casus: wat te doen?

Ik zou me in dit geval niet met haar bemoeien. Wat wil je precies doen? Een melding maken? Haar het nóg moeilijker maken? Je beschrijft haar als een moeder die veel van haar kindje houd en haar best doet. Is dit niet het belangrijkst? Genoeg moeders (ook vaders natuurlijk) die amper naar hun kind omkijken. Sorry maar bemoei je je hier gewoon niet mee. Ze heeft het al moeilijk genoeg en dit is geen reden om het haar nog moeilijker te maken.

Wat bedoel je precies met je rol als casemanager, werkt ze voor jou? Ik zou het dan niet op prijs stellen dat mijn persoonlijke vraag zo op een forum wordt verteld. Kun je in je werkveld iemand vinden om hier gepast samen over te hebben als dat nodig is?

Wauw als jij ‘casemanager’ bent van deze persoon mag ze wel een dikke klacht indienen dat dit op een openbaar forum even wordt neergezet. Bijzonder onprofessioneel. Ik hoop maar dat ik het niet helemaal goed begrepen heb.

Het is toch anoniem..

Ik snap ook even niet zo goed wat jouw rol hierin is en hoe je dit allemaal weet aangezien ze zoals ik begrijp niet werkt nu? Ik kan me voorstellen dat je denkt dat het voor moeder en kind niet ‘wenselijk’ is. En misschien is het ook niet gezond, maar daar zullen professionals zich wel mee bezig houden toch? Ik heb mijn kind ook niet bij anderen achter durven laten. Vermoedelijk ook door een traumatische bevalling waarbij mijn kindje bijna overleden was. Ik snap deze moeder daarin wel eigenlijk. Ook al kon ik zelf snappen dat het bedrag niet gezond was, ik was te bang dat haar iets overkwam. Vervolgens kreeg ik kanker en moest ik geopereerd worden etc etc en is ze wel van mij weg geweest. Dat was het moeilijkste wat er was. Mijn partner MOEST elke dag langs komen in het ziekenhuis, zodat ik haar kon zien. Het ziekenhuis dacht heel erg mee en heeft er ten alle tijden voor gezorgd dat ik een privé kamer had. Ze hebben zelfs een bed vrij gelaten op de afdeling, zodat ik een privé kamer had terwijl die er eigenlijk niet (meer) was. Maargoed.. wat ik hiermee wil zeggen. Weet jij de precieze situatie van deze moeder? Zo niet, dan zijn zulke aannames en vermoedens niet helemaal op z’n plaats vind ik. Ieder huisje z’n kruidje en je weet niet precies hoe het zit tot het je eigen situatie is

Gaat er niet om. Behalve dat het verhaal herkenningspunten kan hebben en daarmee dus niet volledig anoniem, zou het volledig onprofessioneel zijn als je als casemanager dit doet. Maakt je gewoon niet betrouwbaar.

Natuurlijk is het voor jou ‘moeilijk te bevatten’, jij hebt niet gestaan waar zij heeft gestaan en deelt haar gevoelens niet. Voor de rest snap ik niet wat je wilt horen, het gaat je niets aan. Laat dit maar over aan de professionals.

Hier ook case manager - los van de casus - ziek is ziek. Mijn tip is om toch je gevoel als moeder-zijnde hier los te laten en hierin de instanties te volgen voor de volgende stappen. Zoals ik het lees kan jouw collega (voorlopig) nog niet werken, maar werkt wel aan haar herstel. Waarschijnlijk loopt ze binnenkort tegen haar 1 jaar ziekte aan, hierin moet je volgens de wet van poortwachter wel de volgende stappen gaan zetten als werkgever. Bespreek dit met jullie verzekeraar en/ arbodienstverlener welke stappen dit zijn. Van hieruit kan je collega ook verdere hulp krijgen.

Sorry, maar dit is heel onprofessioneel. En de reden waarom mensen zich vaak onprettig voelen rondom ziek zijn. Het is niet aan jou om hier een oordeel over te hebben en al helemaal niet om dit op een forum te willen bespreken. Wat wil je eigenlijk horen? Dat ze niet echt ziek is? Dat ze haar ziekmelding uitbuit? En waarom vind jij dat het niet goed is voor het kind om veel met mama thuis te zijn? Je gaat veel en veel te ver! Los daarvan is niet te bevatten hoe traumatisch en ingrijpend een gebeurtenis kan zijn, wanneer je het niet hebt meegemaakt. En eigenlijk lees ik helemaal niets wat ‘schadelijk’ kan zijn voor het kind. Ik ben ook een huismus en zal heel veel alleen met onze dochter thuis zijn. Ben ik dan ook ‘zorgelijk’? Heel naar dit. Mijn tip is om je op je eigen leven te richten en anderen gewoon te laten doen.

