Bijna 1 jaar en nog steeds horror nachten😢😢

Puur mijn mening, ik vind niet dat een baby / peuter / kind zolang alleen moet huilen, hun tijdsbesef ligt heel anders dan die van ons 1 uur betekent dus veel langer voor hen. Een kind dat nog geen communicatievaardigheden heeft doet dit dus via huilen en het is niet chanteren zoals in de volksmond wel eens gezegd wordt, verder is er rond 1 jaar een stevige slaapregressie tijdens een regressie geef je best wat je kindje nodig en wanneer je merkt dat het slapen weer vlot gaat ga je gewoon weer na oude routine. Kijk ook eens naar wakkertijden zit dat goed? Niet teveel niet te weinig?

Ons zoontje is 9 maanden, ook een slechte slaper. Kan zelfstandig in slaap vallen en nachtvoedingen (borstvoeding) verschilt, soms komt hij niet en soms komt hij 1 keer. Maar ook de keren dat hij geen voeding wilt is hij 9/10 keer wel 1 a 2 keer wakker snachts. De afgelopen week ook regelmatig 2/3 uur non stop aan het huilen geweest, echt niet te troosten. Ook aan de borst niet, dat is dus erg uitzonderlijk😂 Uiteindelijk is hij hier ook steeds met een zetpil in slaap gevallen, terwijl hij geen koorts had. Ik denk dus dat hij toch ergens last van heeft gehad tandjes/keelpijn/oorpijn 🤷🏻‍♀️ Hopelijk gaat het snel voorbij. Dus heb helaas geen oplossing voor je, maar wel erkenning.

Ik ken het gevoel van "wat mis ik, niets werkt" maar al te goed. Onze zoon heeft gewoon tot hij 1,5 was ruk geslapen. En toen ineens heel goed. Geen pijl op te trekken, geen uitleg kunnen bedenken. We hebben gewoon 1,5 jaar dit soort periodes (wat je nu omschrijft) gehad. Huilen, wakker tussen 2 en 4, niet willen slapen zonder ons op de kamer, 5 uur ochtends klaar met.... 🤷‍♀️🤷‍♀️. Ik wou dat ik je tips kon geven (want wij waren ook echt wel bezig met wakkertijden, vroege vogel gedoe, proberen slaaptrainen, laten huilen enz enz). Het enige dat ik kan zeggen is "hang in there". ❤ Maar ps: rond de 4, 8 en 12 maanden zijn wel uitzonderlijk kutte periodes door ontwikkeling en slaapregressie enzo

De mijne slaapt ook pas goed sinds hij 14 maanden is. En dan zijn er nog nachten dat hij niet wil slapen en moet huilen. Ik laat hem echt niet zolang huilen, breekt mijn hart. Als ik hem niet kan troosten leg ik hem bij mij in bed

Slaapt hij bij jullie op de kamer? Wij deden echt niet moeilijk in zulke periodes, hup, de ledikant terug in onze kamer en lekker bij ons slapen. Was alles wat ze nodig hadden hier. Na een paar weken probeerden we het weer op de slaapkamer.

Ik kan je vertellen als je al 1 jaar lang alles probeert en kind blijft maar krijsen en kan niet getroost worden dan weet jezelf ook niet meer wat je moet doen. Dit is de eerste keer dat wij hem dus hebben laten huilen. En ja doe ik ook liever niet maar wat dan?? Hij huilde alleen maar harder zodra wij hem oppakte en probeerde te troosten dus zeg jij maar wat dan wel een oplossing is

Wakkertijden zijn goed ik hou exact het schema van een slaapcoach aan

Dit is zeker geen aanval naar jou toe hoor! Ik weet echt waar je inzit die van mij wordt 2 en wordt nog steeds meerdere keren wakker in de nacht en terug inslapen is dan ook weer heel moeilijk. Mijn oplossing kan niet perse die van jou betekenen, zoals ik al zei die 12 maanden regressie is pittigggg Wij gaan altijd eerst troosten wij blijven erbij is hij na een halfuur nog steeds aan het krijsen komt hij even mee naar onder om kalm te worden erna gaan we weer mee na de slaapkamer en wachten we tot hij slaapt

Hier trouwens ook een slaapcoach gehad maar de wakker tijden exact aanhouden was bij ons geen succes wel als wij bv zagen van oke hij is echt moe mocht hij er een halfuurtje vroeger in

