Kind 3 jaar vraagt soms naar vader

Niet precies dit, maar hier een zoontje van 3 (eind maart 3 geworden). Hij kijkt veel filmpjes waar beide ouders in voorkomen en heeft allemaal nichtjes en neefjes waar beide ouders van in beeld zijn. Ik heb een beste vriend die hij als vader is gaan zien. Dus hij zegt soms wel eens uit het niets “*naam* is mijn papa” of “waar is mijn papa?”. Wij zijn dit normaal gaan vinden en hebben het ook niet afgeleerd omdat biologische vader niet in beeld was/is, maar hij heeft nou wel via de rechter gevraagd om omgang… Heel lastig dit. Ik liet toen een foto van biologische vader aan m’n zoontje zien waarop hij reageerde “nee, dat is Stranger danger” 🥲 (dat kent ie van educatieve filmpjes op yt😅) en dat hij niet met hem wilde praten, spelen of mee wilt gaan. Hoe we dit gaan doen weet ik dus echt niet, ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken. Z’n vader is ook totaal geen goeie man en zelfs de rechter weet dat. Er staat letterlijk in het rapport dat meneer alles ik eigen belang doet en niet in het belang van m’n zoontje. Dus ik ga ook niet tegen hem liegen om het te verbloemen dat het wel een leuke man is die om hem geeft en met hem contact moet hebben, omgebracht wat de rechter besluit, zal ik het nooit aanmoedigen. Meneer lijdt aan een narcistische persoonlijkheidsstoornis (staat ook in het rapport van de raadt) en daar kan je sws niet meer samenwerken noch liefde van verwachten. Misschien kan je gewoon foto’s laten zien en wat over hem vertellen? Dan heeft ze er iig een beeld bij? En als je erbij blijft vertellen dat hij “weg is” en niet komt”, zal ze het misschien niet meer vragen? Wanneer weer hij wel contact wilt, kan je dat ook weer vertellen aan dr?

Ik denk dat het kan meespelen dat ze nu een leeftijd heeft dat ze opmerkt dat andere kindjes papa’s hebben en dan word een kindje nieuwsgierig waar dan haar papa is. Het zal voor jou tegenstrijdig voelen want je wilt niet liegen en je wilt ook geen mooi verhaal ophangen dat hem romantiseert. Ik heb een soort gelijke situatie gehad mijn zoon is inmiddels bijna 12 en er is heeel weinig en wisselend contact geweest over de jaren heen. Nu hij ouder is kunnen we erover praten. Daar ben je nu misschien niet mee geholpen maar het word beter wanneer ze ouder word en je haar vragen eerlijk kunt beantwoorden. Voor nu zou ik bijvoorbeeld zeggen Dat je het niet weet. En proberen eroverheen te praten tot ze minder vragen stelt. En zo uitstellen tot ze dingen beter zult begrijpen. Nu is ze nog erg jong wat het lastig maakt ook als ze straks naar school gaat en ze het gaat hebben over “thuis” en het gezin etc. Sterkte met de situatie 😘

Mijn zoontje had het laatst ook voor het eerst over, helaas was die toen nog niet eens 2 dus dat vond ik wel lastig qua hoe uit te leggen maar het gaat steeds beter, we zijn inmiddels 4 maanden verder en hij heeft het nog steeds regelmatig over 'papa' Zijn vriendjes en neefjes hebben namelijk wel allemaal een papa dus hij snap wel al echt dat het bij ons anders is. Wat ik nu ben gaan doen is proberen uit te leggen dat elke familie anders is. Wij hebben dan geen papa maar wel een hond en 2 katten. Vriendin van mij die in het weekend op hem past als ik moet werken is getrouwd met een vrouw en heeft een tweeling uit haar vorige huwelijk. Dus dat haal ik er dan ook bij als voorbeeld. Mijn źoontjes vader is ook niet in beeld. Heb hem wel 3x een foto van zijn vader laten zien maar dit was mij afgeraden om te doen door de consultatiebureau en psych. Ik heb lang geprobeerd contact te leggen met zijn vader (ondanks de mishandelingen en meerdere malen politie en researchers aan de deur gehad te hebben voor hem, want vond dat mijn zoontje recht had om te weten wie hij is) maar ik ben daar nu wel klaar mee, ook vanwege alle advies die ik heb gekregen wil ik contact afhouden totdat hij 18 is. Dan is die wat volwassener en kan hij de situatie hopelijk ook wat beter aan.

