Hoe zorg je ervoor dat je kind graag naar bed gaat?

Haha hier met vallen en opstaan. Wat ook de realiteit is denk ik. De ene maand ging het super goed! Verhaaltje, knuffel en slapen. De andere maand was ze tot laat wakker, krijsen en tieren en wilde ze gewoon echt-niet-slapen. Kijk naar je kindje. Doe wat goed voelt. Geen ritme? Hier ook niet. Dat komt echt wel! Liever een gezellig kind tot 11 uur ‘s avonds, dan een avond vol strijd en een huilend kind + een huilende mama. 😬

Onze dochter gaat altijd graag naar bed. Als baby zijnde was dit wel een hele investering. Veel wiegen/knuffelen, muziekje aan. Lieten haar nooit echt huilen. Als ze 's nachts niet verder kon slapen kwam ze regelmatig bij ons verder slapen. Of bij slaapregressie zat ze zoms beneden een half uur in de box te spelen. Ze is nu bijna 2 en we leggen haar altijd heel makkelijk weg en slaapt heel goed in haar eigen bedje. Al vanaf een maand of 8. Ze sputtert nu soms wel wat meer tegen sinds ze heel graag 'nee' zegt, maar ze is gek op haar knuffels en speen die alleen voor in bed zijn, dus dit gaat eigenlijk altijd probleemloos.

Hier zijn we vanzelf in een ritme en routine gekomen Het begon met op schoot verhaaltje voorlezen, tot bij ons op bed z'n laatste fles melk drinken terwijl hij naar Nijntje keek. Nou 2,5 jaar oud en nog steeds doen we dat. Altijd hetzelfde tijdstip ongeveer aangehouden. De ene keer valt hij zo in slaap, de andere keer ligt hij nog een uurtje wakker in z'n bed Hebben een korte periode gehad van huilen bij weggaan uit de kamer Maar altijd routine aangehouden en laten weten dat we er waren als er wat was

T s een hele tijd goed gegaan. Bij ons hielp t om ongeveer half uur van te voren te zeggen, je gaat zo naar bed he. Dan wist ze okee zo naar bed. Na kwartier nog keer. Dan 5 minuten van te voren. Dan naar boven. Pyjama aan, tanden poetsen, 2 verhaaltjes (meestal van Bing zijn van die korte verhaaltjes)lezen die zij uit mag kiezen, voorlezen, dag door nemen en slapen. Zoals ik zei ging hele tijd goed, laatste tijd wil ze ons bed 🤷

Die van mij is 1,5 dus er moeten nog heel veel fases komen gok ik 🫣. Maar heel eerlijk denk ik niet dat dit, zo jong, echt aan te leren is. Ik mag vooralsnog in m’n handjes knijpen dat als ik vraag “wil je slapen?” hij gewoon ja zegt. Soms zegt hij ook nee, vraag ik het een half uur later opnieuw en zegt hij ja. Ik geloof echt niet dat dit mijn verdienste is eigenlijk. Het enige waar ik wel in geïnvesteerd heb is een routine en hij hoeft niet overstuur te worden, als hij wel een keer verdrietig is dan ga ik troosten en even knuffelen. Verder kan ik me zomaar voorstellen dat het ook gewoon aan je kindje ligt. Zelf was ik een enorm moeilijke slaper toen ik ouder was. Ik had toen enorm veel irreële angsten die niet serieus werden genomen door m’n ouders. Daarom reageer ik nu ook eigenlijk altijd als mijn zoontje echt huilt 😉. Maar realiseer me ook enorm dat er zo een nieuwe fase voor de deur kan staan hier.

We hebben echt sinds klein af aan hetzelfde ritueel aangehouden. Dit hield in na het eten nog even spelen. Naar boven in( elke avond) in bad ( ook als baby ) , lekker in warm bad ontspannen ,even keuvelen op bed, pyjama aandoen, tv kijken tanden poetsen en dan naar bed. Verhaaltje lezen praatje maken en dan gaan ze alle 3 gewoon slapen. Meteen. 19 uur liggen ze erin. Niet huilen niks. We doen dit nu al 6.5 jaar

Wij doen standaard in bed "dag vertellen". Dan vertellen we de dag op een leuke manier na, dat ze en zich alles beter herrinert, en met een fijn gevoel na een leuke dag gaat slapen. Werkt super en kijkt ze elke avond naar uit. Natuurlijk helpt het boek Elke dag dikkie dik ook ☺️ Hier is het beneden pyjama aan, naar boven, tandenpoetsen, alle knuffels in bed leggen, verhaaltje lezen, dag vertellen en papa liedje zingen als ie thuis is (mama kan niet zingen 😅) Bedritueel is hier altijd ontspanning en waak ik ook erg op. Vind rustig en vrolijk gaan slapen erg belangrijk. Hier is het grote geheim denk ik timing. Wanneer ze moe begint te worden (zowiezo elke dag niet na 18.45) beginnen, maar zorgen dat we klaar zijn als ze echt moe is.

