Eerste baby fase niet leuk

Heel herkenbaar hoor! Je moet de eerste niet teveel verwachten van jezelf. Misschien helpt de podcast van lievemoeders.nl je. Overigens vond ik mijn kinderen pas écht leuk vanaf 1,5 jaar 😉

Heel herkenbaar ja… en vooral omdat het mijn eerste kindje is. Word overal zo onzeker van en die nachten breken je echt op. Kan niet wachten tot ze zo iets meer zelf kan want ze wilt nu alleen maar hangen op mama of papa.

Heel herkenbaar! Mijn zoontje is nu 10 weken en ik ben blij als ik mijn handen wat meer vrij heb. Overdag wil hij niet in zijn eigen bedje slapen dus is het op mij of in de draagzak. Heb geen behoefte aan dingen te doen voor mezelf.

Bedankt voor de tip!! Ik heb nog 2 kinderen en kan me de begin fase gewoon niet meer zo goed herinneren hahaha maar nu ik er middenin zit is het toch lastig... Maar misschien ook omdat ik mij nog niet mezelf voel...

Ik ben ook 7 weken geleden bevallen van ons eerste kindje en vind het vaak ook echt zwaar omdat als je net denkt te snappen wat ze nodig heeft het toch weer anders zit. Borstvoeding en zelfstandig laten slapen gaat gewoon nog niet vlekkeloos. En we willen het gewoon goed doen, dus iedere tegenslag voelt echt kut. Maar ik hou maar vol dat het ooit makkelijker wordt? 🥲

Ik vind die kleine baby fase ook niets aan. Wat ik het lastigste vond is dat heel hulpeloze van zo'n wurmpje en de compleet overweldigende verantwoordelijkheid en zorgen ook die erbij kwamen kijken. Het zwanger worden, de zwangerschap zelf een de bevalling was ik echt makkelijk door gerold. Maar toen was dat ineens dat hele kleine hulpeloze wezentje dat totaal van mij afhankelijk was om haar in leven te houden. Ook zat ik echt compleet in de hormonen en had ik het gevoel dat mijn nuchtere relativeringsvermogen samen met de placenta bij het medisch afval achter was gebleven. Het heeft bij mij ook best wel een paar maandjes geduurd voordat ik het moederschap leuk ging vinden. Maar op een gegeven moment is dat hele babyachtige er af en wordt je kindje steeds meer een persoontje, ga je een karaktertje ontdekken enzo. En het breekbare gaat er van af. Dan wordt het écht makkelijker en leuker. Ben nu zwanger van de tweede en zou het liefst fast forward doen naar dat ze een half jaar oud is. Maar ja, toch ook wel fijn dat we onze kinderen niet zo groot hoeven te baren 😉

Precies dat... Compleet in de hormonen en mijn nuchtere relativeringsvermogen is weg ja 🙈

Heel herkenbaar. Onze 2e is nu 5 maanden, en ik vraag mezelf nog elke dag af of dit ooit nog leuk gaat worden.😑 Vreselijk... ik ben zo blij als we de babyfase voorbij zijn. Jammer genoeg kruipt de tijd voorbij als je er midden in zit. Maar ja, helaas is het voor mij dus heel erg herkenbaar....

Ooh dat heb ik ook. Dacht even dat het aan mij lag. Hier ook 3e kindje. Heb 2 jongens van 5 en 8 en nu een meisje van 7 week. Zij is zooo anders dan de jongens. Moeilijk slapen overdag en veel huilen. Ik kom nergens aan toe. Ben blii als ik even handen vrij heb. Krijg dan gevoel dat ik heel snel alles in huis moet doen. Omdat ik weet dat ze toch bijna weer wakker wordt. En aandacht voor mn oudsten zit er ook bijna niet in. Heb voor mezelf wel gezegd, zodra ze smiddags uit school komen geen huishoud dingen meer. Dan is aandacht die ik kan besteden voor hun. Maar dat het zo pittig zou zijn had ik niet verwacht. Dacht nog "even" een 3e er bij te doen. Mn vriend zegt ook. Ik wil nooit weer een baby. Het is voor hem de eerste. Maar dat het zo pittig zou zijn had hij ook niet verwacht. Is ook niet echt lekker voor onze relatie. Vooral in begin hebben we het wel eens lastig gehad. Gelukkig gaat het de laatste paar weken stuk beter.

Dan zitten we in zelfde schuitje. Mijn oudsten zijn 6 en 4 en kom ook nergens aan toe en heb er ook de puf niet voor. Ook ik had niet verwacht dat het zo pittig zou zijn... Ook ik heb duidelijk aangegeven dat dit echt de laatste is...en hoop dat de tijd een beetje snel gaat en makkelijker wordt 🙈 Ik kan mezelf ook helemaal gek maken met hoe ik het straks met een ritme voor elkaar moet krijgen....

Oh ja, het idee van een ritme krijgen krijg ik ook beetje stress van. Over 6 week weer aan het werk. Dan zal er wel iets van een ritme in moeten zitten. Ook voor de opvang natuurlijk. Maar goed, alle tijd nog. Zal over paar week vast wel beter gaan

We kunnen het 💪😅

Ik vond het vooral heel erg zwaar omdat ik zelf echt niet lekker in mijn vel zat door de hormonen. Herbelevingen van de bevalling, snel emotioneel, nachtzweten, gebroken nachten en ik vond het veel moeilijker om mijn newborn te troosten. Hij is nu 16 weken en vind het nu al zo veel makkelijker. Ook lacht hij volop en heb ik interactie met hem, kleren aantrekken gaat makkelijker, de nachten zijn beter vol te houden. Ik heb wel meer dat als ik nu terug kijk op de eerste weken dat ik denk jeetje wat zwaar, dat had ik op dat moment niet door (behalve dan dat ik me mentaal niet goed voelde, dat had ik natuurlijk wel door).