Emotioneel over stoppen borstvoeding

Erg herkenbaar! Het heeft weken geduurd voordat ik de knoop had doorgehakt om te stoppen… Mijn zoontje dronk heel onrustig bij mij, terwijl de fles heel goed ging. Ik zag (praktisch gezien) alleen maar voordelen aan stoppen, maar gevoelsmatig kon ik niet. Na heeel veel tranen toch de beslissing genomen om te stoppen. Elke keer dacht ik ‘zou dit de laatste keer zijn?’. Vond dat erg lastig. Maar uiteindelijk voelde het toch goed en was ik trots op mezelf. Ik denk dus dat het erbij hoort (ook vanwege alle hormonen). Succes met je keuze!

Hoi! Wat knap van je dat je al 2 maanden aan het kolven bent voor je kindje, en al 5 maand borstvoeding geeft!! Ik begrijp je volledig over het stoppen, het voelt zo tegenstrijdig om te stoppen met het voeden van je kindje. Ja, er is een heel goed alternatief maar toch voelt het voor mij heel instinctief om mijn kindje borstvoeding te geven. Mede hierdoor ben ik nog steeds niet gestopt en ik durf het ook niet zo goed. Dus ik stel het iedere keer weer wat uit. Nu wel besloten om niet meer op het werk te kolven, dus ben benieuwd wat dat voor mijn productie gaat doen. Maar je gevoel is dus zeker herkenbaar en zou je verder dus geen tips kunnen geven. Wel ben ik benieuwd waarom de conclusie is dat jouw herstel pas zal komen als je bent gestopt met borstvoeding? Is dat het advies van de fysio/huisarts? Besef ook wel dat je pas 5 maanden geleden bent bevallen, je lichaam heeft echt meer tijd nodig dan dat om te herstellen. Ze zeggen niet voor niets 9 maanden op, 9 maanden af. Hier heeft het ook echt wel 9 maanden geduurd voordat ik me weer een beetje mezelf voelde en mijn lichaam wat meer terug ging naar hoe het voor de zwangerschap was, al is het niet meer helemaal hetzelfde natuurlijk. Dus ook dat, gun je lichaam meer tijd om te herstellen. Dat verdiend ze na zo'n prestatie!

Ik wil je absoluut niet ontmoedigen of je op andere gedachten brengen, maar ze zeggen vaak wel dat het ook zeker 9 maanden duurt voordat je weer een beetje normaal bent en alle zwangerschapsklachten weggaan.

Het is pittig om te stoppen. Bij mij hield de melkproductie na 5 maanden worstelen gewoon op. Deels een opluchting en ik was dankbaar voor alle voeding die ik haar die 5 maanden heb kunnen geven. Maar natuurlijk ook heel verdrietig, die momentjes samen zijn toch anders met de fles. Maar de vraag is vooral, wat is het best voor je dochter? In jouw schoenen zou ik zelf kiezen voor stoppen omdat dit voor jou en dus indirect je dochter, het best is. Weet wel, echt volledit ontzwangeren (lichamelijk) duurt ook gewoon een jaar.

Lieve mama, Ik heb 13 maanden fulltime gekolft. Op een gegeven moment was het klaar, maar afbouwen is zo'n mindf*ck. Ben 13mnd bezig geweest met hoeveel mm heb ik, is het genoeg, wanneer moet ik weer, etc.. dat eerste flesje dat ik te kort kwam, gelijk paniek. Beseffende dat dit eigenlijk juist de bedoeling is.. immers ik wilde afbouwen. Toen ik gestopt was werd mijn lichaam snel anders, afvallen makkelijker, meer stevigheid en corestability tijdens het paardrijden. Het ging toen heel snel ineens. Inmiddels heel fijn dat ik mijn lichaam weer wat terug had. Wel alweer zwanger van de tweede dus het is de vraag hoelang dat blijft maar goed, daarna zijn we klaar. Hoor om mij heen de zelfde struggles bij het stoppen. Het is heel normaal! Als jij er aan toe bent om te stoppen gewoon doorzetten. Volg je eigen tempo hierin. Succes!

