Eerste echo

Hoi! Ik word volgende week 20 en heb 2 dagen daarna mijn eerste echo met 7.6wkn. als het goed gaat dan ga ik het zeker houden, dit deels vanwege de overtuiging dat dat het beste is, maar ook omdat ik altijd al mamma heb willen worden. Ik heb gelijk de verloskundige gebeld. Daar is de eerste echo vaak vanaf 8 wkn. Met 7 of 6 een vervroegde echo is vaak in verband met eerdere miskramen, een medisch traject, of een kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap x

Dankuwel om te reageren, moet ik dan best een paar gynecologen bellen om rond te horen de welke misschien wel voor 12 weken een echo doen? Of hoe heb jij je gynecoloog gekozen

Er zit bij mij om de hoek een verloskundigen praktijk, dus ik heb deze gebeld. Ik was in februari ook bij deze praktijk geweest, toen had ik helaas een miskraam gehad

toen ik voor dr 1e keer zwanger was heb ik de verloskundige gebeld... in plaats van gynacoloog... alleen toen ik 2 keer een miskraan had kwam ik bij de gynacoloog terecht... en als je niet medisch bent dan krijg je by de gynacoloog pas je echo rond periode van 11 weken. je kan altijd een verloskundige praktijk bellen. die maken meestal een echo rond periode van 8 weken.... eerder doen ze dat helaas niet... njaa alleen bij mensen die meerdere miskramen hebben gehad... ik weet het wachten duurt echt lang... maar probeer er van te genieten... h0e verder je in je zwangerschap bent.. h0e mooier je echo is...😊

Ik ga is opzoeken naar een verloskundige praktijk bij mij in de buurt. Ja ik weet nog maar een week dat ik zwanger ben en vind het nu al heel spannend allemaal en vind dat het wachten nu al zo lang duurd 😊 ik heb namelijk ook reuma psoriasis artritis en vroeg me af of iemand hier ervaring heeft met hoe de zwangerschap en bevalling verliep? Ik ben nog volop in de stress met de gedachten dat het natuurlijk nog mis kan lopen... Ik kan namelijk ook niet gaan werken voltijds en krijg een uitkering en heb nu al zoveel financiële stress, toen ik het nieuws aan mijn ouders vertelden hadden zun alleen maar abortus in hun hoofd gezien mijn situatie maar ik heb er nu al zoveel liefde voor en denk alleen maar, ik krijg een kindje

Hey Yana, Ik denk dat je heel goed voor jezelf moet nadenken wat je wil, uiteindelijk kan enkel jij deze beslissing maken (eventueel samen met je partner). Ikzelf ben van Merksem, antwerpen. Heb al een heel traject achter de boeg en heb enorm veel steun gehad van mijn gynaecoloog dr. Van de walle hij heeft een prive praktijk in schoten daar kan je vrij snel terecht en anders zit hij in het Jan palfijn ziekenhuis (merksem) of het sint elisabeth ziekenhuis, antwerpen. Hij neemt ook echt de tijd om naar je verhaal te luisteren en je raad/advies te geven. Ikzelf kon bij 5 weken al terecht bij hem op de privé omdat lk ook kamp met reuma. Ik kan niet uit ervaring spreken over psoriasis maar ben zeker van dat de gynaecoloog dat uitgebreid met jouw bespreekt. Als je eens privé wil spreken kan dat altijd via instagram, j.allanois

Dankuwel voor u reactie, dit heeft me toch al gerust gesteld dat gynecologie ook veel informatie kan geven over zwanger en reuma. Merci

Waar twijvel je precies over? De eerste echo of abortus, ik kan het er niet helemaal uit halen. Ik ben een jonge mama en mijn mama was ook een hele jonge mama. Ik zelf heb nooit over abortus getwijveld. Wat ik zou doen ik jou plaats is heel goed nadenken en geen overhaaste beslissingen maken. Je mag mij ook altijd een berichtje sturen zodat we er over kunnnen praten hoe het voor mij was en alle vragen die maar rondspoken zodat je mischien beter een keuze kan maken. Als het voor de eerste echo geld, 5 weken zie je waarschijnlijk heel weinig, hoe langer je wacht hoe beter je iets kan zien. Ik hoor je antwoord wel tegemoet of je graag wil praten. Groetjes Lisa

