Hoeveel interesse verwachten jullie van kinderloze/kindvrije vriendinnen?

Ik denk dat er niets zo levensveranderend is als het ouder worden. Je weet niet hoeveel impact een kind heeft, totdat je zelf kinderen hebt. Waarschijnlijk hebben ze niet in de gaten dat ze ernaar horen te vragen. Daarnaast kunnen zij ook gewoon kinderen niet interessant vinden. Ze wilden vrienden worden met jou, niet met je kinderen… Daarnaast… als moeder heb je ook andere prioriteiten. Hoeveel tijd heb je zelf aan die vriendinnen geschonken, aandacht besteed aan hun levens? Het kan super goed gaan, vrienden als moeder met vriendinnen zonder kinderen, maar zelf heb ik gemerkt dat onze levens echt minder aansluiten sinds ik een kindje heb. Dit hoeft natuurlijk niet , dit is enkel mijn ervaring

De vriendinnen met wie ik het meest close ben zijn al moeder. Wij zien hun kinderen sinds geboorte al bijna ieder weekend, eten bijna iedere zaterdag met z’n allen, en wij passen ook wel eens op hun kinderen. Ik heb ook een aantal vriendinnen (ander clubje) die happy single eind twintig/begin 30 zijn en die hebben al helemaal zin in het ‘bonus tante’ zijn. Hier is iedereen dus echt wel betrokken bij elkaar. Is ook maar net hoe je vriendschap in elkaar zit.

Ik vind dit wel een beetje ver gaan eerlijk gezegd. Mijn beste vriendin heeft en wil geen kinderen, en toen ik zwanger werd vonden we dat allebei best spannend. We vroegen ons af wat voor impact dit op onze vriendschap zou hebben qua veranderende levens en prioriteiten. Maar ze is hartstikke gek op mijn zoontje en als we elkaar zien (altijd met minstens één nacht inbegrepen door afstand) doen we meestal zowel met als zonder hem iets. Een balans tussen tijd voor ons als vriendinnen en tijd met z’n allen. Ik ben ook een paar keer alleen een nacht bij haar geweest en samen met mijn man zonder kind. Nu heb ik veel geluk met de aanpak van mijn vriendin denk ik, maar er zit echt wel een middenweg tussen dit en je kind 1,5 jaar lang negeren. Ik zou dat pijnlijk vinden en mijn bedenkingen hebben over deze vriendschap. Ze hoeven niet je kind volledig te omarmen, maar ze hebben nu dus ook totaal geen aandacht voor jou als mens, hoe jouw leven veranderd is en hoe het met je gaat.

Ik ben moeder en ik heb zelf ook nooit echt interesse in de kinderen van mij vrienden gehad. Nu ik moeder ben is dat niet echt veranderd. Ik ben bevriend met de moeder van de kinderen, niet met de kinderen. We hebben het als moeders onder elkaar wel vaak over het moederschap, voor even lekker klagen met elkaar. Maar alle vriendinnen met kinderen vinden het, net als ik, juist heerlijk om zonder kinderen af te spreken en even lekker zonder Kids te zijn. De kinderloze vrienden zien mijn kinderen ook niet vaak en vragen er ook niet vaak naar. Maar ik vind dat zelf niet heel gek of storend. We gaan ook niet elkaars kinderverjaardagen af omdat niemand daarop zit te wachten. Dus antwoord op jouw vraag: ik verwacht van mijn vrienden net zo veel interesse in mijn kinderen als dat ik verwacht dat ze hebben in bijvoorbeeld mijn ouders.

Ja, ik verwacht inderdaad niet dat deze vriendinnen oppassen oid, maar inderdaad een keertje langskomen om haar te zien vind ik eigenlijk wel het minimum. Merk inderdaad dat ik daardoor ook twijfel over deze vriendschappen.

Ik hoef het inderdaad niet continue over mijn dochter te hebben (helemaal met kindvrije vriendinnen!). Maar zou jij dam bv wel verwachten dat ze een keertje langskomen om je kindje te zien? Of staat dat voor jou ook echt los van de vriendschap?