Ja dat gevoel hoort er zeker bij. Maar wees ook trots dat je het 5 maand hebt kunnen doen! Lekker veel knuffelen met je kindje. Ik moest echt afkicken van de oxytocineshotjes die je krijg bij voeden😅 Maar verwacht geen wonderen dat je lichamelijke problemen ineens opgelost gaan zijn. Dat gaat nog heel langzaam, tot een jaar na de bevalling.

Hoi, heel herkenbaar dit! Ik heb 4,5 maand borstvoeding gegeven terwijl ik zelf een koemelkvrij dieet volgde wegens allergie bij mijn kindje. De impact van dit dieet begon enorm door te wegen op mij (steeds moeten nadenken wat ik at, buitenshuis eten werd zeer beperkt, alles stond in het teken van dit dieet want bij een dieetfout kreeg ons kindje krampen en ontroostbare huilbuien waardoor iedereen onmiddellijk 'gestraft' werd als ik iets fout at) waarna mijn omgeving aangaf dat het beter zou zijn om te switchen naar kunstvoeding. En hoewel dit rationeel de meest logische oplossing was want ik ging eraan onderdoor, vond ik dit emotioneel de moeilijkste beslissing die ik ooit moest nemen. Zelfs maanden later (en nu nog) vraag ik me soms af of ik langer had kunnen volhouden, al had ik dan waarschijnlijk een veel minder leuke mama voor mijn kindje kunnen zijn. Maar die hormonen maken het soms moeilijk he 😉. Het is dus heel normaal hoor! Volg je eigen gevoel en laat je door niemand 'ompraten'. Als het echt klaar is, dan ga je het wel weten. Maar het is ook helemaal ok als dit niet gemakkelijk is. Succes ermee!

Ik heb tot 1 jaar bv gegeven.. vanaf 10 maanden in combi met fles want ik had geen kolfrecht meer en de vriezer voorraad ging snel op. Mijn zoontje dronk toen nog maar 1x per dag. Ik merkte aan hem vooral dat het voor hem wel goed was maar ik heb toch echt huilend die laatste keer hem aan de borst gehad. Mijn hoofd wist dat het goed geweest was.. mijn hart vond het afsluiten van een hoofdstuk zwaar. Dus ja, ik geloof echt wel dat het er bij hoort. Hoe er mee om te gaan.. tja.. ik was buiten verdrietig om het afsluiten van een mooie periode ook gewoon heel trots op wat mijn lijf gepresteerd had. Bv is lichamelijk heel intensief en als ik dan zag hoe goed mijn zoontje gegroeid was op mijn voeding waar mijn lijf keihard voor gewerkt had kon ik daar alleen maar mega trots op zijn. Dus die wil ik je ook graag meegeven, wees trots! Je hebt 5 maanden jouw dochter gevoed! 2 maanden fulltime kolvend wat mega intens is.. je bent een powermama 1e klas!

Heel herkenbaar, voel je niet schuldig!

Heel herkenbaar. Een zee vol tranen gehuild. Niet fulltime gekolfd, wat goed dat je dat zo hebt volgehouden! Uiteindelijk hier dus de keus gemaakt om te stoppen (na veel struggles na 13 maanden, ik zou bij een volgend kindje denk ik niet zolang doorgaan). Wij hebben er een mooi laatste moment van gemaakt. Mijn man heeft deze ook vastgelegd op foto. Mijn dochter zwaaide zelfs naar de borst toen ze klaar was met drinken, alsof ze het wist. Ik was gewoon op en voor haar was het ook goed zo. Wat hier eerder ook geschreven staat, het is zo moeilijk als je hart en hoofd iets anders zeggen. Iets wat je misschien niet wil horen, maar wel belangrijk is om te weten denk ik, ik ben nu 3 maanden gestopt met borstvoeding en heb nog steeds de kilo's, gewrichtspijnen en mentaal last van de hormonen en heb al veel verschillende soorten fysiotherapie gehad. Je lichaam heeft echt tijd nodig.

Jep! Erg herkenbaar. Gehuild alsof er iemand was overleden 😅 ik zie er ook al weer tegenop om te stoppen nu met mijn dochter (nu 10 maanden bezig).

