Ferber methode - ervaringen

Hi, onze dochter van bijna 20mnd is al vanaf geboorte geen goede slaapster geweest, veeeel geprobeerd. Ook iets wat lijkt op de Ferber methode, alleen liet ik haar nooit langer dan 5min jammeren. Begon met 3min- dan 4min en dan 5min en alle keren erna ook 5min. Uiteindelijk kan ze redelijk zelf in slaap vallen, wil het niet dat ze al z’n +/-4mnd weer bij ons in bed slaapt ‘s nachts 🥲. Ik heb precies gedacht wat jij schrijft ‘ik wil haar gewoon in haar ledikantje leggen en dat ze voor de rest van de avond en nacht slaapt’… Alleen ben ik er wel achter dat het zo niet werkt, en hoe meer je streeft naar ‘ik wil gewoon dat..’, het alleen maar neerkomt op teleurstellingen.. Ik ben van mening dat ze je gewoon net wat langer en meer dan gemiddeld (misschien) nodig heeft.. Je bent niet alleen!! 🫶🏼🫶🏼

Bij onze dochter hebben we een soort van Ferber methode toegepast. maar begon dan met 1 min en dan steeds verdubbelen.. 2-4-8-16.. en dan hield het voor ons ook op.. ging mijn kind niet een half uur laten huilen.. maar moet zeggen dat het toch wel werkte naar verloop van tijd..! Volhouden en consequent zijn.. ..maar je moet dit wel kunnen zeg maar. Wij gingen dit proberen omdat we alle andere dingen al geprobeerd hadden en niet hielpen.. Maar je moet vooral doen wat jullie fijn vinden..!

Maar had jij dan ook dat ze direct op 100% begon te huilen? Echt heel erg overstuur? Ik vind het namelijk prima om haar te laten jammeren, maar die stap slaat ze gewoon over. Het extreme huilen doet me wel een beetje pijn in mijn hart🥲, maar ik probeer wel door te zetten. Op dit moment heb ik 2-3-3-5 geprobeerd, maar het werkte gewoon echt niet. Maar als ik je moet geloven, werkt het uiteindelijk wel als ik maar consequent ben. Dat geeft hoop haha, ik zou het verschrikkelijk vinden om dit echt te doen als het uiteindelijk niet heeft gewerkt.

Misschien een beetje een out of the box suggestie. Over de feber methode kan ik je niet veel vertellen, want dit staat ver van ons af. Prinsessen gedrag is het sowieso niet, dat bestaat echt niet op die leeftijd. Eigenlijk geeft je dochter aan je nodig te hebben. Het slapen gaan voor de nacht is ook de periode waarin je de langste scheiding van je ouders hebt, dat is best lastig voor die kleintjes. Wat wij hebben gedaan om haar kamer en haar bed echt haar veilige plek te maken, is het ledikant de deur uit. Daar passen we namelijk zelf niet in. 😋 We hebben een vloerbed erin gemaakt en ze slaapt inmiddels een hele tijd op een 90*200 bed. Hierdoor kunnen we erbij blijven met in slaap vallen, ook hier valt ze vaak nog op ons in slaap, en weg gaan wanneer ze slaapt. Zo slaapt ze op haar eigen kamer, maar kunnen we haar wel helpen als ze het nodig heeft. Daarnaast blijft haar bed en kamer zo een fijne en veilige plek, omdat ze niet die overstuur paniek van het huilen heeft gevoeld daar. Voor ons werkt het echt super goed! Misschien voor jullie ook wel. Ik wilde toch even reageren omdat ik uit je bericht eigenlijk haal (maar zeg het gerust als ik er naast zit) dat je je niet heel fijn voelt bij de methode. Meestal als je gevoel nee zegt, moet je het ook niet doen. Alleen wordt het lastig gemaakt door coaches of andere mensen die zeggen dat je "gewoon even door moet zetten", wat je het gevoel heeft dat het slapen maar je eigen schuld is. Dat is echt niet zo, wat je beschrijft is echt heeeeel normaal gedrag voor die leeftijd! Dus volg je gevoel ❤️

Jeetje wat moeilijk! Ik snap je gevoel heel goed met het krijsen en de pijn in je hart. Na meer dan een jaar gebroken nachten hier, hielden wij het niet meer vol. Met als resultaat dat ze 's-nachts wel eens echt lang lag te gillen/krijsen. Ik heb altijd gezegd dat ik haar nooit langer dan 10 minuten zou laten huilen.. dat gebeurde toen helaas wel. Wij waren op. Zodanig dat ik mijzelf niet meer uit bed kreeg. Ze slaapt inmiddels sinds een paar weken door. Is bijna anderhalf nu. Ik denk dat ieder kindje anders is en ik weet ook niet of het toch laten huilen/gillen/overstuur zijn heeft geholpen of dat het ook anders had gekund. Feit is wel dat alle kindjes uiteindelijk beter gaan slapen. Daar heb je nu alleen niks aan.. je mag mij altijd een berichtje sturen als je je verhaal kwijt moet. 🥰

Jep.. mijn kinderen staan vaak aan of uit.. weinig er tussenin haha. Dus mijn dochter was dan idd flink aan het huilen... Ik vond het heel moeilijk haar dan te laten huilen die paar minuten maar uiteindelijk heeft het dus wel geholpen. Vrienden van ons hebben bij een kliniek gelopen vanwege het slecht slapen van hun dochtertje. Er kwam een hulpverlener in huis meekijken en adviezen geven. Ze hebben een soort gelijke methode uitgevoerd wat dus ook heel goed werkte! Je moet je gevoel volgen.. Wij weigerden om erbij te gaan liggen omdat we bij neefjes en nichtjes hebben gezien dat de ouders jarenlang zich opsplitsen om bij de kids te liggen. Dat was ook killing..! .

