Moeite met nieuwe rol?

Herkenbaar hoor! En heel normaal ook denk ik.. het is ook gewoon zwaar! Mag ik vragen waarom je langer verlof hebt genomen? Misschien is de afwisseling met werken wel juist goed om extra te kunnen genieten van de dagen dat je wel met je baby bent?

Ik merk sinds ik weer aan het werk ben ik echt meer rust in m’n hoofd heb! Toen ik weer moest beginnen dacht ik: ik had langer verlof op moeten nemen.. maar nu ik weer aan het werk ben ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb! Al is het maar in de ochtend alleen in de auto zitten, kopje koffie, podcast op en gewoon even alleen jij! Gezellig met collega’s werken Ipv heel de dag een soort obsessief bezig zijn met het ritme van m’n baby werd ik ook beetje gek van eerlijk gezegd 😚 ik kan je dus alleen maar adviseren lekker weer te gaan werken en meer dingen zonder baby te gaan doen (dit laatste vind ik overigens ook nog heel lastig hoor)

Ik herken mezelf heel erg in je verhaal. Misschien heel naïef, maar ik had het makkelijker verwacht. Ook omdat het bij iedereen om me heen zo makkelijk lijkt te gaan. Nadruk op lijkt, want nu ik aangeef dat ik het echt pittig vind, hoor ik het van meer vriendinnen. Onze zoon is begin januari geboren en had geen goede start. Daarna kwamen de enorme krampen, voorkeurshouding, geholpen aan zijn tongriempje en spruw. Half maart hadden we voor het eerst een rustige en redelijk tevreden baby, maar toen begonnen begin april de hazenslaapjes. Ik heb alle tips gelezen en toegepast, maar zonder verbetering. Nu met sprong 4 en de slaapregressie heb ik het gevoel helemaal 24/7 met hem bezig te zijn. Mijn man is aan het werk en ik zit nog thuis. Gelukkig maakt zijn lachje veel goed! Zo, dat was mijn klaagzang en door. 😂

Ja ik dacht, het is makkelijker om eerder weer te beginnen dan om aan te geven dat ik langer verlof wil qua planning op mn werk 😁 De eerste 6 weken waren heel zwaar vanwege ziekte van mijn ouders, dus die periode heb ik 'gemist'. Heb er wel over gedacht om weer te beginnen maar we hebben geen opvang nu natuurlijk. Plus dat ik ook graag alles van hem mee wil krijgen nu hij nog zo klein is want we zijn al wat ouder en misschien is dit onze enige baby! Dus ik hink een beetje op 2 gedachten...

Oh dan zijn ze ongeveer even oud, de mijne is van 7 januari! Inderdaad, bij iedereen leek het redelijk makkelijk te gaan, hoorde wel eens verhalen maar niet tot in detail. Kan in ieder geval niet wachten tot hij wat meer kan en vooral langer wakker kan blijven en we meer kunnen ondernemen 😁 vind het nu al zo leuk dat hij echt lacht en op je reageert, en hij kletst de oren van ons hoofd, zo lief! Maar dat 24/7 aanstaan is echt veel en veel heftiger dan ik dacht!

Nog 2 maanden 😁 misschien moet ik maar een aftelkalender maken haha!

Ik vind het ook echt steeds leuker worden! Er komt een moment dat we hierom kunnen lachen en onszelf kunnen afvragen waarom we ons zo druk maakte. 😋

Herkenbaar hoor! Mijn zoontje is vandaag voor het eerst een paar uurtjes naar de opvang en hoewel ik ook echt heb zitten huilen er om, voelde ik wel een soort opluchting want iemand anders kan nu zien voor zijn dutjes en zo, ik kan gewoon even doen wat ik wil 😅 Ik hou echt van de baby fase, maar kijk tegelijk ook uit naar dat hij langer wakker zal kunnen zijn en meer dingen ondernemen ☺️

Ik voel het ook zo erg en heb ook een beetje spijt om niet eerder te beginnen op werk. Heb 5.5 maand opgenomen maar kan nu ivm opvang en vakantie ook niet meer terug... ik los het btw nu wel eens op met een random dagje oppassen bij opas en omas en dan kan ik weer terug in bed, kolven, rommelem en naar de kapper.

Ik herken mezelf heel erg in je verhaal. Elke dag bezig zijn met de slaapjes en alles wat je baby anders doet dan de dag ervoor en niet begrijpen wat ze dan weer bedoelen. Tussendoor heel veel googlen en op dit forum lezen is ook niet goed, maar toch helpt het je ook weer ergens wel. Lastig allemaal! Mijn dochter slaapt steeds 30 minuten alleen en slaapt daarna altijd op me borst verder. In de 1,5u dat zij wakker was, kon ik dus plassen en even eten 😂 en dit weken lang. Sinds 2 dagen ben ik weer aan het werk. Onwijs dubbel, maar zo lekker om weer even mezelf te zijn. Het schuldgevoel blijft, dit heb ik namelijk ook als ik me vriend “alleen” laat met haar voor een paar uurtjes maar als wij als moeders dit niet doen dan gaat het niet goed. Iedereen die ik spreek zegt dat het rond de 6 maanden echt beter wordt qua slaapjes, voedingen. Dus bekijk het zo.. we zitten al op de helft 😅😂

Ha daar hoop ik dan maar op!😁 Het googlen en forum-lezen is inderdaad wel een ding haha, kom aan niks anders toe in die 45 minuten dutjes!

