HSP'ers, a little help please

Hier ook een hsp'er maar nog niet zover als jij. Nog zwanger. Wat jij beschrijft daar ben ik eigenlijk ook bang voor. Heftige emoties, geen tijd voor jezelf, na de bevalling en in je kraamtijd. Door de hormoonwisseling in het begin ben ik in een depressie gekomen. Medicatie voor geschreven, maar na 1 pil gestopt omdat ik zo heftig reageer op de medicatie. Ik ben erg bang dat het na de bevalling alleen maar weer erger wordt. Het is nu te doen. Maar ik merk dat ik moeilijk ' ontlaad ' snel overprikkeld. Deze overprikkeling zal je wellicht herkennen. Wat deed je voor of tijdens de zwangerschap wat je ontspande? Ik kan me voorstellen dat je nu continu aanstaat met de pasgeborenen. Omdat ik niet precies in hetzelfde schuitje zit kan ik je geen specifieke tips geven, behalve wat ik zelf kan bedenken. Misschien kan je je kraambezoek beperken. Eerst jezelf en jullie ritme opbouwen. Dus eigenlijk alleen maar even eten , slapen, jezelf verzorgen. Beetje het ritme van je kind. De rest door andere laten doen op de tijden die goed voor jou zijn. Ik gebruik zelf de meditatie app van Michael Pilarczyk. Hier kan je korte meditaties doen wanneer jij wilt. Daarnaast heeft hij ook binaural beats erop staan, wat goed is voor je algehele balans/ evenwicht emotioneel gezien. ( gebruik ik nu zelf niet ivm zwanger zijn ) En misschien heb je wat extra ondersteuning nodig de eerste tijd, qua natuurlijke supplementen. B12, magnesium ed. Je kan dit laten testen ( niet alleen je huisarts) of bv bach-therapie ( natuurlijke druppels ). En de natuur in, lekker wandelen. Even geen mensen om je heen. Nou in iedergeval veel sterkte ermee ! Hopelijk krijg je weer een ritme waar je het zelf goed op doet. En hoe moeilijk ook, wat je waarschijnlijk ook al 1000 x hebt gehoord, je hormonen zijn van slag. Dat duurt nog een tijd voordat dat weer normaal wordt, dan ga je je automatisch beter voelen ( ik kan me daar zelf nooit zo goed bij neerleggen, want ik wil me niet slecht voelen of uit balans ) maar het komt goed !

Ik ben geen hsp’er maar kan de meditatie app van Micheal pilarczyk inderdaad ook aanraden. Ik gebruik het dagelijks om mezelf “zen” te houden voor de bevalling.

Hier een HSP’er en ik ervaar het ook precies zoals jij. Hoe kunnen via dit forum ook alweer contactgegevens uitwisselen? Dat zou wat makkelijker praten zijn. Ik kan je wel vertellen dat ik ook heel erg struggle met alle emoties en het gebrek aan tijd voor mezelf. Ik heb ook veel last van angsten en ik heb een jaar na dato nog steeds het gevoel dat ik “net bevallen ben” en nog van alles moet verwerken. En iedereen doet maar alsof het allemaal zo mooi en makkelijk is maar ja als je geen hsp bent dan snap je ook niet hoe heftig het allemaal voelt.

Heb nu een zoontje van 7 weken. Ik vind het ook ontzettend heftig. Het aanpassen aan mijn baby en alle emoties die erbij komen kijken. Ik voelde ook niet de momenten om mezelf te herpakken en me terug te trekken. Ik heb dat echt nodig om niet gillend gek te worden. Ik probeer elke dag minstens een halfuur te lopen zonder baby en dit heb ik echt nodig. Ik weet niet of je een partner hebt die thuis kan blijven maar het helpt mij heel erg om even op adem te komen. Ik zoek een stukje natuur op en probeer heel bewust te genieten van de rust. Het wandelen is heel even mijn momentje geworden om op te laden en de dag te verwerken. Ook probeer ik zo veel mogelijk een meditatie te pakken. Dit kan desnoods ook met baby in de draagzak het wandelen trouwens ook.

Hsp er hier. Zoontje in nu 1 maand en ik heb het er ook best moeilijk mee..

In ieder geval fijn om te weten dat we niet de enigen zijn ❤️

Ik begrijp je gevoel. Ik ben ook gebroken door mijn kraamweek. Omdat onze meid eerder was gekomen moesten we uiteindelijk 10 dagen in het ziekenhuis blijven. Zo veel gezichten en zo veel prikkels. Waardoor ik in overlevingsmodus ben gaan staan. 3 weken later en voel me nog het zelfde... Nu stap ik op de fiets of ga ik lopend boodschappen doen. Maar het beste werkt toch even de muziek aan gooien en lekker dansen. Ook kan ik weer eindelijk seks hebben en dat is zo fijn om me op te laden. Wat voor mij ook werkt is met dieren bezig zijn. Voor mijn zwangerschap had ik een verzorgpaard, alleen daar ben ik mee gestopt. Dus nu ga ik een paar keer per week naar mijn ouders om lekker met hun hond te kroelen.

