Hoe "co-sleepen" afbouwen?

Oh als toevoeging; we hebben al een slaapcoachtraject gehad en weten daardoor vrij zeker dat we goed zitten qua wakkertijden.

Miss hebben jullie iets aan het instagram account van thegentlekidd . Staan veel tips op en responsive aanpak!

Is het mogelijk voor jullie om in je slaapkamer een cosleeper van een gewoon ledikant te maken? Dat hebben wij gedaan als oplossing. Onze dochter valt ook moeilijk alleen in slaap en we waren de matrassen op de grond meer dan beu. Met de 'dreumes-cosleeper' kunnen we allemaal normaal slapen. Inmiddels is ze wat ouder en kan ze de meeste dagen wel zelf op haar kamer in slaap vallen. Alleen de dagen met veel prikkels nog niet. Maar ze wordt vanzelf ouder, dus ik vertrouw er op dat ook dat ooit lukt. Het is niet gek dat een kleintje je nodig heeft en geborgenheid zoekt.

Onze slaapkamer is daar helaas te klein voor, we hebben al staan meten. 🤭 Mag ik vragen hoe oud jouw kindje was toen het iets beter ging? Dankjewel voor je reactie!

En als haar in slaap laat vallen op jullie bed? Werkt dat wel?

Een beetje hetzelfde als op twee matrassen op haar eigen kamer. We zijn al blij dat ze slaapt op haar eigen kamer. Haar weer in ons bed nemen voelt als een stapje terug ofzo? 🥴

Wordt ze ook wakker als je weggaat?

Heel soms. Meestal lukt wegsneaken als ik nog even tien minuten blijf liggen nadat ze in slaap is gevallen. Het nadeel van weggaan is dat je, als ze verderop in de avond/nacht wakker wordt, er niet direct bij bent waardoor ze in een fractie van een seconde klaarwakker is en ook niet gemakkelijk meer inslaapt. Als je ernaast ligt kun je gelijk reageren door haar handje te pakken en meestal slaapt ze dan vrij snel weer door. 🙈

Nee hoezo? Lekker boeiend waar ze slaapt toch? Zo lang ze maar slaapt.

Hmm ja dat klopt. Misschien dat ik me onbewust toch teveel aantrek van alle oordelen van mensen om ons heen. Hoe we het nu aanpakken is echt not done. Bij ons in bed nemen is dan vast hé-le-maal uit den boze..

Tjah... die mensen die zo hard oordelen hebben geen enorm slaaptekort en hoeven niet om te gaan met een huilend kind. Lekker makkelijk oordelen dan. Blijkbaar heeft jullie meisje jullie gewoon nodig. Ik zou hier gewoon aan toegeven en zorgen dat iedereen zo veel mogelijk slaap pakt. Uiteindelijk gaat elk kind alleen en zelfstandig slapen en dit ook zelf aangeven. Maar net iets ouders dan 1 jaar is nog heel jong he. Mijn zoon van net 3 geeft af en toe aan dat hij zelfstandig dingen wil doen. Zelfstandig in slaap wil vallen. Dat soort dingen. Het komt uiteindelijk wel.

Ah helaas! Wij hebben haar steeds op haar eigen bed gelegd savonds en in het begin (rond 12/13 maanden) was het meteen bal en deden we haar naar onze kamer. We kwamen er toen achter dat als mijn man haar naar bed bracht ze wel in haar eigen bedje wilde slapen. En dan werd ze savonds of snachts wakker en sliep ze bij ons op de kamer verder. Zo oefenden we wel met alleen slapen, maar kwamen we ook tegemoet aan haar behoefte aan nabijheid. Rond 15 maanden sliep ze voor t eerst een nachtje door op haar eigen kamer en dat bouwde langzaam op. Nu is ze 21 maanden en slaapt ze zo'n 5 dagen per week in haar eigen bed.

Tja, die oordelen zijn ook lastig. Vind ik ook hoor. Alsof het onze schuld is dat ze ons nodig heeft snachts. Terwijl dat volgens mij eigenlijk heel verstandig van haar is, evolutionair gezien. En het is zo ontzettend westers om je kind alleen op een aparte kamer te willen. Dat is nergens anders op de wereld normaal, er wordt overal samen geslapen. En je partner en jij slapen ook samen, terwijl zo'n kleintje dan wel alleen moet? Dat vind ik eigenlijk heel raar. Liefdevaneenmoeder had er een mooie blog over: https://liefdevaneenmoeder.nl/peuters-en-slaap-normale-tips-zijn-onzinnig/

