Hoe weet je of je gezin compleet is?

Ik heb precies hetzelfde. Ik heb het antwoord er helaas ook niet op. Vond zelf de 2 zwangerschappen ook zwaar en hoopte nu dat compleet gevoel te hebben maar ik kan dat niet loslaten. Misschien omdat ik zelf uit en gezin van 3 kom. Kom je zelf uit een groot gezin?

Ik heb het gevoel ook nog niet ontdekt… wij bleven twijfelen en zijn uiteindelijk voor een derde gegaan (nu zwanger) en dat voelt heel goed 😁

Ik hoor van verschillende vrouwen om mij heen dat dit gevoel nooit helemaal weg is gegaan en zij meer een keuze met verstand hebben gemaakt dan met hun hart. Ik denk dat de vraag is: wat weegt zwaarder?

Ik heb 2 kinderen en wij zijn echt KLAAR. Toen we een kindje hadden bleef ik twijfelen. Nu geen twijfel meer, voor ons is het zo goed. Ik wil niet nog een keer zwanger zijn, ik heb 2 handen, ik kan geen 3 kindjes op schoot zetten, ik vind het moeilijk genoeg met 2 kinderen en weet 100% zeker dat ik geen derde wil. Dus... zo?

Ik herken het, ik heb 2 gezonde kindjes en vond zwanger zijn fysiek en mentaal ontzettend zwaar. Misschien wil ik nog eens zwanger zijn gewoon om ook eens te kunnen genieten zoals zoveel vrouwen dat wel kunnen. Maar als ik dan verder nadenk besef ik dat dat voor mij niet in de kaarten zit, denk ik. De vraag is dus: wil je zwanger zijn of wil je echt een derde kindje? Wij hellen eerder naar nee, wij hebben het fijn zoals het nu is, al sluit ik niet uit of we toch niet ooit de stap wagen. Compleet voel ik me niet, maar mijn sterrenkindje zal daar toch ook wel wat mee te maken hebben vermoed ik.

Gefeliciteerd! Ik denk dat ik dit in mijn hart ook graag wil, maar kijk enorm op tegen de eerste jaren. Ik zie het vooral voor me op oudere leeftijd maar om daar te komen moet ik wel door de tropenjaren heen komen..

Vooraf altijd gedacht dat 2 kinderen mooi genoeg is. Eenmaal 2e geboren had ik inderdaad (ondanks erg gebroken nachten en veel liefde voor de 2) een gevoel van niet compleet zijn. Nu bijna uitgerekend van de 3e en dolgelukkig. Wel is deze zwangerschap veeel pittiger met 2 die er al rondlopen, alhoewel ze elkaar ook goed vermaken. Ik weet nu wel al zeker dat dit absoluut de laatste keer zwanger, bevallen etc is. Geen baby meer in dit lijf, helemaal gezegend als de 3e straks gezond bij ons is ❤️ ( dus puur op gevoel, alle redenen met praktische etc zegt me niet zoveel, ik denk altijd in oplossingen)

Ik weet zeker dat wij voor altijd klaar zijn. Als er iemand zwanger is, feliciteer ik mezelf dat ik het niet ben! 🤗 never again!

Ik heb precies hetzelfde! Een derde kind zou ik heel leuk vinden, maar het liefst zou ik de zwangerschap en het eerste jaar overslaan. De jongste is nog geen 1,5 jaar oud en zelf hoef ik ook nog niet om mijn leeftijd te denken, dus heb voor mezelf in combinatie met mijn fysieke klachten die ik nog heb, besloten om in ieder geval mezelf het komende jaar te geven om de beslissing over een derde te maken. Ik hoop dat dan mijn fysieke klachten over zijn. Daarnaast vind ik 2 jonge kinderen al wel heftig, dus misschien is iets meer leeftijdsverschil juist wel fijner. Ik wil even afwachten hoe de dynamiek volgend jaar is. Mijn man zou trouwens sws wel een derde willen! Ik ben degene met de twijfels.

Bij ons zit er een jaar langer tussen de tweede en derde (dan tussen de eerste en tweede). Eerder was ik er ook nog niet aan toe. En ik zie stiekem ook wel op tegen de aanstaande vermoeidheid. Maar de oudste twee zijn nu al een stuk zelfstandiger dan toen ik mijn tweede kreeg (die zijn 5 en 3 als het zo ver is). Dus in die zin lijkt het me ook we weer beter te doen. Hoe is dat bij jou?

