Huilbaby en opname

Ik! Met 9 weken is onze dochter 5 dagen opgenomen geweest. Het heeft hier helaas niet geholpen en ik ben er ook niet door bijgekomen. Het huilen is langzaamaan over gegaan tussen de 5 en 6 maanden. Toen kon ze zelfstandig in slaap vallen.

Jeetje wat heftig... Hoe ben je die maanden doorgekomen? Ik word nu soms echt al gillend gek...

Hier ervaring met een huilbaby en opname (inmiddels is mijn huilbaby bijna 11😁) maar wat heb ik het er moeilijk mee gehad. Als kleine baby door de hele molen geweest. Echter bleef ze huilen niet huilen maar krijsen . Mijn moederhart zei duidelijk dat er lichamelijk wat aan de hand was. Ze is toen 5 dagen opgenomeb geweest waar ik niet van haar zijde week. Ik kon het niet aanzien om haar daar maar gewoon te laten huilen buiten dat ik er ook van overtuigd was dat er iets aan de hand was. Ik werd daar ook nog aan de tand gevoeld of alles wel goed zat thuis en of ik het wel aan kon het moederschap(eerste kind)ik heb haar toen zo opgetild en meegenomen naar huis. Ik heb vervolgens een second opinion aangevraagd bij een kinderarts. En die heeft me goed geholpen. Vanaf dat moment is me dochter op koemelk vrij gezet. En dat maakte het hele verschil! De vorige arts wou er niet aan want die hield aan een protocol vast,ze moet overmatig spugen, onder de pukkels zitten etc. Ze spuugde alleen nooit (nu nog steeds niet🤣). ze begon toen eindelijk rustiger te worden heeft wel even geduurd voordat alles redelijk normaal was. Al met al was ik toen 5 maanden onderweg en aan het rondlopen hiermee. Met +- 9 maanden had ik een goed ritme erin. Mijn zoontje is nu anderhalf en begon na het starten van flesvoeding (na 6 weken) na 1,5 dag met dezelfde symptomen. Die heb ik zo in de avond naar de spoedpost gebracht ik dacht ik ga hier echtttt niet weer aan beginnen. Binnen 1 uurt stond ik buiten met een blik koemelk vrije melk. Het is daarna super goed gegaan! En mag zelfs nu gaan afbouwen. Waarschijnlijk kunnen mijn kids in de eerste maanden de eiwiten niet goed uitscheiden van de koemelk waardoor de erge buikpijn ervaren.Hun darmpjes zijn nog niet voldoende gerijpt om te eiwitten te "knippen" en uit de scheiden.Ze hebben aanleg voor allergieen maar groeien er uiteindelijk overheen. Mijn advies aan jullie luister naar je moeder hart. Het is heel lastig voor een ander om te kijken wat er met je baby aan de hand is en door alle goed bedoelde adviezen van iedereen raak je soms helemaal in de war. Volg je hart en doe wat jullie denken dat goed is voor je zoon. Als je onzeker word van zijn gehuil dan voelt hij dit en word het erger. Uiteindelijk komt het echt goed volg je gevoel.

Geen ervaring maar wat vervelend dat je kindje zo onrustig is! Een baby die veel huilt wordt echt onderschat. Veel sterkte en geloof me, het gaat ooit over!! (Al heb je daar nu niet zoveel aan).

Ja hier ervaring. Ons mannetje is 2 weken geleden opgenomen geweest. En ow wat was dat moeilijk om hem savonds achter te laten maar het heeft ons een hoop goed gedaan. Wij konden snachts even slapen en ons mannetje werd super goed verzorgt daar. Nu heeft hij medicijnen voor zn buikje. En is hij Een heel ander kindje geworden. Hij is vrolijk, ik kan hem even weg leggen in de box en slaapt ook een stuk beter. Ook naar mij werd er om gekeken of ik het nog trok en of ik nog hulp nodig had om alles te verwerken en zelf tot rust te komen dit Waspik erg fijn.

