Hart luchten - ik snap mijn baby's niet

Het wordt echt beter!!! Net als met weeën: deze wee komt nooit meer terug; dit huiltje komt nooit meer terug. Het netwerk heb je nog niet, maar kun je nu creeeren. Kindjes van dezelfde leeftijd als je dochter in de straat? Vraag of ze mag spelen. Iemand met een goede oppastip? Vraag een oppas voor bij jou thuis voor je dochter, en doe om en om 2u de kindjes alleen, zodat de ander kan bijslapen. Dit komt echt ooit goed. Maar geef het ook aan bij je huisarts- misschien extra kraamzorg inkopen? Nu is niet de tijd om zuinig te zijn, als je het kunt betalen, dan doen!!!

Kun je niet overdag met je partner afwisselen en af en toe op die manier wat extra slaap te krijgen? Succes mama!

Misschien is babythuiszorg een optie? Of couveuse nazorg via de kraamzorg(al is dat vrij weinig).

Jeetje wat pittig en logisch ook! Vergeet niet, ze zijn pas drie dagen thuis, dus de huiltjes en behoeftes ga je echt gauw herkennen! Heb daar vertrouwen in! Wellicht is het handig om ze in een slaapzakje te doen ipv dekentje, dan hoef je dat ook niet meer te herstellen constant. Doe de praktische dingen, zoals torentje met voeding, thermo met water klaar leggen. En overdag als je alleen met ze bent, doe het rustig aan, leg ze bij je in de buurt en geef aandacht aan je dochtertje en verder niks. Huishouden etc even laten liggen en dit soort rustige momenten houden. Is het een idee dat je bijv in het weekend samen met je dochtertje gaat dutten en je partner bij de tweeling blijft?

Respect 🙌. Ik had mezelf al opgehangen als ik zou horen dat ik een tweeling kreeg. Hier heb je de cliche opsteker: het wordt beter 😅! U can do this.

Je tweeling is prematuur geboren, dat kreunen en piepen past daar echt bij. Ook het zwaaien met de armen is iets wat bij baby's hoort, maar bij prematuren soms versterkt aanwezig is. Bij ons werkt(e) het slaapzakje van Love to Dream heel goed (ik heb twee prematuren). Hoe staat je partner in dit verhaal? Ik neem aan dat je niet alles alleen doet. En indien dit wel het geval is, vanwaar deze keuze? Ik lees dat je op dit tijdstip van co-sleeper naar co-sleeper rent. Is er ook een optie om ze bij je te nemen terwijl je zelf even rustig op de bank zit? Evt. in een nestje/voedingskussen/wipstoel?

Mijn 1e is ook met 34 weken geboren en ik herken wat je beschrijft al die onrustigheid. Ik heb toen de puckababy piep aangeschaft. dat was een van de weinige die hij toen al aan kon met maatje 44. Daaroverheen nog een dekentje strak ingestopt. Hij had echt die geborgenheid nodig. Ik lees dat je zegt dat je van bedje naar bedje rent. Missen ze elkaar niet? Misschien helpt het om ze samen te laten slapen in een bedje?

Ik zou idd proberen om ze misschien in te bakeren en ze bij elkaar te leggen. Misschien helpt dat om iets rustiger te worden. Verder, sterkte en respect! Het kan niet anders dan pittig zijn deze periode! Heb je een schoonmaakster voor in huis? Als het kan zou ik dat iig regelen zodat je daar weinig omkijken naar hebt.

Hier dezelfde situatie gehad vorig jaar. Vond het een drama. Mijn man en ik deden de nachten in de eerste weken samen, je kunt gewoon niet in je eentje 2 huilende baby's troosten en vooral 's nachts is echt ruk. Ik ging op een gegeven moment om 19.00 naar bed zodat ik in ieder geval wat uurtjes had gepakt. Sterkte, dat eerste jaar is echt overleven! (En het wordt echt beter maar ik kon zelf de mensen die dat zeiden wel vermoorden vorig jaar) Het is ook gewoon echt zwaar. Mensen onderschatten dat flink. Maar jij flikt het toch maar ff. En: vraag hulp via het consultatiebureau!! Zij hebben mij in contact gebracht met een vrijwilligersorganisatie van mensen die je op allerlei manieren thuis kunnen ondersteunen. Bij ons kwam er in de eerste weken iedere vrijdag iemand 2 uurtjes. Vond het HEERLIJK als er even iemand anders met m'n kindjes bezig was en ik boven op bed ff doelloos voor me uit kon staren..