Door de hormonen heb ik ook een paar keer dicht tegen een depressie aangezeten, maar gelukkig erger kunnen voorkomen. Ik ben mezelf helemaal kwijt geweest. Dat vond ik best confronterend, want ik had nooit verwacht dat mij dat kon overkomen omdat ik normaal juist zo goed bij m'n gevoel kan. De zwangerschap was niet alles wat ik ervan gewild had. De enige die mij enigzins begrijpt en mij m'n ding laat doen is m'n moeder. De rest van m'n omgeving begrijpt mij niet en kunnen niks met hsp, hoe graag ze ook willen. Ze kunnen hun vinger er gewoon niet op leggen en gaan zelf dingen invullen. Hierdoor heeft mijn omgeving ontzettend veel van me gevraagd vanaf het begin. Ik begreep hun enthousiasme wel, maar ik kon ze niet die roze wolk bieden die ze zo graag wilden en dit namen ze mij nog kwalijk ook (met uitzondering van mijn man). Tijd voor mezelf zit er tot nu toe dus helemaal niet bij. Toevallig onlangs dat ik aan het rijden was voor een klein stukje, maar ik vond 't zo lekker met m'n eigen muziek en dan lekker hard dat ik half uur/ 3 kwartier rondjes ben gaan rijden, heerlijk. Enkele week geleden heb ik mij weer volledig geuit bij m'n man over wat deze periode allemaal met mij heeft gedaan en doet, want het ging niet meer. Ik voelde mezelf weer helemaal wegglijden, elke dag huil ik nog. Sindsdien is ie weer wat begripvoller en gaat ie weer beter met mij om. Ik hou echt heel veel van 'm, maar hij zal 't ook nooit echt begrijpen. Maar hij accepteert het en doet echt z'n best en dat is genoeg. Hij heeft gewoon af en toe een reminder nodig. Maar door de rest van m'n omgeving stond dus helaas ook veel te vroeg kraamvisite voor de deur. Niet alleen te vroeg, maar ook te veel. Bijna elke dag weer en te lang blijven.. Als ik hier wat van zei had ik het weer gedaan of voelden ze zich gekwetst. Ik zou me best goed kunnen ontspannen, maar ik heb daarvoor gewoon tijd voor mezelf nodig. Maakt dan niet uit wat ik doe. Ik hoor m'n zoontje huilen in m'n hoofd ook al ligt hij lekker te slapen. De supplementen vind ik echt een hele goede tip waar ik nog niet aan gedacht had. Dat ga ik eens proberen. Die tips die je allemaal hebt genoemd zou ik voor jezelf echt ten harte nemen. Als het mij was gelukt op die manier denk ik dat ik al sterker in m'n schoenen had gestaan.

Heb je bijvoorbeeld insta? Dan kunnen we praten zonder dat onze gegevens bloot liggen

Dit was als reactie op Sam sam

Ik heb gelukkig een lieve man die graag helpt. Hij is alleen erg druk om geld bij te verdienen, want ook dat is nog even uitvogelen. Ik heb dus veel lange dagen met onze zoon. Zoals je zei vind ik het ook moeilijk om tijd te vinden voor mezelf. Maar ik ga het wel wat meer proberen, anders hou ik 't niet vol.

Wat heftig, hopelijk gaat alles nu verder goed met je dochter ❤️ Onlangs ook voor het eerst seks gehad. Fysiek voelt 't zoals voorheen maar emotioneel is 't zoveel mooier dan ooit. Ik heb hier ook veel aan. Ik heb zelf ook een hele lieve hond, maar zij is zo lief dat ik haar nu soms tekort doe. Andersom niet ❤️

Ik herken het heel erg. Het huilen en over grenzen heen gaan. Ben echt een gevoelsmens maar door de hormonen gaat het soms alle kant op. Voor mijn zwangerschap wist ik precies wat mijn grenzen waren. Wat ik wel en niet kon en kon makkelijk nee zeggen. Er wordt van alles van je verwacht als je net moeder bent geworden. Er willen zo ontzettend veel mensen langs komen. Kraambezoek was te veel en te lang. Kost normaal al veel energie maar met hsp al helemaal. Ik leer nu steeds meer weer naar mijn gevoel luisteren, mijn eigen grenzen bewaken en die van mijn zoontje. Ik mag niet klagen met mijn zoontje dat zeggen de meeste. Hij huilt amper en slaapt snachts goed. Dus als ik zeg dat ik compleet uitgeput ben en dat ik het niet meer trek dan word ik niet altijd begrepen. Het kost mij ontzettend veel energie om uren lang met mijn zoon in de armen of draagzak te lopen. Ik ervaar het gewoon anders dan andere mensen. Maar ik probeer dan echt meer momenten voor mijzelf te pakken. Oordopjes in thuis en muziek luisteren als de kleine slaapt. Gun jezelf ook de tijd om balans te vinden met de nieuwe jij, je bent namelijk nu mama. Vergeet niet dat je vol met hormonen zit en dat gaat nog wel even duren. Ik hoop dat je snel balans vindt.

