Helemaal klaar mee

Ik denk dat heel veel moeders zich hier wel in herkennen. En de "het is maar een fase" is zn dood doener dat snap ik. Maar ooit worden ze 18 (ook een dood doener I know). Die van mij is inmiddels 8. Dus ik kan met zekerheid zeggen het word makkelijker. Maar er zitten echt vreselijke fases tussen. Probeer af en toe als het kan even een moment voor jezelf te plannen. Even weg van het moeder zijn. Vriendinnen of familie even zonder kind.

Oh je bent echt niet alleen, zo voel ik me ookal 4 maanden denk ik! De eerste 4 weken sliep hij als een roosje en daarna begon de ellende. Nu inmiddels 5,5 week in een enorme slaapregressie waarbij hij gemiddeld elke 1-2,5 uur per nacht wakker wordt (hiervoor sliep hij ook niet door maar was het gemiddeld elke 3-4 uur wakker). Overdag altijd bezig met de slaapjes die vaak niet goed lukken. Bij de opvang is het ook ellende, hij slaapt niet en huilt de helft van de tijd. Iemand op laten passen is ook niet slapen en veel huilen.. Ik geef bv dus s'nachts komt voornamelijk op mij aan.. ik zie ook al even weinig leuke dingen meer aan deze "fase"... Ben inmiddels beetje ziek, mijn hoofd knalt uit elkaar en hou dit geen weken meer vol🙄 Maar goed we moeten wel, laten we voor al lekker klagen en daarna weer doorgaan. Je bent zeker niet alleen dus! ❤

Ik snap je gevoel helemaal! Soms denk ik ook waar ben ik in vredesnaam aan begonnen?! Maar we kunnen het niet veranderen of terugdraaien. Wat bij mij heeft geholpen is om er zelf niet negatief in te gaan staan, want daar maak ik het mezelf alleen maar moeilijker mee. Zorg dat je zelf uitgerust bent (voor zover dat kan) en wanneer ze weeeeeer begint te huilen of ik een strijd aan moet gaan omdat ze niet wil slapen, bekijk ik het maar als ‘ze heeft me nodig, ze snapt haar emoties en de wereld om haar heen nog niet, ik ben dankbaar dat ik haar moeder mag zijn en dat ze gezond is’. Misschien zijn dit ook alleen maar dooddoeners voor je, maar het heeft voor mij wel een wezenlijk verschil gemaakt. Want zoals ik zei, we kunnen het niet terugdraaien, het is nu zoals het is dus laten we het dan maar positief benaderen ipv in die negatieve cirkel blijven hangen. Oh en guess what; ze slaapt ineens veel beter! (Je baby voelt jouw spanning zo goed wanneer je het spuugzat bent als je voor de 3e keer die nacht je baby in slaap staat te wiegen)

Ik prijs me gelukkig met een grotendeels blij kindje maar sommige dagen... Wat mij altijd helpt is om me te bedenken dat het voor hem erger is dan voor mij. Want er is overduidelijk iets, anders huilt hij niet en slaapt hij goed. Dus dat hou ik mezelf voor. Maakt het niet perse makkelijker maar maakt zo'n dag voor mij net iets makkelijker vol te houden.

Verschrikkelijk he soms, ik zie me kleine doodgraag he maar wat een werk. Ik ben eigenlijķ 24 op 24 met hem bezig. Vandaag weer zo een dag waar niks goed was. Leg je hem neer, begint hij te gillen. Pak je hem vast, wilt hij bewegen. Slaapjes gaan steevast vooraf met een huilbui. Drinken en eten wordt die ook met de maand kieskeuriger. Ja 'het is een fase' maar de fase duurt hier ondertussen al 6.5 maand. 😅 soms probeer ik tegen mezelf te zeggen. Binnen paar jaar ga ik deze momenten missen. En ik probeer me ook niet te schuldig te voelen als ik hem eens een dagje wegbreng. Dat heb je gewoon nodig om niet gek te worden.

Oh helemaal begrijpelijk. Onze dochter is bijna 1 en heeft nu door dat ze ook nep kan huilen. Ben je net druk bezig met eten koken bijvoorbeeld en staat ze aan je broek te trekken en ongelofelijk aanstellerig erbij te jengelen. Ze stopt pas als ik iets doe. Ik kan haar wel 100 keer aan de kant zetten maar niets werkt. Of dat ze dondersgoed weet dat ze niet in de hondenbak mag ouwehoeren. El-ke keer zit ze er weer in en natuurlijk boos worden op mij omdat het niet mag. Ik zet maar gewoon mijn verstand op 0. Al snap ik dat het onwijs moeilijk is als ze ook nog eens slecht slapen en jij ook erg moe bent. En het cliché "alles is een fase" hou ik wel in mijn achterhoofd. Ook gewoon omdat het wel waar is. Ik hou onwijs veel van die kleine meid en kan nooit meer zonder haar maar oeh, bloed onder mijn nagels soms haha!

Dit dus. Ik wil hier niet de moedermaffia gaan uithangen. Maar je kind kan nog niet aangeven waar het last van heeft. Een kind jengelt niet voor z’n lol. Het treitert jou niet voor de lol. Ze zijn nog zo jong en aan ons om te zorgen voor die goede omstandigheden. Misschien heeft ze ergens pijn? Het kan van alles zijn. Aan jou om het uit te zoeken.

