Bang dat baby stopt met ademhalen

Hey hey. Ik zag je titel en heb meteen geklikt want ik herken het heel erg. Hier ook een dochter van 4 maanden (bijna 5 maand alweer zelfs) en nog altijd heel bang dat ze overlijdt of zo. Ik denk dat het bij mij met haar geboorte heeft te maken, ze had het niet fijn meer en kwam er helemaal levenloos grijs en slap uit. Ik dacht dat ze dood was... heb daar nog altijd nachtmerries over. Ik heb verder geen tips voor je, maaar wilde je even laten weten dat je niet de enige bent. Herkenning is vaak ook al heel fijn. Mijn dochter slaapt al bijna 5 maanden naast mij in bed, zodat ik zeker weet dat ik haar hoor/voel/ruik en andersom ook

Hallo, ik ken deze angst ook. Onze dochter heeft de eerste 6 maanden bij ons op de kamer geslapen en ik schrok ook zelf wel eens wakker of stond op om te kijken of ze nog wel ademde. Ondertussen is het een flinke meid van 7 jaar! Ik moet wel zeggen dat ik hier tot ze 1,5 j was toch wel echt schrik heb gehad. Daarna lukte het wel om het wat meer te relativeren naarmate ze wat ouder werd.

Ik had dat de 1e week ook maar heb het gelukkig los kunnen laten. Wel sta ik paraat als ik de babyfoon ineens hoor. Dan luister ik of ze niet stikt in dr spuug ofzo...heb er wel vertrouwen in dat het goed komt maar toch ben je alert. Mag ook wel als moeder zijnde. Dat slijt wel.

hoi, misschien is de luvion babysense iets voor je? Deze geeft een alarm op t moment dat hij geen ademhalingsbeweging registreert. Mijn kindje is nog onderweg dus heb er zelf nog geen ervaring mee, maar mijn broer en schoonzus zijn er erg tevreden over en het heeft hun echt rust gegeven.

Hoi! Wat een naar gevoel is dat he... je bent ook plots zo verantwoordelijk voor dat kleine leventje. Het is helemaal niet raar dat je dit hebt, ik denk dat je vanzelf meer en meer vertrouwen gaat krijgen. Dat merk ik zelfs; mijn oudste ís overleden (niet in zin slaap overigens) en bij de tweede dacht ik dat ik nooit meer een nacht rustig zou slapen. Continu was ik alert of ik hem nog wel hoorde of bang dat hij als ik in slaap zou vallen ook ineens dood zou zijn. Na een maand of 3 was dat gevoel al veel minder en uiteindelijk is het helemaal verdwenen. Ik heb nu zelfs voor nr 2 en 3 een nieuwe babyfoon gekocht waarmee je de slaapgeluidjes minder hoort omdat ik er snachts wakker van werd. Het komt bij jou ook vast goed!

Ik herken mezelf erg in jouw verhaal. Toen mijn dochter 1,5 jaar oud was, heeft ze 2 'wegzakkingen' gehad. Ze was een paar seconden weg, bij de tweede keer dacht ik echt dat ze dood was. Het was een drama. Hiervoor is ze opgenomen geweest, alles was in orde. Vooral in de periode erna was ik heel snel in paniek. Wanneer ze zich verslikte, tijdens het zwemmen als ze wild was, als ze moest hoesten of als ik haar eventjes niet hoorde. Iedere nacht checkte ik haar om te kijken of het nog goed ging. Ze wordt dit jaar 6 en nog heb ik momenten dat ik schrik en mijn hart overslaat. Het heeft bij mij lang geduurd voor dat ik het vertrouwen terug had dat het goed was. Het klinkt gek, maar die situatie toen ze 1,5 jaar was, heeft bij mij echt traumatische sporen achtergelaten. Geef het tijd om het vertrouwen te krijgen dat het goed komt. 🌷

Ik had het ook heel erg.. verschrikkelijk. Heb amper geslapen in de kraamtijd omdat ik zo bang was

Bedankt voor alle reacties en gelukkig is het ook herkenbaar voor jullie!! Fijn om te lezen dat het bij de meesten uiteindelijk wel slijt 😊

Ik herken het ook, ben best angstig voor wiegendood. Wij hebben een sensormatje van angelcare aangeschaft. Hetzelfde principe als die van luvion maar dan ander merk. Dat geeft me wel rust en ben blij dat ik hem gekocht heb. Natuurlijk mag je jezelf geen vals gevoel van veiligheid geven hiermee en ben me heel bewust dat dit geen vervanging is van ouderlijk toezicht. Maar toch, voor mij is het een stok achter de deur zeg maar

Trouwens, ik denk dat het heel normaal is om zulke gevoelens te hebben en dat gezonde mama angst is 🤭💋

Dit is heel herkenbaar en het wordt echt minder. Waar ik in het begin elke nacht wel boven het bedje heb gehangen doe ik dat nu alleen nog maar als ze ziek zijn. Kinderen hebben is loslaten en hoe eerder je dat doet des te leuker ben je als moeder. Geen kind wordt gelukkig van een gestreste overbezorgde en vermoeide moeder dus probeer het los te laten.