Hoe kind leren dat iets niet mag

Probeer nee te vermijden, maar uit te leggen wat ze wel mag. Positieve benadering (zeg ik nu zelf maar wat ik niet altijd doe haha). Sowieso uitleggen waarom iets wel of niet mag.

Ja ik probeer het woord nee te vermijden, maar zeggen dat ze iets niet mag doen helpt niet echt🙈 Een nee ook niet, ze lacht me gewoon de hele tijd uit🙈😅

Wat bij ons helpt bij kastjes die ze open doet is zeggen: deurtje dicht. Dan doet ze de deur dicht. En verder heel consequent blijven. Oh en wij zeggen wel gewoon nee als iets niet mag hoor.

Mijn dochter is ook 13 maand, en merk precies hetzelfde. Lachen als je 'nee' zegt, steeds grenzen opzoeken. Met haar hoofd 'nee' schudden als ze weet dat ze iets doet wat niet mag. Het opvoeden is begonnen 😀 Ik probeer als ze ergens aan zit wat niet mag, duidelijk nee zeggen, en dan afleiden met wat anders.

Erg herkenbaar! Hier een dame van bijna 15 maanden, die ook de grenzen aan het opzoeken is. Als ze iets niet mag, dan haal ik haar uit de situatie weg, ga ik met haar op de bank zitten en leg ik haar zo goed mogelijk uit zover dat al kan dat ze het niet mag, en ook waarom niet. Dit vind ze niet altijd even leuk, en soms doe ik dat wel 6x op een dag, maar uiteindelijk snapt ze dat het niet mag, en doet ze het ook niet meer (voor die dag, want de volgende dag probeert ze het gewoon opnieuw😬) Soms moet ik ook met een nee ingrijpen omdat ze dan iets doet wat echt niet mag, maar ook dan doe ik precies het zelfde als hierboven.

Zoontje van bijna 15 maanden hier, die al een hele tijd kastjes en lades open maakt. Ik bleef maar nee en eh zeggen, daar kreeg ik zelf een heel negatief gevoel bij. Nu zeg ik iets als, kun jij mama helpen en voor mama het deurtje dicht doen? Dat helpt redelijk. Verder haal ik hem dan, als het niet helpt, weg en leid hem af met wat speelgoed. Ik heb geen kastjes beveiligd, behalve het kastje met schoonmaakmiddelen.

Herhalen, herhalen, herhalen. Tot je er knettergek van wordt. “Dit is van mama/papa/oma, dit is van jou.” En “hier mag jij spelen!” Dus toch eindeloos terug op haar speelplaats zetten, speelgoed aanreiken en lekker samen spelen.

Herhalen is de sleutel. Onze kleine zat rond die leeftijd ook in allerlei kastjes. Nu is ie 20 maanden en het gebeurt nauwelijks meer. Altijd blijven herhalen. Klinkt misschien vermoeiend. Maar zo leert je kindje het echt

Heel herkenbaar! Mijn dochter is nu net 1 en zit ook gewoon keihard te lachen als ik streng probeer te zijn dat ze niet met haar handen in het potje mag graaien of niet haar eten op de grond mag gooien. En ik als slappeling schiet dan dus ook in de lach 🤦 dus ik ben totaal niet duidelijk voor haar. Dus fijn dat je dit topic bent gestart, kan ik ook meelezen haha

3x nee zeggen, je mag geen kast open doen, maar wel.met je speelgoed spelen. Werkt het niet, uit de situatie halen. Dus weghalen bij de kast. En bij het speelgoed neerzetten

Even een rare vraag, maar waarom zou je kindje de kasten en lades niet open mogen maken? Door het niet toe te staan beperk je een kindje toch heel erg in de nieuwsgierigheid en ondernemendheid? Nou dan gaat er een keer een vinger tussen.. leren ze van! Lijkt me heel vermoeiend om om kleine dingen je kind steeds te moeten corrigeren. Dan heeft de echte NEE bij gevaar (stopcontact, iets heet) ook geen waarde meer. Maakt dat het niet alleen maar gevaarlijker? Vooropgesteld: een kind mag (moet) naar je luisteren en niet ondermijnend zijn, maar wat verwacht je dan van een kind die de omgeving aan het ontdekken is? Vind het idee van een spelletje wel een leuk alternatief. Goed zo! Je hebt m open gedaan, en nu weer dicht.

Waar trek je de grens met speelgoed? Is een leuk tasje wat op de stoel ligt speelgoed? Waarschijnlijk wel als ie leeg is, maar waarschijnlijk niet als daar je sleutels en sigaretten in zitten. Verwarrend voor een kindje lijkt me.