Ow vreselijk, mijn buik draait er van om... Ze laten je kindje dus gewoon huilen bij zo'n opname?? 😢 Zo irritant he als mensen dat zeggen over een eerste. Ik was bij het CB. Al die moeders met natuurlijk rustige baby's en die van mij kreeg ik met geen mogelijkheid stil. "agh meis, is je eerste zeker? Bij een 2e gaat het al veel beter". Grrr😑😑 Wat fijn dat je er achter bent gekomen waar het huilen door kwam!! En wat stoer dat je voor een 2e bent gegaan. Ik wilde altijd graag meer kindjes maar nu twijfel ik erg sterk... En mijn vriend nogmaals "zo ver krijgen" voor een (2e) kindje is nu geloof ik ook een stuk moeilijker na deze ervaring 😅

Wat fijn voor jullie dat hij er van is opgeknapt! ❤️ Hoe heb jij dat ervaren met of ze je kleine laten huilen bij de opname of troosten ze ze wel? Ik moet zeggen dat het gekke is dat rond 20.00 uur (bedtijd). Mijn ventje wel een uur of 3 goed slaapt. Dan ga ik snel kolven want overdag, wanneer hij zo huilt, kom ik daar bijna niet aan toe. Daarna fles er in en weer een uurtje of 3 slapen. Als ik dit aangeef bij de huisarts zeggen ze dat ik blij moet zijn dat het zo is dan dat hij snachts loopt te spoken maar de hele dag met het gillen/schreeuwen van je kleine voelt voor mij niet echt alsof ik "blij moet zijn". Hij en ik zijn gesloopt aan't einde van de dag na gemiddeld 8 uur huilen. Zowel fysiek, mentaal als emotioneel.. Maar omdat de nachten dus wel enigszins redelijk oké zijn, voelt het een beetje alsof ik zeur en m'n kind voor niks dan zou laten opnemen.

Ons kindje is ook 2x opgenomen 3 weken geleden. Wij hebben er wel goede ervaringen mee. Nou wist ik zeker dat het geen huilbaby was maar dat hij ergens last van had. Dat riep ik al 10 weken tegen de kinderarts. En ze hebben hem geobserveerd en toen bleek hij hele erge verborgen reflux te hebben met hele erge buikkrampen. Wat de reflux nog erger maakte. Ik t ziekenhuis zagen wij zelf ook veel beter waar hij last van had als thuis. Ze hebben ook hem ook niet laten huilen. Als wij er niet waren en hij was bijv al wakker of huilde namen ze hem gewoon mee de koffiekamer in enz.

Nee ze waren super lief voor hem. Ze houden heel goed bij wanneer hij huilt enz. Als hij huilde gingen ze er heen en werd hij getroost. Liepen met hem door de gangen voor afleiding enz. Ze deden zo veel met hem om te troosten. Was een fijn gevoel om te zien. Spreek je zorgen naar de verpleegkundige daar uit. Dat heb ik ook gedaan. Ik kwam overdag een keer onverwachts langs toen waren ze liedje met hem aan het zingen. Hij sliep hier snachts ook redelijk goed. Eind van de dag was ik ook gesloopt. Ik was ook blij dat ik snachts gelukkig wat kon slapen. Je zeurt echt niet!! Overdag een huilend kindje die zo veel huilt sloopt fysiek en mentaal. Die paar uurtje dat hij slaapt weegt niet op tegen overdag. Ook knap lullig dat hij dat zo zegt vind ik. Soms door breekt de opname ook het gehuil van de kleine zeiden ze hier waar door thuis ook weer minder gehuild werd. Mijn tip als je het doet uit je zorgen naar hun. Ik hoop dat de opname werkt om het te doorbreken of dat ze iets vinden zodat daar aan gewerkt kan worden

Hier ook ervaring met opname, ik zou het nooit weer doen. Ze lieten haar grotendeels huilen "volgens protocol", verplegend personeel heeft ook niet de tijd om voor een baby te zorgen zoals je dat zelf zou doen. Inderdaad werd er ook bij mij gekeken of ik het als nieuwe mama wel aan kon (alsof gekrijs van sochtends tot savonds laat niet iedereen tot wanhoop drijft op den duur). De standaard kreten "pittig kindje, wil meer dan ze kan, temperament". Mijn kind had gewoon pijn en was geen huilbaby omdat ze dat leuk vond ofzo. Tussen de 3-4 maanden werd het beter, krampjes minder, reflux rustiger en ze kon wat meer.

Ooh die woorden he.. wees blij dat hij s nachts slaapt.. ja dat is idd fijn maar nog kwam ik de dag maar amper door omdat hij zoveel huilde. En de reden dat hij goed sliep was puur uitgeput van alle pijn overdag. Hier bleek het een koemelkallergie die niemand wilde erkennen tot ik gewoon zelf maar naar een gespecialiseerd diëtist ben gegaan. En weg was mijn onrustige baby!! Je bent dus echt geen zeur. Een huilende baby is gewoon slopend of het nu overdag of s nachts isb

