Cry it out method

Ik zou het niet doen. Waarom zou je het willen proberen?

Ik heb zelf ook vaak overwogen of we het toch niet moesten proberen, omdat we elke keer 45 min / 1,5 u bezig waren om ons zoontje in slaap te krijgen. Van de een op de andere dag (nu 2 weken geleden) sloeg het plots om en viel hij voor het eerst zelf in slaap. Sindsdien is het steeds vaker voor gekomen. Soms lukt het nog steeds niet en voeden/wiegen we hem in slaap. Ik ben uiteindelijk blij dat we het niet gedaan hebben omdat nu blijkt dat zonder hem te laten huilen het toch opeens ook lukt. Ik denk dat elk kindje uiteindelijk zelf in slaap gaat vallen, zonder dat je hem/haar hoeft te laten huilen. Alleen bij de ene is dat met 3 maanden en bij de ander met 3 jaar.. en ik snap dat het super pittig is als het dat laatste is. Ik kan het zelf ook gewoon niet aanhoren om hem hard te horen huilen, voel dan toch gelijk de drang om erheen te gaan. Overigens zijn er ook andere methodes hoe je je kindje kunt “slaaptrainen” zonder huilen. Ik heb er zelf geen ervaring mee maar hoor ook me heen dat het ook effectief is, alleen wat meer werk(vaak terug naar boven etc)

Het ligt in mijn optiek compleet aan de leeftijd en dergelijke van je kind. Mijn zoon van 9 maanden laat ik wel jammeren, maar niet huilen. Ik hoor overduidelijk het verschil. Mijn dochter van 2,5 jaar oud pas ik dit heel sporadisch toe. Dat komt omdat ze dan een combinatie heeft van vermoeidheid en doordrammen en uittesten hoe vaak we terugkomen. Ze huilt dan om niks en soms moeten we dat even laten gaan en dan gaat ze gewoon slapen. Maar: is het voor jou niet oke? Dan niet doen. Niemand anders heeft hier wat te maken. Jij (en je partner) bepaalt dit.

Mijn mening is dat de methode super schadelijk is en dat als je jezelf in de 'schoenen' van je kind zou plaatsen, je je vreselijk zo voelen... Stel je voor, je bent super verdrietig, je roept om je ouders/om hulp, je weet dat ze je horen, maar ze komen niet en laten je aan je lot over. De methode is achterhaald en mijns inziens echt niet oke.

Je moet doen waar je je zelf goed bij voelt, maar je reactie op de filmpjes zegt denk ik genoeg. Je kindje laten huilen zonder reactie brengt zoveel stress teweeg bij je kind, dat is het echt niet waard. Je kindje leert dat niemand komt als het je nodig heeft en gaat maar in overlevingsstand en dat is stil blijven. En dat betekent niet dat het probleem dan is opgelost en je kindje bijvoorbeeld slaapt, want dat is soms niet eens zo. Ik heb mn dochter wel eens even laten huilen om zelf af te koelen na een heftige troostsessie die geen baat had, maar laten huilen om het maar op te laten houden kan ik echt niet.

Je zegt dat je het afschuwelijk vind en het schadelijk is voor baby/kind. Waarom overweeg je dit dan überhaupt? Er zijn genoeg topics te vinden over meningen hierover. Iedere ouder, ieder kind er iedere situatie is verschillend. Doe wat goed voelt voor jou en laat je niet beïnvloeden omdat mensen random opmerkingen maken dat jij deze methode moet toepassen. Doe wat goed voelt voor jou en je kindje, en niet omdat anderen zeggen wat je moet doen. Een ander weet het zogenaamd altijd beter ;).

Je moet vooral doen wat past bij jou en bij jouw kind/gezin. Wij hebben het wel toegepast toen we merkten dat onze dreumes een loopje nam met ons en we al vanalles geprobeerd hadden. En ons kind reageerde er prima op. Het was niet ideaal maar het doorbrak de cyclus en dat was precies wat nodig was. Daarna cry it out weer gestopt en andere methodes toegepast. Voor ons werkte het en doorbrak het zowel zijn cyclus van gedram als ons negatieve sentiment. Ik denk dat het bij bepaalde situaties of leeftijden prima kan werken als het voor jou als ouder ook oké voelt. Zo niet, dan vooral niet doen.

Vooral omdat mijn omgeving mij heel onzeker maakt over hoe ik met mijn dochter omga. Onze dochter is bijna 8 maand en doet alleen contact naps, ze kan ook alleen in slaap vallen in mijn armen. Wanneer ze huilt troost ik haar meteen en neem ik haar meteen in mijn armen en nu beginnen de continue reacties van familie en schoonfamilie een beetje naar mijn hoofd te kruipen. Vaak zeggen ze dan dat ik haar te veel verwen en haar juist schade doe door altijd paraat te staan en ze gaat nooooit zelfstandig in slaap kunnen vallen op de manier hoe ik het doe en ik ga hier spijt van krijgen hoor ik vaak en dat de cry it out method dé methode is om te gebruiken en ja nog zo vele opmerkingen, maar vooral dat ze nooit zelfstandig gaat leren slapen door mij en nu begint de twijfel toe te slaan nadat het cb gisteren ook zei deze methode te moeten gebruiken

Dankjewel, ik heb een reactie hieronder vernoemd waarom ik het overweeg. Ik vind het afschuwelijk vandaar dat ik hier een topic open om misschien juist goede ervaringen of goede meningen te lezen die mijn mening zouden kunnen veranderen…maar ik denk dat iedereen er zowat hetzelfde over denkt als mij 😅

Een kindje op deze leeftijd maakt nog geen misbruik hiervan (wat een peuter echt wel kan doen). Dus ik zou bij een baby ook altijd troosten. Nu zijn er ook andere methodes van troosten dan alleen oppakken. Wij zetten bijvoorbeeld white noise aan, aaien over het hoofdje, ik zing voor hem. Dat soort dingen. Wat heb je daarin al geprobeerd?

