Emotioneel eerste verjaardag

Ja herkenbaar hoor! Vooral bij onze 2e omdat ik weet dat er geen 3e komt en het dus allemaal 'de laatste keer' is. Lekker even aan toegeven, potje huilen en dan lachen om jezelf en genieten. Moeder worden is niet niks, zo'n eerste jaar is niet niks! Het is niet huilen van verdriet maar van het besef dat je zo veel van je kind houdt en een inzicht in de vergankelijkheid van het leven. Zo. Lekker dramatisch ;) En dan morgen lekker taart eten en genieten! Gefeliciteerd alvast! ♡

Onze zoon is gisteren 1 jaar geworden en ik was en ben heel emotioneel sinds vorige week. Onze zoon is met 32 weken gehaald ivm foetale nood en heeft een tijd lang in het ziekenhuis gelegen door allerlei complicaties. Om hem nu zo te zien, als een super goed ontwikkelend kindje die al bijna kan lopen... Ik heb last van blije tranen maar ook van flashbacks van toen. Kortom, ik ben één grote mess. Hahah. Hoe ik ermee omga? Accepteren. Huilen, praten, knuffelen met de dreumes.

voor mij was 1e verjaardag ook erg emotioneel. Dit doordat wij een heftig eerste jaar hebben gehad. Start met 2 weken ziekenhuis ivm prematuur. Zelf postnatale depressie en een operatie. Dochter 'huilbaby' en zoektocht naar oorzaak. Ziekenhuisopname dichter eczeem, allergieen en bijbehorende zoektocht etc. Dus voor ons was hele eerdte jaar niet genieten. Het was gewoon heel zwaar voor onze dochter en daarmee ook voor ons. Dus was heel dubbel. Enerzijds dat het zo snel voorbij was en anderzijds soort 'rouw' omdat het zo anders was gelopen dan gehoopt. Ik heb alle emoties op en rondom haar eerste verjaardag maar laten komen. Huilen, erover praten en genieten van kaarsje uitblazen en verjaardag zelf Volgende week wordt ze alweer 2!

Ik ben benieuwd, over twee maanden wordt mijn zoontje 1 jaar! Ik heb het nu soms nog dat ik denk: stop alsjeblieft even met opgroeien! Maar aan de andere kant vind ik het ook echt mooi om mee te maken 🤍

Dat dubbele gevoel is inderdaad heel herkenbaar. Ik ben stiekem blij dat dit jaar voorbij is en dat we een nieuw jaar met hem kunnen starten zonder (hopelijk) al die ziekenhuisopnames. ❤️

Heel herkenbaar!! Ik verbaasde mezelf hoeveel me dit deed. Vooral ook het einde van het eerste jaar met ‘alle eerste keren’. Ik heb m’n zoontjes een brief geschreven om over dat jaar en ontwikkeling te vertellen. Deed ik ook de avond voor hun 2e verjaardag. Als een soort samenvatting van het jaar en wat het met mij deed. Wordt nu een traditie. Ik vind het zelf fijn om dan terug te kijken en te verwoorden hoe trots ik op ze ben en wat dat met mij doet en dan is de verjaardag een feestdag.

Pfft... ik heb hier de eerste verjaardag gewoon afgeblazen omdat m'n dochter na een jaar lang rampzalig slapen rond die periode al een tijdje nog rampzaliger ging slapen (zowel overdag als snachts)... Ik stond gewoon even helemaal op instorten rond die tijd 😵‍💫. Nu ik erop terugkijk ook mega jammer en dan zie ik allemaal leuke verjaardagsfotos van andere moeders met 1 jaar met ballonbogen, thema s enzo georganiseerd hadden, en dan denk ik..dat heb ik helemaal niet zo ervaren rond die periode :/ Nou goed, rond haar tweede verjaardag dan hopelijk wat feestelijker allemaal, alleen ben ik dan zowat uitgerekend van de tweede, dus ben bang dat er dan ook geen knalfeest inzit 😵‍💫. Moederschap is ook gewoon heel heftig!

Ja lastig hè. Enerzijds zou ik dolgraag dat kleine hummeltje weer even in mijn handen hebben. Maar ik weer realistisch dat het gewoon geen genieten was maar overleven. Niet alleen voor ons maar ook voor haar. Zelf daardoor trouwens lekker zitten janken vij het eind van Disney film inside-out. Gaar er ook over dat mooie herinneringen ook verdrietig kunnen zijn.