Volhoudend zijn. Elke avond (maar dan ook echt élke avond, geen uitzonderingen voor weekenden of leuke dingen) hetzelfde ritueel en ook blijven volgorde en volhouden als het even moeilijk wordt. Je kind troosten wanneer nodig, naartoe gaan wanneer nodig maar niet zomaar uit bed halen en alternatieven aanbieden.

Bedankt allemaal voor jullie antwoord, wordt zeer gewaardeerd🩵 Als ik het zo lees, hangt het vooral samen met altijd hetzelfde riedeltje doen voor het slapen gaan, dus dan zijn we op de goede weg (ondanks dat ze nog heel jong is haha). We willen echt uit de strijd blijven, als het lukt haha, dat slapen iets vreselijks wordt anders hebben we de komende jaren vreselijke avonden😵

Jaa een vast ritueel doet echt wonderen inderdaad!

Hier geen vast ritueel. Dat scheelt per periode. Kindje van 3 en altijd positieve associaties gecreëerd. Dat betekent ook extra knuffelen wanneer nodig. , niet laten huilen etc Nu in de fase dat hij graag wil dat we bij hem liggen, dus matras op de grond. Soms speelt die nog en dan ga ik even douchen, dan heeft die aan: mama ben klaar met spelen (in bed) en wil nu slapen. Dan ga ik er weer bij liggen en slaapt die zo in. Veiligheid liefheid. Vooral dat dus.

Ik denk eerlijk gezegd dat het gewoon heel erg van je kindje afhangt wat werkt en wat niet, en dat je dat gaandeweg moet uitvinden. Algemeen zou ik zeggen met liefde, geduld en aandacht voor de behoefte van je kleine. Hier betekent dat dat een van ons naast onze dochter ligt tot ze slaapt. Gewoon behoefte aan nabijheid. We hebben geen strijd, gaat bijna altijd prima, maar soms duurt het wel lang voor ze een beetje 'ontprikkeld' is en daadwerkelijk slaapt. Maar ja, dat heb ik zelf ook.

Wij gingen van de hel (op toppunt 5 uur bij haar bed gezeten!) naar een kind wat heerlijk gaat slapen. Dit alles door een duidelijke afsluiting van de dag én een vast ritueel. Onze (inmiddels) peuterpuber dochter is er 1 die nooit stil heeft kunnen zitten. Ze is fysiek heel druk en altijd bezig. Dus zij heeft echt een duidelijke afsluiting nodig. Voorlezen deden we al toen ze baby was en ze is dol op lezen. Altijd een verhaaltje voor slapen en we geven een kusje en ze gaat lekker knorren. (Zonder huilen etc. Soms is ze wakker en dan gaat ze liggend een beetje kletsen en met dr knuffel praten en dan valt ze rustig in slaap)

Ik denk echt dat het heel afhankelijk is van je kindje.. wij deden maar wat goed voelde en ze is nu bijna 2 en naar bed brengen is echt een heel fijn moment en een ritueel is soort van ontstaan. Eerst hadden we nog tot anderhalf ofzo de avondfles. Dan was het flesje, naar boven, tanden poetsen, evt badje/douchen, luier, knuffelen en bed. Nu is die fles weg en zeggen we op een gegeven moment: we gaan zo naar bedje toe. Dan mag ze nog even spelen en op een gegeven moment gaat ze zelf richting de trap. Dan vragen we of ze zelf de trap op wil of dat we haar moeten tillen, vertellen we haar dat ze haar tandjes gaat poetsen, speen mag pakken en dan naar bedje gaat. Ze kent het riedeltje goed en er is nu geen strijd. Wel merk ik sinds een tijdje heel erg aan haar wanneer ze moe wordt. Dan gaat ze rellen. We hebben dus geen vaste bedtijd. Als ze moe is ligt ze er soms om half 6 al in en soms pas rond 8. Ze is altijd om 7u wakker. Eerst kon ik dat trouwens totaal niet inschatten. 🤡 maar sinds ze zo'n 1.5 is lukt dat prima. En ook hier is het soms wel huilen hoor, vooral als we niet hebben door gehad dat ze zo moe was of we laat thuis waren ofzo. Maar het scheelt wel dat zodra ze in bed ligt ze tot rust komt. Lang verhaal kort, we hebben haar altijd gevolgd en op haar gereageerd en steeds verteld wat we gingen doen. Urenlang handje bij haar gehad toen ze nog heel klein was, altijd terug wanneer ze huilde, snachts lang nog een nachtfles ook al zeiden de boekjes dat dat niet slim was.

