Galblaas klachten

Toevoeging: ik ga as vrijdag sowieso naar de huisarts.

Ik had een paar jaar geleden een acute galblaasontsteking, waardoor dat ding er met spoed binnen een dag uit gehaald moest worden. Mijn oudste was toen bijna 3, de jongste 6 maanden. Wij hebben een melkveebedrijf dus mijn man kon niet zomaar alles uit zijn handen laten vallen. Beide oma's hebben de eerste week daarom veel bij gesprongen. Dus mocht je die hebben en mochten die bereid zijn te helpen, dan zou ik die vast vragen! Zij kunnen helpen met je kleine en dingen uit het huishouden overnemen. Je kunt evt zelf al een hoop maaltijden koken en invriezen, dan is dat maar gebeurd! Verder mbt de operatie; die was snel klaar en het herstel viel mij erg mee. Ze doen een verwijdering meestal middels een kijkoperatie waarbij je dan in je zij, bij je navel en onder je borst een klein gaatje krijgt. Die gaatjes heelden erg snel. Ik mocht alles doen op geleide van pijn. Tillen wordt wel afgeraden, maar mag geloof ik tot 5kg wel als het lukt. Succes! Komt goed 🍀

Dankjewel voor je lieve reactie😊 zal wel schrikken zijn geweest die acute galblaasontsteking! Gelukkig is alles goed verlopen en heb je hulp gehad van de oma's! Ik kan hen ook om hulp vragen en mijn man heeft vlgs mij ook recht op 2 weken zorgverlof. Al ben ik zo iemand die niet graag om hulp vraagt en heb het idee dat mijn galblaas nu ook ontstoken is.. heb al een week pijn aan mn rug en straalt nu uit naar mijn rechterzij. Ben vooral gewoon bang voor de narcose en dat er iets mis gaat. Maargoed ik kom er niet meer onderuit dus hopen dat alles goed gaat en het middels een kijkoperatie kan🤞🍀

Toen onze dochter 1,5 maand was begonnen mijn galblaasaanvallen. Na 2 maanden was ik eindelijk aam de beurt voor operatie (was tijdens lockdown). De pijaanvallen waren hels en kreeg naast diclofinac morfineprik of pillen om de aanvallen door te komen. Deze pijnen en ook de dufheid van de morfinepillen waren heel akelig icm zo'n jonge baby. Dus ik was blij dat ik eindelijk geopereerd werd. Moet eerlijk zeggen dat de pijn direct na operatie tegenviel. Maar gelukkig goede medicatie. Dochter logeerde toen bij de opa's en oma's want ging even niet voor mij. Daarna ging herstel gelukkig snel en ben blij dat ik van die aanvallen af was. Wel voorzichtig doen met herstel. Dus niet te snel weer baby tillen. Met complicaties ben je verder van huis. Aan begin gsf ik dochter flesje bijv als ze naast mij in wipstoeltje zat. Mijn man had zorgverlof opgenomen.

Ik kreeg toen onze dochter ongeveer 4 maanden was de eerste koliekaanvallen. De pijn was zo heftig (100% erger dan mn bevalling) dat we een ambulance hebben laten komen middenin de nacht. Ben toen naar de eerste hulp gebracht en heb morfine gekregen, toen zakte het weg. Omdat het bij mij zich in mijn rug uitte ipv in mijn buik dachten ze niet direct aan galstenen, maar aan iets van spit. In de maanden erna steeds vaker aanvallen en uiteindelijk toch erachter gekomen dat het galstenen waren. Hier ook terwijl ik op de wachtlijst stond diclofenac zetpillen gekregen maar ik had op een gegeven moment bijna dagelijks een of meer aanvallen en dat beïnvloed echt je leven. Ben in april geopereerd (aanvallen begonnen in januari), nadat ik ergens in maart op de wachtlijst ben gekomen. Zou je echt adviseren om niet te blijven wachten totdat het erger wordt. Ik vond het herstel van de operatie wel pittig, had ik onderschat (want: kijkoperatie) maar met een week of 2 was ik er wel weer bovenop en sindsdien nooit meer koliekpijn gehad. Zorgen voor onze dochter met die pijnaanvallen was 100x lastiger dan het even wat minder kunnen doen door het herstel.