Bedankt voor jullie antwoorden. Wat is het fijn en geruststellend om dit te lezen. ❤️ Het moederschap is inderdaad een emotionele rollercoaster. 🙈 En met momenten absoluut niet simpel. Maar wat is het zo mooi! Mijn zoontje werd vandaag al lachend wakker tussen ons en wat liep mijn hart over.

whihoeee herkenbaar! hierom krijgen mensen meerdere kinderen denk je niet? gewoon dat heerlijke geurtje op t bolletje, die trappelende beentjes en de eerste blikken van herkenning, slaapjes in de draagzak, die mini voetjes, het huiltje wat nog zo klein en zacht is ohhhj ik heb t opgeslobberd en doorleeft en tóch is het alweer voorbij. Het is er, het is gekoesterd én het is ook voorbij maar nu is hij óók klein, hij wordt alleen maar groter weetje ik denk dat we ontzettend dol zijn op die kleine bolletjes van ons en alles is loslaten.. de mini kleertjes, de afhankelijkheid, de eerste hapjes voeren. Straks is t 'zelf doen'... gefeliciteerd mama jij bent ook jarig vandaag 1 jaar moeder 😊

Ohh had ik ook hoor! Heel emo en heb dat nu nog steeds regelmatig (nu 15 maanden haha). Je wordt met je neus op de feiten gedrukt dat je baby écht niet meer dat baby’tje is.. 🥹Maar er komt ook weer een hele leuke nieuwe fase aan :) laay de gevoelens lekker zijn. They’re part of the journey en we gaan er waarschijnlijk nog veel vaker last van hebben… 💛 oh to be a mom…

Heel herkenbaar! En denk dat iedereen dat wel heeft hoor. Onze oudste is alweer 2 geworden en heb ook traantjes moeten laten hierom🙈

Super lief! Dankje! 🥰 Inderdaad, het is ergens een troost dat ik dit hopelijk nog eens kan meemaken. Dat we graag nog een tweede kindje willen. Ik houd mijn hart al vast voor de 'laatste keren' als we weten dat er sowieso geen kindje meer gaat volgen. 🙈 Ik heb gelukkig ook wel het gevoel dat ik ten volle heb genoten van elk moment, zelfs de mindere momenten. En ik kijk natuurlijk ook mega hard uit naar alles wat er nog gaat komen.

Verjaardagen zijn altijd feest en zo hoort het ook. Maar ik heb er nooit bij stilgestaan hoe heavy dit soms ook kan zijn voor een ouder, vooral de mama's. Het is mega confronterend, maar er wordt precies nooit over dat aspect gesproken. Jammer, want ik voelde me er zo alleen in precies. Dus ik ben blij dat ik duidelijk niet alleen ben. 🙈 😅

zat toevallig vandaag op de kraamvisite van de 2e van mn beste vriendin en het is dus echt 1 jaar plus een beetje verschil tussen onze kindjes... 1 jaar gebeurt zo bizar veel in... en dan heb je zo'n newborn in je armen en wauwwww dat is echt zo anders, dan merk je weer even hoe veel er gebeurt in zo'n jaar maar die verjaardag he.. ik las ooit de levenswijsheid 'be nice to your mother on your birthday it's a special day for her too' en dat is het maar net! hoe voel je je nu? nu ben je een dreumes moeder 🤗

Ik vind het heerlijk om wat ritme, regelmaat en interactie te hebben met onze kleine die vandaag ook 1 is geworden! De eerste maanden vond ik pittig, ik zie mezelf niet als baby-mama. Maar toch ook de hele dag heel emo geweest, dat m’n baby nu écht geen baby meer is. Ik troost me maar met het feit dat er over een halfjaar weer twee baby’s in ons gezin zijn en dat ik dan terugdenk aan deze tijd 🤣

Dat klopt inderdaad zo hard. Mijn mama zei op élke verjaardag 'x jaar geleden lag je nu net op mijn buik'. Ik was dat zo beu. 🙈 Maar nu snap ik dat zo hard! Heb het afgelopen jaar veel meer begrip en respect gekregen voor mijn ouders (ook al heb ik dat altijd al veel gehad hoor). Voorlopig even geen nieuwe baby's in mijn naaste omgeving en ik ben daar niet rouwig om. 🤭 Dat ons ventje maar even bij de kleinsten blijft van de bende. 😇 Ik voel me trots op mijn kleine man. Hij kan pittig zijn en heeft een sterk willetje. Ik ben al benieuwd naar de 'twee is neen-fase' volgend jaar haha. 🙈 Met foto's kijken ben ik deze week nog voorzichtig, maar voor de rest gaat het wel.

Proficiat! 🥳 Het is inderdaad wel een hele leuke leeftijd hé. 🥰 Wauw! Proficiat met de zwangerschap! ❤️