De ‘alles-mag-moeder’

Hier merk ik vanzelf dat als meneer een periode iets te vaak z’n zin krijgt dan hij steeds meer de grenzen gaat verleggen. En dan komt er vanzelf een punt dat ik denk “nee, zo kan het echt niet langer”. En dan worden de teugels weer even wat strakker getrokken voor een tijdje. En ja, idealiter hanteer ik constant dezelfde grenzen etc. Proberen we op zich ook wel. Maarja ik ben ook maar een mens 😅🤷🏻‍♀️

Ik ben wel benieuwd waarin je hem dan z'n zin geeft? Hier is het vooral pick your battles. Ik heb vaak wel helder in m'n hoofd wat ik wil dat hij doet. Ik geef hem vaak 2 opties (die beide oké zijn) en dan kan hij kiezen en een stukje controle ervaren. Als ik hem zn zin zou geven at hij elke dag hagelslag op brood, als tussendoortje koekjes en zou hij een stuk meer schermtijd hebben. Hierin stel ik wel duidelijke grenzen. En omdat hij dat weet accepteert hij die ook. En hij wordt ook steeds wat 'brutaler', daarin stellen we ook echt wel grenzen. Ik heb veel geduld met hem en kan me goed in hem verplaatsen, maar grenzen stellen is ook gewoon nodig en gezond. Zo weet hij waar hij aan toe is.

Choose your battles zeggen we op werk altijd (BSO voor kinderen van speciaal basisonderwijs). Wees consequent in hetgeen wat je echt belangrijk vindt. Daarnaast: zeg wat je doet (bijv. ik pak het speelgoed van je af) en doe wat je zegt (bijv. doorzetten als je zegt dat je iets af gaat pakken en niet alsnog toegeven). Na een lastige start kan ik me voorstellen dat je vaker wil toegeven, maar uiteindelijk heeft je zoontje daar op langere termijn geen baat bij. Wel bij duidelijke grenzen. Daar komt dat uitdagende gedrag ook vandaan, hij wil weten waar jouw grenzen liggen. Succes, het is niet altijd makkelijk 🍀

Hier mag ook heel erg veel eigenlijk. Ik ben heel makkelijk met een go with the flow. Ik ga graag mee met haar ideeën omdat ik denk dat het aansluit op haar interesses en ontwikkeling. Nu is ze bijna 2 en hebben we wel een aantal grenzen omdat het anders gevaarlijk wordt of er gaat iets stuk bijvoorbeeld. Als ze graag wil gooien met iets bedenk ik een alternatief of wanneer ze graag wil klimmen in de vensterbanken bedenk ik een parcour op de bank en over de stoelen heen bijvoorbeeld. De tv vind ze heel interessant. Wegens hg zwangerschap heeft se wat meer tv gekeken dan mij lief is. Wanneer ze vraagt om wat te kijken probeer ik een alternatief te bedenken. Lukt dit niet en blijft ze aangeven dat ze tv wil kijken zet ik een filmpje op van circa 5-7 min. In tussen bedenk ik een leuk spel/activiteit om te doen en zet ik dat alvast klaar. Zo heeft zij haar zin en heb ij m'n handen vrij om dingen klaar te zetten voor het volgende activiteit, win win in mijn ogen. Onze opvoedstijl bevalt tot nu toe heel goed. Het is een heel vrolijk en respectvol meisje die ook goed luisterd wanneer iets niet mag. Drammen komt ook zelden voor bij ons. Ik denk dat je vanzelf merkt wanneer je wat meer grenzen stellen. Wij doen alles dus zoveel mogelijk op gevoel met als doel het zo gezellig en leuk mogelijk houden voor iedereen.

Zoals velen al hebben geschreven, denk ik dat “choose your battles” een mooi uitgangspunt is. Arie Boomsma had er laatst een mooie post over op Instagram, waarbij zijn dochter uit de bakfiets wilde en te voet naar school wilde gaan, terwijl ze al laat waren. Hij liet dit toe en noemde dat hij de “nee’s” bewaart voor momenten dat ze echt nodig zijn, bijvoorbeeld wanneer het gaat om veiligheid, gezondheid of harde grenzen, en verder vooral volgt wat zijn kinderen nodig hebben. Tegelijkertijd is dit de leeftijd waarop het opvoeden begint en is een kind een blanco blad wat behoefte heeft aan kaders en grenzen. Dat betekent niet dat er niets mag, maar wel dat hij duidelijkheid nodig heeft om te voorkomen dat hij grenzeloos wordt. Grenzen, kaders en consequent handelen zijn niets slechts en helpen je kindje een zelfstandig individu te worden met vertrouwen in zijn eigen kunnen.