Ik zou teruggaan naar wat (voor nu) wel werkt. Dus even niet meer perse proberen in eigen bed als dat zoveel strijd en verdriet levert, blijkbaar heeft ze jullie nu even nodig. Ik zou dus of gelijk met 2 matrassen op de grond of gelijk bij jullie in bed. Eerst maar even de rust terug en haar weer vertrouwen geven, lekker samen slapen. Als dat dan weer goed gaat, ga je ws vanzelf merken wanneer ze weer toe is aan een stapje maken richting zelf slapen in bed (dat kunnen heeele kleine stapjes zijn). En laat anderen maar kletsen!! Niet ieder kindje is een goede slaper. Mijn dochter van bijna 3 heeft ons nog elke avond nodig (inmiddels dmv een handje vasthouden in haar peuterbed) en dan slaapt ze binnen 5-10 minuten. Regelmatig wordt ze 's nachts wakker en komt ze in ons bed. Vinden we prima. Oh en als ze het ledikant niks vindt, misschien eens inlezen op een vloerbed? Geen ervaring mee hoor, maar lees er goeie verhalen over.

Wat ontzettend vervelend voor iedereen dat jullie zo slecht slapen. Ons meisje had daar ook erg veel moeite mee en ook wij hadden veel oordelen vanuit de omgeving. Nu geven mijn partner en ik daar gelukkig weinig om en hebben gezocht wat voor ons meisje werkt. Zij heeft lange tijd bij ons in bed gelegen op een eigen stukje afgeschermd met een poolnoodle. Het heeft een beetje weg van een babynestje, maar dan wel zo groot dat ze er nu nog in past met haar 15 maanden. Langzaam zijn we dat in haar eigen bed gaan leggen en inmiddels slaapt ze vooral in haar eigen bed met dus de poolnoodle. Alleen als ze ziek is werkt dat dus niet en slaapt ze tussen ons in.

Op een eigen kamer slapen is geen doel op zich toch? Onze kleine (1 jaar) slaapt in haar eigen ledikantje bij ons op de kamer. Inslapen lukt alleen als ze tegen één van ons aan in ons bed in slaap valt. Daarna kunnen we haar slapend overhevelen naar haar eigen bedje. Rond 3 uur wordt ze wakker en wil ze bij ons in bed verder slapen. Lekker boeiend als de goegemeente daar wat van vindt. Zal echt niet meer zo zijn als ze 18 is. En voor nu is het me ook heel dierbaar dat ze zo’n behoefte heeft aan onze nabijheid, zelfs al kost het wat meer tijd met naar bed brengen.

Zoals al eerder gezegd: samen slapen is inderdaad de norm, maar toevallig niet in het land waar we wonen. Wat het lastig maakt als je het wel wil doen. Maar alle zoogdieren slapen lekker samen, dus het is niet gek als je gevoel zegt dat je samen wilt slapen. Hier is dochter net 3 geworden en ze slaapt ook nog in het grote bed. Heerlijk om nooit eruit te hoeven 's nachts. Als ze ziek is kunnen we hetzelfde doen als anders. Of als ze zenuwachtig is voor bijvoorbeeld de eerste keer peuterspeelzaal of haar verjaardag, dan slaapt ze ook gewoon goed. Als ze door een nachtmerrie wakker wordt: geen probleem, want ik lig ernaast dus ze zakt zo weer in slaap. In mijn ogen zitten er juist veel nadelen aan apart slapen, vandaar dat ik het vanzelf laat gebeuren. Als ze er klaar voor is, is ze er klaar voor. Wil je echt apart slapen omdat jij zonder je dochter in bed wil liggen, dan moet je vooral doorzetten, dat heb ik geen tips voor. Maar als je het alleen doet omdat anderen er wat van vinden... Dan zou ik toch gewoon bij jezelf blijven!

Je kan een vloerbed in de eigen kamer proberen waar een van jullie kan bij liggen wanneer het nodig is. (S avonds bij het inslapen en evt ergens gedurende de nacht) Ze geven het wel aan zodra ze het alleen kunnen. Alleen kan dat wel een tijdje duren.

Ik zou het lekker even makkelijk maken voor jezelf. Ik snap dat in eigen bed de meest ideale wereld is maar dat lukt nu dus niet. Wij zijn op zulk soort momenten altijd heel simpel, gewoon in ons bed tussen ons in. Nu heb ik makkelijker praten, want onze zoon slaapt regelmatig ook wél gewoon goed. Maar als hij er geen zin in heeft heb ik geen strijd. Lekker bij ons in bed. Hoe we dat later oplossen zie ik dan wel weer, uiteindelijk gaan ze allemaal ooit wel een keer in hun eigen bed slapen toch? Misschien straks, misschien over een jaar. Wat anderen daar van vinden kan me niet zoveel boeien overigens.