Al lang een kinderwens en vriend wilt maar nie mee

Dan toch nog een keer rond de tafel samen - geen ruzie, maar gewoon een open en eerlijk gesprek. Daarna kun jij je conclusie trekken. Óf hij geeft aan wanneer wel en jij kunt je daar wel of niet in vinden.. Óf hij wil niet of kan je niet vertellen wanneer wel en dan moet jij keuze maken welke van de 2 je belangrijker vindt. Je kinderwens of je huidige partner.

Geen ruzie, geen discussie, wel een open en eerlijk gesprek. Morgen aangeven dat je wil praten over iets. Beiden tijd vrij maken en er echt even voor zitten. Goed voor jezelf nadenken wat je wil. Wat je van hem verwacht. Wat de opties zijn waar jij mee akkoord kunt gaan. Stel open vragen zonder verwijten. Laat hem uitpraten. Waarom wilt hij het uitstellen? Luister naar wat hij zegt en maak een soort samenvatting, dan weet je zeker dat je hem goed hebt begrepen en vul je zelf niks voor hem in. Lastig meid, het is je gegund. Zie hem niet als de bad guy dat hij wil wachten. Mannen hebben veel minder last van een biologische klok en hij denkt of dat er nog alle tijd is of er is een andere reden. Ik zeg maar wat, misschien is hij gewoon bang om het vertrouwde leven op te geven en onzeker wat een kind voor impact gaat hebben. Het is niet niks, het is een levenslange beslissing.

Voor jezelf de grens trekken .. als hij dingen beloofd en niet nakomt is dat heel vervelend. Ik heb ook in zo'n relatie gezeten. Uiteindelijk mijn eigen weg gekozen en iemand gevonden die ook een kinderwens heeft. Inmiddels hebben we een droppie van 6 maanden 😍 volg je hart .. het is jouw leven. Succes 🍀

Eerlijk over praten. Als hij op de lange termijn nog niet wil of binnen jou bepaalde termijn kan je iemand niet dwingen. Dat wil je ook niet. Dat komt niet ten goede voor je relatie. Ga dan voor jezelf na of je bij deze persoon wil blijven. Of nog kan wachten. Succes

Idd eerst eens even met je vriend gaan praten. Zijn jullie al lang samen? Ik zie dat je van '93 bent,zo oud is dat nog niet..wel overigens n mooiie leeftijd 😉 ben zelf 31, en 14+4w zwanger van ons eerste kindje, en ben echt niet de oudste hier 🙂. Je vriend zal er nog niet klaar voor zijn,en dat moet je accepteren. Vraag aan m in wat voor tijdsbestek hij denkt er wel klaar voor te zijn, is die ergens bang voor... Leg m uit dat jij t zo ontzettend graag wilt en t liefst niet heel lang meer wilt wachten.

De klokt tikt nogniet meid... en je kan hem echt niet dwingen en anders ga je er waarschijnlijk alleen voor staan. Dénk dat dat het laaste is wat je wilt.

gewoon goed praten duidelijk zijn en als je besluit toch te blijven bij hem zeggen dat je het niet kan loslaten en dat je voor altijd erover zou praten op momenten wanneer jij ermee zit en tegen hem want hij is je vriend met wie moet je er anders over praten omdat t sterker is dan jijzelf ook 💖 dus vooral eerlijk blijven hoe je je op momenten voelt . En misschien kan je zeggen ik accepteer het accepteer dan ook dat ik het wel wil dus naar boven zal het wel komen dan weet ie het alvast dat t echt niet weggaat .. En dat jullie vaker gesprekken gaan hebben ! Lijkt me moeilijk los te laten daarom gewoon eerlijk zijn 💖 miss kan je zeggen ik zal niet elke dag erover praten maar naar boven zal het toch wel af en toe komen etc etc

Heb dit ook meegemaakt als je meer wilt praten ben er 💖

Ik denk dat hij niet begrijpt hoe moeilijk dit ligt voor mij, want elke keer ik erover wil praten val ik in herhaling of moet ik hulp gaan zoeken omdat het zo diep nog zit. Er zijn nog veeel momentjes dak hier tranen om laat en niemand die beseft hoe zwaar het mij valt. Zelf mijn vriend nie.

