De wanhoop nabij..

ik werk in de jeugd ggz, zou het kunnen dat ze zich onveilig heeft gevoeld bij de ziekenhuisopname? zo ja zou je emdr kunnen overwegen bij een jonge kind team om het te verwerken waardoor ze zonder jou kan slapen

Als ik je verhaal lees denk ik meteen aan dat ziekenhuis verhaal. Dat is gewoon zo heftig voor een baby/ kindje. Ik denk dat samen met verlatingsangst gewoon samen valt. Het bang zijn aan gewennen begrijp ik, maar mijn osteopaat vertelde mij dat het manipuleren en dergelijke echt pas vanaf 2 jaar begint. Het is hartstikke zwaar en lastig maar ze is gewoon nog ontzettend klein. Praten kan ze niet. Het enige wat ze kan is knuffelen, troost zoeken en bij je blijven uit een stukje angst.

Hi KL22, wat heftig zeg! Zowel het ziekenhuis opname als het feit dat ze alleen getroost wil worden door jou. Wij zelf heb dit niet zo heftig mee gemaakt maar m'n oudste heeft ook zo'n periode gehad. Wij hebben hem toen in zijn bedje gelegd, en naast zijn bedje gaan zitten tot hij sliep ipv op schoot nemen En mijn jongste (2jr )wil met alles mama, maar dan gaat juist papa. Misschien helpt het als jou partner haar in bed legt ipv jij? Hopelijk kan je hier iets mee. Succes

Ja ze is compleet in paniek geweest in het ziekenhuis, en het was niet haar eerste opname. Ze heeft in medisch opzicht al veel te veel meegemaakt in haar korte leventje. Ik leg die link ook. Baby EMDR staat inderdaad nog op mijn te-onderzoeken lijstje. Dank voor de reminder!

Dankjewel voor je reactie, heel fijn. Mijn partner legt haar inderdaad ook steeds in bed, maar dat maakt geen verschil helaas. :(

Wat heftig! Ik heb niet echt een tip, maar wel ook de herkenning van een heel zware periode tussen de 10.5 en 11.5 maand (hij is nu 13 maanden). Bij ons leek het een fase, waarin ons zoontje mij heel erg nodig had (hij wil ook alleen mama 's avonds en 's nachts, overdag is dit niet zo). Ik lag hele avonden naast hem, met een huilende baby. Wegleggen lukte ook niet. Overdag sliep hij ook alleen maar op mij, anders was het krijsen. Ik heb niet echt een oplossing voor je, maar misschien helpt het om te weten dat het zeker een fase kan zijn. Wat ik deed (en wat voor mij wel werkte om in slaap te vallen met hem op me), is hem in de draagzak doen en dan allemaal kussens onder mij, zodat ik half liggend lag en hij niet kon vallen. Dit gaf mij de rust om toch iets te slapen. Overigens heb ik dit zo'n 3 weken gewoon toegelaten, en daarna sliep hij weer zonder problemen zonder mij nodig te hebben. Ik geloof zelf niet zo in het creeeren van slechte gewoontes. Maar goed, 's avonds is dit misschien niet zo prettig. Heel veel sterkte en mogelijk speelt er inderdaad iets mee vanuit de ziekenhuisopname

Wat een frustratie voor jullie. Dat jullie dochter nabijheid wil en eist. Heel herkenbaar! Onze zoon heeft dit ook gehad rond die leeftijd. Als de kleintjes ziek worden is het hele slaapritme terug bij af. Wat bij ons hielp is dat wij onze zoon in zijn bedje legde. Dit vooraf opwarmde door een kruik, een knuffeltje erbij legde die bij ons in bed had gelegen (ivm de geur). En we gaven hem een flesje warme melk, wij hielden deze vast. De andere hand legde we op zijn buikje neer, dit gaf druk en rust. Ook zongen we dan een liedje. Zo hoorde, voelde hij ons en kreeg hij rust door de fles. Heel lastig omdat jullie al zoveel hebben geprobeerd. Wat echt zo is, is dat je er zelf achter moet staan. Wat jullie ook gaan doen. Iedere twijfel voelt de kleine. Wij hebben ook hulp gevraagd aan het CB. Alleen moet je dan wel duidelijk zeggen dat je wil dat zij met jou mee denken en niet uitgaan van de ‘normen’. Ieder kindje is anders en ik denk dat kindjes hun ouders gewoon nodig hebben soms. Heel veel sterkte en succes. 🥰 Alles is een fase, echt.

Het kind van een vriendin had een operatie kort na haar geboorte. Daarna reageerde het kindje op een manier die ongerust maakte: gespannen, juist nooit huilen in het ziekenhuis, dan thuis wel veel huilen, dat soort dingen. Ze hebben samen EMDR gedaan. Dat betekent dat de baby tijdens de therapie in je armen is en de therapeut EMDR met de mama/ouders doet over die periode. Omdat de kindjes heel veel emoties overnemen van de ouders, hopen ze dat dit ook helpend is voor hen. Ik geloof dat er ook goede resultaten mee bereikt worden. En ze hebben hun kind veel veiligheid geboden, tempo kindje gevolgd. Dat heeft uiteindelijk ook geholpen. Het heeft uiteindelijk wel maanden geduurd, maar nu is het kindje een vrolijke dreumes.

Wij hebben hetzelfde gehad met ons zoontje na ziekenhuisopnames! Heel zwaar. We waren heel bang voor gewenning en gewoontes, maar hij had ons gewoon nodig (vooral mij inderdaad) toen ik het zelf helemaal losliet (hoe zwaar ook) en eraan toegaf begon hij pas te “helen?” Leek het wel. Toch echt wel onbewust heel veel van de ziekenhuis opname last gehad, vooral tijdens de slaap momenten! Hier is het over gegaan. Heeft wel eventjes geduurd ik denk een maand of 3. 😘😘😘