Ongeïnteresseerde schoonmoeders

Lastig hoor. Daarbij klinkt het ook alsof jij er alles aan gedaan hebt om wel die verbinding tot stand te brengen met je schoonmoeder nu voor je man en kindje. Ergens in het verhaal klinkt ook door dat je schoonmoeder zich ergens in gekwetst heeft gevoeld, maar dat niet eerder heeft uitgesproken en dat voor haar nog steeds meespeelt. Als je haar daar toe uitnodigt, maar ze komt er niet mee, dan is dat ook aan haar. In dynamieken met schoonmoeders speelt soms mee dat ze met hun zoon (misschien wel voor het eerst) onvoorwaardelijke liefde ervaren en dat jij als zijn ‘nieuwe vrouw’ dit verstoort/meer aandacht krijgt wat ook als (onterecht en niet realistisch, maar alsnog als) afwijzing kan voelen voor haar. Misschien heeft ze dingen meegemaakt, waardoor dit ook erg gevoelig ligt. Ze blijft inderdaad je schoonmoeder en straks oma van je kind. Als ik jou was zou ik proberen om te accepteren dat het niet lekker loopt, waarbij je alles eraan gedaan hebt om het goed te maken- maar je schoonmoeder daar nu nog niet toe in staat is. Ik zou proberen om zoveel mogelijk uit de strijd te blijven, jezelf voor te houden dat hierin iets gebeurt wat waarschijnlijk meer met haar te maken heeft dan met jou, en vanuit neutraliteit en mildheid te blijven uitdragen in jullie gewone contactmomenten dat je voor een goede band open staat als zij er klaar voor is en dat het niet jouw bedoeling was om haar te kwetsen. Misschien kan je jouw man blijven steunen om met schoonmoeder contact te houden voor wat voor hem goed voelt. Het blijft immers zijn moeder. Mogelijk dat schoonmoeder ook meer open is als jij er eens niet bij bent. Ik snap dat ook jij je hierin gekwetst voelt, dus zoek mensen op die je snappen en kunnen steunen en bij wie jij je geliefd voelt, want die zijn er vast genoeg! En als laatste, gaandeweg als het kindje er is, blijf met je man in gesprek wat voor jullie goed voelt ik contact met oma en wat je van haar verwacht. Misschien blijft ze onrealistische, onterechte ideeën over jou als schoondochter houden. Maar is ze wel in staat liefdevol naar jullie kindje te zijn. Lukt het jullie dan om daar boven te staan en dit toe te laten? Volg gaandeweg wat goed voelt. En als je dit dwars blijft zitten, kun je misschien ook iemand zoeken om dit mee te bespreken. Een neutraal persoon of psycholoog ofzo. Veel succes!

Nouja je kan mensen niet dwingen om van je te houden. Moet echt vanuit de andere persoon komen. Je hebt genoeg geprobeerd. Bal ligt bij haar en zou het nu los laten. Veel mensen gaan ook juist terug deinzen als ik iets aankaart en werkt het beter om het los te laten. Succes in ieder geval, leuk is het niet.

We hebben inderdaad verschillende manieren geprobeerd om ervoor te zorgen dat ze zich openstelt. Mijn is alleen een gesprekje aangegaan ook al een keer met een familielid die er neutraal in staat. Maar de dingen die haar echt dwars zit niet uiten. Van de week heb ik ook geprobeerd om een veilige omgeving te creëren zodat alles bij iedereen op tafel gegooid kon worden. Maar dat is zo lastig omdat ze in haar rol bleef dat er niks aan de hand is. Terwijl wij weten dat er bij haar van alles speelt maar wij kunnen niet ruiken wat er precies aan de hand is. Ze maakte ook een opmerking dat onze kleine niks van haar is. Haar zoon is haar kind. Ik heb er niet op gereageerd en liet haar maar ratelen want ik dacht dan uit ze zich tenminste. Ik heb geen idee wat ik hiermee moet. Voor nu voelt het niet veilig om ons dochtertje straks bij haar te laten. Ik probeer me er niet al te veel van aan te trekken en als ons kind er is dan te bepalen hoe het verder moet. Gelukkig heb ik mensen om me heen waar ik erover kan praten. Vannacht lag ik te bedenken wat we nog meer kunnen doen maar dat weet ik even niet. Verontschuldigen heb ik ook al een paar keer gedaan voor als ik iets gezegd of gedaan heb maar ik kreeg meteen te horen dat het niet nodig was. Dank je voor je reactie! Van me afschrijven helpt ook aardig.

