Hoeveel meer werk is een vierde kind erbij nu eigenlijk?

Ik heb zelf maar 2 kindjes, van 8 maanden en 3 jaar en vind dit best zwaar haha... maar mijn ouders hebben 4 dochters. Mijn oudste zus en ik schelen maar 1,5 jaar. Toen mijn jongste zusje kwam waren wij 5, 9 en 11. Mijn moeder gaf aan dat ze dit veel minder zwaar vond dan toen ze alleen mijn zus en mij had. Maar goed we waren dan ook echt een stuk ouder dan jouw kindjes, we hielpen ook echt mee met het verzorgen van de jongste en in het huishouden en zo.

Zwanger van nummer 4 en heb drie zoons (10, bijna 8 en 2). Ik merk juist met de oudste uitdagingen. Ze voetballen beide op niveau dat houd in 3x in de week voetbal. Nu laat ik ze fietsen maar winterdag te donker dus taxi mama. Dan school, ze moeten tegenwoordig zo ontzettend veel. Beide hebben toetsen, huiswerk, kamp, kinderfeestjes, schooluitjes, rode truien dag, blauwe dag en weet ik wat ze allemaal tegenwoordig verzinnen. Daar dartelt dan nog een gezellige man van 2,5 doorheen die volledig een eigen plan trekt haha. Oja en ik werk ook nog haha. Maar goed ondanks hard werken vind ik het super gezellig en heb ik makkelijke en lieve jongens. Je doet een 3,4,5e erbij etc hoor ik vaak voorbij komen maar dat is onzin. Het is een mensje en vraagt dus meer energie en aandacht van jou en je partner. Ik ben 39 weken zwanger en kan niet wachten op het meisje dat ons compleet gaat maken. Succes met jullie overwegingen :-)

'Ouders met drie kinderen zouden de meeste stress ervaren. Bijzonder genoeg vinden ouders met vier kinderen hun leven juist weer minder stressvol. Hoe meer kinderen, hoe meer stress gaat dus niet helemaal op.' Anders doorgaan voor 4 dus 🙈😜 Dit kreeg ik laatst van iemand doorgestuurd!😂

Volgens mij moet je niet kijken naar hoeveel extra werk het je oplevert, maar of jij de volwaardige aandacht dat een kindje verdient hebt met 4 kids.. Het gaat niet puur om wel of niet zelfstandig zijn en daarmee makkelijker. De afweging voor voldoende emotionele aandacht vergeet je hierin. Ik ben de oudste van een gezin met 4 kinderen. En heb zelf ervaren dat 4 kinderen voor m'n moeder vaak echt wel zwaar was en dat ze niet altijd de aandacht, het geduld en de energie had voor ons. En dan vooral voorbij die "zelfstandige" fase waar jij het over hebt. Vind het persoonlijk vreemd als je het hebt over "het echte zorgen is er dan wel uit". Maar goed, onder de streep is het voor iedereen anders en denk ik dat je je wens voor een 4e niet af moet laten hangen van hoe zwaar het is op praktisch gebied of hoeveel extra werk.

Dit! Ik riep al 4 dagen na de geboorte van onze eerste dat ik er wel vier zou willen. Daar ben ik mooi van teruggekomen, want poeh wat valt mij dat zwaar om de aandacht, die tot aan de geboorte van de tweede voornamelijk aan onze oudste besteed werd, te moeten verdelen. Ik heb zo lang (en soms nog) geworsteld met het schuldgevoel dat de oudste het opeens met minder aandacht moet doen en de jongste nooit zal ervaren hoe het zal zijn dat mijn "leven" om hem draait. Qua luiers verschonen, voeden, aankleden, zindelijk maken ect kan echt nog wel meer dan twee kinderen verzorgen. Maar als ik nogmaals de aandacht op emotioneel gebied moet splitsen weet ik zeker dat ik weer het gevoel krijg dat ik alle kinderen te kort doen (wat waarschijnlijk nergens op slaat, maar voor mij voelt dat wel zo. En hoe minder kinderen, hoe meer aandacht ik per kind kan besteden). Daarnaast ben ik ook de oudste in een gezin en heb ik in mijn jeugd wel vaak gemerkt dat ik veel alleen moest doen, niet omdat ik dat perse wilde, maar omdat ik dat wel kon. En omdat dat praktischer was voor mijn ouders, omdat zij druk waren met de jongere kinderen. Dus ik denk dat het echt heel erg van jezelf afhangt. Want ik heb ook vriendinnen en collega's met gezinnen van kinderen en daar loopt dat ook allemaal soepel. En voor de praktische problemen, komen ze telkens wel weer met een oplossing. Dus als je graag nog een vierde kindje wilt. En je denkt dat je dat fysiek, mentaal en emotioneel goed aankunt, waarom dan niet. Alle fases zijn immers tijdelijk en de hoeveelheid en inhoud van het "werk" ziet er ook steeds anders uit.