Kan je een voorbeeld geven van wanneer je hem zijn zin geeft? Wij zijn zeer consequent, maar er zijn niet veel dingen die onze zoon (uit principe) niet mag. Wij vinden veel goed en hebben eigenlijk alleen “regels” die in grote lijnen vaak te maken hebben met veiligheid, taalgebruik en het omgaan met (andermans) spullen. Wij hebben bijvoorbeeld niet echt regels mbt eten, schermtijd etc. Dan zou je denken dat onze zoon de hele dag voor de tv zit met een zak snoep op schoot, maar niets is minder waar. Onze zoon weet nu al heel goed wat wel/niet mag, maar hij heeft een pittig karakter en het is ook kind eigen om soms het tegenovergestelde te willen. Dat veranderd echter niets aan de grenzen, hier wijken we niet vanaf. Het is voor een kind echt ontzettend goed en veilig om grenzen te hebben. En soms zijn die grenzen stom of heeft onze zoon iets anders in gedachte, hoort er ook bij.

Hi allemaal! Leuk jullie reacties! Als voorbeeld zit t hm vooral in als hij ergens gaat spelen waar niet mag (zoals bij onze plant, omdat hij er vaak stengels uit trekt) en dan loop ik naar hm toe en zeg ik nee nee, dat heeft de plant auw. En haal ik hem weg. Met even piepen natuurlijk. En dan dit herhaalt zich 4 keer en bij de 5e keer denk ik, ach dan zit je toch lekker aan die plant als het jou gelukkig maakt 😂😂 Verder qua suiker eten of schermtijd ben ik wel erg consequent. Zo mag hij alleen een filmpje kijken als ik z’n nagels moet doet. Geeft dit inzicht ??

Misschien helpt het dan om wat anders met de plant te doen? Bijvoorbeeld een beetje water geven. Dit kan echt met druppels en mini bekertjes. Zo is hij toch met de plant bezig en kun je hem afleiden en wat anders bedenken om hem af te leiden van de plant. Wanneer dingen juist niet mogen is het heel interessant van kinderen.

Het is in zijn belang dat er grenzen zijn. Tuurlijk mag je soms denken van ach doe maar, je valt er niemand mee lastig. Alleen dan kan je niet eerst nee zeggen, en dan over stag gaan. Misschien past het bij je om een alternatief aan te bieden dat wel mag. Stel, hij gooit met iets hards. Dan zeg je 'je mag gooien met een bal, pak die maar/hier is je bal.' Doet hij het nog een keer met iets hards dan zeg je 'hiermee mag je niet gooien, zo gaan er dingen stuk, waar mag je wel mee gooien?'. Met iets leuks stoppen is ook zon ding. Dus stel hij wil nog een keer van de glijbaan terwijl je al gezegd hebt van we gaan naar huis. Dan kan je zeggen, op ooghoogte 'het is tijd om naar huis te gaan, je wilt graag nog glijden, dat mag nog 1x'. En dan er aan houden. Of 5 min. van te voren aankondigen dat er nog tijd is voor 1 ding, dan heeft je kindje de controle om te kiezen wat het leukste is. Eenmaal een grens gesteld is doorpakken. Daarvoor heb je nog de mogelijkheid om opties te geven, laatste keren, na te denken voor je antwoord. Verder is het voor hem fijn om te weten wat de harde grenzen zijn, duidelijkheid in wat nooit mag. Dat zijn vaak de dingen die gevaarlijk kunnen zijn. Gaat hij het proberen? Ja, zeker. Maar als je weet dat iets potentieel gevaarlijk is, kom je vaak ook overtuigender over.

