Allerliefste kind & kindje op komst

Oh, dit is zo herkenbaar! Wij hadden een grote wens voor een tweede en toen ik vervolgens zwanger raakte, voelde ik me precies zoals jij beschrijft. Wij wisten het geslacht niet en ik merkte tijdens de zwangerschap al dat ik begon op te letten met wat ik zei. Nu hebben we 4 weken geleden een dochter gekregen en ik zeg heel vaak tegen mijn zoon dat ik zo'n geluk heb, dat ik mama mag zijn van de liefste zoon en de liefste dochter. Of ik zeg dat ik de allerliefste 'voornaam' heb. Dat kan je bij 2 jongens ook doen. Wat ik ook leuk vind om te zien, is als ik heel positief praat over grote broer tegen zijn zusje. En dan doen alsof ik niet doorheb dat hij het kan horen. Je ziet hem echt glunderen. Wat je rationeel gezien al weet, maar nu nog niet voelt: je gaat evenveel houden van die tweede. Je gaat gelijkenissen zien en verschillen. Je hart groeit alleen maar ❤️

Heel herkenbaar hoor. Mijn oudste was anderhalf toen haar jongere zusje werd geboren. Ze was nog zo klein, en dan al alle aandacht moeten delen… en heel eerlijk: ik voelde zeker niet zo veel liefde voor de nieuwe baby als voor onze dreumes. Sterker nog, dat heeft wel een jaar geduurd. De jongste had (heeft) een pittiger karakter. Huilde veel, sliep het eerste halfjaar slecht. Zelfs haar geur had ze niet mee. Onze oudste had zo’n heerlijk zoete babygeur. De jongste rook permanent naar reflux. Ik ben echt even bang geweest dat ik minder van haar zou gaan houden. Maar nu wordt het zo’n schatje! Nog steeds een pittig karakter, maar ook uitbundig in haar vrolijkheid en enthousiasme. Voor mij was het dus echt zo dat de liefde moest groeien. Ik riep altijd dat ik een kopietje van de oudste wenste. Ze blijkt echter compleet anders dan grote zus en daardoor zo’n fijne toevoeging aan ons gezin ❤️ komt goed!

Ik heb me, toen ik zwanger was van de 2e, ook vaak afgevraagd of ik net zoveel van de 2e zou houden als van de 1e. Nou, vanaf het moment van geboorte voelde ik zo sterk dat ik van hem houd, net zoals van de eerste. Misschien kwam dat gevoel juist nog sneller bij de tweede, omdat ik bij de eerste veel meer moest wennen aan het moeder zijn. De 2e hoort er echt helemaal bij en ik zou hem niet meer weg kunnen denken. Dus dat komt echt goed! Het is juist zo ontzettend leuk dat ze in een andere leeftijdsfase zitten, waardoor je opeens de verschillen ziet en zowel van de peutertijd als babytijd kan genieten (en soms ook niet, haha).

Sorry, ik herken het totaal niet. Ik zag en zie nog steeds het jongere broertje als mooiste cadeau voor grote broer. Voor ons ook de voornaamste reden om voor een tweede te gaan. Ik heb nooit getwijfeld aan mijn liefde voor beiden. Je potje met liefde is in mijn beleving oneindig en dus niet ineens op of leeg.

Ik herken het schuldgevoel wel en de zorgen. Onze dochter was 9 maanden toen ik zwanger raakte van de tweeling. Zij was echt een kind volgens de boekjes en ik zag echt niet in hoe deze twee koters nog leuker of tenminste even leuk konden zijn. Inmiddels is onze dochter ruim 3,5 en onze jongens ruim 2 en écht: ze zijn allemaal even leuk. Ik hou ook even veel van ze allemaal en ze zijn allemaal de allerliefste. Komt goed 🥰

