Het leven met een dreumes valt me zwaar

Wel een beetje herkenning. Mijn zoontje is iets ouder, in april wordt hij 3, maar ook een hele actieve ontdekker. Wat bij ons hielp is heel veel buiten zijn. Weer en wind. Elke dag ga ik met hem met mijn honden wandelen in het bos. Hij krijgt een pak aan en een muts op en mag heerlijk zijn energie kwijt raken met rennen, klimmen, graven, vies worden. Na twee uur wandelen gaan we weer naar huis en soms zet ik hem met pak en al onder de douche zo vies is hij. Maar hij is wel veel rustiger binnen als hij zich buiten heeft mogen uitleven. Daarnaast gaat hij ook gewoon 5 dagen per week een aantal uur per dag naar de crèche omdat hij die uitdaging ook nodig heeft om met andere kinderen te spelen. Die uitdaging kan ik hem alleen thuis gewoon niet bieden.

Ik snap je ergens wel, maar lees ook wel dingen waarvan ik denk 🤔 hoezo gebeurt dit zo?. Volgens mij gaan alle peuters op onderzoek uit zodra ze kunnen lopen en gaan ze dan lopen boeven. Tuurlijk..Maar als ouder geef je daar een halt aan. Keukenkastjes open maken bijvoorbeeld, is gewoon gevaarlijk. Mag niet. Punt. Echt investeren om hier strakke regels voor te geven. Je kan bijvoorbeeld een week lang er voor blijven staan als hij er heen gaat zodat hij er niet bij kan. En blijven zeggen hier mag je niet mee spelen. Dit mag niet. Nee. Enz Eten heb ik ook zo mn bedenkingen bij. Hij houd van koekjes en crackers en soepstengel en verder is hij een drama qua eten. Stop dan eerst eens met hem koekje te geven. Jij bent de ouder he. Jij bepaalt wat hij eet en hij bepaald hoeveel daarvan. Eet hij niks, nou dan niet. Na een tijdje leert hij ik krijg niks anders dan gaat hij wel eten. Snap ook dat je kapot bent en het klinkt ook heel erg zwaar..Maar zonder dat ik je rotgevoel wil geven maar je mag soms volgens mij wel beter grenzen stellen. Het klinkt alsof je peuter de baas is in huis en zo hoort het niet te zijn he.

Ik herken wel wat je schrijft. Bij ons was het een fase waarin hij enorm veel ontdekte maar nog niet goed snapte wat wel en niet oké was. Ook maakte hij in die periode zoveel ontwikkelingen door dat hij zichzelf denk ik vaak in de weg zat. En dat uitte hij in druk zijn en met dingen gooien. In die fase ontstond ook de: alles is van mij anders ga ik gillen fase. Maar inmiddels is hij 28mnd. En kan hij prima kleuren aan tafel (destijds niet gedacht dat hij dat zou kunnen), zelf spelen (dat lukte eerst nog geen minuut), ergens koffie drinken of lunchen (blijft dan gezellig aan tafel zitten of speelt in een speelhoek) wat ik bedoel is dat het echt kan veranderen naar mate je zoontje iets ouder wordt. We gaan nog steeds elke dag naar buiten, fietsen, steppen, speeltuin even zijn energie eruit. Maar het grootste verschil vind ik dat ik dat hij meer rust in zijn lijf heeft gekregen. Hij rommelt meer zelf. Hij snapt het als ik hem aanspreek. We zijn altijd consequent gebleven ook op de momenten dat ik dacht pfff ik lijk wel een papegaai en het ‘land’ maar niet. Daar plukken we nu de vruchten van. Duidelijke regels en een vast structuur dat helpt hem heel erg. Hopelijk heb je er iets aan!

Ik ben het niet volledig met je eens. Ontdekken hoort erbij en soms moet je dingen ook laten gaan. Pick your battles! Mijn dochter zat ook in de keukenkastjes. Ik heb alle gevaarlijke spullen eruit gehaald en zo kon ze lekker los gaan. Nu is het niet interessant meer. Ze weet inmiddels in welke kastjes ze wel en niet mag. Je kan ze niet alles verbieden, omdat het ontdekken instinctief is en je dit soms moet laten gaan. En idd absoluut streng zijn als iets echt niet mag, mee eens, maar niet op alles. Eten helemaal mee eens. Door hem zijn zin te geven leer je gedrag aan. Mogelijk weet hij dat ie uiteindelijk toch wel dat koekje krijgt? Mijn dochter heeft die neiging ook, maar ze krijgt het niet. Ze had een tijd dat ze dan avondeten ook ging weigeren (vooral groene groenten). Ik gaf haar dan niks anders, los van een toetje (knijpfruit) na het eten, die krijgt ze altijd. Nu gaat het goed met eten.

