3 Reacties

vorig jaar
Ik herken je verhaal helemaal. Ik zou mijzelf ook omschrijven als lekker stabiel en niet vatbaar voor depressieve gedachten. Maar tijdens de zwangerschap van de tweede had ik precies hetzelfde. Blijdschap en angst wisselde elkaar af. We hadden het zo leuk en goed met zijn drietjes. Straks hou ik niet zoveel van het tweede kindje, of vind ik het minder leuk. Ik kon mij daar heel druk om maken.
Nu is de tweede geboren en voel ik dat ik net zoveel van hem hou als van mijn dochter. We hebben wel even moeten puzzelen om een nieuw ritme te moeten vinden. En soms vind de oudste het ook wel eens moeilijk dat er dingen zijn veranderd. Het is dus zeker niet allemaal rozengeur en maneschijn. Maar inmiddels zijn alle negatieve gedachten weg en weet ik zeker dat het allemaal goed gaat komen. En heel veel dingen gaan echt een stuk makkelijker dan bij het eerste kindje. Over veel dingen zijn we veel minder onzeker wat het ouderschap ook veel relexer maakt.