Schrikken viel mee, ik dacht eerst aan nierstenen daar want die heb ik ooit ook gehad en leek er wel op. Maar het was vooral heel erg pijnlijk. Ik vond mijn twee bevallingen echt 10x beter te doen dan die pijn van de galblaas ineens 🙈 Ik ben ook geen fan van narcoses, begrijp je wat dat betreft helemaal. Maar het is geen extreem zware operatie als het via kijkoperatie lukt. En de chirurg vertelde me van tevoren dat de narcoses niet meer zo zijn als vroeger, dat je je daar nog weken suf en 'zweverig' van voelt. Als dat zo is, dan is dat omdat je lijf moet wennen aan het feit dat het een orgaan mist... Succes vrijdag bij de huisarts! Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt!

Mijn dochter was bijna 1 en ik kreeg savonds een aanval. Ik dacht het hart,man gevraagd de ambulance te bellen. Enorme pijn, in het zh niks met het hart aan de hand. Bloeduitslag was onstekingswaarde en leverwaarde iets verhoogd. Weer naar huis gestuurd om 5u. Om 8u sochtends weer naar 1e hulp. Toen hebben ze verder gezocht. Echo en mri scan. Galsteen zat klem en galblaas moest verwijderd worden. Ik was nog nooit geopereerd en vond het ook reuze spannend. Je merkt echt niks en herstel gaat redelijk snel. Mits je eerst rustig aan doet.. mijn tip om het te doen, er komen anders wsl momenten met aanvallen terug en die zijn echt pijnlijk.

Dat geloof ik graag dat dat akelig was! Gelukkig is het wel allemaal goed gekomen en ben je nu van de pijn af🍀 heb met mijn man ook besproken om dan eventueel zorgverlof op te pakken, aangezien ik echt rustig aan moet doen dan. Lijkt me vooral erg moeilijk om de kleine niet op te pakken als hij huilt maar is even niet anders. Heb begint maart afspraak in het ziekenhuis

Ik weet helaas hoe je je gevoelt hebt! Die koliekaanvallen zijn idd erger dan weeën. Mensen kijken me raar aan als ik dat zeg😅 en hier ook de 1e x meegenomen met ambulance.. ik heb idd nu een afspraak begin maart bij de chirurg. Heb gelukkig geen aanvallen mee gehad, maar die pijn wat ik in mijn lijf voel is ook niet gezond. Vervelend dat je zolang met die helse pjjn hebt moeten rondlopen. Dat beïnvloed dan echt je dagelijks leven idd! Gelukkig heb je er nu geen last meer van gehad😊 En zorgen voor mn kind met die pijn gaat idd niet. Ben benieuwd wat de chirurg gaat zeggen.

Ja het is zeker een helse pijn die je met geen mogelijkheid kunt wegpuffen😔 ik ben vooral bang dat ik niet meer wakker wordt of juist wel tijdens de operatie. Ik haal mezelf gekke dingen in het hoofd😅 maar dankjewel voor de geruststellende woorden. Begint maart heb ik een afspraak bij de chirurg en ga er vanuit dat hij gaat zeggen dat ik geopereerd moet worden. Gelukkig waren mijn ontstekingswaarden erg laag en vermoed de ha dat er toch een steentje vastzit wat deze pijn geeft.

Gelukkig dat ze je wel goed onderzocht hebben in het ziekenhuis. Ik had verhoogde leverenzymen en die arts kon me niet vertellen hoe dat kwam. Zelfs een ct scan gehad (dachten aan longembolie). Dus naar huis en 2 dagen later naar de huisarts om bloed te prikken. Gelukkig had ik een oplettende huisarts die er snel achterkwam dat het wss galstenen waren. Maar bedankt voor je reactie! Fijn om te weten dat ik niet de enigste ben die een operatie spannend vind en dat het bij jullie allemaal goed gekomen is😊 ik ga zeker proberen rustig aan te doen daarna! Dank voor de tip