Herkenbaar hoor.. toen ik na 2,5 jaar voeden, voelde dat het einde eraan kwam, heb ik ook een traantje weggepinkt. Is toch een afsluiting van een bijzondere periode. Wat mij hielp was nog een mooie laatste foto maken van het drinken en er toch maar echt even bewust bij stil staan/het voelen

Hier was het vooral de eerste x flesvoeding geven. Was zó zenuwachtig hoe het zou gaan, dat de baby zwaar overstuur zou raken vanwege de verandering naar de flesvoeding. Maar dat bleek vooral m'n eigen projectie 😜, want de baby vond de fles meteen heerlijk. Toen waren al m'n zorgen eigenlijk meteen voorbij, want ik zag m'n zoon ervan genieten. Dat maakte voor mij de keuze makkelijk. Uiteindelijk nog een tijdje bv en kv gecombineerd maar m'n zoon ging m'n steeds legere borsten steeds meer weigeren. Nu al weer een tijdje volledig fv en soms nog een flesje bv wat nog in de vriezer ligt. Het gaat hier helemaal super zo. Iedereen is tevreden, dat is voor mij het belangrijkste. Hier gestopt rond de 5 maanden.

Heel herkenbaar, tranen met tuiten de laatste 2 x borstvoeding. Uiteindelijk na een paar dagen zo blij dat ik gestopt was, wat een verademing!

Ik had dit ook. 2e kindje was de keuze verstandelijk gewoon echt beter om te stoppen maar vond het toch zo moeilijk. En zelfs bij de 3e, waarbij ik zelf echt helemaal klaar was met borstvoeding heb ik een traan gelaten. Man gevraagd foto’s te maken van de laatste voeding. Die vind ik fijn om terug te zien. Wil nog even zeggen dat ik echt vet respect voor je heb. Full time kolven lijkt mij zo zwaar. Petje af dat je dat zo lang hebt volgehouden!!

Herkenbaar! Twee maanden fulltime gekolfd omdat mijn zoontje de borst niet meer pakte en uiteindelijk toch besloten om te stoppen omdat het mij te veel werd. Precies zoals jij zegt, elke keer toch proberen aan de borst te leggen of toch nog een keer te kolfen totdat ik er letterlijk ziek van werd en de knoop doorgehakt. Het is even zwaar, zelfs weken of maanden erna, maar uiteindelijk toch wel blij dat ik gestopt ben.

Ach wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt. Er is al veel over gezegd. Hoe ik het begrepen heb voel je je altijd erg verdrietig bij het stoppen of afbouwen van borstvoeding, dit heeft met hormonen te maken. Ik herken het van mijzelf maar zie het ook in mijn omgeving. Of je nou nu stopt of later, het stoppen zal altijd moeilijk blijven en met verdriet gaan. Hoe dan ook, je doet het goed en super knap hoe je dit gedaan hebt! 💖

Jaa heel herkenbaar. Het is zo speciaal om je kindje met jouw lijf te voeden en dat loslaten kan moeilijk zijn. Maar in mijn ervaring was stoppen zo'n enorme gift ook. Ik kreeg mijzelf weer wat terug en werd een stuk relaxter. Zij vond een flesje net zo lekker en die momentjes samen knuffelen bleven toch wel.

Wat een lieve reacties allemaal zeg ❤️ Volgens mij is de conclusie; of je nou vroeg of laat stopt, het is altijd lastig! Wel heel fijn om te horen dat het ook wel snel kan wennen. Dat hoop ik dan maar!

Agossie, zwaaien 🥹 Mijn dochtertje kwam laatst, na maandenlang (overdag) de borst weigeren, ineens weer bij me drinken. Was eenmalig, precies op het moment dat ik het echt moeilijk had met deze beslissing. Daarna is het niet meer gelukt maar het was een mooi moment van ‘afscheid’ en ik heb een foto kunnen maken. Alsof ze het voelen inderdaad. Wat betreft het ontzwangeren; ik ben nog letterlijk zoals de dag na mijn bevalling qua opgezette buik, kilo’s en zelfs vocht. Er is dus helemaal geen enkel teken van ontzwangeren in bijna een half jaar. Was dat bij jou ook zo? En merk je helemaal geen verschil na het stoppen met borstvoeding?