Eten geven is vreselijk!

Ik denk toch echt zelf gewoon mee gaan eten. Bestek weg bij de kleintjes en dan zelf laten eten (met de pot mee). Desnoods een doekje erbij om tussentijds even te vegen als je dat nodig vindt. Speelgoed echt opruimen voor het eten. Uit het zicht. Tja en eten ze maar weinig, dan is dat zo. Volgende moment weer een kans. Controle uitoefenen over het eten kunnen kindjes al heel vroeg. Dus je kunt op de kop gaan staan. ☺️ als ze niet eten dan doen ze het niet.

Zelf laten eten, geen strijd van maken, jij bepaalt wat er op tafel staat, zij of en hoeveel ze er van eten. Gezellig kletsen over de dag terwijl je zelf eet en het onwenselijke gedrag negeert. Juist wél met zijn allen aan tafel dus, met zijn allen ook eten (zien eten doet eten) en er een gezellig moment ipv een moment van strijd van maken. Yoghurt oid standaard onderdeel maken van de maaltijd (toetje is geen beloning of straf, maar onderdeel van de maaltijd. En meteen een manier om er toch iets in te krijgen als ze weinig warm hebben gegeten. I know, na deze neerwaartse spiraal makkelijker gezegd dan gedaan, dus zal even doorzettten worden en tot 10 (100… 1000….;)) tellen.

Hier een druk meisje van 19 maanden. Ze altijd altijd fantastisch goed met ons mee. Nu sinds een maand of 2 is het ook drama. Eten van ons wilt ze niet meer en smiddags is ook vaak een drama. Nu heb ik er maar aan toe gegeven dat ze soms gewoon speelt tijdens het broodje eten en ik er naast zit met een broodje. Vaak krijg ik er dan zonder moeite twee broodjes in. Momenteel wilt ze als avond eten alleen maar een potje en geen eten van ons meer. Wat hier ook helpt is motiveren; ik weet dat je graag wilt spelen maar we gaan eerst even avond eten. Daarna mag je weer spelen/een toetje of dergelijke. Ik merk dat onze dochter hier enorm gevoelig voor is en dit vaak helpt. Ik geef haar vaak voor het eten een potje en wij eten daarna gewoon aan tafel. Vaak wil ze er bij zitten in de kinderstoel met speelgoed en snoept ze alsnog lekker van ons mee. Ik vind het alles behalve ideaal maar wil de eetmomenten ook leuk houden. Ik begon er ook enorm tegen op te zien en merkte dat bij haar de frustratie steeds groter werd als ze merkte dat ik ook gefrustreerd was. Hopelijk is het allemaal een fase :-)

Ik zou gewoon zelf gaan mee eten. Goed voorbeeld doet vgoed volgen. Speelgoed echt weg en uit het zicht voordat je aan tafel gaat. Zelf een bakje en lepel geven zodat ze zelf de controle hebben en er geen strijd van maken. Onze dochter eet soms alles op, soms helemaal niks. Beide is prima voor ons. Ze mag eten, het moet niet. Wel blijven we aan tafel zitten tot iedereen klaar is

Zelf mee-eten als gezin is heel belangrijk, onze dreumes eet zoveel beter als hij ziet dat wij het ook geven. Ze laten zien wat je bereid ook belangrijk, onze dreumes kijkt regelmatig mee als ik in de pan roer. Verder MOET hij altijd iets in zn handen hebben, dus er liggen altijd drie lepels en nog wat vorken/messen, daarnaast geef ik hem wel gewoon kleine speeltjes, ik dacht eigenlijk dat alle ouders dat deden? Dan kan hij daarmee frutselen en eet oke ondertussen. Daarnaast wil die vaak zelf doen met een lepel. Maar zonder iets te frutselen in zn handjes lukt het echt niet hoor, ik vind het knap dat je het uberhaupt probeert.

Tot 1000 tellen zeker! Daarna is het klaar en ruim ik alles op. Toetjes doe ik niet aan eigenlijk, als ik zoiets geef is dat als tussendoortje smiddags. Ze krijgen namelijk nog 2/3 flessen waar ik niet van af kom. Ik kan geen eten voor mezelf maken zonder dat er 3 kinderen in de keuken staan te schreeuwen. Daar zit ook een stuk uitdaging in. En ze eten ook niet zelf! Als ik stukken boterham neerleg proppen ze lles naar binnen tot ze erin stikken. Of alles beland op de grond of ze pakken van elkaar af. Zelf eten met een lepel lukt ze ook niet. Vaak zijn het potjes sant koken lukt niet als de kinderen wakker zijn dus potjes. Momenteel zit die negatieve spiraal er goed in en zie ik alleen maar beren op de weg. 🫠

Fijn dat je hebt gevonden wat wel werkt! Hier is de taalbegrip nog niet goed genoeg, ze snappen weinig van wat er gezegd wordt. Ze wilt wel aan tafel zitten met speelgoed als jullie eten? Gooit ze dan niet steeds alles op de grond? Of gaat ze niet gillen als ze vast zit?Misschien heb ik gewoon moeilijke kinderen 🙃

Ik vind het ook belangrijk om met zn allen te eten! Maar het lukt simpelweg niet met 3 kinderen. Meekijken met koken gaat ook niet. Toen ik alleen mijn oudste had zette ik haar erbij op het aanrecht maar met 3 lukt dat niet meer. Mijn oudste op deze leeftijd kon focussen op eten! Maar als ik ze iets te spelen geef beland het snel op de grond x2. Dan ben ik eten geven + spullen oprapen + mijn oudste dochter kletsen + scheidsrechter spelen. Ergens zelf eten past daar ook niet nog bij 🥲