Neeeeee. Ik doe dit dus echt niet. Een kind geeft met huilen aan dat er iets is. Zeker baby's kunnen zich nog niet op een andere manier uiten. Jammeren of nephuilen is minder urgent, maar ik ga dan ook even naar mijn kinderen toe om te kijken wat er is. Ik wil dat mijn kinderen elke emotie mogen voelen, dat ze weten dat ik er ben en dat ze weten dat ze serieus genomen worden.

Dankjewel dat probeer ik ook te zeggen dat ze op die leeftijd nog geen besef hebben of “manipulatie” kennen zoals mijn (schoon) familie het zegt, fijn om even reacties te krijgen die het wel met mij eens zijn. Na een tijdje begin je aan jezelf te twijfelen.. Ik heb white noise al geprobeerd verschillende aangekocht, ook op YouTube, totaal geen succes. Aaien over het hoofdje heb ik ook geprobeerd en de sush en pat techniek ook, maar alles maakt haar zó overstuur tenzij ze in mijn armen zit dan is het oké. Bijvoorbeeld ik leg haar in bed na ons avondritueel (niet aan het huilen) ik wrijf over haar hoofdje, ze begint meteen hysterisch te huilen en dit gaat door tot ik haar in mijn armen neem en zo gaat dit bij alles.. ze is 1 keer zelfstandig in slaap gevallen, ik had haar in de co sleeper gelegd na ons ritueel en ik heb mij met de rug naar haar gedraaid en ze was muisstil (als ze huilt doe ik dit niet) en na 5 minuten vond ik het verdacht stil, ik draai me om en mevrouw lag te slapen, sinds dan is het nooit meer gebeurd jammer genoeg

Mijn dochter is bijna 15 maanden en ik help haar nog steeds in slaap in mn armen. (Het wordt wel zwaarder nu😆). In mijn optiek kan je je kind nooit verwennen met nabijheid en liefde. Nooit. Maar idd, peuters weten later wel hoe ze de aandacht kunnen trekken, maar dat merk je dan ook snel zat.

8 maanden is wel echt te jong nog in mijn optiek. Dan manipuleren ze echt nog niet zodanig.

Maar ze huilt dus altijd? Hebben ze je bij het cb ook al eens andere handvatten geboden? Zoals fysio ofzo? Wellicht heeft je kindje pijn of iets.

Nee, je bent juist een moeder die je kind aanvoelt. Doe wat voor jou fijn voelt. Het is een mini mensje die jou nog zo hard nodig heeft.

Maar zelfs peuters hebben je soms dan juist hard nodig.

Echt heel vervelend te lezen dat je naaste omgeving je zo onzeker hierover maakt. Je doet het hartstikke goed en je kindje voelt zich ontzettend veilig bij jou!

Overdag is ze een heel gelukkige baby ( tot ze moe wordt of honger heeft wat normaal is) het huilen begint echt wanneer ze alleen in haar bedje moet liggen.. ik heb al met het cb hierover gesproken en zij gaven aan de cry it out methode te gebruiken.(net zoals iedereen rondom mij jammer genoeg) Onze dochter heeft wel een gipsbroek momenteel voor de tweede maand, maar het huilen om te slapen is altijd geweest. Sinds ze geboren is (na 3 weken op NICU) heeft ze elk dutje enkel in mijn armen kunnen doen, na 8 maanden zou ik haar stiekem ook wel voor een dutje graag in haar bedje kunnen leggen, maar het moment dat ik haar in haar bedje leg is het crisis, alsof ik haar mishandel en de seconde dat ik haar in de armen neem stopt ze ook met huilen 😢🥲

Nee, dit is een methode die m.i. op deze leeftijd absoluut een gevoel van onveiligheid geeft. Juist jouw beschikbaarheid is helpend. Ik ben echter ook van mening dat je niet hoeft te blijven wiegen/oppakken etc. Er zit een hele hoop tussen en ik denk dat bijna alle kinderen, medische situaties, wel prima kunnen leren om zelf in slaap te vallen. Wij hebben vanaf 6 weken onze baby steeds wakkerder weggelegd. Steeds minder knuffelen, aaien. Als ze rustig was in bed leggen. En eenmaal in bed, bleef ze in bed. Als het nodig was dan troostten we in bedje, aaien, sussen etc. Enkel bij echt overstuur oppakken en opnieuw. En ja, dat vraagt veel energie. Veel meer dan ‘alleen’ op de arm in slaap laten vallen. Maar met 10 weken sliep ze zelfstandig in. Sindsdien zijn er natuurlijk fases dat het moeizaam gaat, en dan beginnen we weer opnieuw. Zitten we naast het bedje, handje op haar lijfje etc. Maar 90% van de tijd gaat ze rustig binnen 5 min slapen. Ik zou op deze leeftijd ook echt niet meer willen dat ze alleen bij mij sliep - maar dat is enkel omdat het niet bij mij als ouder past. Past het bij jou wel, dan prima toch! Ik vind dat anderen niks te zeggen hebben, tenzij ze worden ingezet als oppas en het daardoor daar niet lukt. Dan zou ik kijken of je zelf iets kunt aanpassen. Maar zonder te laten huilen! En ik lees in jouw bericht dat je je daar ook niet goed bij voelt, dus zeker niet doen! Veel succes!