Nu ja voor een kind is contact met andere mensen en kinderen wel heel belangrijk. Maar thuis zitten zelf niet nee

Hoe zit het eigenlijk met dat jij haar “casemanager” bent, maar ook haar collega? Begeleid je haar in haar herstel en heb je een leidinggevende functie of ben je meer een buddy die gelijkwaardig werk doet, een soort werk-vriendin? Dat maakt enigszins uit in deze… Ten tweede: wat beweegt jou om een dergelijke post te maken? Wat wil je horen? En waarom vind jij dat je hier iets van mag vinden. Jij vindt dat het ongezond is voor haar kindje als het met 16 maanden nog niet lang weg is bij mama. Jij vindt dat haar herstel niet snel genoeg gaat. Jij vindt (vrije vertaling) dat ze ondertussen wel weer zou moeten kunnen werken. Dat klinkt wel heel veroordelend en bedenk je even: ofwel dit is iemand die jou obv jullie vriendschappelijke (werk)relatie in vertrouwen neemt mbt haar ziektebeeld en trauma, wat dit bericht echt heel erg onaardig maakt omdat je hierin niets anders hoort te doen dan haar steunen. Ofwel dit is iemand van wie je obv een professionele relatie zeer persoonlijke dingen weet, wat dit bericht naast heel onaardig ook ontzettend onprofessioneel maakt, omdat je dergelijke informatie niet hoort te delen en er ook geen oordeel over hoort te hebben als je geen bedrijfsarts bent en geen weet hebt van de behandeling die ze ondergaat. Ik vind, even bot gezegd, want blijkbaar mag dat, dat jij heel snel terug je hok in moet. Hier heb jij niets van te vinden. Als ik deze moeder was en dit wist, zou ik direct om een andere casemanager vragen. Man man man…

Ze vraagt om tips,waar moet ze dat anders doen?

Nou, als die andere mensen net zou betrouwbaar zijn als deze collega, dan kun je ze beter kwijt dan rijk zijn. 🤷🏻‍♀️

Als ze dit als professional vraagt voor een dossier die zij als casemanager onder haar hoede heeft dan is het absurd zulke vragen op een forum als dit te vragen dan vraag je dit binnen je professionele netwerk. Zou me wat zijn als mijn psycholooghier op een open forum mijn casus in de groep zou gooien. Is echt wat anders dan als je het vraagt omdat he ziet dat een vriendin met baby zich zo isoleren. Vanuit casemanager: ziek is ziek, behandeling en medische adviezen zijn aan de arbo arts. Als vriendin: bespreek je zorgen en kijk waar je kan helpen en respecteer vooral de beslissingen van je vriendin.

Ja klopt geef ik je gelijk in!

Maar er staat nergens dat ze haar casemanager is? Ik maak uit de post meer op dat ze vind door haar beroep als casemanager dat ze gekwalificeerd is om hier een mening over te hebben… zou wel heel absurd zijn als je casemanager bent over je eigen collega? @TS, misschien handig om wat opheldering te geven. Veel mensen hebben de tijd genomen om een uitgebreide reactie te geven, maar je lijkt nergens op te reageren.

Ik denk dat als je niet in haar schoenen hebt gestaan, je moeilijk kan voorstellen wat dit voor gevoel heeft moeten hebben gegeven. Maar ik denk dat je wel kan aannemen dat als het na 16 maanden nog weinig verbetering heeft gegeven watvoor impact dit heeft gehad op de desbetreffende moeder. En het is inderdaad zorgelijk, maar gelukkig krijgt zij hulp en verder kun je er niet veel aan doen.

In dat geval heeft ze hier de rol als collega en heeft dat de ts case manager is niks te maken met haar relatie met haar zieke collega. Dan zou ik er als een collega/vriendin voor zijn (afhankelijk van de relatie) en heeft de zieke collega zelf een eigen casemanager en mogelijk traject bij psycholoog. Dat ts het het moeilijkkan bevatten is lastig iets aan te doen. Is niet aan de zieke collega om dit uit te leggen omdat anderen dit niet begrijpen.

Tips voor wat precies? Hoe ze om kan gaan met haar negatieve gevoelens tegenover die collega? 🤦🏽‍♀️

Moet je wel weten waarvoor de tips zijn. Als ze collega wilt ondersteunen en begrijpen krijg je meer en andere tips dan dat ze de collega wilt aanspreken.