Ben het hier mee eens.. Zolang alleen laten huilen zou ik ook nooit doen. Ik krijg daar altijd de kriebels van.. 🙊 Ennee dit is ook zeker geen aanval naar jou, tuurlijk snap ik je.. Even ten einde raad. De één jarige slaapregressie is een hele pittige waar je grof gezegd "even doorheen moet" 😬 en rond deze leeftijd krijgen ze ook nog te maken met verlatingsangst.. Onze kleine man van 11 maand heeft er nog geen last van.. Maar de oudste, inmiddels 10 jaar had er ook heel erg last van rond zijn eerste jaar.. Dus ik ben me hier al aan het voorbereiden op wat komen gaat.. 😉 Ik zal hem lekker op jullie kamer leggen (in eigen bedje) ook puur voor je eigen rust.. Of wat ikzelf deed (en weer ga doen als het zover is) is een matras op de kamer leggen van de kleine.. Als hij wakker wordt en heeft het moeilijk, even aai over de bol en een kus en dan op matras gaan liggen op zijn kamer.. Hij ziet dat, zal weten/voelen dat je dicht bij hem bent.. Gewoon een tip, hier werkte dat echt perfect.. ☺️ En het komt allemaal goed.. 🍀🥰

Jawel hoor. Hier nog eentje. Zie topic slaapregressie rond de 1 jaar Je bent niet alleen. Hier een tijdje gehad dat t goed en beter ging. Maar sinds 2 wkn voor eerste verjaardag (25-2) enorm aan t rommelen en huilen/ krijsen. Last van sprong. Tanden Hier ook slechte start. Slecht eerste half jaar. Verborgen reflux. En kma. Heb nog geen oplossing. Maar je bent niet alleen. Ik herken dit gedrag niet bij mn oudste. Ik ben inmiddels in de fase van soort van acceptatie dat elk kind anders is. De ene meer temperament heeft dan de ander. En de ene meer last heeft van sprong enZ. Maar echt als ik de ontwikkelingen zie overdag. Veel tanden. Snapt dingen echt die je tegen hem zegt. Wij zijn ook meer gaan benoemen en communiceren. Benoemen wat je gaat doen. Stond al snel. En nu met krap 13 mnd. Staat vaak los. Verlatingsangst soms. En stapt al weken langs objecten. En vn t weekend stapte hij al achter de loopwagen.

Mijn zoontje heeft het ook een tijdje gehad. Bij hem werkt een kledingstuk of een knuffel met mijn geur heel goed. Even een nacht met een knuffel slapen en dan bij hem leggen. Het kan ook zijn dat hij een nachtlampje nodig heeft, dat hij het te donker vind als hij dan even wakker wordt. Mijn zoontje is nu 4 en het is allemaal goed gekomen! ☺️

Aanvulling. Wij zijn na advies vragen om ons heen en dit forum gestart met sussen in bed. Handje op hoofd/ buik. Sussen en GEDULD 🤭😵‍💫 Esbaby24 had op mijn topic gereageerd. Niet helemaal exact volgens dat plan. Want we hebben hier niet de luxe van altijd samen de avonden te hebben en de taken te kunnen verdelen ivm werk in de zorg. En hebben ook nog een oudste van 9 die ook zo haar ritme en behoeften heeft. Maar na dagen van doorzetten ( lees niet uit bed halen) wel erbij blijven of stoel/ krukje / kussentje op de grond ernaast en sussen handje op hoofd of buik en langzaam zo meer afstand nemen. Werd het lange gekrijs en overstuur gekrijs echt wel minder. Wij zaten echt in volledige regressie dat ook maar van schoot naar bed echt al krijsen werd. En bed No way. Terwijl dit echt een tijd vlekkeloos ging. We zijn er nog niet. Maar dat niet meer uit bed halen maar wel nabijheid bieden en sussen helpt ons echt. Snuggles and Dreams en meerdere hebben dit beschreven. T alleen laten en gecontroleerd huilen hebben we superkort geprobeerd. Omdat dat werd aangeraden en dat na de 1 jaar wel kan. Maar dat werkte niet en voelde alles behalve Oke. En resulteert in complete ontroostbaarheid. Succes. Ik hoop dat we over een tijdje allemaal weer wat rust hebben ( tot de volgende sprong 🥴🤭)

Ik zelf niet, maar bekenden van mij wel. Ik adviseer sowieso een slaapcoach, want ieder kind is anders. Ik lees hier dat je die al hebt gehad, hoe lang is dat geleden? Wellicht nog keer gesprek mee inplannen? Verder zijn die bekenden van mij nu medisch alles aan het uitzoeken en krijgt hun kindje een slaap onderzoek in het ziekenhuis. Ik zou vooral kijken of er een patroon is. Hou eens bij de dagen gaan en nachten gaan, doe dit ruim een week. Wat valt je op? Kijk naar activiteiten op de dag, slaapjes, voeding, wanneer s nachts wakker, wat doen jullie. Eigk alles wat van invloed is bijhouden.

