Hulp zoeken?

Lieve mama ❤️ Ik lees het verhaal van een ontzettend lieve mama die echt gek is op haar kinderen. Die gedachten die je hebt zijn in jouw situatie ook niet gek. Goed dat je hier al even je verhaal doet. Het klinkt absoluut alsof je hulp nodig hebt, en dat is oke. I takes a village to raise a child zeggen ze wel eens. Waar is de village dan????? Kijk eens of je mensen in je omgeving hebt die de oudste kinderen even kunnen laten logeren of een paar uurtjes oppassen. Zodat je een beetje bij kunt tanken. Ik denk dat je toe bent aan slaap en dat daardoor de vervelende gedachten versterkt worden. Als het in je omgeving niet lukt trek dan zeker aan de bel bij de huisarts. Die kunnen contact opnemen met het wijkteam en misschien dat die je wat kunnen helpen in het huishouden. Je hebt vandaag een moedige stap gezet door hier je verhaal te delen. Denk daar echt niet te licht over. Je bent ontzettend sterk en gaat hier uit komen.

Lieve Lisette ❤️ Wat moedig dat je dit opschrijft! Ik ben het helemaal met Lisa eens. Het wordt tijd om hulp te zoeken. Je bent net bevallen en ja staat er basically alleen voor met 4!!! Kinderen die allemaal aandacht en energie van je vragen. En niet te vergeten jouw man die ook je hulp nodig heeft. Voel je echt niet bezwaard om hulp te vragen aan familie/vrienden of zelfs professionele hulp.

Snap helemaal je gedachtes. En die worden versterkt door moeheid en verdriet. Je had het graag anders gezien. Vergeet niet dat je ook maar een mens bent met gevoel! En die mag je zeker uiten. Moederschap is heel zwaar, vooral in zulke periodes. De gedachtes die je beschrijft heb ik ook (gehad). Hier een dochter van 1,5 en zoontje van 5 weekjes. Mijn dochter had 20/30 driftbuien op een dag, vond er niets leuks aan. En kon wel half uur duren! Slaan schoppen krijsen en niet te vergeten bar slecht slapen met driftbuien. Waardoor ik mij tekort voelde voor mijn zoon. Dit doet Slaap tekort met je, die vervelende gedachtes. Zoals hieronder beschreven, vraag hulp! Van familie of naasten. Inderdaad even oppassen. Of even een moment voor jezelf om even op te laden, zodat je enigszins weer de boze buien aan kan. Je dochter is niet onhandelbaar, ze vind het pittig om ineens een zusje te hebben. Rust reinheid en regelmaat! Dat doet al wonderen. Maar vooral happy mom, happy kid. Zorg goed voor jezelf dan kan je goed voor je omgeving zorgen 💞

Dank je wel voor je lieve woorden! Ja.. hulp voor die oudste vind ik lastig, omdat ze al door familie en vrienden zijn opgevangen ook een gedeelte van de kraamweek vanwege de situatie dat m’n man ook plat lag.. en die van 2,5 was voor het eerst logeren ergens anders en ook gelijk paar nachten, dat heeft ook even wat met haar gedaan.. De oudste twee gaan wel om het weekend naar hun vader en straks voor 3 weken daar.. maar zij maken het mij niet “lastig” en helpen me juist vaak.. zijn natuurlijk al stuk ouder en snappen alles beter.. Uitgerekend dit jaar heb ik ook niet samen met m’n man vakantie.. daar zie ik ook erg tegenop.. straks alle kids thuis voor 3 weken en man werken.. maargoed..

Wat goed van je om dit aan te kaarten ten eerste! Zoveel kinderen is ook echt niet niks.. Ik heb alleen maar respect voor je. En ik snap heel goed dat je helemaal op bent! Ga eens aan jezelf denken. Laat de kinderen een paar nachtjes ergens logeren en doe aan me-time (voor zover dit mogelijk is) Zoek vooral hulp binnen je familie en vriendenkring. Want dit houdt echt niemand vol. Je mag kwetsbaar zijn en hulp vragen. Ik snap dat dat een soort schaamte geeft. Maar wat er al eerder gezegd werd: It takes a village to raise a child!

Mischien nog een idee om mensen te vragen om te helpen met koken, schoonmaken of bijvoorbeeld boodschappen doen. Ik zou anders eens kijken naar je dag en kijken wat je kunt uitbesteden. Alles wat je niet zelf hoeft te doen scheelt weer.

Ja ik zat indd al te denken aan iemand die eens in zoveel tijd kan komen schoonmaken.. het voelt alleen zo “overdreven” en heb echt moeite ermee om zoiets te doen

Echt niet overdreven! Wij hadden al een schoonmaakster voordat we überhaupt een kindje hadden! Je situatie klinkt hartstikke pittig, het is oke om het zwaar te hebben en het is meer dan oke hulp te krijgen! De gezegde 'it takes a village to raise a child' is er niet voor niks. Denk ook echt aan jezelf! Ontzettend goed en dapper dat je het hier deelt! Je klinkt als een ontzettend lieve en sterke mama, maar zelfs de sterkste mama 's kunnen het niet alleen ♥️

Als ik je voorgaande topics ook lees heb je al een tijdje een hoop op je bord. Dat zijn van die periodes dat alles tegelijk komt en de ene ellende de ander op lijkt te volgen. En dat terwijl misschien je omgeving/maatschappij je het gevoel geven dat je op een roze wolk moeten zitten te genieten. Je gedachten zijn helemaal niet vreemd en maken je geen mindere moeder, partner of mens. Ik denk dat alle nuttige tips al gegeven zijn, maar wilde toch een hart onder de riem steken. Cliché maar waar.. het wordt beter! En dan sta je weer sterker in je schoenen. En hopelijk je man ook! Ik heb zelf een hernia.. waardeloos met een kleintje in huis, maar ergens misschien ook fijn tijd samen thuis. Veel sterkte en kop op!