Super vervelend om te lezen... ik kan niet over deze situatie meepraten, maar ik heb wel van een psycholoog geleerd dat wanneer iemand zich zo opstelt je hier juist geen aandacht aan moet schenken, omdat het dan duidelijk is voor die persoon dat jij (en je man) je hier rot over voelt. Vaak is dat ook waar diegene op uit is. Dat klinkt heel rot, maar is helaas vaak wel het geval. Zij zou in dit geval zeggen: jou schoonmoeder zit blijkbaar met een probleem en zet de aap op jullie schouders (zonder duidelijk aan te geven wat er is). Zet de aap gewoon terug op haar schouders. Haar probleem en dus geen aandacht aan geven. Dan houdt dit gedrag vanzelf op. Zodra je dus eigenlijk minder toenadering zoekt bij die persoon omdat iemand zich niet leuk/gezellig/prettig opstelt, en je er geen aandacht aan geeft, zie je vaak dat de relatie daarna veranderd. Omdat het niet meer ‘gevoed’ wordt. Je neemt dus eigenlijk een beetje afstand van iemand, totdat diegene zich weer normaal gedraagt. Bij mij heeft dit in een andere relatie heel erg geholpen, dus ik hoop dat je er misschien iets aan hebt!

Verontschuldigen moet je alleen doen als jij weet dat je iets fout hebt gedaan of zij het zegt. Het enige dat je nog zou kunnen proberen is iemand neutraals vragen met haar alleen te praten. Diegene aan te laten geven (als ze heeft aangegeven wat haar dwars zit) of hij het met jullie mag delen omdat jullie er erg mee zitten. Als ze niets loslaat zou je diegene nog wat vermoedens van jullie kunnen meegeven. Misschien als het dan benoemd wordt ze er wel op doorgaat. Verder kun jij in ieder geval niet zo veel meer. Vind het echt knap van je dat je al zo veel energie in haar hebt gestoken in een periode waarin je je energie hard voor jezelf nodig hebt. Wat je zelf ook zegt.. laat het nu los. En zoals de Engelse zeggen ‘Don’t cross the bridge till you get there’, kijk het aan tot de situatie zich aandient dat de baby eventueel naar haar toe zou gaan. Het is wel echt een rot situatie! Sterkte en vergeet niet te genieten van jullie kleintje dat eraan komt 🥰

Wat vervelend voor jullie en ik snap dat je er klaar mee bent. Je kan bij je zelf denken. Ik heb mijn best gedaan en nu is het aan haar, klaar. Je moet er inderdaad geen energie meer in stoppen. Het kost jou ongelooflijk veel en je krijgt er niks voor terug. Het is tijd voor rust. Dit is blijkbaar zoals zij dit wil. Mocht ze toe zijn aan verandering dan kan ze na jullie toe komen. Ik zou lekker neutraal contact houden. Wie weet veranderd er wat na dat de baby is gekomen maar heb geen verwachting want teleurstelling kost ook veel energie en dat is zo zonde. Zeker als je zo prachtig kind hebt! Lekker genieten straks😊 en onthoud jou gezin staat voorop!

Nou helemaal bekend... soms denk ik..betaalden deze mensen maar mijn huur en de onderhoud van de kids ...dan had ik het nog willen accepteren en kon ik er goed mee leven. Maar om alleen te vragen naar enthousiasme, liefde en emotionele support kost helemaal niets. Voor die mensen is het alsof ze hun hele vermogen moeten weggeven 😩

Helaas heel herkenbaar... Al vanaf dag 1 (nu 7 jaar geleden) loopt het stroef. Ik ben van nature een persoon die door iedereen aardig en leuk gevonden wil worden. Mijns inziens heb ik dus ook enorm mijn best gedaan om me erin te vechten. Maar trap na trap, kat op kat.. Heb ik besloten dat ik dit niet langer slik. Al voor mijn zwangerschap heb ik gebroken met mijn schoonfamilie. Mijn man staat daarin gelukkig achter mij (heb hem nooit verboden om contact te hebben). Ik ben ontzettend opgelucht dat ik die stress niet meer hoef te ervaren! Ik mis hen niet, heb hen niet nodig en dat zorgt nu voor een onbezorgde zwangerschap. Natuurlijk hadden wij het ook liever anders gezien! Maar soms zit het er gewoon niet in. Ik hoop dat jullie eruit gaan komen! Zoniet, voel je alsjeblieft niet schuldig. Jullie hebben er nu alles aan gedaan. Het balletje ligt bij haar...

Bedankt voor je tip! Het is het proberen waard. Echt een bizarre situatie wat volkomen onnodig is. Nu pas komt het naar boven hoe diep haar haat voor mij zit.

Dat hebben we ook al geprobeerd maar ze schiet heel erg in de verdediging. En van alles is mijn fout. Zelfs dingen wat we laatst besproken hebben daar heeft ze een eigen versie van gemaakt. Ook dingen die ik nooit gezegd heb, zijn volgens haar wel gezegd. Ik heb mijn man gezegd dat hij wel gewoon naar haar toe moet gaan en contact moet houden. Het is toch zijn moeder. Maar dat wilt hij op dit moment niet. Ik houd voorlopig afstand en wil mijn rust pakken en genieten van de laatste voorbereidingen voordat de kleine komt.

Bizar he! Dat het gewoon TE veel gevraagd is om blij voor ons te zijn. We hebben zo vaak aangegeven dat we onze enthousiasme met haar willen delen en haar erbij willen betrekken. Maar ze heeft nergens interesse in en zegt steeds dat het onze privé zaken zijn. Nu verzint ze wel dingen zoals dat ik tegen haar gezegd heb dat ze m'n kind niet mag zien. Echt zwaar vermoeiend!