Ik sta er anders in. Ik vind politieagent spelen heel irritant en ik ben er ook niet goed in om dat consequent vol te houden. Daarom maak ik mijn huis kindproof en gebruik ik die nee alleen voor echt gevaarlijke dingen (bijv aan de tv sjorren zodat hij bijna valt of de kat aan de staart trekken). Kasten open trekken (ook bij grootouders), op de bank springen, met lichtknopjes of de kraan spelen, geen kleren aanwillen, geen eten willen... Daar maak ik geen issue van. Die sociale conventies komen wel als hij wat ouder is, dan hoef ik het ook niet 100x te zeggen. Het scheelt overigens dat mijn kind van zichzelf al heel voorzichtig is.

Haar eigen speelgoed. Een tas van mij is van mij, geen speelgoed

Eerst nee zeggen en haar vervolgens uit de situatie halen. En dit blijven doen. Kan heel lang duren voordat ze het snappen. Maar als ze het eenmaal snappen, snappen ze het woord nee 😊

Nee zeggen(is optioneel maar handig als je wil dat ze dat leren kennen), korte uitleg geven (dat doet pijn/is heet/kan kapot/is van de hond) en afleiden of uit de situatie halen. En dat herhalen, herhalen, herhalen. Naarmate ze ouder worden kun je langzaamaan wat uitgebreider worden in hoe je het aanpakt. Bij hele specifieke gevaarlijke situaties, gebruik ik ‘speciale’ woorden. Bijv de kachel, waarschuw ik heel duidelijk, dat is héét! Gaat het een keer mis, zeg ik dat weer heel duidelijk (tijdens het troosten natuurlijk), nou dan bedenkt hij zich wel twee keer voor hij aan de oven komt als ik zeg dat die heet is hoor! Maar dan moet ik het woord heet niet gaan gebruiken voor dingen die alleen wat warm zijn.

Hier doe ik 3x waarschuwen en als ze dan nog doorgaat haal ik haar daar vandaan en leid er met iets anders af Wat verdomd lastig soms Verder heb ik op dr favoriete kast deurtjes een kinderslot zitten. En ze weet hier wel wat nee betekent want als we het zeggen en het zint haar niet krijgen we een huilbui cadeau en ze is ook bijna 13 maanden

Als ze een kast wil openmaken, kan je vriendelijk tegen haar zeggen "De kasten blijven dicht" en haar dan bv een blokkendoos geven en zeggen "de blokkendoos mag wel open". Al is het op die leeftijd natuurlijk heel leuk om de kasten te openen en de inhoud eruit te halen ☺️

Ze is echt verzót op de vaatwasser. We hebben nu één lade ingericht met alleen maar plastic of metalen lichtgewicht keukengerei wat niet scherp is en geen losse onderdelenheeft (plastic schenkkannen, gardes, vershoudbakjes en opbergdoosjes etc.) en daar mag ze dan in. Als ik de vaatwasser opendoen en ze komt aanhollen dan zeg ik 'nee', draai haar om en doe die ene lade open en dan gaat ze daarin staan rommelen. Dat werkt wel goed. Aan de andere kant hebben we geen goede oplossing voor de huisplanten. Ze trekt eraan en stopt vuistenvol aarde in haar mond. Haar afleiden werkt niet, na 3 a 4 keer weghalen en nee zeggen stop ik haar 5 minuten in de box, dat is het enige wat dan nog indruk maakt.

Aan alle mensen die hun dreumes geduldig uitleggen waarom iets niet mag: heeft dat zin? Een kind van 14 maanden is cognitief toch nog lang niet zo ver? Ik heb geen problemen met nee zeggen, ik denk dat kinderen behoefte hebben aan duidelijkheid. Maar ik denk ook, ‘pick your battles’. Ik ben streng en consequent op een aantal dingen die me veel kunnen schelen (gevaarlijke dingen, jengelen, hoe veel verhaaltjes er voor bedtijd gelezen worden) maar er mag verder ook heel veel. Ja, het is hier in de avond een teringzooi en mijn dochter loopt nogal eens een buil op, maar het blijft er wel gezellig van. Verder helpt het veel als je mogelijke conflictsituaties voorkomt door bv kindersloten op de kasten die niet open mogen, geen spulletjes op lage tafels/vensterbanken enz. Maar welke methode je ook kiest, 13 maanden is heel erg jong. Weten wat nee betekent, en er naar handelen zijn heel verschillende dingen. Kies een aanpak, wees consequent, maar wees dan vooral geduldig want het kan echt wel even duren voordat t echt binnenkomt.