Met iemand praten die hetzelfde doorstaan heeft kan altijd eens goeddoen denk ik dan.

Luister goed naar je gevoel. Hoe lastig het soms ook is, soms is het beter om de situatie te verlaten. Een nicht van mij had precies hetzelfde. Ze wachtte en wachtte, tot ze bijna 40 was. En toen ging hij er vandoor en binnen een half jaar had hij een relatie en kreeg hij een kindje. Misschien heeft je vriend gewoon wat tijd nodig, dat kan! Kom erachter hoe hij er werkelijk in staat. Dit is een belangrijke topic, helemaal voor een vrouw. Je verdient een relatie waarin je samen met liefde op een lijn zit. Veel succes!!

Ik gok dat je uit 1993 komt en dus even oud bent. Ik ben nu 12 jaar samen met mijn vriend en al die tijd heeft hij aangegeven geen kinderen te willen. Toen werd het "misschien ooit" en daar bleef het lang bij. Ik snap hoe moeilijk het is, ik heb het zelf ervaren. Bij mij werkte het uiteindelijk om er toch open en eerlijk over te praten. Sommigen zullen dat zien als "pushen", maar hier heeft het gewerkt en heb ik sinds oktober wel ineens een vent die toch met mij heel graag een kindje wil! En niet alleen omdat ik dat wil. Het helpt ook als mensen in de omgeving kinderen krijgen. Hier tenminste... Ik weet niet hoe oud je vriend is? Die van mij is 28 en echt pas net "om" dus. Het kan nog komen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik ZO gek van hem ben dat ik niet weet of ik wel weg zou gaan als hij uiteindelijk toch geen kinderwens zou hebben. Samen gelukkig zijn is ook belangrijk.

Jaa idd weet niet of je Snapchat hebt ? Of iets 💖

Ik heb facebook, snap, insta noem maar op.

Zou er goed samen over praten, iig of dat hij überhaupt wel denkt ooit klaar te zijn voor het vaderschap. Ik weet niet hoe oud jouw vriend is maar denk dat er vaak ook een soort van angst voor de verantwoordelijkheid zit die ze krijgen als ze vader worden en dat dat dan vaak zorgt dat ze het liever op de lange baan schuiven... Volgens mij valt het ook nog mee hoor, met de biologische klok!Ik ben zelf 42 en heb een top zwangerschap gehad op deze leeftijd en geniet nu van een baby’tje van bijna 7 maanden. Mijn vriend is 28 en die moest de eerste maand ook wennen aan het idee en wist ook niet of dat hij er wel blij mee moest zijn. Je moet hem nu eens zien, helemaal gek is hij op en met de kleine meid en roept zelfs dat hij nog wel een kleintje willen. Dus ik denk dat het ook wel een soort van onzekerheid zou kunnen zijn! Succes en hopelijk komen jullie er samen uit!🍀💪🏽

Dit komt vast bot over ondanks dat dat niet mijn bedoeling is. Ik zie je zeggen dat je biologische klok tikt en het je enorm zwaar valt en het je niet word gegund. Je hebt 2 zwangerschappen gehad met helaas een negatieve uitkomst. Je kan je vriend hier niet de schuld van geven. Uit je berichten geef je mij in ieder geval het gevoel dat je dat wel doet. Hij heeft jou niet gedwongen een abortus te plegen. Hij is niet verplicht een nieuwe baby met je te maken. Jij hebt de keuze om een sterke kinderwens te hebben, hij heeft de keuze om een kinderwens te hebben die minder sterk is. Hij geeft aan kinderen te willen, wat al heel wat is! Mijn vriend wilde helemaal geen kinderen terwijl ik een sterke kinderwens had. Dus dat is al een hele stap! Je kan hem echter niet dwingen om binnen nu en x aantal maanden/jaren te beginnen aan kinderen. Dat moet je ook gewoon niet willen. Je opties zijn eigenlijk duidelijk: 1. Je respecteert zijn mening en wacht af. Ik zou in de tussentijd hem dan ook niet onder druk zetten. 2. Je respecteert zijn mening niet en kiest voor je eigen wens. Dan ga je het uitmaken met je vriend en hopelijk iemand vinden die net zo lief en leuk is en wel op korte termijn kinderen wil. Ongevraagd advies, dus als het je niet bevalt negeer het gerust: Ik vind dat je hulp moet zoeken. Een kindje verliezen is het ergste wat een ouder kan overkomen. Om het in jouw situatie nog erger te maken heb je daarna abortus moeten plegen. Dat is echt niet niks. Je bent nu jaren verder en zit er nog mee, wat logisch is. Het hoeft alleen niet zo een enorme impact te hebben op je leven. Je kan hier goed voor geholpen worden.

