casus: wat te doen?

Hallo, Ik heb een casus waar ik veel moeite mee heb, enerzijds als mens en moeder en anderzijds vanuit mijn professionele rol vanuit casemanager. Vorig jaar heeft een collega een kindje gekregen en heeft een traumatische bevalling gehad waarbij haar kindje kritiek was. Dit heeft zich gelukkig snel opgelost en nu heeft ze een gezonde peuter. Echter heeft moeder PTSS opgelopen en is hierdoor letterlijk 24/7 (waarbij het echt ver gaat, dus altijd in dezelfde ruimte) bij haar kindje, ze vertrouwt niemand anders haar kindje toe. Ze heeft ook vrijwel geen sociaal netwerk, buiten haar partner om. Ze is in behandeling maar er is vanuit mijn perspectief geen noemenswaardig verbetering. Daarnaast durft ze met haar kindje ook nergens naar toe (geen vervoer, zelfs geen fiets), dus ze zijn bijna uitsluitend met zijn tweeën binnenshuis. Dus ook voor het kindje vind ik zorgelijk situatie, aangezien ze in een vorm van sociale isolatie zit. Nu weet ik ook dat het aan een bedrijfsarts is om hier een oordeel over te geven. Nu 16 maanden later is het naar eigen zegge nog steeds niet mogelijk voor haar om één uur haar kindje elders onder te brengen vanwege haar emotionele gesteldheid. Dat vind ik moeilijk te bevatten, maar wellicht kunnen jullie mij een ander perspectief bieden. Andere eventuele tips/inzichten zijn ook welkom.