Autisme bij meisjes

Dit is trouwens een voorbeeld van hoe zij met speelgoed speelt.. bakken vullen met inhoud en op een rijtje zetten. En dan telkens weer opnieuw.

Vaak is het nog wat jong, om nu al een diagnose te stellen. Als de manier van bejegening werkt, dit lekker blijven doen, het werkt blijkbaar, wat de reden ook mogen zijn.. mocht je in de schooltijd tegen wat meer dingen aanlopen, zal ik dan verder kijken.. maar dat zegt mijn eigen gevoel. Veel succes en geluk samen!

Ik heb zelf geen ervaring met autisme. Maar ik denk dat ik jouw geval pas naar de huisarts zou gaan als je dochter en jij hulp nodig hebben en tegen dingen aanlopen. Het lijkt me ook verdrietig, je wilt toch dat je kindje zo normaal mogelijk door het leven kan. Maar je lijkt me een hele lieve moeder die haar goed kan helpen als ze het moeilijk heeft! 💕

Wat bijzonder, dat speelgoed. Ik kom in mijn werk veel jongeren met autisme tegen en ondanks dat het hun leven niet makkelijker maakt, zijn het stuk voor stuk mensen met een rijke binnenwereld en een eigenheid die ik bewonder. Wilde je dat toch even meegeven. Als je ermee zit zou ik het met de huisarts bespreken in eerste instantie. Fijn dat je al een manier hebt gevonden om beter met haar om te gaan, dat zal zij zeker ook heel fijn vinden. ♡

Even los van alle andere punten; dat speelgoed op een rij zetten/ ordenen doen toch héél veel peuters? Ik zie het in mijn omgeving overal.

Klopt 😊 Kinderen tussen de 2 en 3 doen dit vaak, voor het gevoel van controle te hebben.

Hoi lieve mama, wat fijn dat je zo kan nadenken over wat je dochtertje van jou nodig heeft en hoe jij haar beste kan ondersteunen! Dat helpt haar al enorm. Op het moment dat je het fijn vindt als er iemand met je meedenkt, kan je altijd aan de bel trekken. Een behandelaar zal ook altijd mee kijken naar wat er voor jullie nodig is en hulp kan ook zonder een classificatie! Ik werk zelf als kinder-en jeugdpsycholoog en het plan maken we altijd samen met ouders. Soms betekent dit dat we geen onderzoek inzetten, maar wel aan de slag gaan met handvatten die gericht zijn op autismekenmerken. Voor andere ouders is juist die duidelijkheid belangrijk en kan een onderzoek wel onderdeel zijn van een traject. Jouw vragen en zorgen mogen er zijn, dus als je voelt dat je meer duidelijkheid wil of gewoon iemand om mee te sparren, voel je dan niet bezwaard om om hulp te vragen!

En zoals hierboven al veel wordt benoemd, ze is nog vol aan het ontwikkelen en veel gedragingen zijn nog passend binnen de leeftijd!

Ik ben zelf autistisch net als vele in mijn familie. Je heb binnen het ass gigantische veel variatie en de meeste mensen zijn en je hoeft er echt niet verdrietig om te zijn. De meeste kijken op andere manier naar de wereld dan gemiddeld, maar daar kunnen juist hele mooie interesses uit voort komen en het overgrote deel van de meeste mensen kunnen met wat handvatten goed functioneren in de maatschappij. Het belangrijkste is rust, regelmaat, voorspelbaarheid en autonomie te hebben, echter daar gedijen de meeste mensen goed bij. Het nu nog vroeg om vast te stellen als ook om welke variant het gaat. Ik zou vooral je huidige opvoeding als werkt door zetten. Het kan zeker geen kwaad om je verder te informeren bij je psycholoog of huisarts.

Ik zie dat ook veel om mij heen, vandaar mijn twijfels. Kan ook peuter gedrag zijn. Wel merk ik bij mijn dochter dat zij niet op een andere manier met speelgoed speelt. Als we buiten zijn dan vult ze bijvoorbeeld in een zandbak alle emmers met zand en legt ze dan op een rij. Ze heeft geen interesse in een kasteeltje bouwen of iets anders. Of is ze regelmatig stenen en stokken aan het zoeken en legt ze dan op een rij, verder doet ze er niks mee. En ik heb dus een keukentje thuis en 'koffiehoekje' en probeer dan rollenspel uit. Haal ik zogenaamd koffie en gebak bij haar, maar dat soort dingen moet ze allemaal niet hebben. Ze heeft nooit interesse in speelgoed gehad. Mensen verklaarden me altijd voor gek dat ik nog speelgoed koop voor haar omdat het haar niet lijkt te boeien. Geef haar een bak om dingen te vullen met rijst, pasta, of stenen e.d. en ze is voldaan.

Dat ben ik zeker met je eens. Ik zie het ook zeker niet als een beperking alleen zal ze wel handvatten nodig hebben om door het leven te gaan. En dan denk ik bij mezelf; stel ze heeft autisme dan is het denk wel fijner om zo snel mogelijk die handvatten te krijgen dan dat je later tegen allerlei dingen botst gefrustreerd raakt en dan pas handvatten krijgt..