Absoluut doen! Klinkt echt als een heel goed plan en totaal niet overdreven. Je kunt tijd maar 1x "uitgeven" en de tijd dat je niet schoonmaakt kun je beetje bijkomen waardoor je ook een leukere mama kunt zijn.

Dat is het echt niet! Ik moet nog bevallen van de 4e maar heb al sinds de 3e er is een schoonmaakster. Kijk eens in je buurt of familie, al is het maar een tiener die komt stofzuigen/dweilen en een doekje over de wc's haalt, dan ben je al een heel eind!

En over dat gedrag van die van 2,5: negatieve aandacht is ook aandacht. Zij moet het meest wennen aan haar nieuwe plek in het gezin, dat duurt even, maar met een maand is het zeker beter. Dat herken ik wel van mijn vorige bevalling en de toen opeens middelste. Probeer haar op een positieve manier te betrekken bij de zorg voor de baby, even een spuugdoekje of luier pakken met het compliment 'jij bent al een grote meid' kan misschien het verschil maken. Hoewel ik heel goed weet dat positief benaderen als je zelf niet fit bent echt een opgave is... Sterkte de komende tijd!!

Jaa ik weet wel dat het komt door de komst van de kleinste.. omdat ze sinds zij er is echt extreem is.. daarvoor was ze wel pittig, maar niet op deze manier.. ik probeer indd juist positieve aandacht te geven, haar complimentjes te geven wanneer ze lief speelt/opgeruimd heeft/goed luisterd en wanneer de baby slaapt dat ik dan even knuffeltijd met haar heb of even lekker gek doe met haar.. meer betrekken met de zorg van de baby kan ik wel meer doen, dat doe ik niet echt bedenk ik me.. thnx voor de tip! 😁

Ik ben nog geen moeder, maar heb laatst het boek gelezen “Het boek waarvan je wilde dat je ouders het gelezen hadden”. En wat jij schrijft over je peuter, zou die schrijfster waarschijnlijk zeggen: benoem ook de negatieve gevoelens van je peuter en help haar op die manier dat ze gezien wordt, want ze kan zelf die gevoelens nog niet verwoorden. Dus als jij bijv met de baby bezig bent en zij even geen aandacht kan krijgen en dan dwars gaat doen, dat je dan even naast haar hurkt en zegt “je vindt het helemaal niet leuk hè, dat ik nu niet met je kan spelen omdat de baby er is? Dat snap ik hoor. Wil je misschien samen de baby in bed leggen?/ik ga nu de baby in bed leggen en dan kom ik straks met je spelen” of zoiets.

Hier ook onze handen vol aan bij ons de oudste, toen ons dochtertje met geboren was, was onze zoon echt een enorme terror, precies wat jij beschrijft. Hij is nog steeds soms echt terror maar een stuk minder als toen, nu heeft hij ook goede dagen waarbij hij echt heel leuk is. Hij word in oktober 3. Ons dochtertje is nu 8 maanden. Het is onwijs pittig en je moet jezelf er echt doorheen zien te bikkelen. Waar nodig hulp vragen aan mensen om je heen! Want dat is wel echt belangrijk in deze situatie. Heel veel succes!

Hoe gaat het nu met je? Beetje het gevoel meer rust te ervaren?

Heyhey, ja het gaat wat beter.. onze peuter is weer iets handelbaarder geworden.. maar nog steeds pittig maar dat was ze al.. en de jongste slaapt 9vd10x door.. dus dat scheelt ook een hele hoop.. Alleen m’n relatie gaat niet heel lekker.. helemaal sinds de jongste erbij gekomen is.. dus daar is nog wel veel onrust..

Mijn kinderen zitten ook dicht op elkaar, en ik heb er maar twee. Ik ervaar je gevoelens en stress zelf ook! Het is zo herkenbaar.... Mijn mantra 'het is een fase, dit gaat over, het wordt beter' helpt wel. Ik hoop dat jij en je man er uit komen. Kinderen zijn echt heel pittig voor een relatie.

Lieve mama, Wat knap dat je hier al 'hulp' zoekt. Om je vraag te beantwoorden, ik denk dat je zeker hulp moet gaan vragen. Is het niet voor je mentale gezondheid dan wel voor ondersteuning met het verzorgen van de kinderen. Ik lees hier een mama die volgens mij oververmoeid is, vol hormonen en schuldgevoel en veel verdriet en dat is niets om je voor te schamen en mag er gewoon zijn. Dat maakt je namelijk mens! Ik zou contact zoeken met de huisarts en om een doorverwijzing vragen. Dan zou ik kijken of wellicht iemand je een na jongste een weekend wil opvangen of alle 4 de kinderen zodat je even een adempauze hebt. Als je namelijk oververmoeid bent, kun je ook hele vreemde gedachten krijgen die na een goede nachtrust heel anders kunnen zijn. Ik zeg altijd tegen mezelf als ik een slechte dag heb: 'Ook een slechte dag duurt maar 24 uur'. Ben niet te streng voor jezelf! Veel liefs ♡