Goeie vraag, geen idee... 🤷🏼‍♀️ Nu het achter de rug is denk ik "hoe dan"?! Ik ben er zelf wel redelijk aan onderdoor gegaan en heb inmiddels ook EMDR gehad om ermee om te kunnen gaan. Het enige wat ervoor heeft gezorgd dat ik niet compleet doordraaide was mijn moeder. Die heeft hier letterlijk dag en nacht doorgebracht om te helpen en onze dochter over te nemen. Bij ons was er geen medische oorzaak (ze heeft wel reflux en hiervoor ook nexium, maar dit zorgde er niet voor dat het huilen ophield) en dan is het echt een kwestie van uitzitten... Vreselijk vond ik het, en nog steeds... Het eerste half jaar van mijn dochter haar leven heb ik ver weggestopt. Wij hebben overigens wel hemel en aarde verzet om alle medische oorzaken uit te sluiten (andere voedingen, slikfoto, chiropractie/fysiotherapie/osteopathie), dus laat je ook vooral niet afschepen met uitspraken als "het is gewoon een pittige baby". Daar krijg ik echt de rillingen van.

Mijn zus haar zoontje huilde niet maar krijste heel de dag door. Had 90% krijsen, 10% goede momenten. We hadden al redelijk snel door dat hij reflux had maar 3 weken nodig gehad om pediater te vinden die medicatie wilde voorschrijven. Uiteindelijk Omeprazol sandoz gekregen en 48u later was dat probleem opgelost. Hij bleef echter krijsen overdag, iets minder omdat reflux beter was maar toch. We merkten dat het krijsen te maken had met plassen (vraag me niet hoe, voelden we gewoon aan) en zijn in 3 verschillende ziekenhuizen geweest. Ziekenhuis 1: oh mevrouw u heeft gewoon een huilbaby, dat gaat wel over. U kan uw baby altijd 3 dagen laten opnemen en dan een huildagboek bijhouden. Wanneer hij huilt, wanneer hij plast, wanneer hij eet,... Bij de vraag of hij dan wel goed werd verzorgd en getroost als hij pijn had, zeiden de arts én verpleging daar 'gho, we hebben hier geen tijd om met huilende babies rond te lopen hoor mevrouw' Maw, ze lieten babies zichzelf daar in slaap krijsen van vermoeidheid. Ziekenhuis 2: mijn zus eiste een echo van de blaas, nieren, urineleider etc. Er werd ruis in de nieren vastgesteld maar professor zei 'mjah ik geloof niet in nierstenen bij babies' en wandelde weg (letterlijk gebeurd). Zijn assistent bleef zitten en zei dat hij toch wel iets zag dus op ons aandringen doorverwezen naar een specialist in een ander ziekenhuis. Ook in dit ziekenhuis werd voorgesteld 3 dagen opname te regelen en een huildagboek bij te houden. Alsof je dit niet zelf thuis zou kunnen doen... Ziekenhuis 3 bij de specialist urologie voor babies: er werd een echo gedaan van de nieren en er werden wel degelijk nierstenen vastgesteld bij mij neefje van toen 3 maanden oud. Het arme kind heeft dus 3 maanden gekrijst van de pijn omdat artsen mijn zus als een overbezorgde moeder van een 'huilbaby' zagen. 3 operaties verder was hij een super vrolijk ventje dat heel de dag door lachte en perfecte dutjes deed🥰 Door de specialist werd ons toen gezegd 'babies huilen (bijna) nóóit zomaar... als ze echt huilen is dat meestal omdat er iets is. Of ze hebben nood aan iets of ze hebben pijn'. Heb je zelf eventueel een idee waar het huilen mee te maken heeft? Als het huilen redelijk snel stopt als je je kindje bij je neemt, kan het zijn dat die simpelweg veel lichamelijk contact nodig heeft. Dit wordt dan vanzelf beter. Als dit niet het geval is en je kindje in je armen blijft doorkrijsen, is de kans groot dat je kindje pijn heeft. Laat je alleszins nóóit zomaar afschepen als overbezorgde moeder en als je er echt van overtuigd bent dat je kindje pijn heeft, blijf dan door duwen bij artsen tot ze je helpen. In mijn zus haar geval was een opname dus zeker niet de oplossing maar moedergevoel volgen. Hopelijk vind je snel wat er mis zou kunnen zijn of gaat je zoontje er snel door 🍀🤞 Veel succes mama!

