Eenkennig met 4,5 maand?

Mijn dochter doet het nog steeds (inmiddels 9 Maanden) kan haar niet ergens achter laten en ze brult echt werkelijk de hele tijd. Laatst mijn moeder aan het oppassen geweest, week erna wou ze nog steeds niks van me moeder weten. Probeer zoveel mogelijk met haar naar buiten te gaan zodat ze onder de mensen komt. Het gaat inmiddels iets beter

Wij hadden dit ook en het was heel lastig het te doorbreken. Wij hebben advies gehad van cb want het ging echt niet bij de Gastouder. Die trok het zo slecht dat kind er niet meer mocht komen. Toen Kdv gezocht en probleem uitgelegd. Zij konden er heel goed mee omgaan en daar ging het met de week beter. Wij kregen de volgende tips mee: - leg uit wat je doet en die het dan en maak het af (bijv naar wc gaan) - reageer in die tussentijd niet op het gehuil maar ga als je klaar bent weer naar baby en ga verder met wat jullie aan het doen waren - vertel ook “hier ben ik weer ik was even… maar kom altijd weer terug daarna” Eh het uit bij het kdv. Zij maken het vaker mee. Vraag desnoods hulp of advies van cb.

Onze dochter is ook vanaf ong 4,5 maand tot zeker 12 maanden gigantisch eenkennig geweest. Zelfs papa was vaak niet eens genoeg, alleen mama, mama, mama. Nadat ze 12 maanden was ging het langzaam aan beter. Nu is ze bijna 22 maanden en gaat het goed. Maar nog steeds als ze iemand lang niet gezien heeft en “vreemden” moet ze weinig van hebben. Maar tegenwoordig meer verlegen achter mama schuilen dan echt huilen als iemand dichterbij komt. Haar nichtje heeft het van 4,5 maand tot ruim 2,5 jaar volgehouden. Runs in the family geloof ik. Bij ons ging het juist bij de opvang heel erg goed. Tijdens de eerste sluiting van de lockdown begon de eenkennigheid en toen we haar weer gingen brengen had ik echt de vrees dat het drama zou zijn, maar juist zij zijn er superhandig in. Wij brachten haar dan met de wagen, reden gewoon de wagen naar binnen en daar lieten ze haar 10-15 minuten zitten en rondkijken tot ze weer een beetje gewend was en de bekende gezichten zag en ze een beetje hadden gekletst tegen dr. Na een keer of 6/7 was het niet meer nodig en kon ik dr zo uit de wagen halen en afgeven. Juist op de opvang is het nu in de vakantieperiode nog wel eens drama. Als dan niet 1 van de vaste gezichten van de groep er is, dan draait ze gewoon om en weigert naar binnen te lopen. Dan is het ook wel echt krijsen als ze daar moet blijven. Verder groeit ze nu op als eigenwijs dametje dat precies weet wat ze wil en waar ze zich op dr gemak voelt, is ze ook heel vrij.

Mijn dochtertje is 19,5weken, was ook echt eenkennig. Ze weende bijna onmiddellijk als iemand anders haar vast had en keek dan naar me om haar terug te nemen. Als ik er niet bij was, was dat wel gern probleem. 3weken geleden is ze gestart op de opvang, ik had er zoveel schrik voor, maar het gaat daar supergoed.. ik merk ook sinds ze met de opvang begonnen is ze ook beter bij anderen is als ze haar pakken. Ik zou zeggen: probeer er niet te veel stress over te hebben! De mijne verschoot ook continu van lawaai, kon niet tegen rumoerige kinderen, … en ook dat is allemaal verdwenen :)

Bedankt voor jullie ervaringen, fijn om te lezen!