Waar is je partner in dit hele verhaal? Oke wat tips: - Kook bijvoorbeeld pastasaus op momenten dat je er tijd voor hebt zodat je alleen nog pasta hoeft te koken op drukke momenten. - Ga zelf eten! dan gooien ze het maar op de grond, of pakken het van elkaar af, uiteindelijk valt het kwartje bij hen ook wel dat dit de maaltijd is die ze moeten eten als ze geen honger willen hebben. - je zegt dat je niet van de flessen af komt, ik zou juist minderen met flessen zodat ze meer honger hebben en minder klooien tijdens het eten en gewoon gaan eten. - laat je partner hier ook zn steentje in bijdragen, het kan niet zo zijn dat hij lekker rustig zit te eten en jij ondertussen de kinderen probeert te laten eten en zelf niet aan eten toekomt, onacceptabel. - kijk naar de rapley methode, dit scheelt jou heel veel voeren omdat ze meer zelf eten en met de pot mee eten. -Ruim speelgoed op wat in het zicht ligt of zet ze met hun rug ernaartoe zodat het geen afleiding is. Heel veel succes, het klinkt niet makkelijk.

Jeetje wat een uitdaging voor jullie! Heel knap hoe jullie het nu al doen en ook dat je dus zelfs nog meer wil proberen. Ik weet niet of je overdag thuis bent, maar misschien zou je het avondeten kunnen splitsen? Meer overdag de tweeling eten uit een potje terwijl de peuter slaapt/speelt, in de avond jullie eten terwijl de baby's spelen. Ik zou persoonlijk loslaten dat je allemaal tegelijk wil eten, als ik het zo lees klinkt dat echt op dit moment niet als haalbaar en dat kan ik me ook goed voorstellen.

Dat snap ik wel dat het met 3 heel lastig is. Eet je man mee of moet je alleen met ze eten?

Mijn dreumes gooit trouwens ook alles op de grond, dus ben de hele tijd aan het oprapen, maar zonder frutsels lukt het eeecht niet hier. Dus dan is het een mix van: je heeft hem een hapje, hij schreeuwt, speeltje in handen, speeltje op grond, nieuw hapje, weer roepen, los proberen te komen, mijn man probeert hem te voeren, zelf doen en de helft over de grond, nieuw speeltje.. enzovoorts. Als je dit alleen moet doen met 3 kids snap ik wel dat het heel lastig is.

Bij onze jongste helpt het om al eten te geven voor onze etenstijd. Dus 11.45 uur lunch en 16.15 uur het diner. Daarmee voorkomen en dat ze enorme honger krijgt instort. Na het eten is het weer een blij kindje en creëert het ruimte voor mij om te gaan komen. Wanneer we dan zelf aan het eten toe zijn komt ze er gewoon bij aan tafel en eet soms nog wat extra mee. En voldoende drinken door de dag heen helpt ook mee. Voor kleine kinderen kan het wel helpen dat ze zelf ook een beetje mogen pakken bij het eten. Bij brood zou je er voor kunnen kiezen om steeds maar twee stukjes op het bord aan te bieden, dan voorkom je het enorme proppen. Mijn moeder zet een leeg bakje met lepeltje naast het bordje met eten. Dan is onze dochter het eten van het ene bordje in het andere bordje aan het scheppen en tussendoor neemt ze ook wel hapjes in. Het zijn echt de tropenjaren, waarin het even overleven is. Ik hoop dat jullie het plezier aan tafel weer wat terug kunnen krijgen. Over de melkflessen zou ik me niet zo druk maken. Zo komt er in ieder geval nog wat binnen. Sterkte!

Kun je wat eten preppen? Dus bijvoorbeeld een keer ‘s avonds vast een bak lasagne maken die je alleen nog maar hoeft op te warmen? Of als je toch kookt een dubbele portie maken? Of ze als jij kookt aan tafel zetten in de stoel met een kindermes en zelf wat komkommer ofzo om te snijden? Grote kans dat ze ook vast wat eten tegelijk. Zelf eten moeten ze wel leren. In het begin gaat dat gepaard met proppen, knijpen in het eten, er mee spelen. Eten met de handen in plaats van bestek. Daar moeten ze wel de kans voor krijgen. Maar met 14 maanden kunnen ze dat echt wel leren hoor! Ik ben alleen met 2 kinderen die 1,5 jaar verschillen dus ik snap je struggles, maar het kan echt! Ik hoop echt dat het je lukt de negatieve spiraal te doorbreken en eten weer een leuk moment te maken!

Geef je jouw kinderen alles nog met de lepel? Hier mogen ze zelf eten, met de handen, knoeien met de lepel en ja het wordt een rommeltje maar ze vinden het prachtig. Daarna ruimt 1 ouder alles op en de andere ouder gaat naar boven met de tweeling. En heb je een beetje een vastritme met etenstijden? Wat mij erg helpt is optijd beginnen met koken en als de tweeling honger krijgt lekker gaan eten. Soms is dat al om 17:00u en soms pas 18:00u. Net hoe de dag loopt, maar dan blijft het ook het meest gezellig aan tafel. En als de dag echt zwaar is, kijken ze ook weleens Teletubbies tijdens het eten of als mijn partner en ik even willen eten. We hebben er wel twee tegelijk he!