Ja eens maar met wat ze beschrijft vind ik dat ze alles maar laat gaan en zo krijg je dat je kind de baas word ipv jij. Dat lijkt me niet de bedoeling

Geloof mij we proberen hier zo consequent als mogelijk mee om te gaan, en nee is ook nee, het is niet dat ik zijn gang maar laat gaan hoor, de hele dag zijn we bezig hiermee. Hij is absoluut niet de baas in huis, misschien komt het zo over hoe ik het schrijf maar voor mijn gevoel speel ik de hele dag alleen maar voor politieagent en hij blijft die grens opzoeken. En mbt het eten hetzelfde, hij gaat vaak genoeg zonder eten z’n bed in hoor, ik geef hem geen crackers of koekjes als vervanging, ik probeerde alleen te zeggen: als het aan hem lag at hij dit alleen maar.

Ik vind het eigenlijk erg dat je je moet verdedigen. Ik denk dat kinderen gewoon heel erg verschillend kunnen zijn. Mijn dochter hoef ik bijna nooit te corrigeren en doet weinig dingen die niet mogen en kan zichzelf prins vermaken met speelgoed oid (daarentegen weer een echte nachtbraker, maar dat terzijde). Ieder kind heeft zijn eigen karakter en ik snap heel goed voor je dat het een onwijs pittige periode is! Heb je een partner die je erbij kan helpen? En gaat je zoon naar de opvang, waar die misschien ook wat z'n ei kwijt kan? Ik heb verder niet echt goede tips, behalve inderdaad veel buiten spelen, zwemmen, monkey town of iets dergelijks. Misschien niet heel verantwoord, maar af en toe voor de tv zetten zodat je zelf even op adempauze kunt komen? Vergeet niet dat je je best doet en dat het soms allemaal ook erg zwaar kan zijn! Je doet je best en je doet het super!

Heel lief dankjewel!! Ik heb inderdaad een man en we doen gelukkig alles samen, hij werkt fulltime en ik 3 dagen, ben 2 dagen alleen met m’n zoontje, hij gaat ook 2 dagen in de week naar de opvang als ik werk en dat vindt hij fantastisch, hij is daar ook helemaal in z’n element. Heb inderdaad ook een abonnement bij ballorig dus ga ik ook geregeld geen. En de tv is hij helaas ook niet geïnteresseerd in🙈 Bedankt voor je lieve woorden!

Ik begrijp je wel. Mijn zoontje is 16 maanden en ook dood vermoeiend op het moment. Doet ook letterlijk alles wat niet mag en voel me af en toe ook een politieagent thuis. Ik probeer ‘m ook af te leiden etc maar als hij iets in zijn hoofd heeft geeft ie gewoon niet op. Het is makkelijk gezegd van anderen dat je min of meer over je heen laat lopen. Ik zei ook altijd, gewoon streng en duidelijk zijn etc maar bij sommige kinderen werkt dit niet. Tips heb ik helaas niet voor je. Enige wat ik zoveel mogelijk probeer is met ‘m naar buiten gaan zodat ie daar z’n energie kwijt kan. Merk wel dat wanneer ik al moe ben (of nu al 3 weken ziek en 28 weken zwanger) hij dit veel erger doet. Hij test mij veel erger nu. Ik blijf consequent zoals ik altijd al doe en hoop dat dit snel stopt. Heel veel sterkte verder. Het is heftig. Indien mogelijk, laat af en toe even iemand oppassen zodat je kan opladen. Zo kan je er zelf ook makkelijker weer even tegenaan!

Ik herken mezelf en m’n dochter 100 % en het is wel echt een fase. Eentje waar je doorheen moet maar waar je zoontje ook doorheen moet! Het klinkt namelijk als een mannetje wat veel uitdaging nodig heeft, en het klinkt ook als een hele slim kind. Ze ontwikkelen zich rond deze leeftijd ZO snel, niet normaal. Ze raken snel gefrustreerd omdat ze veel willen, maar nog niet kunnen, ze begrijpen ook nog niet heel goed waarom iets niet mag, … Maar, er komt licht aan het einde van de tunnel. Mijn dochter is nu 2 jaar en 3 maand, en ze begint nu ineens heel snel dingen veel beter te begrijpen, ze gaat ineens op haar potje, ze begrijpt élk woord en elke vraag. En ze kan zichzelf beter bezighouden nu. Maar je moet echt geduld uitoefenen, consequent zijn in gedrag wat je niet wil zijn en creatief te zijn om negatief gedrag om te buigen naar positief gedrag. En een flinke dosis humor. Succes!!