Ik ben zwanger van de eerste, dus geen eigen ervaring. Maar wat mijn moeder altijd doet met mijn broertje en mij (nog steeds, we zijn nu beiden rond de 30) is tegen ons allebei zeggen dat we haar lievelingskind zijn. Altijd heel samenzweerderig als de ander er niet bij is. Het is altijd duidelijk een grapje geweest waar we allemaal om konden lachen. Maar idd wat anderen ook zeggen: als je een jongen en meisje hebt kun je liefste zoon/dochter aanhouden. En ik kan me ook niet voorstellen dat als je tegen beiden kinderen zou zeggen dat je ze de allerliefste vindt de ander saar aanstoot aan zou nemen

Ik denk dat het perfect oké is om tegen je oudste kindje "mijn allerliefste" te blijven zeggen en dit bv ook tegen je tweede kindje te zeggen als het moment zich voordoet. Je zegt niet "Ik hou meer van jou dan van jouw broer" ofzo, dat is nog een verschil. Je gaat niet falen als moeder. Juist het fijngevoelige aan stilstaan bij dit soort dingen is al een teken van rekening houden en liefde voor beide kindjes! Komt helemaal goed hoor. Zelfs als je dit in het begin niet zo ervaart. Komt vroeg of laat vanzelf. En je eerstgeborene mag zeker dat speciale plekje behouden, hij heeft je ook effectief moeder gemaakt! Je tweede zal met de tijd zijn eigen unieke "medailles" wel verdienen in je hart ❤️

Ik had niet zo die zorgen, maar kan je wel geruststellen dat dat echt goed komt. Voor je kinderen had was ik trots op dingen die ik zelf bereikte, toen mijn eerste zoon kwam, merkte ik dat dat gevoel wel twee keer zo sterk was als hij een mijlpaal bereikte en toen de tweede kwam werd dat gevoel nog verdubbeld wanneer je ziet dat de ene iets liefs doet voor de ander.

Ik maakte me hier ook enorm zorgen over tijdens de zwangerschap van de 2e. Ik snapte oprecht niet dat er nog plaats was om nog eens zoveel van iemand te houden wat blijkt, dit is heel makkelijk en ging helemaal automatisch. In de eerste weken wel veel tranen gelaten omdat ik wel vaak voelde dat ik 1 van de 2 te kort deed. Minder spelen met onze oudste zoon minder knuffelen met onze jongste in de eerste weken omdat je toch aandacht moet verdelen. Uiteindelijk kwam dit allemaal goed. Nu zwanger van de 3e en ik merk dus zoveel meer rust omdat ik me hierover geen zorgen meer maak. Ik zeg vaak mijn grote beste vriend en tegen de jongste dan juist vaker mijn kleinste beste vriend, kleine grote liefde enz. Voor nu nog schattig zal over een paar jaar vast iets anders moeten verzinnen. ;)

Ik ben mama van maar één kindje, dus ik spreek niet uit ervaring. Maar laatste hoorde ik iemand zeggen; "Als het je gegund is om moeder te zijn van twee (of meer kindjes) hoef je niet bang te zijn dat je, je liefde moet opdelen. Je liefde zal automatisch verdubbelen." Ik denk dus dat de liefde voor je oudste niet anders hoeft te worden dan dat het nu is, er zal simpelweg ruimte onstaan voor een nieuwe liefde. 💙

Dank je wel voor je reactie en deze mooie oplossing 🥰

Dank je wel voor je eerlijke reactie ☺️

Mooi inzicht over het moeten wennen bij de 1e, dat herken ik indd nog wel. Dat stelt me weer gerust dat het inderdaad goed komt 🙏🏼

Alleen maar fijn voor jou dat je het niet herkent en het juist positief hebt ervaren. Iedereen is anders!

Dank je wel voor je mooie reactie ❤️

Haha ja over een paar jaar ziet de wereld er dan weer heel anders uit. Dank je wel voor het delen van je ervaring 🙏🏼

Mooi kinderboek om aan je 1e zoon voor te lezen 'allemaal de liefste'. Gaat over 3 beren broertjes/zusjes. Want dat mag je gewoon blijven zeggen. En hopelijk komt dat met het voorlezen ook bij jou binnen :-).