21 weken zwanger van 2e kindje en verlaten

Hi dames, ik weet het allemaal even niet meer. Ik ben momenteel 21 weken zwanger van de 2e en mijn vriend heeft ons verlaten. Na de zoveelste hevige ruzie liepen de gemoederen hoog op en heb ik mijn vriend op straat gezet om hem een lesje te leren en zelf wat rust te vinden. We hebben onze ups en leuke momenten lachen, samen leuke dingen doen etc, maar de afgelopen tijd is hij meerdere malen over de streep gegaan denk aan regelmatig niet thuis komen, schelden, schulden, geen hulp bieden in de zwangerschap zoals tillen boodschappen, geen eten koken, rommel achterlaten of mij express niet laten slapen, niet voor onze andere baby zorgen, en weglopen voor zijn verantwoordelijkheid. Ik kon het allemaal niet meer aan zo kwaad hopeloos en verdrietig van deze situatie en heb gezegd dat hij weg moest. Ik lag op de bank zwanger en zo overstuur van alles wat er gebeurde dat dit mij de enige uitweg leek. De volgende dag stond hij ineens onaangekondigd in de woonkamer om zijn spullen te halen en heb ik zijn sleutels gevraagd. Hij schrok hier erg van, ik wilde zo graag de situatie veranderen maar geen idee meer hoe. Nu komt hij niet meer terug en heb ik spijt van mijn actie ik zit liever in de slechte oude situatie dan dat ik het alleen moet doen. Ik heb praten natuurlijk geprobeerd, mijn vader heeft hem gebeld maar dat escaleerde alleen maar meer, relatie therapie aangeboden maar hij liet niets meer van zich horen en gaf daarna aan hier niet voor open te staan om hieraan te beginnen. Hij zegt letterlijk ik wil niet in dienst zijn, ik wil rustig op bed liggen en aan niets denken en niets te hoeven en doen. in mijn ogen werkt dat niet zo met een baby en een zwangere vriendin. Ondertussen mag ik zorgen, wassen, koken, huishouden en inkomsten genereren.En ben ik helemaal gefrustreerd omdat ik iets verwacht wat er niet is. Hulp hierbij. Nou komt het niet helemaal als een verrassing maar binnen 3 dagen hebben zijn ouders een ander huis voor hem geregeld waar hij is gaan wonen volledig ingericht en wel. Ik schreeuw al maanden om hulp van hun in de situatie maar ik krijg alleen terug dat zijn ouders niet betrokken willen worden in deze situatie. Nu ook weer geen appje niets. Hij vind het allemaal heerlijk zo z’n vrije leventje terug niks moeten. Weet niet wat me overkomt en weet me geen raad meer. Advies?