Baby draait continu op buik in bed, maar slaapt niet

Laat het los, het is 1 dag die minder gaat. Dat is mijn tip. Mijn zoon is ook 7 maanden :)...

Ik ga dit topic even volgen. Mijn zoon doet dit ook, maar ondertussen al enkele weken. Elke nacht rond 3.00u is het van dat en hij kan dat 1 a 2 uur volhouden🙄

Hier precies zo. Dochter slaapt in slaapzak en tref ik s'ochtends aan op haar buik. Vind het toch best spannend. Maar durf ook niet in te stoppen, wetende dat ze er onder zou kunnen komen. Als iemand nog tips heeft, of mij gerust kan stellen, heeel graag.

Ik heb er denk ik niet zo'n probleem mee als onze zoon op zijn buik gaat slapen, maar dat doet hij dus niet. Hij rolt continu op zijn buik, maar gaat dan jammeren i.p.v. slapen. Áls het een voorbode is van buikslapen, hoe kan hij dit dan 'leren'?

Via de zoekfunctie bij dit topic gekomen. Hier hetzelfde “probleem” bij onze zoon, hij is nu 9 maanden oud en dit is nu al 3 maanden aan de gang.... Ik dacht, het is vast een fase en ik help hem gewoon zo lang nodig is. Maar nu is het geen fase meer te noemen... Hoe is het bij jullie nu? Vanaf zijn geboorte tot hij ong. 6 maanden was, kon ik hem gewoon wegleggen bij vermoeidheidssignalen en deed hij z’n ogen dicht en ging hij slapen, hij had geen hulp nodig van ons (luxe!). Hij is een rugslaper en slaapt ook in een slaapzak. Alleen sinds enkele maanden, moeten we werkelijk ieder slaapje naast z’n bed zitten en hem vasthouden tot hij in slaap valt. Doen we dat niet, slaapt hij niet. Zodra z’n hoofd het matras raakt, draait hij zich op z’n buik en begint door het bed heen te tijgeren. Of slaat hij continue z’n speen uit en gooit die door z’n bed heen. Terwijl hij hartstikke moe is.. Na een tijdje gaat hij ook huilen als hij op zijn buik ligt en dit gaat dan van kwaad tot erger als we hem niet terug op zijn rug helpen. (Overdag hebben we hem ook nog nooit van buik terug naar rug zien rollen, dat lukt hem dus ook nog niet ben ik bang). Heb hem met liefde geholpen al die maanden met in slaap vallen, maar hij slaapt nu ook steeds korter en slechter en ook ‘s nachts kunnen we gerust ieder half uur er bij moeten zitten als hij wakker is. Zelf terug in slaap vallen lukt ‘m niet. Uit “ellende” eindigt hij vaak tussen ons in in ons bed, anders slapen we allemaal niet. Voor hem ook niet meer fijn zo denk ik. Op zijn buik slapen/in slaap vallen doet hij niet. Gisterenavond geprobeerd hem niet meer vast te houden, maar er gewoon alleen naast te gaan zitten. Ben 2 uur bezig geweest, met steeds terug op zijn rug draaien en instoppen (dekentje over slaapzak geprobeerd sinds vorige week, in de hoop dat dat hem meer geborgenheid geeft o.a., maar geen effect haha). Uit ellende en na veel huilen is hij wel “zelf” in slaap gevallen, maar dat vond ik zo zielig.. Sorry lang verhaal😬. Het breekt ondertussen beetje op voor ons allemaal. Heeft iemand de gouden tip?....