Mocht het echt niet meer haalbaar zijn voor je. Ik lig nu voor de laatste avond in het ziekenhuisbed op de kinderafdeling. Mijn baby van toen net geen 6 weken was zwaar overprikkeld en wij overbelast. Dit kwam mede door extreem veel overgeven en huilen, maar ook omdat wij toen niet meer wisten wat me met hem aan moesten. Deze mensen op de kinderafdeling hebben ons zoooo geholpen, natuurlijk met het spugen verhelpen, maar ook met een ritme te vinden en een planning te maken, tevens met ons kind leren kennen en tips te geven bij als hij erg huilt of niet. Ze hebben ons zo liefdevol en goed geholpen, wellicht kun je dit ook een navragen of dit jullie zou kunnen helpen. De pedagogisch medewerker gaf mij een boek en daarin staat precies beschreven wat zij doen. Veel sterkte ik hoop dat het snel beter voor jullie wordt🙏

Ik haak hierbij aan. Wij hadden t zelfde alleen toen ze 3 maanden waren en wij op waren. Konden niet meer. Kind zwaar overprikkeld en sliep niet. Daar ging ze opeens slapen?! En kregen we ander kind terug. Weet dat je dus soort “ niet alleen bent” je kan het!!

Neonatologie vpk hier. Ik zou sterk adviseren ze in te bakeren op de officiele manier. Dus of traditioneel met 2 doeken of in een pacco. Andere slaapzakjes bieden minder begrenzing en zijn geen officiële vorm van inbakeren. De geluidjes en bewegingen horen echt bij de prematuriteit. Ik verwacht dat het met inbakeren wel minder wordt, maar als je hierdoor zelf niet kunt slapen dan zou ik ze al sneller naar de eigen kamer doen. Prematuren hebben meer behoefte aan begrenzing, nabijheid en coregulatie. Dus het zelfstandig in slaap vallen kunnen ze nog minder goed. Ik zou ze lekker bij je in slaap laten vallen en dan naar hun eigen slaapplek verplaatsen, of door middel van begrenzing, white noise, speentje, warmte (bijv een kipkep) hulp bieden bij het in slaap vallen. Ze kunnen prima op jullie slapen zolang je zelf niet in slaap valt :) Het is heel erg zoeken naar wat per kind werkt en hoe lastig ook in deze fase, maar hoe meer rust je zelf uitstraalt hoe beter ze zich kunnen reguleren!

Dat kreunen hoort echt bij de prematuriteit. Heeft ons zoontje enorm lang gedaan. Hij is met 33 weken geboren en heeft 8 weken in t ziekenhuis gelegen. Het is idd wennen bij thuiskomst, maar voor je kindjes nog 10x zo erg. Die zijn elkaar, jouw baarmoeder en een couveuse gewend. En opeens zijn ze in een andere omgeving, waar t veel drukker is (want nog een kindje). Het is pas dag 3. Je bent moe en het is logisch dat je je zo voelt, maar ook dat zij zich zo voelen. Baker ze in met een inbakerslaapzak. Verdeel zo veel mogelijk met je partner (voordeel van flesvoeding)! En slaap overdag wat bij als dat kan

Geen tips helaas. Alleen, we horen en zien je mama. We kennen allemaal dat gevoel van de wanhoop nabij zijn. Maar jij kunt dit, wij zijn hiervoor gemaakt. Over een jaar kijk je hier waarschijnlijk met weemoed naar terug. Ik wil je heel veel kracht wensen en blijf geloven in dat jij dit kunt. Je bent hun mama. Dikke knuffel. 💜

Geen arts hier, maar dit heb ik idd ook vaak gehoord. Dochter van iemand die ik ken heeft ook lang in het zkh gelegen en die hebben uiteindelijk het geluid van al die piepjes opgenomen op de telefoon en aangezet. Ze hoorde het vertrouwde geluid en ging beter slapen🤷🏽‍♀️ dus idd misschien iets van white nois proberen

Geen arts hier, maar dit heb ik idd ook vaak gehoord. Dochter van iemand die ik ken heeft ook lang in het zkh gelegen en die hebben uiteindelijk het geluid van al die piepjes opgenomen op de telefoon en aangezet. Ze hoorde het vertrouwde geluid en ging beter slapen🤷🏽‍♀️ dus idd misschien iets van white nois proberen

Ja en ik hoopte dus een heel ander kind mee terug te krijgen. Deels is dat zo, hij is rustiger en minder aan het huilen, al denk ik dat het huilen kwam van het vele spugen en oververmoeidheid. Het gekke is: in het ziekenhuis spuugt hij amper en thuis spuug hij veel en ook wordt hij er weer wakker van…. Ik snap er dus ook geen drol meer van….

Hee! Hoe is het nu met jullie? 😘

Ik vond die eerste 2 weken ook echt vreselijk pittig. Het is echt een nieuwe draai vinden met elkaar na 3 weken ziekenhuis. Hier zijn ze met 35 weken geboren en we mochten na 20 dagen naar huis. Het wordt beter! Hier zijn ze inmiddels 1,5 jaar en zijn het echt de beste slapers en meest tevreden kindjes (op de eetmomenten na) die ik me maar had kunnen wensen. We hadden destijds ook een dreumes van 1,5 jaar erbij.

Ik heb je een vriendschapsverzoek gestuurd! Stuur je een dm!