9 Reacties
vorig jaar
(helaas) ervaring.. Ze heeft lange tijd telkens bij ons gelegen zodra ze wakker werd, ik had echt geen zin in die strijd midden in de nacht.
Op een gegeven moment hebben we een luchtbed naast ons bed gelegd en hebben we consequent gezegd dat ze bij ons mocht liggen, maar alleen op het luchtbed. Na ruim een half jaar dat (ondertussen was ze ruim 3, dus 1,5 jaar later) hebben we de afspraak gemaakt dat ze in haar eigen bed moest blijven slapen: eerst 1 nachtje dan kreeg ze een klein cadeautje, dan 2 nachtjes achter elkaar=iets groter cadeautje enzovoort tot ze 5 nachten achter elkaar de hele nacht in der eigen bed had geslapen, toen kreeg ze een poppenhuis. Sindsdien (en dat is nu sinds begin september) heeft ze alleen nog maar in haar eigen bed geslapen.
Had wrs eerder gekund, maar met nog een klein kindje erbij, durfde ik dat niet aan als het wel strijd werd.
Moraal van het verhaal, kijk of een luchtbed/matras naast jullie bed helpt. Of je pakt nu meteen aan en gaan consequent hem terugleggen in bed, met het risico dat je voorlopig weinig slaap hebt.
vorig jaar
Met 2jaar is er ook een slaapregressie. Het is dus een fase....al heb je daar nu niks aan
vorig jaar
24 maanden is toch gewoon 2 jaar?!
Hier hielp het om haar destijds dan even uit bed te halen en dan weer terug in bed te doen.
vorig jaar
Helaas ervaring mee. Je kan 2 dingen doen. Of een slaaptraining of doorzetten dat hij in z'n eigen bed blijft. En dan 1 manier kiezen en dat doorzetten. Of toegeven aan de behoeften van nabijheid. Dochter heeft bij ons bijna 3 maanden in een campingbedje op de kamer geslapen. Kwam halverwege de nacht en legde we in het campingbedje op onze kamer. Gevolg dat iedereen sliep en we gezellig waren.
vorig jaar
Mijn zoon had dat ook rond die leeftijd. Ik vermoed dat ze zo rond die tijd beginnen te dromen en dus ook enge dromen krijgen. Ik ging meestal met hem in mijn armen in een stoel zitten (hij sliep nog in zijn ledikant) en dan viel hij wel weer in slaap en kon ik hem weer terugleggen. Ik heb hem niet te vaak bij mij gelegd omdat ik bang was dat ik daar dan niet meer vanaf kwam.
Nu is hij 5 en heeft hij nog wel eens een nachtmerrie. Dan ga ik even bij hem op bed liggen en slaapt hij ook snel wel weer in en kan ik weer weg. Hij vraagt zelden of hij bij mij in bed mag, maar wil wel heel graag even troost en steun op zo'n moment.