Volgens mij zegt ze (en ik ook) niet dat het kindje dit voor de lol doet, best pijnlijk om dit zomaar aan te nemen. Als je kindje al weken of maanden lang niet (goed) slaapt is dat ontzettend zwaar en mag daar best over geklaagd worden, dit betekent niet dat er niet goed voor een kindje wordt gezorgd!! Het is gewoon fijn om te lezen dan andere moeders het ook zwaar hebben en dit met elkaar te delen.

Het is ook zwaar! En vermoeiend! En het vraagt veel van je en Het Triggert soms ook nog wat in je. Dat snap ik allemaal. Dat je dat gevoel wil delen, snap ik ook! Echt. Leven met een baby is geen instagram picture perfect. Maar als je kind niet goed in z’n vel zit, dan is er misschien iets aan de hand. Het dochtertje van mijn vriendin bleek later glutenallergie te hebben en daar kwamen ze achter toen ze bij het eten “auw” kon zeggen.

Hoe oud is je kindje nu?

Misschien een tip: luister eens naar de podcast van Lieve Moeders. Zij heeft allerlei tips voor moeders om beter daarmee om te gaan. En hoe je meer aandacht aan jezelf kunt geven. Pas als jij goed in je vel zit kun je ook meer genieten van het moeder zijn.

Ja precies dit! Ik voel zeker met haar mee en hou zielsveel van haar en help en steun haar in alles, maar man man het is gewoon zo vermoeiend af en toe

Goede tip, ga ik eens doen dankjewel!

Ze is nu 7,5 maand

Ze zit wel goed in haar vel want is ook hartstikke vrolijk. Ik heb het ook vaak heel leuk met haar. Ze eet goed en sliep ook altijd goed en haar ontwikkeling gaat super snel. Maar sinds een aantal maanden slaapt ze niet meer door en overdag komt ze ook heel slecht in slaap. Het zal ongetwijfeld een fase zijn of een slaapregressie of een sprong, geeft het beestje een naam. Maar ik trek het gewoon niet als ze gaat krijsen en ik er niets aan kan doen. Na 10 keer krijsen en 20 keer terugleggen in bed dag in dag uit ben ik er wel klaar mee. Misschien te simpel gezegd maar zo voelt het op dit moment echt.

Goh wat fijn dat je even zout in de wonden komt strooien dan! Echt heel attent. ;) Lieve Xabi. Ik denk dat veel moeders dit af en toe wel hebben, maar niemand erover praat. Het schijnt dat het merendeel van de moeders zich het eerste jaar enorm eenzaam voelt. En dat zal dit jaar nog veel erger zijn, want met covid voelt iedereen zich eenzaam. Ik ben soms ook wel bang dat ik in de moeilijke periode niet genoeg geniet. Maar uiteindelijk zijn er wel steeds meer leuke perioden toch? Ik probeer daarop te focussen. En je bent niet alleen!

Ik begrijp heel goed dat je moe bent en het soms misschien niet meer ziet zitten maar helaas heeft niemand gezegt dat het makkelijk is. Misschien merkt je dochter ook aan jou dat je op je tenen loopt? Misschien heeft ze wel ergens last van? Heb je al hulp ingeschakeld voor de problemen?

Oke! Las het anders haha. Het eerste jaar is best pittig hoor! Het wordt echt wel makkelijker. Tot 8 maand is onze zoon ook best wel huilerig geweest. Hij heeft gewoon een erg sterk karakter. Probeer af en toe tijd voor jezelf te nemen. Trek er niet te zwaar aan....ga een stukje lopen met wandelwagen(miss slaapt ze dan even?), of in de draagzak, of leg haar in de box als het even te veel wordt. En even huilen mag best. Als er niets medisch aan de hand is. Zoek eens op slaapschemas! Wellicht kun je hier veel mee bereiken. Ik weet niet hoe je het nu doet, maar met 8 maand werkte dit het best voor ons: standaard 7u van bed(altijd), half 10 slaapje tot half 11. Tussen 12 en 1 weer op bed...Max 1.5 tot 2u en dan tussen half 7 en 7u weer. Als ze te veel of te weinig slaapt zorgt dat ook voor slechte nachten. Bovendien zou ik niet steeds uit bed tillen..na iedere 5 tot 10 min ff troosten en dan weg. En overdag laten liggen tot ze slaapt. Goed letten op gapen en in de ogen wrijven en dan op bed leggen. Slapen is even oefenen. Nou sliep die van ons pas door met 14 maand ofzo en nog zijn er nachten dat het kut gaat...kinderen slapen echt nog niet snel door hoor

Even doorbijten. Kan zo ineens ook weer voorbij zijn. Je kunt 2 dingen doen: of loslaten en bij je nemen en zien hoe het gaat(wandelen, wiegen, in draagzak) en niet meer druk om maken. Of laten huilen voor steeds langere periode. En als je laat huilen...gewoon ff huishouden doen..

Ik herken helemaal wat je zegt! Het is soms ook doodvermoeiend en eenzaam. Dat staat volledig los van hoeveel we van onze kinderen houden. Heel goed gaat je het uitspreekt! Zo jammer dat het nog steeds een soort taboe is. Volgens mij heeft 90% van alle moeders hier wel eens last van.