Herkenbaar! Ook wel zin om straks weer te gaan werken hierdoor. Door al die weken ook wel steeds meer het gevoel dat ik hem het beste naar bed kan brengen etc. Dus het is goed als ik straks weer lekker aan het werk gaat en hij naar de kdv en oppas gaat. Nu zeg ik al snel; ik doe het wel even.

Ik herken dit wel hoor, maar dan vooral bij de eerste. Nu bij de tweede ervaar ik het zo anders. Maar ja, baby's zijn hard werken. En slaaptekort helpt dan ook niet.. Ik was vanochtend even eruit met de oudste van 3,5 en jeetje wat een verademing was dat haha. Geen luiers, slaapjes, huiltjes. Houd vol lieve mama, het wordt echt makkelijker en leuker. En tot die tijd: wees lief voor jezelf en neem af en toe tijd voor jezelf als dat mogelijk is want dat is zo belangrijk!

Ik herken je verhaal ook hierin, we hebben ook een lastige start gehad en hij is paar keer opgenomen geweest in ziekenhuis. Hij had eindelijk een ritme maar nu weer niet we zijn de hele dag door bezig met hem ook het slapen overdag is een ramp.. ik zit zelf in de schoonmaak en heb ook zoiets ik wil weer werken maar 1 nadeel begin om 6 uur .. of ik dat ga trekken is de 2e vraag ...

Bij de eerste heb ik dit enorm erg gehad!! Na 3 maanden begon ik te wennen, na 6 maanden dacht ik: dit wordt leuk en was ik oprecht trots om moeder te zijn. Nu moeder van nummer 2 en de rol moeder heb ik dus al en ik merk dat ik veel minder moet wennen. Je leven staat niet zo op z’n kop als bij nummer 1: want je hebt al een kleine rondlopen en daar plan je je leven al omheen.

Onze zoon is van 10 januari en ik herken je gevoel volledig. Ik ben 2 weken geleden weer begonnen met werken en hoewel ik eerst dacht dat het te snel was, doet het me echt goed. Ik werk zowel thuis als op kantoor, maar even eruit zijn, niet de hele dag bezig met flesjes en slaapjes, andere gesprekken voeren.. Ik vind het heerlijk. Onze zoon is geweldig maar denk ook dat ik ook niet echt een babymens ben. Kan ook echt genieten van een dag/moment er uit te zijn zonder baby. Wel vind ik het lastig om de zorg uit handen te geven. Niet omdat ik het anderen niet toevertrouw, maar omdat ik er anderen niet mee wil belasten. Het is uiteindelijk mijn keuze om aan een kind te beginnen en dan moet ik er ook zelf voor zorgen. Dus regelmatig een strijd met mezelf aan het voeren terwijl ik genoeg hulp kan vragen in mijn omgeving 😅

Ik herken het niet helemaal, ik dacht ook altijd dat de platte baby niets voor mij ging zijn maar nu vind ik het toch wel heel leuk! Wat volgens mij wel helpt is dat mijn man en ik elkaar rustmomenten gunnen. We hebben elk een hobbykamer in ons huis en soms is hij een paar uur daar aan het sporten en de dag erna ga ik dan bezig zijn met mijn hobby. Daardoor moeten we niet allebei constant ‘aan’ staan. We genieten allebei wel erg van onze kleine rustpauzes, heel fijn zo.

Misschien doe je dit al, maar wat voor mij echt helpt met al die korte dutjes is om 'klusjes' te doen wanneer zij wakker is. Ik zet haar in de stoel in de keuken en ga dan de keuken opruimen, vaatwasser etc. Gaat natuurlijk niet snel omdat ik haar ook aandacht geef, maar ze vindt het hartstikke leuk. Zodat wanneer ze slaapt ik echt even wat voor mijzelf kan doen, ookal is het maar een half uur. Mijn vriend deed dit gisteren ook tijdens zijn papadag en vond zo een hele dag met haar zijn al een stuk minder intensief. Maar goed dat neemt niet weg dat het altijd aanstaan pittig blijft. Je kan niet denken 'ja nu even niet'. Baby bepaalt alles.😂

Ja ik denk dat we dat meer moeten doen ook, ik vind het alleen extra lastig omdat ik wel merk dat hij eigenlijk de slaap nodig heeft (huilt als hij wakker wordt, op de arm slaapt hij meestal wel verder) en we lastig zijn slaap signalen zien, dus dan raakt hij op een gegeven moment oververmoeid. Dat 'nu even niet ' heb ik al zo vaak gedacht de afgelopen weken (en daarna ons ventje eens extra geknuffeld😁)!

Ah ja snap ik. Als mijn dochter na een slaapje 'klaarwakker' in haar bed ligt, neem ik haar mee naar beneden. En als ze na 10 minuten alweer moe is (ogen wrijven, moeilijk kijken, geen interactie willen, huilerig), dan stop ik haar weer in bed. Of je zorgt dat je bij de bank eten en drinken hebt klaarstaan en laat hem lekker op de borst verder slapen terwijl jij een serie kijkt. Dat laatste vind ik ook heerlijk alleen bij mij wordt ze altijd wild omdat ze dan mijn borsten ruikt.🥲