Groot gelijk heb je! Klaar is klaar. Geniet van jullie kleintje straks 🥰

Lieve Sun, Trek niet aan een dood paard. Heb geen verwachtingen dan kun je ook niet teleurgesteld worden!! Blijf met je partner in gesprek en trek samen een lijn. Het is jullie geluk en jullie bundeltje liefde. Hier was het hysterisch blij. Zich overal mee bemoeien. Afspraken niet nakomen of op het laatste moment afzeggen. Totaal geen respect voor onze wensen. Tot Alicia 4 maanden was, daarna werd het minder. En nu ziet Alicia die opa en oma alleen nog op verjaardagen... in 2017 hebben wij een bbz en mk gehad. Haar reactie was O dus word geen oma. Nu zijn we weer in verwachting heel pril ( 5 weekjes ) maar hebben nu wel zoiets van zoek het uit! Nieuw jaarsdag zien we jullie waarschijnlijk en mocht het verstopbaar zijn dan zeggen we nog niks..

Hier is mijn schoonmoeder juist enthousiast en heel lief voor me. Maar is het mijn eigen moeder die niet blij kan zijn en totaal geen interesse toont. Ook ik heb haar gevraagd wat de reden hiervan is en dan ontkent ze alles. Ik probeer het gewoon los te laten. Soms word ik er wel verdrietig van omdat ze bij mijn schoonzus wel meer interesse toont. Ze koop bijvoorbeeld wel cadeaus voor hazr verjaardag en mij belt ze niet eens op als ik jarig ben. Ik ben blij dat ik een lieve schoonmoeder heb. Hopelijk is jou moeder een lieve schoonmoeder voor jou vriend! ❤

Beste Sun. Je verhaal is hier helaas herkenbaar. Mijn schoonmoeder mag mij niet en dat uit ze duidelijk, naar mij en naar mijn man. Sinds het overlijden van mijn schoonvader 2 jaar geleden is zij helemaal ‘doorgedraaid’. Zij doet ontzettend lelijk tegen mijn man, hij is veranderd sinds hij mij kent, in negatieve zin, ik heb geen fatsoen, door onze bruiloft heeft haar man korter geleefd (was terminaal maar wilde er graag bij zijn), en nog een hoop bla bla. Ik heb altijd normaal gedaan tegen haar maar op een gegeven moment was de maat vol. Dat ze mij niet mag is èèn, maar dat haar zoon, die altijd voor haar rent en vliegt zò behandeld wordt, kan ik niet aanzien en pik ik niet. Mijn man was er ook klaar mee en heeft haar ‘slachtoffer’gedrag en onbeschoft gedrag een poos genegeerd. Daarna een keer met haar gaan lunchen en hebben ze alles uitgepraat en ze zei dat ze het snapte en vanaf nu (inmiddels ruim een jaar geleden) haar best zou doen. Uiteraard nooit meer iets van haar gehoord. Ik ben geblokkeerd op whatsapp. Mijn man kreeg de dag nà zijn verjaardag een appje waarin alleen stond ‘nog gefeliciteerd met. Toen was voor hem helemaal de maat vol. Toen wij ontdekten dat we zwanger zijn wilde mijn man wel de eer aan zichzelf houden en het haar persoonlijk vertellen. Ze zei alleen dat ze zoiets wel verwacht had, want waarom kwam hij anders langs(?) en begon toen over haar eigen zwangerschap te zeuren, hoe zwaar die wel niet was geweest enz. Ondertussen ben ik 13 wkn en heb ik (uiteraard) niks meer van haar gehoord. Voor mij is ze dood nu, al snap ik dat mijn man er veel verdriet van heeft. Hoe het straks gaat? Geen idee, maar de komt van een baby maakt de situatie niet ineens goed, toch?

Wat een nare reactie zeg! Dan snap ik het heel goed dat je het bij haar niet van de daken af wilt schreeuwen. Lekker met z'n tweetjes en iedereen die wel oprecht blij voor jullie is van genieten!

Vervelend dat je in een soortgelijke situatie zit! Ik snap wel dat je er verdrietig van word. Dat zie ik ook bij mijn man. Hij kan gelukkig goed met mijn moeder overweg en met haar over de situatie praten dat verzacht de pijn maar ik weet dat hij dezelfde gesprekken ook met zijn moeder zou willen voeren. Maar dat zit er helaas niet in..

Ook al zo'n bizarre situatie met ongelofelijke verwijten! Jammer dat het zo moet. Helemaal mee eens! Ik krijg vaak opmerkingen te horen.."Misschien veranderd ze wel als jullie dochter er is." Ik vraag me dan af..waarom zou het anders moeten zijn? Als ze nu al niet normaal tegen ons kan doen waarom straks wel als ons dochtertje er is. Haar haat naar mij toe zal blijven bestaan.