Zelf zou ik dit niet toestaan. Maar ik ben ook blij met de planten die we hebben en wil deze graag heel houden🙂. Ik vind dat een kindje best wel kan leren om daar niet aan te zitten. Het huis staat vol met spulletjes voor de kleine. Ik wil ook graag nog wat spullen voor mezelf in huis zoals plantjes. Daarin tegen wilde mijn dochter laatst (toen het nog niet koud was) ‘s ochtends haar dikke muts op toen we naar de opvang gingen. Prima kind, doe jij lekker je muts op. Dat vind ik niet echt iets om grenzen op te geven.

Je begint super goed, je legt leeftijdsadequaat uit dat iets levends pijn doen en iets vernielen niet mag. Mag het na vijf keer wel, wat heb je hem dan eigenlijk geleerd? Dat als je gewoon door gaat, een plant vernielen of pijn doen best mag. Kijk, die plant zal iedereen een worst wezen. Maar het is de goede boodschap erachter die hij leert negeren. Nu is het iets kleins als een plant, hoe ouder ie wordt, komen er dingen waarvan je niet wilt dat een nee na 5 keer een ja wordt. Ik zal je een voorbeeld noemen van een kindje van 5 dat weinig gecorrigeerd wordt door zijn ouders. Die heeft op een verjaardag lopen rondslepen met een kindje van net 1, optillen, mee lopen. Daarna heeft hij mijn dochter van 2,5 getild, genegeerd dat ze nee zei tig keer, genegeerd dat haar zus 'stop' zei. Vervolgens heeft hij haar laten vallen. Als ik dan vraag wat er gebeurd is, rent hij weg of liegt. Er zijn geen consequenties. Zijn ouders waren druk met hun eigen verhalen en hebben het niet mee gekregen. Het gevolg is dat ik niet wil dat hij met mijn kinderen alleen is, en dat mijn kinderen niet meer met hem willen spelen. En dan zie je de potentie die zon kind heeft om leuk te spelen. Hadden zijn ouders maar grenzen gegeven. Het is sfeer bepalend op een verjaardag, hij én de ouders maken er geen vrienden mee.

Je kan trouwens ook kiezen om de plant hoog weg te zetten, net als alle andere spullen waar hij niet aan mag komen. Lees anders eens over een 'yes area'. Dan hoef je minder vaak nee te zeggen en geef je je kind meer kans om dingen te doen wat je kan complimenteren en stimuleren. Positieve aandacht creeëren.

Oef ja, dit snap ik heel goed. Dat zijn indd altijd kindjes waarvan de ouders niet consequent zijn. Vreselijk vind ik dat, want die laten een deel van de opvoeding liggen en daardoor krijgen anderen er last van.. lijkt me niet de bedoeling. Dus ik zou ook nadenken over de boodschap die er achter je 'nee' zit. En het feit dat hij wel soms de 'nee' moet leren respecteren/accepteren (ook van anderen), dit kost denk ik tijd en consequent zijn als ouder.

Ik denk altijd maar een kind heeft echt baat bij duidelijke grenzen. Ze gaan natuurlijk op onderzoek naar wat wel en niet mag en of die grens te verleggen is. Van mij mag altijd best veel, maar als ik ergens nee op zeg dan is het ook echt een nee. Dat geldt voor aan de plant trekken, aan de haren van de hond trekken, aan stopcontacten zitten, aan mn haar trekken etc. Ik zeg dan duidelijk dat het niet mag en bied dan gelijk een alternatief aan. Soms moeilijk, vooral om mn lach in te houden, want ze ligt zelf helemaal in een deuk als ze iets doet wat niet mag. Maar meestal hoef ik maar een of twee keer nee te zeggen en met wat afleiding stopt ze er wel mee :) en anders denk ik dat ik een langere adem heb, als ik eenmaal nee heb gezegd ga ik ook niet meer toegeven. Denk namelijk dat je t anders op oudere leeftijd steeds lastiger gaat krijgen met bepaald gedrag. Snap dat t lastig is als je een pittige start hebt gehad, dat je wat sneller wil pleasen. Maar uiteindelijk is nee zeggen voor een kind ook fijn. Ze hebben een wereld nodig waarin grenzen zijn. En tuurlijk gaat dat af en toe met wat traantjes gepaard, maar dat hoort er bij. Ik denk altijd maar zo, omgaan met teleurstelling en grenzen kan het beste vanuit huis/ een veilige omgeving.