Jahoor hier ook! Denk sinds een maand of 16 dat het echt wat beter ging.. Heeft hij niet ergens last van? Oortjes? Darmen? Ook ik zou hem niet laten huilen, ze huilen om een reden/omdat ze ergens last van hebben. Wat bij ons helpt op die momenten is tussen ons in slapen. Ik neem hem dan bij me, laat hem op mij in slaapvallen en leg hem dan bij ons in bed. Als hij weer wakker wordt gelijk een knuffel/handje erbij en meestal slaapt hij dan verder. Maar ook nu met 18 maanden hebben we nog regelmatig, gemiddeld 3-5x per week, onrustige nachten. Bij een "gewone" onrustige nacht kruipen we op een apart matrasje naast hem. Handje vasthouden tot hij slaapt. Vaak zijn we zelf al in slaapgevallen daar voordat we het door hebben... Maar ik zou hem op zulke heftige momenten echt even bij je nemen tot hij slaapt of weer rustig is.

Je geeft aan dat KMA het niet kan zijn. Waars door de kinderarts vastgesteld? Een gevoeligheid kan alsnog veel gedoe geven. Aangezien je de 1 jaar voorbij bent, zou je alpro opvolgmelk kunnen proberen ipv koemelk. Gewoon om eens te proberen. Ook andere koemelk producten weglaten voor een aantal weken. Wie weet doet dat toch wat en is een gemakkelijk uit te proberen toch? Mijn zoon is bijna 10 maanden en loopt altijd wat achter met de slaapregressie periodes. Heb het idee dat die van rond de 8 maanden nu nog speelt maar hij heeft ook last van zn tanden. Soms is hij zo boos snachts dat ik hem niet mag troosten. Wat hier soms helpt is even met hem naar de badkamer met het licht aan en daarna een flesje. Vaak is hij dan rustig en 'eruit'. Slapen gaat daarna dan weer wel.

Yeppp, hier een mannetje van 2 en half! Nog steeds drama met slapen, helaas! Ik hou me er maar aan vast dat het vast wel een keer goed komt. Helaas krijgen we er geen boekje bij🤷‍♀️

Geen oplossing. Wel erkenning hier ook een verschrikkelijk slechte slaper. VERSCHRIKKELIJK slechte slapen. Van meerde keren per nacht wakker zijn hoe groter ze werd hoe langer ze wakker was als ze wakker werd ‘s nachts. Huilen, krijsen, stampen en schoppen naarmate ze groter werd. Ik begreep er niks van. Alles geprobeerd. Samen slapen, verschillende KA bezocht. Slaapcoach traject van 800€. Het enige wat ik nooit heb gedaan is ze laten huilen. Ik ging altijd troosten. Ook al had ik het gevoel dat ik ze niet kon helpen wou ik zeker niet dat ze het gevoel had dat ze die terror nachten alleen zou doormaken. Uren aan een stuk, nachten aan een stuk, met veel liefde en geduld en ook dikwijls samen huilen is het goed gekomen. Zomaar ineens, niets veranderd, iets na haar eerste verjaardag.

Die van mij is zestien maanden en slaapt pas sinds een paar weken fatsoenlijk. Daarvoor altijd meerdere keren per nacht wakker en soms urenlang. Wij waren ook echt ten einde raad, maar van de ene op de andere dag was het ineens over. We hebben haar nooit langer dan tien minuten laten huilen, gingen dan altijd weer terug voor een knuffel of wat dan ook, maar ook bij ons werd het daar soms alleen maar erger van. Dan worstelde ze zo erg in onze armen dat we bang waren om haar te laten vallen. Toch kon ik haar niet alleen laten, al vroeg ik me soms ook af of dat niet beter was hoor. Wat het bij ons altijd is geweest weet ik nog steeds niet. Reflux, kma, tandjes, oorpijn, sprongen, verlatingsangst, gewenning, verkeerde slaapassociaties, noem het maar. We hebben het allemaal gehad de afgelopen 15 maanden en nu, ineens, gaat het goed. Houd vol! Het is loodzwaar, maar je kunt het!

Herkenbaar.. mijn zoontje slaapt nu overdag goed. Snachts veel wakker en veel huilen. Hij is net 1. 😅