Het ritueel moet vooral leuk en herkenbaar zijn. Hoeft niet heel lang of bijzonder. Wij starten met tandenpoetsen. Ze mocht zelf een tandenborstel en tandpasta uit zoeken. Eerst mag ze zelf poetsen terwijl ik ook mijn tanden poets. Ik zet haar daarna dan tussen mijn benen en hang op z’n kop boven haar. Om het leuk te maken af en toe gekke bekken trekken. Als we tijd hebben nog even op het grote bed van papa en mama springen. Als ik even wat op haar kamertje moet opruimen mag ze nog even in haar kamer spelen. Dan schone luier en pyjama aan. Ondertussen beetje kietelen, kusjes geven op haar buik, beetje ouwehoeren. Dan boekje lezen op schoot in de stoel in een halfverlichte kamer. Vervolgens in bed leggen en bijv de knuffels haar even laten kietelen/knuffelen of iets anders grappigs, gewoon wat in mij op komt of anders gewoon in stoppen. Geen idee of dit goed werkt of dat onze dochter hierin makkelijk is maar ze valt altijd redelijk direct in slaap. Soms zegt ze één of twee keer dat ze niet wilt slapen, maar dan zeg ik dat we wel gaan slapen, leg haar nog een keer neer en uiteindelijk geeft ze zich over. Ze is al wel 2 jaar dus kan alles goed uitleggen.

Het hangt van je kindje af denk ik ook. En ook de fase waarin ze zitten! Ons zoontje was nooit een drama met naar bed brengen. Altijd bedritueel (verschonen tandenpoetsen boekje lezen) neerleggen en dan ging die slapen. Maar sinds half jaar toch wat moeilijk soms echt strijd. Maar dat gaat ook weer over. Denk vooral dat herkenbaarheid belangrijk is, dat ze al gaan afschakelen als je het ritueel start. Hoeft niet lang of uitgebreid gewoon consequent. Ongeacht de ouder die het ritueeltje uitvoert.

Het gaat bij ons echt in fasen, ze is nu bijna 2,5 jaar oud. Tussen de moeilijke momenten in, gaat ze gewoon slapen. Speelt er iets: sprongetje, tandjes, ziek, krampjes, enz. Dan gaat het bij tijden moeilijk. Soms wil ze dan niet naar bed, soms wordt ze tussendoor wakker en wil niet verder slapen, soms wordt ze dan te vroeg wakker. Is die fase voorbij, dan slaapt ze direct weer zonder moeite in, hoeven we dan niets extra voor te doen, behalve ook in de moeilijke fase alles hetzelfde houden. Zelfde tijd naar bed, zelfde ritueel. Ons ritueel stelt eigenlijk niets voor, we doen de vitamines, poetsen tanden, verschonen en slaapzak aan. Welterusten zeggen en in bed, dekentje eroverheen en thats it.

Wij proberen onze dochter (bijna 2) vooral veel keuzes te geven. Bijvoorbeeld: welke pyjama wil je graag aan? Ga je zelf naar boven lopen of zal mama je tillen? Wil je nog een boekje lezen of zullen we een liedje zingen? Wil je je nachtlampje aan of uit? Ook vertellen we altijd wat we die dag gedaan hebben, dat het (meestal) een fijne dag was en wat we morgen gaan doen. Bijvoorbeeld: vandaag zijn we gezellig bij opa en oma geweest en morgen mag je weer naar de opvang. Met welke kindjes wil je morgen spelen? Dat maakt vaak wel dat ze positief gaat slapen, hoewel ze een pro is in tijd rekken voor het slapengaan. 😂

Onze dochter moet haar knuffel en speen altijd in bed laten liggen. We zeggen dan: "Ga je mee naar Koos en de speen?" Meestal rent ze dan al naar de trap.

Oh wat nog het geholpen is denk ik geen heel vast bedtijd tijdstip. Als ze toonde moe te zijn gaan we. Eerst vroegen we of ze wilde en dan rende ze direct naar de deur. Nu in de peuterpuberteit zeggen we gewoon, 'we gaan nu' en doen de deur open. En dan gaat ze ook mee. Ze weet dat papa en mama gwn naar boven gaan en wil niet alleen achter blijven. Keuzes geven werkt hier niet, ze zegt gewoon nee op all of the above.