Daar geef je mooi antwoord op wat je vraag. Het bespreken met een professional zodat zij en jullie handvatten krijgen (zonder dat je perse een label plakt). Succes! ♡

Super lief je reactie! En fijn dat je de moeite neemt om hier op te reageren. Ik hecht niet zoveel waarde aan een onderzoek maar handvatten die gericht zijn op haar gedrag is wel echt welkom. Ik wil haar leven gewoon wat makkelijker en fijner maken. Dat ze niet de zoveelste driftbui op een dag heeft. Ik wil gewoon graag aansluiten op wat zij laat zien en hand in hand de toekomst aan gaan. Als ik hulp zou willen van een kinderpsycholoog, moet ik dan bij de huisarts aan de bel trekken of juist bij de consultatiebureau? Nogmaals bedankt voor je advies! 🌹

Wat goed dat je zelf al wat werkende handvatten hebt gevonden in een autisme vriendelijke benadering! En wat dapper dat je advies durft te vragen. Wat betreft je vraag over wanneer je 'het best' om hulp zou kunnen vragen, vroeg ik me even af of ze ook naar een opvang, peuterspeelzaal of gastouder gaat. En zo ja, hoe het daar dan gaat? Ook dat kan meewegen in de beslissing om om hulp te vragen of om nog even af te wachten. Zeker ook met het oog op het zoeken van een passende school of leerplek. (Ze is nu nog jong natuurlijk, maar uit mijn werkervaring weet ik helaas dat wachtlijsten behoorlijk vertragend kunnen werken hierin).

Mag ik vragen wanneer het duidelijk werd dat jij ook autistisch bent? En ik weet inderdaad dat er enorm veel variatie is binnen het ASS. Ik heb best veel ervaring met mensen met ASS maar dan wel de ergste vormen, die niet meer mee kunnen doen in de maatschappij en met dubbele diagnose binnen een opnamekliniek verblijven. Daarom word ik er wat verdrietig van omdat ik ook weet hoe erg het ook kan zijn.. maar je hebt gelijk, het kan ook echt heel anders zijn. Hoe dan ook blijft ze een mooi mens en zal ik net zoveel van haar houden en steunen als ik altijd al doe 💜

Zij gaat twee dagen in de week naar de kinderopvang, op dinsdag en donderdag. De dinsdag heeft ze vaak wat meer moeite (denk omdat ze dan een paar dagen niet is geweest). Ze moet dan altijd weer 'opnieuw' wennen. Ik heb wel regelmatig gevraagd of zij gedrag bij mijn dochter zien wat anders is dan anders. Zij zien het niet echt. Ze merken wel op dat ze regelmatig stokken en stenen aan het verzamelen is, terwijl andere kindjes andere dingen doen. Ze kan goed met oudere kindjes omdat ze dan een 'volger' is en kopieert vaak hun gedrag. Op de opvang eet ze dan ook best goed (terwijl het thuis echt een strijd is). Meestal als ik haar op haal en thuis kom barst ze wel los in driftbuien/huilen. Ze is dan flink overprikkeld. Ik weet wel uit ervaring dat autisme bij meisjes/vrouwen moeilijk te herkennen is en vraag me wel af of begeleiders daar genoeg van af weten. Ook vraag ik me af of ze zich bij de kinderopvang 'normaal' gedraagt omdat dat hoort en daarom na de opvang thuis wel in driftbuien uitbarst. Wat me ook opvalt is dat zij nooit een knuffel gaf als ik/of haar vader haar weg bracht of ophaal. Wij respecteerden dat en lieten het ook. Toen ze ouder werd zag ze het andere kindjes wel doen en doet het nu ook, naja soort van dan. Zij komt altijd met haar rug naar me toe om te knuffelen. Goeie dat je begint over een school.. want dat is ook iets waar ik mee zit.. geen idee waar je goed aan doet 😩

De benadering van kinderen met autisme is een benadering die kinderen vaak sowieso wel prettig geven. Duidelijkheid en voorspelbaarheid. Het is vroeg om onderzoek te doen, maar bij meisjes wordt het ook minder vaak gediagnosticeerd om meisjes het meer kunnen 'verbloemen'. Als jij het prettig vindt om aan de bel te trekken, zou ik dat doen. Dan kun je van daaruit verder kijken

Wat een lieve zorgzame mama ben jij! Wat een geluk voor je dochter dat je met haar mee wenst te denken en het makkelijker voor haar wil maken. Ik zou vertrouwen op je onderbuik en wat voor jou goed voelt. Even een tegenhanger op wat antwoorden: een label is soms juist ook niet altijd verkeerd. Het kan soms juist ook rust en ruimte geven. Heel veel succes!

Hi, heel fijn dat jullie al een manier gevonden hebben. Onze dochter van 4 heeft inmiddels de diagnose gekregen. Er zijn behoorlijke wachtlijsten voor de hulp die je overal kan krijgen. Bijvoorbeeld een voorschoolse peuterschool, of uiteindelijk speciaal onderwijs. Wij zijn mede daardoor blij dat we op tijd aan de bel getrokken hebben met onze vermoedens. Dit was voor ons een reden om vroeg te schakelen. Ook bij onze dochter was en is het niet altijd herkenbaar. Meisjes kunnen het makkelijker verbloemen.

Hoi, bedankt dat je dit met mij wilt delen. En dat je me hierop wijst ♡. Mag ik vragen welke signalen jullie dochter gaf waardoor jullie het vermoeden kregen dat er meer speelde? En hoe oud was ze toen jullie een onderbuik gevoel kregen?