Ja ik... zelfs bij papa ging hij huilen... dat duurde een paar dagen. Maar bij zijn oma duurde het zelfs zo'n 4 weken (past 3 dagen per week op). En dat was dan niet alleen huilen maar echt een soort paniek aanval. 😭 Op straat als hij andere mensen zag van een afstand kwam er soms zelfs een pruillip. Was echt een hele pittige periode!! Zeker omdat ik net weer was gestart op werk. Nu is mijn zoontje 10 maanden en moet alleen nog huilen als iemand die hij niet regelmatig ziet hem ineens optilt of op schoot neemt. Dichtbij komen vindt hij niet meer erg, hij lacht en speelt ook met onbekende mensen. Kijkt dan wel of mama in de buurt is.😉 Hij blijft wel een gevoelig kindje denk ik! 😊

Dat gevoelige dat herken ik! Onze dochter heeft sinds een paar weken dat ze alleen nog maar de fles wil als het stil is. Geen rumoer..... Het liefst ook niet meer op de arm, want dan ga je verzitten, of haar aaien, of haar hand pakken.. Ze wilt rust... Ook als er iemand op bezoek is, dan merk je al dat dat haar iets doet in haar hum... Ze heeft veel rust nodig. Ze kan zich ook prima vermaken in de box, alleen.. Dat overgeven van arm op arm wordt ze heel onrustig van...

Hoort wel bij het sprongetje dat ze rond deze tijd hebben.

Denk misschien door het gevoelige karakter dat onze kindjes die eenkennige fase eerder hebben... Ik merk bij mijn zoontje ook dat hij heel erg gevoelig is voor zijn omgeving, waar hij is en wie er zijn. Met veel geduld went hij aan steeds meer mensen en plekken. 😊 De zwemjuf (babyzwemmen) noemt hem 'de denker' omdat hij als enige kindje niet in het water spettert maar vooral de andere kindjes observeert. 😅

Dit is sprong 4. Weet niet of je daarmee bezig bent maar in die sprong leren ze afstand begrijpen. En zien ze dus ook dat je weg kunt gaan. Eigenlijk een goed teken dus. :-)

Wat helpt is zeggen dat je weggaat en blijven praten als ze je niet meer ziet en veel kiekeboe spelen (zo leren ze dat je weg gaat maar ook weer terug komt) Heeft hier heel goed geholpen. Na een week of 2 was het ergste alweer over.

Onze kleine meid is nu 3,5 maand en herken je verhaal🙈 niemand is oke alleen bij mama is t veilige haven anders is het huilen en gillen en dat je af en toe even niet meer kan is helemaal niet gek hoor heb ik ook geloof me al 3,5 ook door slechte start heb ik nog geen moment mama tijd gehad ja 1x half uur bij de kapper dat moest echt even en dat is best wel is vervelend hoe rot dat ook klinkt soms laat ik t maar even als ze bij papa aan t gillen en huilen is want ja ik wil soms best even douchen😂 en ook echt niemand krijgt dr stil en dat zoeken en nek verdraaien is hier exact hetzelfde kan er soms echt om lachen en echt elk gezicht anders dan die van mama krijgt een pruillip😂maar ik denk maar zo het is een fase die weer bij iets van een sprong of zo zal horen ik werk ook momenteel niet dus ze heeft ook al mn aandacht maar het zal vast vanzelf weer over gaan voor we t weten zijn ze het knuffelen zat dus neem t er maar even van gezien een tweede kindje hier geen optie is en dit maar 1 malig is😊

Zo herkenbaar ! Hier hetzelfde en vind het ook best zwaar. Ben heel benieuwd hoe je door deze periode bent gekomen en hoe het nu gaat!

Even een update, nu met 10 maanden is de eenkennigheid vele malen minder. Na 3 maanden oefenen op de opvang heeft ze het er nu heel erg naar haar zin en een goede klik met de leidsters. 😄 wat een geluk!!!!

Ben heel erg benieuwd hoe dat ging tijdens je werk! Ik zit nu in hetzelfde schuitje met mijn dochter en vind het heel lastig om haar bij de oppas achter te laten, wetende dat ze bijna continu huilt

Ik ben ook benieuwd. Wennen bij het kdv is hierdoor ook een drama.