Ik ben pas voor de 2de keer mama mogen worden.. ik heb nog niet ervaren dat ik ons compleet voel en zou nog ontzettend graag een 3de kindje willen maar dan zit ik met: -We hebben maar 3 slaap kamers. Dan moet 1 kamer gedeeld worden, wat als ze dat niet leuk vinden? -Doe ik dan mijn andere 2 kinderen te kort met aandacht? -Willen ze wel een broertje of zusje erbij? -Moeten we een nieuwe auto aanschaffen? (We hebben een kleine fiat panda) Ik zit daar enorm over in.. en ook het feit, nu hebben we best groot verschil tussen de 2, de oudste werd in februari 5, de jongste is bijna 6 weken. Verschil was niet met opzet maar omdat we 3x een miskraam hebben gehad dus een succesvolle zwanger heeft ook lang op zich laten wachten.. dus vraag me af dat als we voor een 3de gaan of dat weer gaat gebeuren.. 😵‍💫

Precies dit!!! Bijna 4 weken geleden bevallen van onze 3e en laatste baby. Ons gezin is compleet 🥰

Mijn moeder had tot mijn jongere zusje een jaar of 4 was nogsteeds kriebels voor een 3e. Van de ene op de andere dag was het over en was ze zooo blij niet voor een 3e te zijn gegaan 🤣

Ik heb ook kriebels. Jongste is nu 4. Praktische redenen houden mij tegen: leeftijd, ruimte en financiën. En 10 jaar leeftijdsverschil met de oudste. Maar oh wat zou een klein baby'tje erbij toch weer heerlijk zijn...❤️

Bij ons zit er onderling 2 jaar leeftijdsverschil. Oudste is 3 en jongste is 1. Ik vind een kort leeftijdsverschil wel erg leuk voor de kids, maar vond het wel pittig. Het idee om zwanger te zijn en ondertussen voor een dreumes en peuter te zorgen beangstigt mij. Ik ben bang dat ik dat niet aan kan omdat ik nu al nauwelijks mijn hoofd boven water kan houden. Dus misschien moet ik er langer tussen houden deze keer, maar tegelijkertijd wil ik ook snel door de tropenjaren heen dus langer wachten is ook langere tropenjaren. Lastig..

Volgens mijn moeder gaat dit gevoel nooit weg, die had nog wel meer kinderen gewild.

Ik dacht altijd 2 is compleet voor ons. Nu zijn we daar(net hoor, jongste 11 weken) en voelt het helemaal niet zo definitief voor mij. Voor mijn man echter wel en je moet het toch ook samen willen. Maargoed wie weet dus over 1/2/3 jaar hoe we er dan in staan.

Toen ik net bevallen was van de tweede, riepen alle hormonen in mij: ga voor een derde! Niet gedaan, wij hebben héél slechte slapers en denk dat ons gezin hier aan onderdoor zou gaan. Toen mijn jongste net 3 was, gesprekken hierover gestart met mijn man. De knoop doorgehakt dat we voor een derde wilden gaan. En opeens zag ik allemaal beren op de weg en was de kinderwens weg. Half jaar later toch voor gegaan en nu zwanger van de derde. En alhoewel ik echt merk dat de zwangerschap weer zwaarder is (en ik me angstig afvraag wat de staat van mijn bekkenbodem gaat zijn na deze bevalling), roept alles in mij dat ik straks nog een vierde wil. Gaat niet gebeuren, want voor mijn man is het echt klaar. Maar grappig hoe die hormonen werken....

Wij hebben altijd 3 in gedachte gehad. Nu de 2de er net is heb ik dat gevoel nog steeds, maar ze is tot nu toe een hele makkelijke baby. Dat scheelt veel. De tweede bevalling vond ik wel echt heel heftig, qua pijn traumatisch. Dus voor een 3de zou ik me mentaal wel beter willen voorbereiden. Wij hebben er nu 20 maanden tussen, ik vind de leeftijd van de dreumes nu wel intens, zou bij derde wel meer leeftijd tussen willen (3 jaar bijvoorbeeld). Maar goed, ik ben “al” 37 en over de eerste zwangerschap hebben we lang gedaan. Dus we moeten ook maar zien hoe het loopt en of het nog lukt tegen die tijd. En wellicht dat we dan toch alsnog beslissen dat het goed zo is.

Wij wilden er sowieso 2 en misschien wel 3. Nu we twee dochters (dicht op elkaar) hebben, en vooral nu de jongste een meisje met heel veel temperament blijkt te zijn, denk ik regelmatig: pfff ik heb handen tekort, of: wat een chaos, hoe doen mensen dat met een derde erbij?! Ik vind het heerlijk om met mijn twee meisjes op pad te gaan, maar zou echt niet weten hoe ik er een derde kleintje bij zou moeten doen. En twee op elkaar met daarna een veel jonger nakomertje lijkt me ook niet ideaal. Dit maakt dat we ons vooralsnog compleet voelen. 99% zeker 🤭 Dus om op je vraag terug te komen: ja, bij ons ging dat gevoel weg, obv de gezinsdynamiek die ontstond toen de jongste begon met peuterpuberen 🥹 (nu klinkt het erg negatief, ze is echt een superleuk kind, maar gewoon onze handen vol aan 😉).