Bij mij zijn het vaak periodes waarin dochter ineens brutaler word. Dan stel ik weer duidelijker de grenzen. Als ze die eenmaal goed weet dan komen we weer in rustiger vaarwater en kan ik het weer wat meer loslaten. Soms even helpen herinneren aan de grens. En ja soms moet je even goed kwaad worden als ie stout is. Voelt op dat moment misschien een beetje zielig, maar hij heeft er veel meer aan dan “vage grenzen”. En het wordt er een liever en leuker kind van. Maar de grenzen testen en af en toe stout zijn hoort er natuurlijk wel bij.

Hier ben ik het niet mee eens. Kind moet juist leren dat ie er gewoon niet aan mag zitten. Ja daar gaat wat energie in zitten van de ouders maar je kind leert zich wel te gedragen. Een vriendin haalt ook alles weg wat niet mag zodat ze geen grenzen hoeft te stellen. En als ze dan hier komen dan trekt hij letterlijk elke la open en haalt alles eruit. Bakken speelgoed gooit hij letterlijk leeg, zonder er daarna mee te spelen. Eindresultaat als ze weer weg gaan: een ravage. Ik steek er energie in om haar de grenzen te laten zien. Waar ze wel en niet aan mag komen. En ja dat kost energie maar ze komt er nu niet meer aan. En ze is bij een ander thuis ook netjes. Ik leer haar nu dr speelgoed weer op te ruimen en dat kost wederom weer veel energie van ons. Maar het heeft resultaat want ze gooit nu uit zichzelf troep weg in de prullenbak. Ze is wel drie jaar overigens, de leeftijd maakt natuurlijk ook verschil uit.

Mijn zoontje is 14 maanden. Ik probeer de ruimte zo in te richten dat er niet veel is dat hij niet mag. En dingen die gek zijn of anders dan ik in mijn hoofd had, maar eigenlijk niet gevaarlijk oid, laat ik lekker gaan. Maar de dingen die hij niet mag, daar ben ik consequent in. Juist ook om te oefenen met grenzen. Heel plat gezegd vind ik het verwaarlozend om een kind geen grenzen te geven en juist ‘zieliger’ dan iets niet mogen. Bedoel ik niet om jou rot te laten voelen, maar die gedachte kan je misschien helpen.

Je hebt al veel tips gekregen! Hier geldt: choose your battles. We vinden het bijvoorbeeld niet belangrijk dat onze zoon zich zelf aankleedt. We vinden het wel belangrijk dat hij iets op een goede manier vraagt. Als je helder hebt wat je belangrijk vindt en wat niet, dan is het makkelijker om te kiezen wanneer je meebeweegt en wanneer je grens aangeeft. Veel succes!

Oh dat hebben ze wel geleerd hoor. Ik laat wel eens wat liggen, en daar wordt uiteraard wel op gecorrigeerd. Een pen, mijn papieren, onze kopjes. Het gaat erom dat je niet 100x nee hoeft te zeggen. Dat de balans tussen ja en nee meer de ja kant op gaat. Dat je meer goed gedrag kan belonen dan corrigeren moet. Een nee maakt ook meer indruk als je het niet de hele dag hoeft te zeggen, maar 2x kort en bondig. Plus dat het dan makkelijker is om consequent te blijven. Vanzelf komen de spullen weer terug op de plek. Mijn kindjes zijn ergens anders ook heel netjes. Kennen ook de gevaren van heet, scherp en glas (laten vallen). Maar ik kies dus wel hoe en wanneer deze leermomenten zijn.

Dank je wel ! Echt heeele leuke en waardevolle tips! Het is overigens niet dat ik de tijd niet wil steken in consequent zijn, ik ben veel dagen thuis met m’n zoontje. Maar meer dat ik gewoon snel denk, ach zolang jij maar gelukkig bent. Maar, ik ben het compleet eens met jullie dat er gewoon grenzen gesteld mogen worden op een liefdevolle maar duidelijke manier. @LACE ik voel me helemaal niet rot door wat je zegt hoor. Super lief dat je het nog even benoemd! Ik doe dit ook voor het eerst en ben lerende, dus ik heb echt veel aan wat julie zeggen! ✨