Naja ik denk dat het altijd fijner voor haar gaat zijn om geborgen bij mama te slapen. Maar ik denk ook dat het prinsessengedrag is, ze weet gewoon heel goed dat ze dan uiteindelijk in ons bed mag slapen. Dat heeft ze op deze leeftijd echt al wel door, daar ben ik van overtuigd. Een vloerbed heb ik idd over na gedacht, maar ik weet nog niet of ik dat wil. Ze moet uiteindelijk toch ook gewoon een keer uit logeren kunnen? Of op vakantie in een camping bedje slapen, hoe doe je dat dan? Mij lijkt het fijner als ze uiteindelijk gewoon in haar ledikantje slaapt. + het ledikantje is veilig voor een kindje, ze kan er niet zomaar uit. Dus ik hoef daar niet de hele tijd zicht op te hebben. En om haar hele kamer nu aan te passen op een vloer bed.. Je zit er naast met dat je denkt dat ik een ferber methode niet wil doen ;) (ik mocht het zeggen haha) ik wil alleen weten of ik het niet voor niks doe.. Mijn gevoel zegt nu eigenlijk: het moet anders, voordat we dit niet meer trekken en voordat ze overdag ook niet meer in haar ledikant wil.

Kijk dit geeft hoop 😁 Hoelang heeft het ongeveer geduurt tot dat het goed ging?

Is dit aldoor al zo of is dit een 'fase' Onze dochter is ook net 1 en het slapen verschilt enorm. De ene keer kan ik haar zo wegleggen en de laatste paar dagen valt ze weer bij me in slaap. Dan zit ik met haar op de schommelstoel en als ze slaapt leg ik haar weg... Ik denk, dat ze je nodig is.. En je kan haar nu echt nog niet verwennen. Ik heb geen ervaring met die methode maar ik kan het niet over m'n hart verkrijgen om haar helemaal overstuur te laten zijn tuurlijk valt ze op ten duur dan in slaap, maar niet omdat ze zich geborgen voelt... Je moet vooral doen wat voor jou gevoel juist is.

Dit. Hier al 15 maanden gebroken nachten en ‘strijd’ met slapen. De ene periode is de strijd minder, dan weer meer. Ze hebben op momenten gewoon meer geborgenheid nodig denk ik dan. 😬 En ja het is ruk, en nu op vakantie denk ik ook; ik wil je wegleggen en van m’n avond genieten. Maar nee, zo is de realiteit gewoon niet. Hier wel een vloerbed, en nu op vakantie ook een familiebed gemaakt. Dit maakt het voor ons zoveel meer dragelijk! En dat zonder huilen. Investeren, zo zien we het maar. Ze gaat vanzelf doorslapen/zelf in slaap vallen. Maar nu gewoon nog niet. :)

Ik dacht eerst ook dat het een fase was, maar het is eigenlijk vanaf 9 maand zo geweest..

Wij hebben ook de ferber methode gedaan nadat we echt compleet op waren… zag er zo tegenop maar het heeft ons echt super geholpen. Eerste avond was vreselijk, zo hard huilen en die avond 3-5-10-10-10-10 moeten doen. Tweede dag al een stuk minder en vanaf de derde dag sliep ie door (en daarvoor geen enkele nacht). En hij slaapt nu al door sinds begin december. Vindt z’n ledikant heerlijk, gaat lekker rustig nog even liggen babbelen in z’n bed, draait zich om en gaat slapen. Het is echt wel even moeilijk maar ik zou niet meer terug willen.

Oh en hij was 15 maanden toen we ermee begonnen

Wat is dit?

Geen ervaring met de ferber methode, maar je verhaal is wel erg herkenbaar. Hier was een vloerbed het antwoord. Die hebben we sinds een kleine maand en onze dochter slaapt er fantastisch in💕