Helemaal eens met Selina. Iemand die er nu nog niet klaar voor is, kan onmogelijk zeggen wanneer wel. Dat kan gewoonweg niet. Ik ben heel blij hoe wij in onze relatie staan. We hebben voor elkaar gekozen. Met mijn partner wil ik wat opbouwen. We hadden ook beide totaal geen kinderwens. Tot sterilisatie ter sprake kwam. Mijn vriend twijfelde. En later wilde hij toch wel een kindje, ik niet. Dus we hebben daarover gepraat. Wat als die wens nooit komt bij mij? Maakte niet uit. We hebben elkaar gekozen. Dan geen kindje. Nu zijn we bezig om zwanger te worden. Ik ben 34 en hij is 35. De vraag is dus. Is dit je zielsmaatje? Ben je bereid om evt een kinderwens te laten gaan voor je zielsmaatje? Kies je dus voor je partner of voor een kind.

Ik sluit me aan bij Selina en Lindak86: je kunt je huidige vriend niet dwingen een kinderwens te krijgen en ook niet een belofte laten afgeven wanneer die kinderwens er wél gaat komen. Misschien komt die wens, misschien niet. Dwing je hem af dan loop je het risico dat het een valse belofte is, met alle nare gevolgen (ook voor hem) van dien. Jouw nare verleden is heel vervelend voor jou, maar staat volledig los van hem. Hij is niet verplicht jou hierin te voorzien of je een datum af te geven. Zo werkt een kinderwens niet. Ik heb tot mijn 30e een pure afkeer van kinderen gehad en dat altijd aan mijn vriend laten weten. Zodat hij kon kiezen of hij bij mij wilde blijven of voor iemand anders die wel een wens had. Hij is gebleven en ik heb me bedacht (en nog eens bedacht en nog eens en nog eens). Nu ben ik 36 jaar en zwanger - het gaat zoals het gaat

Mooi en duidelijk advies! En volgens mij ben je (TS) nog best jong als je uit 1993 komt. Dan heb je vast nog een paar jaar. Zorg voor een zo stabiel mogelijke relatie, daar is uiteindelijk een kindje ook mee geholpen mocht die er komen met je huidige of toekomstige vriend. Succes!

Hoi allemaal, Het delen van snapchat-accounts is helaas niet toegestaan op dit forum. Omdat de behoefte aan contact zo groot is, zeker in deze tijd, hebben we wel besloten om het delen/uitwisselen van instagram-accounts op het forum toe te staan. Dit is volledig op eigen verantwoordelijkheid. Blijf svp alert op oplichters en blijf je ervan bewust dat dit een openbaar forum is. Het delen van commerciële instagramaccounts is niet toegestaan, alleen persoonlijke accounts. Geen eigen webshops of kastje van accounts. Het uitwisselen van adressen, telefoonnummers en e-mailadressen is helaas nog steeds niet toegestaan. Helaas hebben we hier namelijk vervelende ervaringen mee in het verleden (oplichting, lastig vallen). Vooral in groepen kan dit makkelijk, vandaar de keuze om facebookgroepen en whatsappgroepen niet toe te laten. Op deze manier hopen we jullie toch een beetje tegemoet te komen. Liefs, de Moderators