Heel goed verwoord! Inderdaad hou vol… het voelt juist vermoeiend omdat je ermee bezig bent. Ik ben bij mijn zoontje ook echt geschrokken dat opvoeden zo veel werk is 😏. Heb vaak andere ouders veroordeeld (in mijn hoofd) en pas later beseft dat kinderen kinderen zijn en dat je ze ook de kans moet geven om te leren wat kan en wat niet. Ze worden niet perfect geboren. En ja jij hebt een lekker eigenwijs kind. Dat hadden en hebben wij ook. Dat is niet altijd leuk zeker als je dan ouders ziet die maar 1 keer nee moeten zeggen en waarvan het kind dat meteen luistert 🧐. Die van ons gaat juist doen als je zegt dat het niet mag. Maar dat is dus karakter. Je doet het goed, het is vermoeiend maar het wordt echt makkelijker … beloofd!

Herken mijn dochter hier echt wel een beetje in. Eerlijk gezegd denk ik dat het in veel gevallen heel afhankelijk is van hoe je zelf op dit gedrag reageert. En dan bedoel ik; ben je consequent? Weet je kindje dat bepaald gedrag een consequentie heeft? Welke consequentie dat dan ook zijn mag. Hier is het heel belangrijk om grenzen te stellen. Dingen doen die je echt niet mag? Prima hoor maar ga er maar even over nadenken in de hoek. afleiden lijkt leuk maar kindjes krijgen een bepaalde leeftijd en komen tot hun verstand en dan is het heel belangrijk om aan te leren dat gedrag gevolgen heeft. En zelf spelen is ook een heel belangrijk ding. Ik lees vooral dat je keihard je best doet om hem te entertainen en begeleiden. Maar hij zal zelf moeten leren spelen. En moeten leren dat dingen echt niet mogen. En dan niet afleiden maar duidelijk corrigeren. En aangeven dat wanneer hij niet luistert zijn gedrag een consequentie gaat hebben. Hier probeert mijn dochter het ook altijd even 2 keer want ze krijgt 2 keer de waarschuwing. Maar als ik bij de 2e waarschuwing zeg dat mijn geduld op is dan is het ook echt op. En ga ik niet voor de 3e keer waarschuwen of afleiden.

