Schoonouders

Hallo allemaal. Ben ik weer, maar even over wat anders. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die hier tegenaan loopt. Mijn schoonouders halen mij het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik heb nooit problemen met de gehad maar sinds ik zwanger ben is hun gedrag compleet omgeslagen. Zo zijn er wat voorbeelden. Ik heb wat “regels” voor na mijn bevallen wat mijn kind betreft. Zo wil ik bv niet dat er kusjes worden gegeven in het gezichtje en de handjes ivm ziek worden. Ik wil niet dat er wordt gerookt voor de mijn kind vasthouden ivm de geur, zelfde met parfum. Wil je haar vasthouden of optillen uit bed of de box, vraag het dan eerst. En was je handen voor je haar vasthoud. Het kwam een keer ter sprake tijdens het eten bij mijn schoonouders dus ik heb de punten ook benoemd. Ook het punt dat ik niet direct bezoek wil ontvangen na de bevalling. Ik vind het enorm belangrijk om de eerste 3-4 dagen met zijn 3tjes te zijn want voor ons als eerste keer wordende ouders is het ook nieuw, z’n klein meisje straks. Hun antwoord was daarop: ja dat dacht ik niet dan zit je bij ons toch verkeerd, als ik mijn kleinkind (met nadruk op het woordje mijn) wil zien dan kom ik gewoon langs. Ik werd er helemaal stil van en wist niet hoe ik moest reageren dus heb er niks op gezegd. Zo zijn er meerdere uitspraken gezegd waar ik het niet mee eens ben. Nog een paar voorbeelden. >Borstvoeding: als ik maar zorg dat ik gekloft heb als ze komen want zijn moeten ook flesjes geven. >het is HUN vlees en bloed dus zij hebben ook genoeg te zeggen over HUN kleindochter. (Ik word echt niet goed) ja dit hebben ze tegen mijn moeder gezegd. >tegen mijn buik praten als ik daar ben en dan zeggen: deze opa en oma zijn de leukste deze opa en oma zijn de beste en niet andere opa en oma (mijn moeder en haar vriend) (ik kots) > kinderkamer kregen we van hun, heel lief maar we hadden geen eigen keus en de kamers die wij mooi vonden werden afgeblazen en nu hebben we een kamer die wij zelf niet eens wilde omdat zij die wel heel mooi vonden. >uitspraak; denk maar niet dat ik ga luisteren als er word gezegd geen vinger in het mondje doen of de speen schoon likken of kusjes geven… Ik kan zo nog echt wel even doorgaan… Wat moet ik hiermee. Mijn vriend zegt er nooit iets op en lacht over alles wat zijn ouders zeggen. Hij ziet de frustratie op mijn gezicht en ik heb al vaker uitgesproken wat het met me doet maar zijn antwoord is iedere keer: ach ze bedoelen er niks mee, ze vinden het alleen maar leuk dat er een kleine komt en ze kunnen gewoon niet wachten. EN IK ALS MOEDER DAN? denk je dat ik nog kan wachten totdat mijn EIGEN KIND er is? Hij spreekt ze niet tegen niks. Ik voel me enorm bezwaard omdat ik me zo voel erover want het doet hem helemaal niks. Mijn moeder is compleet het tegenovergestelde, zij accepteert alles wts mijn wensen en behoeften zijn mbt de zwangerschap en hoe na de bevalling. Wat moet ik hiermee? Ik ben op van de frustratie, ik huil er veel om maar het boeit mijn vriend helemaal niks. Want zijn ouders kunnen nooit iets verkeerds doen of zeggen. Als mijn moeder ooit z’n uitspraken zou doen dan is mijn vriend de eerste die hier iets over zou zeggen, maar als het op zijn ouders aankomt.. niks..