Depressie? Moeilijk!

Wat goed dat je hulp zoekt! Zelf heb ik postpartum depressie gehad. Wat mij hielp: -deel met je naasten hoe je je voelt. -vraag hulp en geeft aan waar je hulp bij nodig hebt. -betrek je partner in je gedachten en zorgen en kijk wat hij kan overnemen. Bijvoorbeeld om en om de nacht doen. -bloed eventueel laten prikken om te kijken of je geen tekorten hebt. -gezond eten en bewegen en naar buiten (heel cliché, maar is echt belangrijk) -vooral wees lief en mild voor jezelf, je doet het goed! Geef jezelf de rijd om te herstellen en je lijf, geest en hormonen weer de rit te krijgen. Komt goed! Echt

Goed dat je al hulp hebt gezocht. Een pnd kan het zeker zijn. Een pnd is voor iedereen anders. De ene gaat er praktisch aan onderdoor en bij de ander merkt bijna niemand er wat aan. Het betekent niet dat elke dag slecht is, soms heb je zelfs enorm goede dagen. Ik hield/hou enorm veel van mijn zoontje, maar ik raakte steeds sneller getriggerd door het huilen en gevoel van falen. Na een tijdje hoorde ik hem huilen ook als hij lag te slapen. Ik heb echter ook lekkere wandelingen met hem gemaakt, lekker geknuffeld etc. Ik heb genoeg gelachen in die tijd, maar op de slechte momenten zat ik in de knoop. Ik had veel aan de poh. Beroerd dat die bij jou een wachttijd heeft. Je kunt ook altijd vragen om een verwijzing naar de pop-poli. Misschien dat die sneller plek hebben. Ik vond zelf de poh een stuk laagdrempeliger, maar ik heb nu ivm de zwangerschap preventief contact met de pop-poli en het voelt goed. Praat met je partner en evt naasten over je gevoel en pak waar je kan rust. Kijk ook wie je kan ondersteunen op de moeilijke momenten. Ik heb zelf in die tijd veel gehad aan een draagdoek. Daar werden mijn zoontje en ik beiden rustiger door. Oordopjes kunnen ook helpen.

Super herkenbaar, ik heb precies hetzelfde gehad! Heel goed dat je direct hulp zoekt, dat heeft bij mij enorm geholpen. Op goede dagen dacht ik: oh dit gaat top. En een paar uur later zat ik weer van ellende in elkaar gedoken op de grond te huilen. Ik heb hulp gezocht via het consultatiebureau, misschien is dat voor jou ook een optie?

Je klachten kunnen ook komen van de restklachten zwangerschapsvergiftiging, verwerken van een bevallingstrauma en/of ontzwangeren. Niet dat ik depressie teniet wil doen, maar vaak worden deze dingen overgeslagen of niet naar gekeken/herkent.

Hoi! Goed dat je het al deelt, dan is het uit je hoofd en voel je je minder eenzaam (als het goed is). Ik heb het zelf gehad en voelde mij ook niet 24/7 altijd alleen maar slecht, maar wel voldoende om van postnatele depressie te spreken; angst, huilen, agressie (naar mezelf) en ook hyperfocus op babyslaap. Wat hielp was praten, praten en praten. Maar ook tijd voor jezelf nemen, even weg uit de situatie en wat leuks doen. Gezond eten en drinken, slaap prioriteren. POH kan je uiteindelijk doorsturen naar een psycholoog, maar bij mij heeft POH echt wel geholpen en daarna nog voor het laatste stuk naar de psycholoog. Succes! Er is licht aan het einde van die tunnel!