Bij mijn dochter heb ik gemerkt (inmiddels is ze 2 jaar en 3 maanden) dat het een groot verschil kon maken hoe je op het gedrag reageert. Negatieve aandacht is ook aandacht dus heel vaak 'nee' zeggen kan ook als een beloning gaan werken. Mijn dochter ging dan juist datgene doen waartegen ik 'nee' zei. Kindjes op die leeftijd registreren de neeboodschap nog niet goed in jouw zin als je bijvoorbeeld zegt ' niet op tafel klimmen'.. zij pikken dan sneller '....op tafel klimmen...' op. Misschien helpt het bij jou ook om het gedrag eens een tijdje te negeren (behalve wanneer het gevaarlijk is natuurlijk!) En te zien wat er dan gebeurt. Uiteindelijk zal hij het minder gaan doen want krijgt niet meer de reactie van jou. Verder kan je proberen grenzen te stellen door hem af te leiden naar iets positiefs of terug naar hetgeen hij van te voren aan het doen was: juist even niks zeggen over het 'foute' gedrag maar alleen benoemen wat hij wel mag gaan doen, aan zijn handje meenemen en hem positieve aandacht geven en complimentjes als hij doet wat je zegt. En bij nieuwe gevaarlijke acties terugbrengen naar wat hij aan het doen was. Op de leeftijd van jouw zoontje werkt het straffen nog niet echt goed door hem in de hoek ofzo te zetten: hij begrijpt het waarom van de dingen nog niet, waarom dingen gevaarlijk zijn bijvoorbeeld. Soms helpt het wel als je hem uit de situatie wil halen (ter doorbreking van het gevaarlijke gedrag) om hem even op een andere plek te zetten. Maar verwacht niet dat hij ook echt al kan nadenken over waarom iets niet mag. Wel legde ik mijn dochter uit waarom iets niet mocht, in hele simpele woorden. Zoals 'auw. Heet!' als ze weer eens naar een koffiemok wilde grijpen. Bleef ze het doen, zette ik haar even ergens anders meer of zei ik wat ze wel mocht gaan doen. Consequent herhalen was in het begin echt een uitdaging zonder geduld te verliezen! Maar het wordt beter!mijn dochter is inmiddels ouder en kan zelf wel vertellen dat iets niet mag, met welke reden en het dan ook echt proberen niet te doen. Zo na haar tweede verjaardag ging dat ineens met sprongen vooruit: ze begreep steeds meer, leert steeds meer woorden om alles te vertellen en ontwikkeld steeds meer vaardigheden waarop ze minder vaak frustraties heeft.. Qua eten wisselt ze heel erg. Wat ik ook gemerkt heb daarin is: hoe zwaarder je er zelf aan tilt, hoe meer lading erop komt te liggen en hoe meer ongemak je kindje ervaart. Je wil voorkomen dat het eten een negatief ding wordt. En dat vond ik ook lastig! Want je wil graag dat je kindje voldoende voedingsstoffen binnen krijgt. Hoe meer ik er bovenop ging zitten, hoe meer ze in de weerstand schoot en juist niet meer wilde eten of drinken. Liet ik haar even alleen aan tafel zitten dan dronk en at ze vaker meer..Ik probeer het wat meer los te laten en te kijken naar wat ze wel lekker vind qua gezondere keuzes. Dan geef ik haar bijvoorbeeld wat tomaatjes of komkommer of rauwe bloemkool als ik aan het koken ben. Zo krijgt ze toch groente binnen. En verder bepaalt zij hoeveel ze eet. Ik bepaal wat ze eet en wanneer. De ene keer is het 3 happen, de andere keer eet ze bijna 2 borden leeg. En blijf ik de verschillende groentes ook meerdere keren aanbieden. Eet ze het niet ga ik haar niet dwingen, maar probeert ze het (uit zichzelf of na aanmoedigen) wel: krijgt ze een groot compliment! Na het eerste jaar zie je geloof ik wel vaker dat kindjes met periodes minder lijken te eten en drinken, simpelweg omdat ze in een minder hoog tempo groeien dan het eerste jaar. Succes en het is een fase waar jullie samen doorheen moeten het wordt echt beter!

Oké, dan ligt het vast aan hoe je het schrijft 😉

Bedankt voor je goede tips en fijne bericht!

Oeff ja heel herkenbaar. Had m’n zoontje toen ook heel erg. Nu nog steeds vaak, maar op een andere manier want is nu 4 jaar (en adhd in familie). Op sommige dagen kan ik ook echt niet wachten tot bedtijd en dat mag je gewoon zeggen, want het is gwn een uitdaging en kost veel energie. Succes, hopelijk veranderd het naar mate hij ouder wordt en is het een fase die voor je het weet weer voorbij is. 🙏🏻

Er is al heel veel gezegd. Wat ik nog zou willen benadrukken is dat 'consequent zijn' geen wondermiddel is dat onmiddellijk werkt. Tuurlijk zijn er wel kinderen die er van jongs af aan direct in mee gaan, maar het kind van ts, en van mij, in ieder geval niet. Voor ons is consequent zijn is een kwestie van een hele lange adem, waarbij je vooral aan het investeren bent in de toekomst. Ooit, ben je blij dat je het al die tijd hebt gedaan, en dan werpt het zn vruchten af. Ik merk nu (2,5 jaar) dat het luisteren bij mijn zoontje wat beter gaat. Maar nog verschilt het erg per dag, of per uur soms. Dus ts, voel je alsjeblieft niet alsof je faalt wanneer het geen zichtbaar effect oplevert. Vertel jezelf dat je aan het investeren bent in de toekomst en maar het jezelf waar mogelijk makkelijk door bepaalde dingen onmogelijk te maken, of een aantal dingen die je eigenlijk niet wil hebben, toch goed te gaan vinden.

Dit klinkt als een opvoed probleem, een kind van 20 beslist niet zelf om “pittig” te zijn😂

Ik denk dus persoonlijk wel dat er per kind een groot verschil zit. Hiermee val je TS eigenlijk af en zeg je dat ze d'r kind niet goed opvoed. Het ene kind heeft nu eenmaal een pittiger/ondeugender karakter dan het andere kind. Vind je opmerking dan ook wat denigrerend.

Ze vroeg toch hoe wij ermee omgaan? Nou door je kind bijvoorbeeld te verbieden je huis te slopen, dat is gewoon mijn antwoord.