Omgaan met complicaties in de zwangerschap

Wat vervelend dat je je zo voelt en dat er veel zorgen zijn rondom jullie kleine. Die onzekerheid lijkt me echt vreselijk moeilijk. Ik herken je gevoel wel. Ik ben nu 24 weken, maar ik kreeg zelf wat complicaties de afgelopen weken (waaronder een te hoge bloeddruk), waardoor ik echt wat in een dal belandde. Dan zie ik hier al die mooie kinderkamers e.d. en dan denk ik: ik ben hier gevoelsmatig nog niet aan toe. Over een aantal weken hebben wij een groeiecho, dit zit ook constant in mijn achterhoofd. Groeit de kleine goed? En is verder alles goed? Maar goed, gelukkig heb ik soms ook goede dagen. Altijd fijn om te lezen/weten/ervaren dat je niet de enige bent, al had je het natuurlijk liever anders gezien. Sterkte voor jou 🤍

Bedankt voor je reactie! Wat vervelend dat er bij jou ook complicaties bij kwamen. We hebben volgende week ook weer een groeiecho omdat de kleine tijdelijk te weinig groeide door de complicaties. Vind het ook erg spannend weer. Ik heb ook goede dagen waar ik veel vertrouwen heb, maar zelfs op die dagen lukt het me niet aan de kinderkamer te denken. Iedereen zegt tegen me, maar jullie hebben nog tijd, maar ik wilde er zo graag aan de slag mee en ik ben een beetje bang dat dat vertrouwen nooit meer komt tot dat ze er is. Dus op een gegeven moment moet is alsnog maar gewoon beginnen denk ik dan? Idd fijn om te weten dat we niet alleen zijn! ❤️

Pff ja, dat is heel ingewikkeld. Ik herken het van mijn vorige zwangerschap een beetje omdat we de zwangerschap daarvoor hebben moeten afbreken met 15 weken. Dus het duurde heel lang voordat ik durfde te vertrouwen dat het die keer wel goed zou komen. En nu (de derde zwangerschap) hebben we weer een zwangerschap met allemaal...mja..het zijn geen complicaties maar kleine afwijkingen die in de meeste gevallen niets betekenen maar toch iedere keer om extra controles vragen. Als het een tijdelijke onzekerheid is (in de zin van: over een paar weken krijgen jullie te horen of het wel of niet goed zit) dan zou ik alles lekker voor me uit schuiven. Je hebt meer dan genoeg tijd. Als de onzekerheid potentieel tot de geboorte blijft, dan is het natuurlijk wel handig om in ieder geval te zorgen dat je de basis in huis hebt. Gelukkig heeft een baby de eerste maanden vooral liefde, eten, en slaap nodig (en heel veel luiers) dus zelfs al ben je nog niet eens aan de babykamer begonnen, als je een hoekje hebt waar je kunt verschonen en een bedje om in te slapen, dan ben je al een heel eind!

Heel herkenbaar je gevoel. Momenteel bijna 23 weken zwanger en ervaar ook heel veel onzekerheid en spanning. Bij mijn twee vorige zwangerschappen een vroeggeboorte gehad waarbij onze oudste dochter is overleden. Tweede dochtertje daar gaat alles nu goed mee, maar herken het gevoel van alles waar je voorafgaand zoveel zin in hebt ineens eng is. Moet ook nu weer heel rustig aan doen en leef echt naar de mijlpaal van 26 weken toe en daarna hopelijk week voor week erbij. Kamertje voorbereiden heb ik een beetje losgelaten want heb gezien bij mijn tweede dochtertje dat ze eerst in ziekenhuis moest blijven voordat ze thuis kwam. Maar blijft spannend allemaal en enorm lastig dat je geen controle hebt op de situatie. Heel veel sterkte en duim voor jullie mee!

Ah, spannend zeg. Ik vind de spanning zelf altijd nog erger dan de onduidelijkheid. Je wil het graag zo goed mogelijk doen, maar naast zo gezond mogelijk leven en rust nemen, kun je niet heel veel... Ik denk ook dat we maar 'gewoon' moeten beginnen. Wij hebben nog geen grote aankopen gedaan, maar gaan vandaag toch wel even op pad en wie weet komen we met iets thuis. Misschien dat je voor jezelf (kleine) doelen kunt bedenken. Dan ben je er toch mee bezig, maar niet alles tegelijk. Ik denk/hoop dat het vertrouwen bij mij steeds wat meer mag groeien als het meer tastbaar wordt in de zin van spulletjes e.d. aanschaffen. Maar ik ken mij zelf, ik blijf onzeker en vandaag kan ik een goede dag hebben, maar dit kan morgen weer anders zijn. Maar 'fijn' om te lezen/weten dat er meerdere meiden hier mee strugglen