In de keuze of er nog een kindje bij komt of niet, zou ik ook verder kijken dan de eerste jaren. Als tiener hebben ze je ook hard nodig, alleen op een andere manier. Eventuele eigen carrière plannen hebben wel invloed op de tijd die je er voor ze kan zijn. Eigenlijk veranderd vooral het fysieke zorgen in emotioneel ondersteunen. Kan je over 10 jaar voor alle 4 klaar staan om ze op te halen als ze bellen? Kan je ze helpen met huiswerk en studiekeuze, is er financieel genoeg om ze te laten studeren wat ze willen. Is er een ouder altijd beschikbaar, als ze verdrietig thuis komen met grotere problemen dan een gestoten hoofd of geschaafde knie? Dat je voor 4 kleintjes kan zorgen, lijkt me geen uitdaging, je doet het al met 3. Maar trap niet in de illusie dat ze als ze 4 zijn veel zelfstandiger zijn, want mijn 4jarige stort ook in na school en dan zijn ze echt nog heel klein. Ook moet ze van school, naar zwemles, naar vriendinnetjes gebracht en gehaald worden.

Hier zelf een kind uit een gezin van 5 kinderen en mijn vriend uit een gezin van 4 kinderen. Wij hebben er allebei heel veel van genoten en onze ouders ook. Tuurlijk is het soms dikke chaos, maar er is vooral altijd veel liefde en gezelligheid. Tussen ouders en kinderen, maar ook onderling. Ook nu we groter zijn hebben we echt heel veel plezier aan elkaar en heb je eigenlijk een hele rits extra vriendinnen. Ik heb trouwens wel echt respect voor mijn ouders zo achteraf, haha. Met 2 ben ik al total loss af en toe, haha. Ik zou wel goed naar het financiële plaatje kijken. Ze hoeven echt niet allemaal bij 10 clubjes en altijd dure cadeaus, maar dat je daar zelf iig niet teveel zorgen over hebt. Dat zou zo zonde zijn.

Hier 4 kids.. inmiddels is de jongste 8 maanden.. de andere zijn 6,5 en 3.. toen de jongste kwam zaten de oudste 2 op school. Ze kunnen zich inderdaad zelf aan en uit kleden.. de oudste kon zich zelf af toe zelf douche. Dus dat is zeker makkelijker. De oudste twee hebben inmiddels hun zwemdiploma.. maar toen de baby er net was zaten we nog met zwemles. De oudste ging al naar een sport. T is inderdaad makkelijk, alleen ik laat ze er nog niet alleen heen gaan. Die van 5 zit nu ook op een sport en het is soms plannen.. de baby moet echt mee in het ritme van de andere. Ook met naar school brengen en halen, vond ik aan het begin wel spannend of hij dan net niet wil drinken als we stonden te wachten. Verder vind ik het heel leuk, en hier ging het echt vanzelf.. druk was ik toch al, dus die ene maakt hier niet heel veel meer uit. Hier waren ze wel al allemaal zindelijk😉. Zoals de juf op school zei: groot gezin dan worden ze wel sneller zelfstandig😉.

Lees Komt goed van Annemarie Geerts!