Ik moet zelf nog moeder worden in mei, maar ik verwacht niks van mijn kinderloze vriendinnen. Als ze uit eigen beweging interesse tonen dan vind ik dat natuurlijk hartstikke leuk. Maar voor degenen die dat niet doen omdat ze simpelweg geen interesse hebben in mijn kind dan is het wat het is. Interesse moet oprecht zijn en als het er niet is, wil ik dit ook niet afdwingen. Ik kies ervoor om moeder te worden en dit is nou eenmaal een ander soort leven. Als een ander voor nu gelukkiger wordt van andere dingen doen waar kinderen niet bij betrokken zijn is dat hun goed recht. Is hun leven en ik leef mijn leven zoals ik dat heb gekozen. Jammer is het natuurlijk wel als banden hierdoor helemaal vervagen. Maar aan de andere kant gebeurd dat soms nou eenmaal helaas. Betekend overigens niet dat ik zelf ook minder interesse zou tonen omdat de ander geen kind heeft. Als ik behoefte heb aan contact dan zoek ik dat zeker op. Maar als het uiteindelijk alleen vanuit mij komt (even kind buiten beschouwing) en ze neemt nooit contact met mij op om te vragen hoe het met ‘mij’ gaat, dan houdt het ook op. Of ik nou een kind heb of niet.

Kraamvisite vind ik het minimale. Verder hoeven ze niet langs te komen voor m'n kinderen.

Knap dat je er zo in staat. Lijkt mij een gezonde en realistische verwachting. En je hebt gelijk, wie weet waren deze paar vriendschappen anders ook vervaagt.

Heb je ze wel eens uitgenodigd?

Je kan denk ik niet verwachten dat ze begrijpen hoe het er allemaal aan toe gaat bij het krijgen van een kind. Je moet het denk ik zien als iets totaal onbekends voor ze, gerichte vragen stellen is dan wel erg lastig. Maar wat je wel mag verwachten is dat ze luisteren als je iets deelt, en er ook op doorvragen. Iedereen snapt wel dat een eerste verjaardag, de eerste stapjes etcetera. leuke dingen zijn. En langskomen op kraambezoek ook zeker wel! Of een luisterend oor als je het even zwaar hebt. Ander half jaar en dan niet langskomen, niet er naar vragen.. Snap ik dat je teleurgesteld bent. Heb je haar ook bij jou uitgenodigd? Zelf heb ik alleen vriendinnen met kinderen, en er is er altijd wel een. Nooit kan je echt uit de moeder rol. Dus een vriendschap waarbij de kinderen er even niet zijn, zou ik ook zeker koesteren. Als je het prima vind dat ze er alleen voor jou is en niet je gezin, is dat ook oké. Maar volgens mij gaat dit ook om dingen als dat ze naar jou vraagt hoe het gaat, en dat kan je het beste toch met haar bespreken.

Je mag echt wel verwachten dat goede vriendinnen interesse tonen in jouw wereld. En dus inderdaad minstens 1x langskomrn. Anders zijn het meer gelegendheidsvrienden, wat ook prima kan zijn, als je er zelf ook zo in staat. Enige wat ik verder kan bedenk is dat het voor iemand met zelf een kinderwens confronterend kan zijn, waardoor ze dit jn het algemeen vermijden. Dat weet je niet altijd.

Mijn bestie heeft een heleboel vriendinnen, en haar kindjes kennen ze allemaal, ook de kindloze.

Ho. Was nog niet klaar. Maar de 1 zie je echt met de kindjes contact maken, de ander heeft er niks mee. Maar dan heeft zijn dus zelf gewoon iedereen uitgenodigd op haar verjaardag en merk je automatisch dat mensen wel vragen stellen, als het gesprek even over kinderen gaat.

Hier dacht ik ook aan. Als het echte vriendinnen zijn kun je dit toch ook wel gewoon bespreken. Misschien speelt er inderdaad meer. Misschien ook niet, maar dan weet je dat ook.

Ik heb het een keer gevraagd, toen zei ze van niets aan de hand. En dat ze snel langs wilde komen, daarna niets meer gehoord.

Yes! Meerdere keren

Ik vind het geen interesse tonen nog tot daar aan toe (al is het ook niet zo moeilijk om te vragen hoe het met je kindje gaat!), maar nog niet zijn langsgekomen in 1,5 jaar tijd vind ik echt schandalig. Ik zou ook heel teleurgesteld en zelfs boos zijn.

Fijn dat je het gevoel erkent. Ik vind dat zelf eigenlijk ook wel echt het minste wat je mag verwachten

Maar dan hebben ze (of zij) dus niet door gehad hoe hoog het bij jou zit neem ik aan. Ik zou dat aangeven. Soms doen mensen gekke dingen zonder dat ze het door hebben.