Klinkt enorm pittig allemaal. Was het maar zo dat we af en toe even op een uitknopje konden drukken 😩 Hier werkte slaaptraining niet, ze werd zó ontzettend overstuur dat ze helemaal niet meer kon slapen. Heb het twee keer een uur geprobeerd maar het arme meisje (toen 6 maanden, nu 1) snapte er niks van en wilde niks anders dan nabijheid. En dat terwijl ik nog voor een rooming in optie heb gekozen. Iedereen om me heen waarschuwde me altijd dat het anders nooit zou lukken maar ben gewoon doorgegaan met in slaap voeden. Ja, ze is echt zo goed als door gaan slapen (sinds een aantal maanden al) en ja, ze heeft de borst niet perse meer nodig om in slaap te komen. Ik heb wel mijn verwachtingen bijgesteld dat er goede en minder goede periodes zullen zijn en dat ze vaak in de vroege ochtend even wakker wordt omdat ze moet drinken en plassen. Als ze me nodig heeft ben ik er wel, door dik en dun. Wel doe ik bijvoorbeeld het huishouden samen met haar zodat ik tijdens dutjes ook kan bijslapen. Misschien als jullie beiden werken kun je afwisselen met je partner als je die hebt. Het is heel natuurlijk om geborgenheid te willen tijdens het slapen, we waren ooit niet zo veilig als nu en het instinct van zo’n hulpeloos wezentje is om op een veilig plekje te slapen. Dat is natuurlijk niet alleen waar het weerloos is tegen “gevaar” (dat nu natuurlijk niet zo bestaat, maar zo zijn wij nu eenmaal geprogrammeerd). Overdag zijn ze een stuk minder lang gescheiden van ons dan ‘s nachts en daar komen nacht angsten bij kijken. Prinsessengedrag is het in elk geval niet. Onze kindjes zitten idd ook in de piek van de verlatingsangst. Ik weet nog wel dat mijn ouders me vroeder altijd negeerden als ik moest huilen tijdens het slapen en kan me nog goed voor de geest halen (was toen wel ietsje ouder) dat ik eens zo in paniek aan het schreeuwen was maar er niemand kwam. Dat gevoel kan ik niet omschrijven maar het geeft me nog de rillingen. Het is super zwaar als je er middenin zit maar geloof me het komt goed! Nooit ergens zo veel spijt van gehad dan die twee dagen dat ik een “liefdevolle” slaaptraining probeerde.

Ohja en hier is idd het vloerbed ook een uitkomst geweest! Als ze niet kunnen slapen kun je er lekker bij gaan liggen 🥰

Dit kan misschien oordelend over komen maar dat bedoel ik echt niet, oprecht interesse. Ik ben ervan overtuigd dat baby's geen "verwend" gedrag kunnen vertonen als het hier op aankomt. Ze huilen omdat ze nabijheid nodig hebben en het is ook heel gek om ineens zo alleen te zijn. Ik denk dus dat als een baby aanleert door zo een methode om te stoppen met huilen, hij niet leert om onafhankelijk te zijn/dat mama er wel is maar op afstand. Maar dat hij leert dat als hij huilt, er niemand komt en hier langzaam steeds meer aan went. Daarom lijkt het mij een hele onveilige hechting. Maar hoe zien jullie dit? (Als je dus wel achter de methode staat), geloof je dat een baby hierdoor leert onafhankelijker te zijn? Ik kan er niet over meepraten uit ervaring dus ben echt benieuwd!

Ik snap je overwegingen want zo dacht ik er ook over, was ook heel bang de hechting te beschadigen hiermee maar dat is gelukkig totaal niet aan de hand. We zijn wel pas met 15 maanden ermee begonnen dus ik weet niet of dat nog verschil maakt. Maar…mijn zoon huilt nog steeds wanneer hij verdriet heeft of boos is, rent naar ons toe om getroost te worden, komt knuffelen en kusjes geven. Het enige wat veranderd is is dat hij zelf in slaap kan vallen zonder de borst en zonder gewiegd te worden☺️

Ik heb hier heel overstuur gehad. De kids zijn ook hele erge doorzetters, dus bij mijn dochter (was inmiddels 2) heeft ze 3,5 uur geschreeuwd de eerste keer. 2e keer was dat nog 1 uur en 3e keer ging ze slapen uit zichzelf en zijn er geen problemen meer met slapen. Jongste kwam elk uur. Ik heb hem toen hij 1 was ook elke keer een voeding minder gegeven, want ik hield het niet vol. De eerste kon alleen slapen als hij gewiegd werd, werd ook weer wakker als dat niet meer het geval was. Ik werd helemaal knettergek. Met het consultatiebureau gesprekken gehad. Die zijn komen kijken. Lieten me zien dat als je het geluid van de babyphone uit zette en je puur naar het lichaampje keek dat dit er relatief ontspannen bij ligt. Geen gebalde vuistje, maar een mannetje met eeen hoop herrie dat moest leren slapen. Hebben we bij 4 maanden laten huilen. Heeft hij overigens ook 1,5/2 uur volgehouden de eerste keer.. ik vond het vreselijk om te doen, maar daarna kun je wel weer een beetje slapen en ben je toch een wat leukere moeder :p . Toen hij kon slapen veranderde hij van een chagrijnige baby die alleen maar huilde in een vrolijk mannetje. Ik weet dus dat het werkt en dat je kind er ook echt baat bij kan hebben, maar ik doe het hier pas als ik volledig aan het instorten ben en de boel niet draaiende kon houden. Geen idee of het op de lange termijn schade opleverd, maar op de korte termijn zijn mijn kindjes beter in hun velletje gaan zitten toen ze wel konden slapen.