Het moederschap valt me zwaar

Het is ook zwaar! Wij noemen het thuis ‘deel 2’ als in, een leven voor en een leven na. Om je een hart onder de riem te steken: je doet het goed, je bent genoeg, het wordt beter, hou vol! Een dikke knuffel! Zet hem op! 🍀

There is no way to be a perfect mother, but a million ways to be a good one

Je hebt hier nu niks aan maar geloof me: het wordt beter! Echt waar. Misschien nu weinig van voor te stellen maar de vraag “willen we er nog 1 bij” gaat ook bij jullie spelen. En dan is deze fase weer ver weg. Maar kanttekening is dat ik nu soms met een driftige peuter in de Albert Heijn de grond aan het dweilen ben en ik mezelf afvraag waarom ik er nog 1 wilde en vooral vraag ik mezelf dan af waarom ik mezelf capabel genoeg vond voor zoiets😂. Komt goed! 🌹

Het is onder gewone omstandigheden al zwaar, laat staan met een huilbaby! Ik heb bij de 1e ook echt momenten gehad dat ik er compleet doorheen zat en bij mezelf dacht dat ik dit echt niet nog een keer zou kunnen. Nu is de 2e er en kan ik me dat eerste jaar met de 1e nauwelijks meer herinneren 😅 Je komt er doorheen. En een groot deel "verdring" je 😆

Probeer tijd voor jezelf te maken. Al is het 1 dag in de maand dat je even niet 'aan' hoeft te staan. Even iemand anders de zorg geven. Want zolang er geen oorzaak is, is er geen oplossing. Denk aan jezelf, je kan hier niks aan veranderen

Heel veel sterkte. Wij hebben eeb makkelijk kindje en ik vind het al pittig, laat staan als het een huilbaby is. Ik denk dat iedere moeder dat wel heeft. Je leest veel leuke verhalen, maar de minder leuke kanten lees je dan weer minder. Of die blijven je niet zo bij. Daarnaast kan niemand je ook echt voorbereiden op zoiets. Zeker bij een eerste baby. Alles is nieuw, alles doe je voor het eerst. Maar vergeet ook niet dat je nu natuurlijk nog vol zit met hormonen, wat het niet makkelijker maakt, en dat je waarschijnlijk ook vermoeid bent. Probeer toch te genieten van je kindje.😊 ik weet zeker dat het goed komt.

Hier een 2e kindje van 9 weken wat ook veel huilt overdag. Nog steeds darmkrampen en spugen. Aan het uitzoeken welke voeding goed zou zijn voor haar en behandeling bij ostheopaat. De combi van het veel huilen en ook een peuter die aandacht vraagt vind ik heftig dus ik herken het zeker dat het pittig is. Ook al weet ik van de oudste dat het echt beter wordt kost het mijzelf ook regelmatig veel tranen. Maar het wordt echt beter als ze wat groter wordt. Zet hem op hoor!

Ik begrijp je helemaal! En mijn zoontje was geen huilbaby (echt, respect voor jou en alle mama's en papa's met een huilbaby, wat moet dat zwaar zijn), al waren de nachten de eerste paar maanden niet best! Ons zoontje is het eerste jaar altijd bij ons geweest, ik werkte niet, daar ben ik dankbaar voor maar ik heb ook heel veel moeilijke momenten gehad, ondanks alle geluk... Ik vond en vind vooral het altijd 'aan' staan echt pittig! En ik ben nogal perfectionistisch, dat helpt niet altijd... Ik had niet gedacht dat het moederschap zo zwaar zo zijn, ook al wordt het wel steeds makkelijker (ja, echt waar!)! Wat ik het meeste mis zijn de (zorgeloze) momenten voor mezelf... Ik vind die nu net weer een beetje terug, ons zoontje gaat sinds een klein maandje een paar ochtenden per week naar de opvang (en dan kun je eigenlijk nog aan niets anders denken 😉).. Die uurtjes voor mezelf zijn heel fijn. Ik ga binnenkort weer werken, daar kijk ik ook naar uit, me eens weer ergens anders voor inzetten dan alleen voor m'n lieverd! Hij is m'n alles, ik zal alles voor hem doen en hij maakt me dolgelukkig, maar dat wil niet zeggen dat het niet ook gewoon echt pittig is! Ik had het moederschap best wel onderschat, had niet verwacht dat ik het op zoveel momenten ook zo moeilijk zou vinden en ik krijg met de dag meer respect voor alle mama's, en zeker mama's die meerdere kinderen hebben... Ik weet niet of ik dit nog eens wil.. Maar wie weet wat de toekomst brengt... Ik wens je heel veel sterkte ! 🤗🤗

Nu een tweede en ik vind het ook pittig. Maar je komt er doorheen. Soms is het alleen echt overleven en niet teveel van jezelf verlangen. Je weet van tevoren niet hoe het is en ook niet hoe je kindje is. Rustig blijven en per uur bekijken desnoods. En schakel hulp in als het niet gaat of als je een nachtje moet doortanken.