& ps. Ik heb ook reuma (Bechterew)

Ik heb nog twijfels met dat er nog zo veel kan misgaan, ik ben ook wel bang over het feit dat ik in september voor de eerste keer uit huis ga en mijn eigen appartement ga hebben, wat goed is met een kindje opkomst natuurlijk, maar wel veel komt bij kijken. Het was ook on gepland dus dat is ook niet gemakkelijk om ineens te verhuizen en rekening te houden met dat er binnen 7-8 maand een kindje erbij is. Wat mij natuurlijk helemaal gelukkig maakt maar wel stress geeft, begrijpelijk denk ik dan.

Ja heel begrijpelijk ik zit wat dat betreft echt in dezelfde situatie. Ongeplande zwangerschap, en nog geen zicht op een nieuwe woning

Ja ik weet ook niet zeker of mijn partner er wel klaar voor is, hij namelijk 22 jaar oud maar zit nog niet op 'dat' punt in zijn leven en onze relatie is ook nog niet lang dus komt er nog een stressfactor bij: ga ik alleenstaande, jonge, werkonbekwaam mama worden en ga ik dit goed doen?

Oh ja. Mijn vriend is bijna 24, hij vind het zelf ook echt heel eng. Hebben jullie het er al wel over gehad?

Ja er hebben er over gepraat maar ikzelf vind hem nog niet in de staat van het leven dat hij dit kan, hij denkt dat hij hier klaar voor is maar ik zie toch in de ogen dat hij heel bang is en eigenlijk schrikt van de gedachten, hij heeft namelijk in een vorige relatie ook een kind van 1,8 jaar nu en neemt zijn vaderschap niet op de juiste manier op in mijn ogen dan natuurlijk. Onze relatie is ook niet stabiel genoeg denk ik om een kind op te voeden, ik ben er namelijk klaar voor en zou er alles aan doen om ons kindje een goed en gezond leven te geven. Maar hij heeft nog niet de kwaliteit denk ik... Heb ik dit beetje op een normale verstaande manier uitgelegd ....?

Ik denk dat het toch allicht de moeite waard is om niet gelijk op te geven. Misschien dat als jouw zwangerschap wat vordert, dat het voor jullie allebei ook wat duidelijker wordt? Hij is nu natuurlijk ook ouder dan 2 jaar geleden misschien ook wel wat wijzer. Uiteindelijk moeten jullie die keuze samen gaan maken of je wel of niet samen verdergaat

Ja ik ga hierover nog geen beslissing maken en nog afwachten natuurlijk maar ik hoop zo in m'n hartje dat hij er klaar voor is en er niet vandoor zou gaan...

Ja inderdaad. We gaan het zien ❤️

Ohjaaa hartstikke begrijpelijk. Ik was 19 toen ik zwanger werd en nu 20 mijn vriend is 21. Heerlijk jong nog. We gaan over een maand samen verhuizen naar een eengezinswoning. Ik vond het in het begin ook heeel eng allemaal. Nu nog steeds soms wel hoor! Maar het is voor jou/jullie een afweging die je moet gaan maken op gegeven moment. Ik was in het begin heel bang dat het fout ging ik voel je baby nu en nu wat minder maar ik ben zo aan het kleintje gaan hechten. Ik kan je echter alleen mijn kant van het verhaal vertellen hoe ik het heb beleeft. Ik zit ook nog op school ikzelf geen vaste baan mijn vriend wel. Maar geen vriend die veel ouder is gewoon 2 mensen die heel erg van mekaar houden en het gaan laten werken😊 Stressvol is het echt wel, maar voor mij was het het waart ik hoop zo dat jij een keuze kan maken die goed bij jou past. Eng en spannend en veel stress in je hoofd is heel normaal! Rustig over nadenken desnoods veel over praten

Dit heeft me al gerust kunnen stellen dat al die stress dat ik heb toch wel normaal is dan, ik weet zeker dat ik de juiste keuze ga maken en ik heb ook al zoveel liefde voor m'n vruchtje dus komt allemaal in orde. Dankuwel iedereen voor te reageren.

Hoe is het jullie gelukt een woning te vinden. Wij zijn daar mee bezig, en met een kleine op komst heeft het veel meer haast, maar het is echt heel lastig