Haha, stranger danger! Maar inderdaad lijkt mij heel heftig dat hij na al die tijd wel naar de rechter stapt voor omgang. Hier nu al ruim 3 jaar geen contact meer en hoop dat het ook niet komt. Ik wil het verhaal inderdaad ook niet mooier maken dan het is. Hij heeft gewoon niet gekozen om bij ons te blijven.. Achteraf gezien had hij een dubbelleven. Geen idee precies hoe en wat, maar lastig is het dus wel. Ik heb wel eens een foto laten zien, maar gelukkig werd daar snel overheen gepraat door haar. Het is een soort van afwachten wat hij gaan doen en wat zij zal vragen. Maar ik vind 3, bijna 4, veel te jong om haar daarin een keuze te laten maken..

Ja, goede tip om inderdaad uit te leggen dat elke familie anders is opgesteld. Dank je. Waarom was het afgeraden om een foto te laten zien? Heb je speciaal een psycholoog gesproken over deze situatie? Knap van je dat je ondanks alles geprobeerd hebt om contact te leggen. En contact afhouden bedoel je dat het niet stimuleert of wil de vader ondertussen wel betrokken worden?

Ja, heel tegenstrijdig. Wil niet dat ik later er op afgerekend word door mijn dochter. Maar ik wil dus ook niet het contact zelf leggen. Waarom zou ik dat doen? Is dat wel goed voor haar? Die vragen spelen dan op.. Fijn om te horen dat het beter wordt als ze ouder is. Heeft je zoon er wel problemen van ondervonden? En heb je bij deze aanpak hulp gehad?

Haha, ik moest er ook om lachen 😅. We hebben hier trouwens een boek “allemaal gezinnen” heet het. Misschien dat dit helpt als je voorleest 🥰

Dank je wel voor de tip! 😊 Ik zal het gaan opzoeken.

Ja ik ben zelf in januari een beetje ingestort van het hele gebeuren tijdens zwangerschap en begin van de baby tijd. Ben toen ook eerst naar de p.o.h gegaan en toen naar de psych, die hebben mij allemaal wel geadviseerd om niet de foto te laten zien omdat dat volgens hun verwarring en meer vragen kan geven. En gezien mijn zoontje nog zo jong is (net 2 jaar) willen wij het proberen wat op de achtergrond te houden en korte antwoorden te geven. Zijn vader heeft hem ook niet erkend en leefde een dubbele leven (nog een vrouw en kinderen) terwijl hij bij mij woonde. Relatie heb ik verbroken omdat hij erg agressief begon te worden en 4 dagen later kwam ik er achter dat ik zwanger was. Ben toen met de dood bedreigd en alles en paar maanden later allemaal researchers aan de deur vanwege iets wat hij heeft gedaan (nog steeds geen idee wat, we waren toen gelukkig al uit elkaar) Door dit alles was januari de laatste poging voor mij om contact te leggen met hem, dit is toen weer niet gelukt dus om te voorkomen dat mijn zoontje hier nog verder de dupe van gaat zijn wil ik het contact nu ook afhouden todat mijn zoontje ouder is en hij de situatie ook wat beter kan begrijpen. Ook ben ik wel bang wat het voor mijn/onze veiligheid gaat doen als hij wel weer in beeld gaat zijn dus ook daardoor beter om het contact zo te houden. Ik heb wel voor mijn zoontje de gegevens van zijn vader en van zijn half broer en half zus (bsn nummer en adres) en zodra hij ouder is zal ik dit aan hem geven en mag hij zelf kiezen wat hij hiermee gaat doen. Kans is groot dat het adres en tel.nr dan niet meer klopt maar door de bsn nr kunnen wij hem/hun wel altijd voor hem vinden als hij dat wil