Deze zag ik ook ergens idd! Met een derde opkomst nou niet perse het bericht wat je wilt lezen🤣

Ik vond het ook niet veel drukker. De oudste 4 schelen 24 mnd, 21 mnd en 12 mnd. Dus toen de 4e kwam zat de oudste op school en waren de meiden thuis. Pas toen de jongste ruim 1 jaar oud was ging de 2e naar school. Inmiddels zijn ze 12, 13, bijna 15 en 17 jaar.

Onze kinderen zijn 6, 5, bijna 15 maanden en bijna 8 weken. We merken eigenlijk weinig verschil tussen het hebben van 3 of 4 kinderen. We hebben het momenteel het drukst met de dreumes. Die kan ineens dingen zoals zelf op de bank en trap klimmen. We doen nu ook bewust vaker met de twee oudsten wat leuke dingen zoals naar het zwembad etc zodat ze ook niet vergeten worden qua aandacht. Ook omdat de jongste twee natuurlijk nu tijdelijk meer aandacht van ons vragen.

Ik vergeet de afweging wb emotionele aandacht absoluut niet. Wellicht heb ik dat afgewogen voor mezelf? Bedankt voor je bezorgdheid, maar ik stel nu gewoon even puur de praktische vraag. En ja, als je kind zichzelf kan kleden, wassen, afdrogen, geen luiers meer draagt, eigen brood smeert etc, dan shift wat mij betreft de zorgbehoefte. Wil niet zeggen dat ik er niks meer voor hoef te doen, maar ze zijn niet meer hulpeloos. Niet perse raar om dit zo te benoemen vind ik.

Ik vind dat elk kind evenveel aandacht moet krijgen van de ouders ongeacht de leeftijd. Dat zou voor mij betekenen dat je kleine kinderen meer verzorgd maar dat je daarnaast ook net zoveel activiteiten doet met oudere kinderen. Vooral als ze naar school gaan dan zou de tijd na schooltijd veel op hun gericht moeten zijn. Je hoort vaker dat oudere kinderen zich vergeten voelen of snel groot moeten worden omdat ouders meer bezig zijn met de jongere kinderen. Als jij denkt dat je al je kinderen voldoende aandacht kan geven zou ik lekker voor een vierde gaan. Omdat ze kort op elkaar zitten zullen ze elkaar waarschijnlijk ook goed kunnen vermaken. En dat maakt het weer makkelijker voor jou om je aandacht te verdelen :)

Helemaal prima hoor, ik ben niet bezorgd. Maar in je berichtje komt puur dat praktische naar voren en dat emotionele aspect wordt hierin volledig weggelaten. Dat vond ik opvallend. Maar denk dat je je antwoord al hebt 😉

Ik denk niet dat je minder stress krijgt door te kiezen voor een vierde kind, maar omgekeerd dat mensen die voor een vierde kiezen vaker al minder stress hadden. Iets met causaliteit 🫠

Ik heb 5 kinderen. Mijn oudsten zijn nu 6, 5 en 5 en gaan naar school. Dat gaf me veel meer tijd voor mijn 4e kindje en dat voelde 'makkelijker' dan toen ik alleen de 3 oudsten had die nog in de luiers zaten. Nu ik een 5e erbij heb, vind ik het in verhouding nog steeds goed te doen. Ook al was ik wel bang dat het heel veel zou zijn. Maar bijvoorbeeld de newbornfase met de 5e baby was heel goed te doen. Ik vond het juist veel makkelijker dan de newbornfase van de oudste. Komt vast goed! Mijn ervaring is dat de baby mee gaat in de flow van de rest. Dat kan ook haast niet anders. Oh en mijn oudste 3 zitten zo dicht bij elkaar kwa leeftijd, dat het eerder voelt als 1 kind. Dezelfde interesses etc. en spelen ook veel samen. Dus die vermaken zich heel goed en helpen ook goed mee. 's ochtends heb ik veel tijd voor de jongste 2 en 's middags na school trek ik dan meer met de anderen op of ze helpen met koken etc. Ik heb er dan wel bewust voor gekozen om niet te werken, zodat ik er voor mijn kinderen kan zijn. Mijn ervaring is dus dat als het met 3 gaat, het ook wel lukt met 4 of 5. 😊