1,5 jaar en nog steeds bij ons op kamer slapen

Mijn dochter van 2,5 slaapt nog steeds naast me in haar ledikantje 🙊😅 maar ben nu 38 weken zwanger van de tweede dus ze gaat binnenkort naar haar eigen kamer dus ben heel benieuwd hoe dat gaat 🙃

ik heb precies t zelfde hahah, me zoontje van 2 jaar slaapt nog steeds tussen ons.. en ik ben zwanger voor de 2e 🙈 ik probeer hem steeds in zn eigen bedje te leggen die naast onze bed is in onze slaapkamer maar huil zo hard dat hij over zn slaap heen ga dus laat hem nooit huilen in de nachten zodat hij direct door slaapt. hij slaapt alleen door als hij tussen ons lig.. 🙈 vind het wel heerlijk hoor maar ben benieuw hoe we het gaan doen als baby 2 er is 🥰

Ik heb ons zoontje zolang bij ons laten slapen tot hij in de nacht wakker werd van ons als wij de kamer binnen kwamen. Toen wist ik dat het tijd werd voor zijn eigen kamer daarna in zijn eigen kamer gelegd en hij heeft sinds dien doorgeslapen.

Hier ook lang op de kamer gehad, hoewel de kamer wel naast de deur was en niet op een andere verdieping, dat zou ik ook niet fijn vinden met die leeftijd. Hoe wij het opgelost hebben is een eenpersoonsbed op hun kamer erbij en als ze wakker worden erbij gaan liggen inplaats van andersom, zo wennen ze toch aan hun kamer, toen baby twee er was ging manlief bij dochter liggen als ze niet goed sliep of ziekjes was, dit vonden wij ideaal want zo koste het onze nachtrust niet anders was het zo'n strijd. Is allemaal helemaal goed gekomen 😊

Ooh haha, ja dit zie ik dus ook voor me 🤪 je kan natuurlijk ook straks met baby 2 op een kamer slapen en je partner bij je dochter? 🙈

Precies dat dus... Mijn hormonen zijn ook wel echt wel op nu, dus als ie snachts wakker word sta ik niet meer zo helder en strak aan als in t begin toen die geboren was, dus kies ik voor t gemak. 😅 Maar een matras naast hem, daar heb ik nog niet eens over nagedacht 🙈 het proberen waard! Dankje

Onze dochter van 6 jaa slaapt tussen ons in en onze andere dochter van 10 maanden slaapt in de co sleeper. Wij hebben een extra groot bed gekocht toen de tweede kwam. Over een paar jaar willen ze echt niet meer bij ons slapen. We genieten van iedere nacht met z’n viertjes op een rij 🥰🥰🥰🥰

Ooh dat lijkt me wel spannend 🤭, ons zoontje gaat spelen als ie tussen ons in ligt dus samen slapen hebben we nooit gedaan. Als hij eenmaal slaapt kun je hem dan niet in zn eigen bedje leggen naast jullie? Of word hij dan weer wakker 😬

hij wordt direct wakker als we hem in zn eigen bed leggen die naast onze bed is.. 😭

Verwend zou ik nooit zeggen nog met zo'n kleintje en het ieders eigen keuze of je kindje wel of niet bij de ouders op de kamer slaapt. Het is wel zeker gewenning inmiddels en hoe ouder ze zijn hoe moeilijker dat zal zijn om af te leren. Als je dat wilt dan zijn daar best wat zachte, liefdevolle methodes voor en daar hoeven weinig tranen aan te pas te komen!

Als je het wil doorbreken ga je een paar avonden flinke strijd tegemoet, en daar moet je op ingesteld zijn. Je zal consequent moeten zijn. Maar hij kan hartstikke goed slapen, dus het is zoals je zegt gewenning geworden. Als jullie het voor nu nog prima vinden zou ik het zo laten. Maar de ervaring is wel dat het pittiger is om een associatie te doorbreken naarmate deze langer duurt en het kindje ouder is. Dus dat zou dan weer een reden zijn om er nu aan te beginnen.

Zoon is 22m en geen 1 van ons drie die er ook maar aan denkt dat hij alleen in een kamer moet gaan liggen 😋 hij ligt normaal wel netjes de hele nacht in zijn ledikant, maar ik vind het zo handig dat ik zelf m´n warme bed niet uit hoef als die eens onrustig is! Vaak moet ik zelfs niet helemaal wakker worden om hem terug tot rust te brengen. Ik heb een tijdje overwogen om het campingbedje op zijn kamer open te klappen en heb daar zijn middagdut alvast te laten doen. En dat hij dan op eigen tijd zelf kiest waar hij voor de nacht wil slapen. En als dat er niet zet ik er ineens zijn volgens bed klaar, dat kan hem ook mss enthousiasmeren. Ik denk ook maar zo: geen enkele tiener wil nog bij ma en pa liggen, het komt ooit wel 😁

Nou ik zou vooral niks met strijd doen. Ons zoontje (8 maanden dus ik geef toe, nog heel anders dan kindje van 1,5 jaar) sliep ook bij ons op de kamer, in bed zelfs, maar door heel zacht te werk te gaan slaapt hij nu toch na een weekje de hele nacht op zn eigen kamertje. Als hij wakker wordt, moet ik zelf er vooral niet heen want dan wil hij perse bij mij zijn. Maar mijn man gaan er heel zachtjes naar toe "hee kleine man..." en gaan daarna stil op een stoel aan het hoofdeind van het ledikant zitten wachten tot ons zoontje weer slaapt (vrijwel meteen). Soms wordt hij na een paar minuutjes nog even wakker en checkt even of papa er nog wel zit, en dan slaapt hij weer verder. Na 10 minuutjes kan mn man weer naar bed. En dat is echt niet met strijd gegaan. Gewoon altijd direct reageren als hij huilde, even roepen dat je er aan komt en meteen er naartoe, eventueel even praten of zingen, je hand zachtjes op zn borst, dat werkte bij ons. O, en we hebben een knuffel met muziek en lichtjes waar ons zoontje altijd mee in slaapt, dus die doen we dan ook snachts weer even aan als duidelijk teken dat hij weer gaat slapen.

Fijn om te lezen dat er nog heel wat grote baby's bij ouders op de kamer liggen :) Ik heb inderdaad nu op dit moment er geen zin in en energie voor om de strijd aan te gaan. In mei hebben we een weekje vakantie dus dan zou ik het slapen 's nachts op zijn eigen kamer kunnen gaan proberen :)

Hier een kindje van 20 maanden dat nog lekker (in zijn eigen bedje) bij mij op de slaapkamer ligt. We laten het voorlopig lekker zo, aangezien hij telkens met wakker worden de bevestiging echt nodig heeft dat hij niet alleen is. Wij slapen op deze manier allemaal beter 😊