Ik ben zelf 37+3 zwanger dus geen ervaring met de tijd erna. Wel merk ik dat ik het laatste trimester mega gevoelig ben voor prikkels. Dit is altijd al zo maar het lijkt door de hormonen nog erger te zijn. Het felle zonlicht is te veel, even winkelen is te veel, geluiden zijn te veel. Zodra ik die dingen wel doe, word ik erg onrustig en zit ik tegen een paniekaanval aan. Ik wil eigenlijk alleen maar thuis zijn en lekker rustig mijn eigen ding doen en dit is dan ook wat ik nu doe. Meer die dit herkennen?

Hi, hier ook een hsp'er. Met mijn eerste ook erg veel 'last' gehad. Nu met mijn 2e gaat het beter. Ik ben nu ook ouder en heb redelijk goed mijn weg gevonden om te zien WAT mij steeds zo overprikkelde. Ik heb ook idd de app van Michael Pilarzick... heel fijn. Wat ik daarnaast nog heb aangeschaft en tot nu toe het beste ooit! Is een noisecanceling koptelefoon van Sony. In een wereld waarin alles soms teveel is en zo hard binnenkomt...van geluiden tot emoties bijv is het zo lekker om me dan even letterlijk af te sluiten... ik voel me dan ook echt even in mijn eigen wereld. Ook heb ik me verdiept in hsp en daarnaast ben ik ook nog helderwetend. Na heel veel zelfonderzoek weet ik nu wat ik moet mijden en wat ik wel kan... Mijn oudste dochter is bijna 10 en heeft autisme en 7 weken bevallen van onze zoon... de bevalling van mijn dochter was heel heftig... daar heb ik ook een ptss aan overgehouden en was mezelf echt verloren (ik ga hier geen details verder typen😊) Verder denk ik dat het fijn is om lotgenoten te hebben zodat je de herkenning kan vinden die je zoekt en dat je weet dat je niet alleen bent

Wat fijn dat je je weg hebt gevonden! Hoe heb je je zelfonderzoek gedaan? Tips voor bepaalde bronnen etc? Goed idee van die koptelefoon, ik ga me er eens in verdiepen. Muziek doet zoveel met een mens 😊

Jaa absoluut. Aan de ene kant wou ik niks want ik was snel overprikkeld maar aan de andere kant kreeg ik daarvan het gevoel alsof de wereld om me heen te snel ging en ik niet meer meedeed. Heel lastig allemaal, maar rust is echt key ❤️

Hier geen HSP, wel autisme met behoorlijke gevoeligheid voor prikkels. Gelukkig huilt mijn meisje niet heel veel. Maar ze is wel onwijs knuffelig, tot het plakkerige aan toe. Ik geef ook bv. Ik kan dan echt nog maar amper aanraking of iemand die dicht bij me zit meer hebben. Iemand tips hiervoor?

Heel herkenbaar! Ook al heb ik geen autisme of HSP.

Die ik heb is een Sony wh-1000xm3. Niet schrikken van de prijs 🤭 maar hij is het echt waard ik wou dat ik m jaren eerder had ontdekt. Er is ook al een nieuwere versie maar dan dus ook een stuk duurder. Maar dus echt goud waard voor als je overprikkeld bent (je hoeft dus geeneens muziek aan te hebben, het reduceert zo enorm) Poeh even denken hoor 😅 ik ben al zoveel jaren bezig met zelfontwikkeling. Maar tips... uhmmm Elaine Aron is een goeie schrijfster die veel van hsp weet. Nieuwetijdskind.com staat ook veel. Ik heb zelf (om het psychologische stuk te begrijpen in mezelf) de opleiding Cognitieve Gedragstherapie gevolgd. Heeft me ook veel zelfinzicht gegeven... je kan een mindmap maken van de dingen die je energie geven en waar je leeg van loopt. Ikzelf moet echt veel rust en balans hebben. Een opgeruimd huis. De juiste kleuren etc zodat ik me 100% thuis en dus veilig voel. Nu met de kleine doen we doordeweeks geen bezoek. Alleen in het weekend. Het bos heb ik vlakbij dus wanneer ik de mogelijkheid heb ga ik daar lopen. Natuur doet wonderen al is het maar 20 min. Ik vermijd feesten, drukke dingen. Mocht het wel zo zijn dat ik iets heb wat druk is dan neem ik iig 2 dagen erna rust. Ik ben perfectionistisch 😏 dus ik moet heeel erg oppassen dat ik niet doorschiet in opruimen en schoonmaken als de kleine man slaapt. Ik probeer nu steeds alles gelijk op te ruimen wat ik gebruikt hebt zodat het uit het zicht is.... en me volledig op de kleine te storten. Slaapt hij dan pak ik een boek of een muziekje... iets waarvan ik weer oplaad. Och ik heb zooooveel 😁 uhm The Secret op Netflix kijken... ow en op YouTube... Jolanda Hoogkamer 😉 ook fijn met meditaties als me nog iets te binnen schiet haha