Wat een heftig verhaal!! Nee m'n kindje stopt (bijna) nooit met huilen als ik hem oppak. Hij heeft volgens de arts verborgen reflux. Zijn nu een week bezig met johannesbroodpitmeel en dit haalt soms de extreme piek er van af maar absoluut niet de oplossing. Hij ziet soms grauw om zijn mond. Ene huisarts vond het niks en de ander verwees me met spoed naar het ziekenhuis. Zo zie je dus ook maar dat het gewoon per professional verschilt welke zorg je krijgt! Net als bij jou zus. Zijn zuurstof en hartje zijn getest en die zijn goed. Ook is er bloedgeprikt op z'n lever omdat hij wat geel ziet maar ook allemaal in orden. Hij is eigenlijk zelden gewoon wakker en ontspannen. Ik gok op zo'n 2 a 3 uur per dag dat hij wakker chill is. Natuurlijk altijd precies wanneer er bezoek is waardoor je helemaal het gevoel hebt dat het allemaal aan mezelf ligt. Zo lastig om de juiste keuze te maken van wat je moet doen. Gister was ik er helemaal klaar mee en dacht ik, morgen bel ik echt het ziekenhuis want ik kan niet meer! Tja... En dan is het tot nu toe best een soort aardige dag waardoor je direct weer gaat twijfelen of dat "zware geschud" wel echt zo nodig is... Ben heel blij voor jullie dat haar zoontje nu zo lekker tevreden is! Wat moet dat een goed gevoel zijn ❤️❤️

Wat verdrietig voor jullie... 😟 Wij zijn inderdaad ook bij de osteopaat en ziekenhuis geweest. Osteopaat denkt verborgen reflux, maar na 3 behandeling helpt dat niks en verdikken van de voeding haalt alleen soms de pieken er een beetje van af. Wat jij zegt over dat weg stoppen van de eerste maanden van je kindje, is waar ik nu ook steeds verdrietiger van wordt. Zo lang had ik de kinderwens, toen zwanger kwam corona waardoor veel waar ik altijd op verheugde rond een zwangerschap niet door kon gaan, en nu totaal niet kunnen genieten van m'n kleine baby... Mensen zeggen :geniet hoor want hij is zo snel groot! Dan lopen de tranen langs m'n wangen want inderdaad, hij groeit zo snel...!, ik had/wil zo graag van die eerste periode genieten en dat lukt (op af en toe het lichtpunt van de dag: een heerlijke glimlach van hem, na) niet..

Hoi, een vriendin van me stuurde mij het volgende: Ja dat slapen... ik heb die opname in het ziekenhuis afgeblazen, ik kon en wilde het niet. Had het gevoel dat er een reden was voor haar huilen en niet kunnen slapen en dan moet ik haar maar gewoon laten huilen, nee dat wilde ik niet. We zijn met haar daarvoor naar een homeopaat gegaan en hebben een korrel gekregen. Hij heeft ervaring met huilbaby's en babys met slaapproblemen. Nou na dagen dat we die korrel gebruikten konden we haar als ze savonds in onze armen in slaap was gevallen haar in het bedje naast mij leggen en sliep ze verder. De 1e nacht deed ik geen oog dicht want ik dacht alleen maar waarom huilt ze niet, is er iets mis 😅 Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik heb het wel meegekregen via haar (haar kindje was 2 maandjes eerder geboren dan mijn kindje). Ik vond het heel mooi dat zij naar haar gevoel heeft geluisterd én een oplossing heeft gevonden.

Hoi Elisa, Mijn eerste maanden waren ook geen roze wolk maar een gitzwarte. Houd moed, het wordt beter! Mijn dochter is inmiddels 10 maanden, vergeten doe ik die eerste tijd niet maar het vervaagd in mijn geheugen nu er zoveel meer leuke momenten zijn. Zoveel meer lachen en genieten. Het is niet makkelijk om baby te zijn, zei iemand me eens. Helemaal waar, er gebeurt zoveel in de eerste tijd. Als mama probeer je je kleintje zo goed als je kan door dat moeilijke eerste jaar heen te loodsen. Zo zie ik het inmiddels. Het gaat soms moeizaam, maar je doet je best! Veel sterkte en kracht!

Elisa1996 ik heb begrepen dat van johannes brood pitmeel ze juist weer erge krampjes krijgen? Tenminsten dat was het verhaal ruim 10 jaar geleden.mijn dochter had ook verborgen reflux volgens de arts enigste wat ik daar mee deed was het matrasje schuins leggen en na de voed momenten haar een tijdje rechterop houden. Soms heeft het kind niet een duidelijke allergie maar kan het wel zo zijn dat zijn darmen moeite hebben om de (verdikte)voeding te verteren. Ik ben ook van mening dat een baby niet zomaar huilt iets zit hem dwars. Ik hoop dat jullie erachter komen succes