, waardoor ik het heel spannend vond. Maar de pijn en het bloedverlies viel mee. Een heftige menstruatie. Het vruchtje is een aantal uur na het inbrengen van de medicatie losgekomen. Neem je tijd om het een plekje te geven. Bij mij hielp het heel erg om er veel over te praten en de emotie er te laten zijn. Veel sterkte!

Ik heb vandaag precies het zelfde 😭😭😭😭

Heel veel sterkte! 😘

Ik heb helaas vandaag hetzelfde gehoord en wacht momenteel ook op een miskraam. Ik kan je er niets over vertellen maar wil je heel veel sterkte en kracht wensen.

Dank je wel, jij ook! 😘

Allereerst wat een nare ervaring. Heel veel sterkte! En bij mijn miskraam ik januari begon het met bruine afscheiding, in de nacht werd het rood. En de volgende dag begon het te bloeden. En dat heeft 2,5 dag ongeveer aangehouden en werd toen steeds minder. Ik was 6 weken zwanger toen

Heftig! Wat bijzonder dat je dat zo hebt gedaan❤️ ik heb het vandaag ook te horen gekregen en wacht nu ook op een miskraam.. ik heb beetje het zelfde gevoel als jou.. dat het niet goed in je lichaam zit.. wat fijn dat je nu 8 weken bent ❤️

Thanks jij ook❤️❤️

Hier hetzelfde. Ik heb vandaag ook een echo gehad. Het is bij 6+3 al gestopt met groeien. Da het 9+2 te zijn. Nu moet ik ook wachten op het bloeden. Raar dat mijn lichaam nog dacht zwanger te zijn. Hoop dat het snel doorzet anders medicatie in het ziekenhuis

Ontzettend verdrietig 😔💔 Helaas heb ik afgelopen jaar 4 miskramen gehad. 2 kwamen zelf op gang, al met 5 weken. Dat was een wat heftigere menstruatie. De andere 2 waren missed abortions; gestopt met groeien rond de 5/6 weken en daar kwamen we rond de 8/9 weken achter. Het wachten vonden wij vreselijk en we hebben beide keren gekozen voor medicatie. Als je meer wil weten over het gebruik van de medicatie en het verloop van de miskraam daarna, mag je mij altijd een berichtje sturen. Iedere miskraam is anders, maar het kan fijn zijn om ervaringen van anderen te weten. Hoe dan ook; heel veel sterkte 😘

Sterkte ermee 😘

Wat een verdriet dat je dat zo vaak mee hebt moeten maken 😞

Ik had rond 18 feb bloed na het plassen. Ik was toen circa 4 weken. Twee weken in spanning gezeten (je hebt ergens toch nog hoop). Op 5 maart bevestigde de verloskundige dat mijn lichaam het zelf had opgelost. Nu ben ik 11 weken zwanger. Als je snel terugrekent ben ik dus een kindje verloren en die week erop wonderbaarlijk alweer zwanger geraakt. Bizar hoe het kan lopen, maar ik heb voor mijzelf het kindje wel erkend dat ik verloren heb (naam gegeven ook al wist ik het geslacht niet). Veel sterkte, maar geef de moed niet op.

Wat een verdrietig nieuws Adriana. Helaas komt het met regelmaat voor, ook al voelt het misschien voor jezelf dat je de enige bent. Afgelopen februari kreeg ik met 6 weken bloedverlies, tijdens een vervroegde echo die ik toen heb aangevraagd bleek ik een leeg vruchtzakje te hebben. Onduidelijk is of ik de embryo toen al was verloren, of deze er nooit heeft ingezeten. Het begon met licht bloedverlies wat steeds meer werd, op het heftigste ben ik het vruchtzakje verloren. Hoe verdrietig ook, dat was toen een enorme opluchting; mijn lichaam had dat zelf gedaan en vanaf toen kon het alleen maar beter worden. Vanaf het allereerste bloedverlies tot het laatst duurde bij mij ongeveer 3 weken. Enorm frustrerend, een miskraam krijgen is al niet leuk en dan wordt je er ook nog eens de gehele dag mee geconfronteerd (bij mij inclusief enorme buikkrampen). Aangezien het bij mij werd ontdekt met 6 weken en er verder nog geen familie op de hoogte was, hebben wij dit toen ook niet verteld. Ook al kon ik er met mijn vriend goed over praten, toch wel ervaren als een wat eenzaam proces. Hij kan natuurlijk nooi helemaal voelen wat ik voel (inclusief de hormonen die alle kanten op gaan). Op momenten heb ik me echt wel slecht gevoeld; alle vriendinnen om mijn heen zwanger en bij ons 'mislukt' het. Dat was wel een veelvoorkomend gevoel. Ook omdat het mijn eerste zwangerschap en dus eerste miskraam was, had ik geen idee hoe het zou lopen natuurlijk. Na ongeveer 4 weken werd ik weer ongesteld, vele malen heftiger dan normaal omdat er nog wat oud stolsel zat. Dat gaf mij daarna wel een fijn 'schoon' gevoel. Vol goede moed ook weer verder! Ondertussen 8 weken zwanger en afgelopen woensdag een kloppend hartje op de echo gezien. Het is een aardig verhaal maar tegelijkertijd een beknopte versie over mijn ervaring. Hopelijk kan je wat steun halen uit deze of andere groepen en wellicht bij mensen in je omgeving met dezelfde ervaring. Sterkte!